Κάντε τον κόπο και ακούστε αυτό:
[video=youtube;7C3HtKsoB1Q]https://www.youtube.com/watch?t=39&v=7C3HtKsoB1Q[/video]
Ερασιτεχνική (δηλαδή παράνομη, μπούτλεγκ) βιντεοσκόπηση από τη χθεσινοβραδυνή (2 Μαΐου) συναυλία στο Άλσος Νέας Σμύρνης με το
Άξιον Εστί (ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, μουσική Μίκη Θεοδωράκη).
Τραγουδά μια νέα ανδρική φωνή, και τραγουδά με άρτια τεχνική, πολύ καλή ποιότητα χρώματος και την απαραίτητη εκφραστικότητα. Ως ερμηνεία την κρίνω πολύ καλή, και γενικά το ήθος είναι το πρέπον.
Ερωτήματα:
1. Εντάξει, δεν είναι ο Μπιθικώτσης. Αλλά γιατί αυτή η ερμηνεία να κριθεί χειρότερη από ενός Γιάννη Κότσιρα, ενός Δημήτρη Μπάση ή ενός Βασίλη Λέκκα;
2. Έχει δικαίωμα
καταρχήν ένας καλλιτέχνης να δρασκελίζει τα όρια του καλλιτεχνικού είδους (genre) που ασκεί και να μεταπηδήσει σε άλλο;
3. Αν ναι, μήπως τα πάντα κρίνονται από το αποτέλεσμα, και μήπως αυτό που προέχει είναι ο σεβασμός και η πραγμάτωση του ήθους; Δηλαδή την Αγνή Μπάλτσα, που τραγούδησε
Επιτάφιο (και άλλα) εντελώς έξω από το ήθος των τραγουδιών, την επευφημούμε ή την
επικρίνουμε;
4. Ξεκούτιανε ο Θεοδωράκης ή όχι ακόμα;