Αθάνατοι οι Μίλι Βανίλι!
Από τότε βέβαια θεωρείται δεδομένο ότι στις μεγάλες συναυλίες κλπ θα είναι όλα πλεϊμπάκ. Είναι απαραίτητο όμως; Όταν πηγαίνουμε στην όπερα δεν περιμένουμε πλεϊμπάκ. Και για την αποφυγή λαθών υπάρχει παντα η καθυστέρηση στη μετάδοση των ζωντανών προγραμμάτων. Κι οι πρόβες.
Το οποίο με πάει στο ό,τι την περασμένη εβδομάδα ήμουνα στο κοινό σε μια ζωντανή ραδιοφωνική εκπομπή του μπιμπισί. Έπαιζε η μικρή ορχήστρα του Μπιμπισί (καμια σαρανταριά άτομα, όχι η συμφωνική) και τραγουδούσαν δύο ηθοποιοί- τραγουδιστές των μιούζικαλ που ήταν οι καλεσμένοι της εβδομάδας. Η εκπομπή είναι εβδομαδιαία, έχει διάρκεια δυο ώρες και το μόνο σταθερό είναι η ορχήστρα, οι άλλοι αλλάζουν. Δεν υπήρχε πλέιμπακ, εκτός αν μας κορόιδευαν όλους τόσο πολύ πια ακόμα και στα σημεία που εμφανίστηκαν τα λόγια σε μια οθόνη και μας καλούσαν να τραγουδήσουμε.
Που σημαίνει ότι το πλειμπάκ δεν είναι αναπόφευκτο στις ζωντανές εμφανίσεις, όπως δεν είναι αναπόφευκτο ότι οι τραγουδιστές θα τραγουδάνε μόνο τα τραγούδια που έχουν ηχογραφήσει στο παρελθόν. Η εντύπωση που μου δόθηκε ήταν ότι η ορχήστρα αυτή δουλεύει κανονικά, γιατί κάθε βδομάδα ετοιμάζει ένα παρόμοιο πρόγραμμα, που σημαίνει κάθε βδομάδα πρόβες κλπ. Και οι καλεσμένοι δουλεύουν κι αυτοί. Αλλά βεβαίως το πρόγραμμα δεν είχε σκοπό να προωθήσει την τελευταία δισκογραφική δουλειά των καλεσμένων. Α ναι, και σε αντίθεση με τα ελληνικά προγράμματα δεν υπήρχε κουβεντούλα. Ο παρουσιαστής έκανε την εισαγωγή, μόλις τελείωνε άρχιζε η μουσική. Δεν είχε σας ευχαριστώ που με καλέσατε, ναι, αυτή την περίοδο δουλεύουμε με τον Τάδε και τον Δείνα και πολλά άλλα παιδιά σε ένα πολύ ωραίο σχήμα στο κατάστημα Χ. Έχω να πω στους τηλεθεατές μας υγεία και ευτυχία κλπκλπ.
ΥΓ μήπως φαίνεται ότι τελικά είμαι πιο πολύ του ραδιοφώνου;
ΥΓ2 Η άλλη παράφωνη, Στάθη, είναι η Τσαλιγοπούλου. Σε μια συναυλία πριν χρόνια είχε ξεκινήσει με το Τζιβαέρι (άσμα- μαϊντανός) με μια παραφωνία να σου σπάνε τα τύμπανα αλλά μιλάμε καταχειροκροτήθηκε (εκτός από μένα που φώναζα τα λεφτά μου πίσω ρε!)
