Ναι, μπρε. Τις ημερομηνίες πώς βρίσκεις.
23/01/2013
Επίσης, στις 16/10/2012 και 02/05/2005, αντίστοιχα:
Κι εκείνο το άλλο λοφάκι ακριβώς δίπλα πολύ ενδιαφέρον φαίνεται...:mellow:Πλάνα του τύμβου από ψηλά.
"Όταν ανοίγαμε έναν τάφο με τον Δημήτρη τον Λαζαρίδη, ο αρχαιολόγος μας απομάκρυνε για να πάρει, όπως έλεγε, ο τάφος αέρα. Όταν βρέθηκε ο μεγάλος τάφος, κάτω από το μουσείο, ο Λαζαρίδης μας είπε να φύγουμε όλοι μακριά για να μην πάθει κάποιος κανένα κακό. Ήταν πολλοί αυτοί οι αρχαιοκάπηλοι που πέθαναν τότε από τις αναθυμιάσεις".
Σοβαρές ζημιές στο (sic) θόλο του τάφου.Έχω την αίσθηση ότι το χώμα πρέπει να βγει, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μάλιστα, για στατικούς λόγους και μόνο. Όσο παραμένει εκεί δεν παύει να αποτελεί έναν τεράστιο όγκο που ίσως υπακούει περισσότερο στις συνθήκες της μηχανικής των ρευστών· με άλλα λόγια, ίσως δεν είναι δυνατή καν η ακίνδυνη μελέτη in situ.
Συναρπαστικό, μπορεί. Υπάρχουν δυο ζητήματα όμως. Το ένα, του Μπουκάλα και άλλων γκρινιάρηδων, είναι τι θυσιάζεται στον βωμό του συναρπαστικού. Το άλλο, πιο θεωρητικό, είναι ακριβώς κατά πόσο είναι θεμιτό το συναρπαστικό καθημερινό ρεπορτάζ. Κατά πόσο δηλαδή είναι θεμιτός τρόπος θέασης από το ευρύ κοινό της αρχαιολογικής διαδικασίας το θρίλερ (με γρήγορη δράση, ανατροπές και κράτημα της αναπνοής), χωρίς σκέψη και αναστοχασμό. Μεγάλη κουβέντα, λυπάμαι που δεν προλαβαίνω να την κάνω.Δεν ξέρω την επιστημονική δεοντολογία, εγώ ωστόσο θεωρώ συναρπαστικό αυτόν το ρυθμό του ριάλιτι (ή της καλής ταινίας), με τις συχνές μικρές αποκαλύψεις, που επιτρέπουν να μοιραστούμε τη χαρά και την αγωνία του επαγγελματία, του αρχαιολόγου, αλλά και τη λεπτομέρεια κάθε μικρής ανακάλυψης, σε σχέση με μια συνολική παρουσίαση όπου η λεπτομέρεια θα πνιγεί. Δεν ξέρω αν πολιτικές σκοπιμότητες έχουν επιβάλει αυτή τη δημοσιότητα (εγώ δυσκολεύομαι να δω τις πολιτικές σκοπιμότητες), αλλά εμένα με θέλγει το αποτέλεσμα όποιες κι αν είναι οι σκοπιμότητες
Να ρωτήσω κάτι για να γίνω κακός: γιατί αφαιρέθηκαν τα χώματα μεταξύ δεύτερου και τρίτου διαφράγματος μέσα σε μια μόνο μέρα; Αυτά τα χώματα υποτίθεται ότι ψιλοκοσκινίζονται, διότι μπορεί να περιέχουν ποιος ξέρει πόσο σημαντικά για την επιστήμη αλλά αδιόρατα στοιχεία. Ανάμεσα στα αμμώδη χώματα βρέθηκαν θραύσματα των γλυπτών, όπως τμήμα παλάμης και μικρότερα θραύσματα από τα δάκτυλά τους. Μόνο; Κι αν έχει γίνει καμιά θυσία για να σφραγιστεί η θύρα με θεϊκή προστασία, αν υπάρχουν οργανικά υπολείμματα (όπως στη Βεργίνα), πώς θα το μάθουμε; Και της μιας καρυάτιδας, της ανατολικής, το πρόσωπο λείπει. Γιατί; Πώς ερμηνεύεται αυτό; Της το κατέστρεψαν πιθανοί τυμβωρύχοι; Ήταν εξαρχής μισή; Αποσπάστηκε με τα χρόνια; Τότε πού είναι το υπόλοιπο; Στο ΣιΕςΆι θα τα εξέταζαν αυτά εξονυχιστικά. Και μη μου απαντήσετε ότι η αρχαιολογία δεν είναι ΣιΕςΆι, γιατί είναι και ΣιΕςΆι.
Πάντως συνηθισμένο τάφο δεν τον λες...
Έχω την αίσθηση ότι το χώμα πρέπει να βγει, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μάλιστα, για στατικούς λόγους και μόνο. Όσο παραμένει εκεί δεν παύει να αποτελεί έναν τεράστιο όγκο που ίσως υπακούει περισσότερο στις συνθήκες της μηχανικής των ρευστών· με άλλα λόγια, ίσως δεν είναι δυνατή καν η ακίνδυνη μελέτη in situ.
Συναρπαστικό, μπορεί. Υπάρχουν δυο ζητήματα όμως. Το ένα, του Μπουκάλα και άλλων γκρινιάρηδων, είναι τι θυσιάζεται στον βωμό του συναρπαστικού. Το άλλο, πιο θεωρητικό, είναι ακριβώς κατά πόσο είναι θεμιτό το συναρπαστικό καθημερινό ρεπορτάζ. Κατά πόσο δηλαδή είναι θεμιτός τρόπος θέασης από το ευρύ κοινό της αρχαιολογικής διαδικασίας το θρίλερ (με γρήγορη δράση, ανατροπές και κράτημα της αναπνοής), χωρίς σκέψη και αναστοχασμό.
Υπάρχει πάντως σοβαρό κοινό, που δεν ενδιαφέρεται ούτε για τις πολιτικές σκοπιμότητες ούτε για τις παραδοσιακές κόντρες των αρχαιολόγων. Ενδιαφέρεται για την ενημέρωση, χωρίς να απαιτεί τη δραματοποίηση του αρχαιολογικού έργου. Ζητά από τους υπεύθυνους αρχαιολόγους να κάνουν τη δουλειά τους με τον πιο υπεύθυνο τρόπο και να μοιράζονται σωστή ενημέρωση στο μέτρο του δυνατού. Δεν είναι κοινό αρένας και δεν θέλει ούτε από τους αρχαιολόγους ούτε από κανέναν άλλο να απευθύνονται σε κοινό αρένας.