Περί μεταφραστικών μνημών, αύξησης της παραγωγικότητας και… κλοπής
- Thread starter SMED
- Start date
bernardina
Moderator
Εννοείς να μεταφράζουν δωρεάν ένα πχ διήγημα το οποίο θα τυπώνεται και θα εκδίδεται;
lautreamont
New member
Μπορεί όμως να ισχύει και κάτι άλλο. Το «κρέας γαλοπούλας» να είναι το 100% match της μνήμης. Ο μεταφραστής δεν μπήκε στη διαδικασία να το ελέγξει και καλά έκανε διότι απλούστατα δεν το πληρώνεται. Οι επιμελητές είναι είδος προς εξαφάνιση σε τέτοιου είδους μεταφράσεις με μεταφραστικές μνήμες (γιατί να πληρώνει ο εργοδότης «τζάμπα λεφτά») οπότε το «κρέας γαλοπούλας» έμεινε όπως ήταν.
bernardina
Moderator
Ρώτησα κάτι και απαιτώ απάντηση:
Να μεταφράζουν δωρεάν διήγημα το οποίο θα τυπώνεται και θα εκδίδεται;
Να μεταφράζουν δωρεάν διήγημα το οποίο θα τυπώνεται και θα εκδίδεται;
sarant
¥
Που θα το ανεβάζουν σε σάιτ, που θα μπαίνει σε εκδόσεις συλλογικοτήτων ή σε λογοτεχνικά περιοδικά (τα οποία, ωζγνωστόν, δεν αμείβουν κανέναν συνεργάτη) κτλ. Αν είχα παιδιά στο επάγγελμα, θα τους έδινα και συγκεκριμένες προτάσεις.
Κάνατε κάποια συζήτηση για το 100%, με την οποία συμφωνώ. Πάντως, διεθνώς υπάρχουν γραφεία και μεταφραστές που «μεταφράζουν» το «100%» σε κακό αποτέλεσμα όπως και γραφεία και μεταφραστές που το μεταφράζουν σε καλό αποτέλεσμα. Δεν ορίζεται αυτό από τη διαπραγμάτευση του 100% αλλά από τις τιμές βάσης και τον επαγγελματισμό του γραφείου και του μεταφραστή. Δυστυχώς, η αγορά θέλει και επιτρέπει να υπάρχουν και οι καλοπληρωμένοι επαγγελματίες και οι κακοπληρωμένοι προχειρογράφοι.
bernardina
Moderator
Αν τα παιδιά σου είχαν την πολυτέλεια να μεταφράζουν από χόμπι, με γεια τους με χαρά τους.
Υπάρχουν όμως επαγγελματίες μεταφραστές που μεταφράζουν για τον επιούσιο. Που δεν ρίχνουν τις τιμές τους για να μη χαλάσουν την πιάτσα, που παλεύουν και γι' αυτούς που τις ρίχνουν παρόλο που χαλάνε την πιάτσα, που πληρώνουν εισφορές από την τσέπη τους, που, που, που...
Στα παιδιά σου κάνε όσες προτάσεις θέλεις. Και μετά κάνε και την αυτοκριτική σου.
Γιατί, ωζγνωστόν, εκτός από τις μνήμες και τα Τράντος που έχει γίνει της τρελής τόσα ποστ τώρα, υπάρχουν κι εκείνοι οι μεταφραστές που δουλεύουν σκυλίσια και κάθε τους δουλειά είναι σαν να είναι η πρώτη.
Και αυτοί δεν δουλεύουν για την ψυχή του παππού τους αλλά για το μεροκάματο. Που δεν είναι ούτε σίγουρο ούτε εξασφαλισμένο. Ούτε, πολύ περισσότερο, μισθός που πέφτει βρέξει-χιονίσει.
Πολύ ενδιαφέρουσα η αρχική ιστορία και πολύ ενδιαφέρουσα η πιο πάνω παρατήρηση. Ο sarant ίσως μπορεί να προσφέρει και άλλα χρήσιμα ντεσού της ιστορίας. Ήταν άραγε έμμισθος, εσωτερικός, ο μεταφραστής (οπότε έπρεπε να το έχει κοιτάξει εκτός αν είχε ρητή εντολή να μην) ή εξωτερικός «μπλοκάκης»; Από όσο ξέρω, η ΕΕ έχει ποιοτικούς ελέγχους στο μεταφραστικό της. Έγινε κάποια έρευνα πώς ξέφυγε αυτή η πατάτα και αν ναι, ποια συμπεράσματα βγήκαν; Ο εργοδότης (ΕΕ) σε τι συμπέρασμα κατέληξε ως προς την πολιτική για τα 100% match της μνήμης; Πήρε απόφαση να πληρώνει στο εξής, αποφάσισε να το τζογάρει, αποφάσισε να βελτιώσει τις μνήμες, αδιαφόρησε;
Πραγματικά δεν θέλω να συμμετάσχω σε αυτή την εξωπραγματική συζήτηση, αλλά δεν μπορώ να το αφήσω, 1 φορά ακόμα και βγαίνω. Διάβασα καλά ή μόλις κατηγορήθηκαν τα εργαλεία για τη μεταφραστική μακροπρόθεσμη δεινότητα του μεταφραστή; Το εργαλείο φταίει για την κακή του χρήση και την αδυναμία κάποιου που θέλει να λέγεται επαγγελματίας να ακονίζει τις γλωσσικές του ικανότητες;
sarant
¥
Το πρόβλημα αυτό υπήρχε από παλιά με τις κολωνακιώτισσες δεσποινίδες που μεταφράζανε τζάμπα τα γαλλικά μυθιστορήματα με μόνη αξίωση να δουν (στο περιοδικό ή ακόμα και σε βιβλίο) το όνομά τους (και συνήθως μόνο το όνομά τους: Μετάφρασις υπό Δίδος Anne, χωρίς επώνυμο).
Μάλλον δεν διάβασες και τόσο προσεχτικά τι έγραψα. Τα υποθετικά παιδιά μου, που θα έβγαζαν τον επιούσιο μεταφράζοντας με Τράντος, θα τα συμβούλευα μία στο τόσο, π.χ. μια φορά το δίμηνο, ή και πιο σπάνια, να μεταφράζουν ένα διήγημα ή κάτι άλλο διαφορετικό, ένα άρθρο, ίσως ένα ποίημα.
Εδώ που τα λέμε, την ίδια συμβουλή δίνω και τώρα, σε όποιον μεταφράζει μόνο από ένα είδος, με βάση την πείρα που έχω αποχτήσει στο επάγγελμα. Δεν νομίζω ότι τρεις σελίδες αφιλόκερδης προσφοράς κάθε δίμηνο ή τρεις σελίδες πειραματικής ενασχόλησης (σε σάιτ) χαλάνε την πιάτσα. Αλλιώς και η συμμετοχή σε φόρουμ, που είναι αφιλόκερδη, χαλάει την πιάτσα όσων το κάνουν επί πληρωμή (και υπάρχουν).
Ούτε θεωρώ σωστό να απομονώσεις μια φράση από ένα ευρύτερο σχόλιο και να κάνεις προσωπική επίθεση. Θεωρώ ότι αυτό είναι σοβαρό ατόπημα.
Μάλλον δεν διάβασες και τόσο προσεχτικά τι έγραψα. Τα υποθετικά παιδιά μου, που θα έβγαζαν τον επιούσιο μεταφράζοντας με Τράντος, θα τα συμβούλευα μία στο τόσο, π.χ. μια φορά το δίμηνο, ή και πιο σπάνια, να μεταφράζουν ένα διήγημα ή κάτι άλλο διαφορετικό, ένα άρθρο, ίσως ένα ποίημα.
Εδώ που τα λέμε, την ίδια συμβουλή δίνω και τώρα, σε όποιον μεταφράζει μόνο από ένα είδος, με βάση την πείρα που έχω αποχτήσει στο επάγγελμα. Δεν νομίζω ότι τρεις σελίδες αφιλόκερδης προσφοράς κάθε δίμηνο ή τρεις σελίδες πειραματικής ενασχόλησης (σε σάιτ) χαλάνε την πιάτσα. Αλλιώς και η συμμετοχή σε φόρουμ, που είναι αφιλόκερδη, χαλάει την πιάτσα όσων το κάνουν επί πληρωμή (και υπάρχουν).
Ούτε θεωρώ σωστό να απομονώσεις μια φράση από ένα ευρύτερο σχόλιο και να κάνεις προσωπική επίθεση. Θεωρώ ότι αυτό είναι σοβαρό ατόπημα.
Dimi, σε καταλαβαίνω απόλυτα, αλλά σήμερα έχεις κάνει δύο από τις πιο λιτές και ζουμερές τοποθετήσεις.
Κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να σταματήσω στη μια πρόταση. Φτου! Στις
sarant
¥
Φυσικά είναι το 100% ματς της μνήμης το κρέας γαλοπούλας. Δεν ξέρω ποιος το έκανε, διότι έγινε στις Βρυξ., αλλά ασφαλώς πέρασε και από άλλα μάτια, είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά. Και κάποιοι από αυτούς που το άφησαν, δεν είχαν δικαιολογίες ή ελαφρυντικά, άλλο από το ότι ήταν ένας βαρετός κατάλογος χωρών! Αλλά το ανέφερα κυρίως σαν παράδειγμα "νέου τύπου λάθους".
sarant
¥
Αν είναι από φριλάνς, έρχονται "ελεύθερα αναθεωρήσεως", παναπεί η αναθ. έχει γίνει στο γραφείο (η ΕΕ προς το παρόν δεν συνεργάζεται με άτομα) και στην ΕΕ γίνεται μόνο δειγματοληπτικός έλεγχος.
Αν είναι εσωτερικό, εξαρτάται από την υπηρεσία, τον φόρτο δουλειάς κτλ. αν θα αναθεωρηθεί.
Μα αν, όπως λες, πέρασε και από άλλα μάτια, τότε δεν είναι νέος τύπος λάθους αλλά ένα ακόμη παράδειγμα στην αντίστοιχη μακρά ιστορία χαζών λαθών επιπολαιότητας/αφηρημάδας/κλπ. που κοσμείται και από το (γαλλικό, νομίζω, πρωτότυπο, θα ξέρεις καλύτερα) με τον τυπογράφο που πρόσθεσε τρία ερωτηματικά στο ερώτημα του ποετάστρου «Τι να τα κάνω τα μάτια μου;;;» κι εκείνος του διέγραψε τα δύο με σημείωση «Να τα βγάλεις!» και γνωστό αποτέλεσμα.
Νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι στον προβληματισμό του 100% και έχει νόημα να συνεχίσουμε τη συζήτηση του 100% μόνο αν μπορούμε να προσκομίσουμε πραγματικά στοιχεία όγκων. Για τι μιλάμε, τελικά. Επειδή καταλαβαίνω απόλυτα ότι στα νομικά ή στα ιατρικά κείμενα 100% από 100% μπορεί να διαφέρει, αλλά δεν είναι το ίδιο π.χ. σε καταλόγους τεμαχίων, ή όχι;
Παντού, όμως, η ευθύνη είναι του εντολέα. Αν δεν το καταλαβαίνει ο εργοδότης, ας φάει και μερικές τουρκογαλοπούλες να ισιώσει. Γιατί πρέπει ο μεταφραστής να κάνει κάτι πέρα από τη ρητή εντολή του;
Ο ευσυνείδητος μεταφραστής, που ξέρει ότι αυτά τα ποσοστά τα ορίζει μια βιαστική project manager, επισημαίνει ότι χρειάστηκε να επέμβει εκεί και εκεί και ότι θα χρεώσει έτσι και σύμφωνα με τη δουλειά που έκανε. Αυτός θα αμειφθεί αυτό που θεωρεί σωστό και όχι μηχανικό και η PΜ θα τον ευγνωμονεί που την έσωσε από μια γκάφα. Πόσες ιστορίες θέλετε να σας πω;
sarant
¥
Για όποιον κάνει τυπολογία των λαθών, ασφαλώς το αρχικό λάθος είναι 'νέος τύπος λάθους'. Όπως νέος τύπος λάθους είναι ο σπελτσέκερ που μετατρεπει τον Protopapas σε Protoplast (και μάλιστα σε άρθρο του CNN). Φυσικά, το ότι το λάθος παρέμεινε ανάγεται σε αφηρημάδα κτλ.
Αυτό που λες με τον ποιητή έχει ειπωθεί τόσες φορές, που κανείς δεν ξέρει αν συνέβη πράγματι. Και για Έλληνες.