Παράτολμες ρίμες
- Thread starter nickel
- Start date
JimAdams
¥
Αχ κακούργα κοινωνία κλέφτρα απορώ και εξίσταμαι...
Γιατί άλλοι να έχουνε λεφτά και να καλοπερνούνε
Και άλλοι να μην εβρίσκουνε δουλεία, να παν να δουλευούνε...
Why?
Μανούλα παρ' μου πέτσινο
να το φορώ να λιώνω
και τον χειμώνα τον βαρύ
ποτέ να μην κρυώνω
Θα σου το πάρω γιόκα μου
ας είμαι και εφτωχιά
θα μου το ξεχρεώσεις
όταν θα βρεις δουλεία...
Μανούλα τον τεμπέλη
κανένας δεν τον θέλει
περνάν τα χρόνια κι είναι κρίματζ
θέλω να αλλάξω image...
Μανούλα παρ' μου πέτσινο
ας είναι και γουρούνα
να είναι μες την μόδα
και ας μην έχει φόδρα
Θα σου το πάρω γιόκα μου
ξέρω θα σου πηγαίνει
και με καινούργια ρούχα
να βάλεις και περούκα
Μανούλα τον τεμπέλη
κανένας δεν τον θέλει
περνάν τα χρόνια κι είναι κρίματζ
θέλω να αλλάξω image... (χ2)
...
Μυστήρια τέτοια δε συμφέ-
να ψάχνω δε συμφέρει
Φέρτε μου δεύτερο καφέ
κι αλλάξτε μου το χέρι
Τα όσα η μοίρα μου 'γραφε, Οδυσσέας Ελύτης
Μυστήρια τέτοια δε συμφέ-
να ψάχνω δε συμφέρει
Φέρτε μου δεύτερο καφέ
κι αλλάξτε μου το χέρι
Τα όσα η μοίρα μου 'γραφε, Οδυσσέας Ελύτης
...
Αρπαγμέ και βουτηγμέ / Ντουζένι μι μπεμόλ (Αγνώστου Διαμονής) - Στέλιος Βαμβακάρης
Αρπαγμέ και βουτηγμέ
πάνε κι έρχονται σ' εμέ
απ' αυτούς που τα αρμέ
και τα πάντα είναι στημέ
Άνθρωποι βασανισμέ
είναι πρόσωπα ριγμέ
είναι πρόσωπα ριγμέ
Και μπλεγμέ και ξεμπλεγμέ
της ζωής είναι χαμέ
κι εγώ νιώθω προδομέ
κι εγώ νιώθω προδομέ
Τρέχα γύρευε, καημέ
όλα είναι στραγγισμέ
αγιογδύτες λυσσασμέ
που με έχουνε δεμέ
Τα κλεμμέ είναι πουλημέ
και οι μίζες ανθισμέ
πάντα είμαι χρεωμέ
και ποτέ ευχαριστημέ
πάντα είμαι χρεωμέ
και ποτέ ευτυχισμέ
Άνθρωποι βασανισμέ
είναι πρόσωπα ριγμέ
είναι πρόσωπα ριγμέ
Και μπλεγμέ και ξεμπλεγμέ
της ζωής είναι χαμέ
κι εγώ νιώθω προδομέ
κι εγώ νιώθω προδομέ
Αρπαγμέ και βουτηγμέ / Ντουζένι μι μπεμόλ (Αγνώστου Διαμονής) - Στέλιος Βαμβακάρης
Αρπαγμέ και βουτηγμέ
πάνε κι έρχονται σ' εμέ
απ' αυτούς που τα αρμέ
και τα πάντα είναι στημέ
Άνθρωποι βασανισμέ
είναι πρόσωπα ριγμέ
είναι πρόσωπα ριγμέ
Και μπλεγμέ και ξεμπλεγμέ
της ζωής είναι χαμέ
κι εγώ νιώθω προδομέ
κι εγώ νιώθω προδομέ
Τρέχα γύρευε, καημέ
όλα είναι στραγγισμέ
αγιογδύτες λυσσασμέ
που με έχουνε δεμέ
Τα κλεμμέ είναι πουλημέ
και οι μίζες ανθισμέ
πάντα είμαι χρεωμέ
και ποτέ ευχαριστημέ
πάντα είμαι χρεωμέ
και ποτέ ευτυχισμέ
Άνθρωποι βασανισμέ
είναι πρόσωπα ριγμέ
είναι πρόσωπα ριγμέ
Και μπλεγμέ και ξεμπλεγμέ
της ζωής είναι χαμέ
κι εγώ νιώθω προδομέ
κι εγώ νιώθω προδομέ
...
Jason - Στέλιος Βαμβακάρης
Μου 'λεγε κύριε ελέησον
ο φίλος μου ο Jason
και του λεγα all right
η φούμα είναι light!
Good high in the sky
σαν έπινε το τσάι
what is this, what is this?
Καλαμάτα! Made in Greece!
Never feel like this,
what a nice place is Greece
Μου 'λεγε oh yeah, oh yeah
και κυλούσε η βραδιά
you are my brother
we have the same mother
Good high in the sky,
σαν έπινε το τσάι
what is this, what is this?
Καλαμάτα! Made in Greece!
Never feel like this
what a nice place is Greece
Μου 'λεγε να πάμε άτα
και τον πήγα Καλαμάτα
μου 'λεγε να πάμε στράτα
Τρίκαλα ή Καλαμάτα
τον πήγα Κρήτη-Ξάνθη
μαζέψαμε και άνθη
Good high in the sky
σαν έπινε το τσάι
what is this, what is this?
Καλαμάτα! Made in Greece!
Never feel like this
what a nice place is Greece
Αγνώστου Διαμονής (Μπλουζ και ρεμπέτικου γωνία).
Jason - Στέλιος Βαμβακάρης
Μου 'λεγε κύριε ελέησον
ο φίλος μου ο Jason
και του λεγα all right
η φούμα είναι light!
Good high in the sky
σαν έπινε το τσάι
what is this, what is this?
Καλαμάτα! Made in Greece!
Never feel like this,
what a nice place is Greece
Μου 'λεγε oh yeah, oh yeah
και κυλούσε η βραδιά
you are my brother
we have the same mother
Good high in the sky,
σαν έπινε το τσάι
what is this, what is this?
Καλαμάτα! Made in Greece!
Never feel like this
what a nice place is Greece
Μου 'λεγε να πάμε άτα
και τον πήγα Καλαμάτα
μου 'λεγε να πάμε στράτα
Τρίκαλα ή Καλαμάτα
τον πήγα Κρήτη-Ξάνθη
μαζέψαμε και άνθη
Good high in the sky
σαν έπινε το τσάι
what is this, what is this?
Καλαμάτα! Made in Greece!
Never feel like this
what a nice place is Greece
Αγνώστου Διαμονής (Μπλουζ και ρεμπέτικου γωνία).
...
Τα βατραχάκια - Χρηστάκης
Τη ζωή μας που 'ναι λίγη
μην αφήνεις να σου φύγει
γλέντα την όσο μπορείς
ό,τι λάχει κι ό,τι βρεις
Γιατί λένε τα βατράχια
στης ακρολιμνιάς τα βράχια
όποιος κλαίει είναι βλαξ
Βρεκεκέξ κουάξ κουάξ
Όξω φτώχεια κι όξω έννοια
μη χαλάς τη ζαχαρένια
γλέντα με διπλοπενιά
κι ας το μήνα να 'χει εννιά
Τη ζωή σου γλέντι κάνε
κι όσα έρθουν κι όσα πάνε
τρώγε τα μέχρι δραχμή
κι όξω πίκρες και καημοί
Γιατί λένε τα βατράχια
στης ακρολιμνιάς τα βράχια
όποιος κλαίει είναι βλαξ
βρεκεκέξ κουάξ κουάξ
βρεκεκέξ
βρεκεκέξ κουάξ κουάξ
βρεκεκέξ
Όποιος κλαίει είναι βλαξ
Βρεκεκέξ - Γιάννης Καλατζής
Κάτω στου γιαλού τα βράχια συζητάνε δυο βατράχια
λένε τα ερωτικά τους, λένε τα πολιτικά
και απάνω στον σεβντά τους καταλήγουν τελικά
Βρεκεκέξ, κουάξ, κουάξ
Αχ, βρε κόσμε, είσαι βλάξ
Το 'να το μικρό βατράχι με την κοινωνία τα 'χει
Τ' άλλο έχει μια πληγίτσα στην καρδιά του εκεί δα
κι όταν λέει για κορίτσα μ' ειρωνεία τραγουδά
Βρεκεκέξ, κουάξ, κουάξ
Αχ, βρε κόσμε, είσαι βλάξ
Τα βατραχάκια - Χρηστάκης
Τη ζωή μας που 'ναι λίγη
μην αφήνεις να σου φύγει
γλέντα την όσο μπορείς
ό,τι λάχει κι ό,τι βρεις
Γιατί λένε τα βατράχια
στης ακρολιμνιάς τα βράχια
όποιος κλαίει είναι βλαξ
Βρεκεκέξ κουάξ κουάξ
Όξω φτώχεια κι όξω έννοια
μη χαλάς τη ζαχαρένια
γλέντα με διπλοπενιά
κι ας το μήνα να 'χει εννιά
Τη ζωή σου γλέντι κάνε
κι όσα έρθουν κι όσα πάνε
τρώγε τα μέχρι δραχμή
κι όξω πίκρες και καημοί
Γιατί λένε τα βατράχια
στης ακρολιμνιάς τα βράχια
όποιος κλαίει είναι βλαξ
βρεκεκέξ κουάξ κουάξ
βρεκεκέξ
βρεκεκέξ κουάξ κουάξ
βρεκεκέξ
Όποιος κλαίει είναι βλαξ
Βρεκεκέξ - Γιάννης Καλατζής
Κάτω στου γιαλού τα βράχια συζητάνε δυο βατράχια
λένε τα ερωτικά τους, λένε τα πολιτικά
και απάνω στον σεβντά τους καταλήγουν τελικά
Βρεκεκέξ, κουάξ, κουάξ
Αχ, βρε κόσμε, είσαι βλάξ
Το 'να το μικρό βατράχι με την κοινωνία τα 'χει
Τ' άλλο έχει μια πληγίτσα στην καρδιά του εκεί δα
κι όταν λέει για κορίτσα μ' ειρωνεία τραγουδά
Βρεκεκέξ, κουάξ, κουάξ
Αχ, βρε κόσμε, είσαι βλάξ
...
Εγώ με τις ιδέες μου - Νικόλας Άσιμος, Σωτηρία Λεονάρδου
Εγώ με τις ιδέες μου
κι εσείς με τα λεφτά σας
νομίζω πως τα θέλετε
μονά ζυγά δικά σας
δε θέλω την κουβέντα σας
ούτε τη γνωριμιά σας
Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει
κανένα δε θ' αφήσω εμένα να κερνάει
Θα με χρίσω ιππότη και τζεντάι
και άμα ξεμεθύσω, σας λέω και γκουντμπάι
Και οι θεοί σαν πείθονται
εάν υπάρχει ανάγκα
για πόλεμο δεν έκανα
ποτέ εγώ το μάγκα
και ούτε νεροπίστολο
δεν έχω στην παράγκα
Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει
κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει
Θ' απολύσω κι όποιον με περιγελάει
χιλιάδες δυο αλήθειες ο πόνος μου γεννάει
Εγώ στα δίνω έτοιμα
κι εσύ τα θες δικά σου
λιγούρα που σε έδερνε
παρ' όλα τα λεφτά σου
και ούτε στο νυχάκι μου
δε φτάνει η αφεντιά σου
Δε σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις
χωρίς καμιά ουσία εσύ θα τα τινάξεις
Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
δεν ξέρεις καν το λόγο για να με υποτάξεις
Εγώ με τις ιδέες μου - Νικόλας Άσιμος, Σωτηρία Λεονάρδου
Εγώ με τις ιδέες μου
κι εσείς με τα λεφτά σας
νομίζω πως τα θέλετε
μονά ζυγά δικά σας
δε θέλω την κουβέντα σας
ούτε τη γνωριμιά σας
Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει
κανένα δε θ' αφήσω εμένα να κερνάει
Θα με χρίσω ιππότη και τζεντάι
και άμα ξεμεθύσω, σας λέω και γκουντμπάι
Και οι θεοί σαν πείθονται
εάν υπάρχει ανάγκα
για πόλεμο δεν έκανα
ποτέ εγώ το μάγκα
και ούτε νεροπίστολο
δεν έχω στην παράγκα
Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει
κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει
Θ' απολύσω κι όποιον με περιγελάει
χιλιάδες δυο αλήθειες ο πόνος μου γεννάει
Εγώ στα δίνω έτοιμα
κι εσύ τα θες δικά σου
λιγούρα που σε έδερνε
παρ' όλα τα λεφτά σου
και ούτε στο νυχάκι μου
δε φτάνει η αφεντιά σου
Δε σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις
χωρίς καμιά ουσία εσύ θα τα τινάξεις
Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
δεν ξέρεις καν το λόγο για να με υποτάξεις
...
Το μιστέκι (1949) - Αργύρης Γιαμπουράνης
Την έπαθε και η Άννα
η μικρή Αμερικάνα
η Αννούλα απ' το Ντιτρόιτ
που ένας πόνος τήνε τρώει
Δεν αντέχω, θα το πω
της Αννιώς το μυστικό
να το μάθουν οι κοπέλες
να φυλάγονται απ' τις τρέλες
Τα κοκτέιλς και η μπάρα
και τα φλούιντ ντράιβ κάρα
και μια βόλτα μες στο πάρκι
κι ένα κλέφτικο φιλάκι
Επιτέλους ένα ράιντ
μες στον κήπο είναι ολ ράιτ
μα μην προχωρείς παρέκει
να μην πέσεις στο μιστέκι
Μην κακιώνεις, Άννα μου
το 'παθε κι η μάνα μου
όπως το 'χουν πάθει κι άλλες
και μικρούλες και μεγάλες
Αχ, το φοβερό μιστέκι
που στις κοπελιές δεν στέκει
Το μιστέκι, το μιστέκι
που στις κοπελιές δεν στέκει
Μιστέκι, μιστέκι, στις κοπελιές δεν στέκει
μιστέκι, μιστέκι, μιστέκι, που δεν στέκει
Το μιστέκι (1949) - Αργύρης Γιαμπουράνης
Την έπαθε και η Άννα
η μικρή Αμερικάνα
η Αννούλα απ' το Ντιτρόιτ
που ένας πόνος τήνε τρώει
Δεν αντέχω, θα το πω
της Αννιώς το μυστικό
να το μάθουν οι κοπέλες
να φυλάγονται απ' τις τρέλες
Τα κοκτέιλς και η μπάρα
και τα φλούιντ ντράιβ κάρα
και μια βόλτα μες στο πάρκι
κι ένα κλέφτικο φιλάκι
Επιτέλους ένα ράιντ
μες στον κήπο είναι ολ ράιτ
μα μην προχωρείς παρέκει
να μην πέσεις στο μιστέκι
Μην κακιώνεις, Άννα μου
το 'παθε κι η μάνα μου
όπως το 'χουν πάθει κι άλλες
και μικρούλες και μεγάλες
Αχ, το φοβερό μιστέκι
που στις κοπελιές δεν στέκει
Το μιστέκι, το μιστέκι
που στις κοπελιές δεν στέκει
Μιστέκι, μιστέκι, στις κοπελιές δεν στέκει
μιστέκι, μιστέκι, μιστέκι, που δεν στέκει
...
Γιατί, γλυκό μου σουίτ χαρτ (1949) - Αργύρης Γιαμπουράνης
Αφού ακόμα δε μου λες
με την καρδιά σου ένα γιες
Γιατί, αγάπη μου, γιατί
αφού το βλέπεις πως πονώ
Άι ντοντ νόου
γιατί δε μου λες το νόου
Αχ, γιατί, γλυκό μου σουίτ χαρτ
αχ, να με πληγώνεις τόσο χαρντ
Να λες πως είσαι μέρα νύχτα μπίζι
Μα μη θαρρείς η καρδιά μου πως ραΐζει
Μες στης αγάπης τα αφέαρ
τα ψέματα δεν είναι φέαρ
φρομ μάι χαρτ στο λέω άι ντοντ κέαρ
Αχ, τον άλλονε φωνάζεις χάνι
αχ, κάνεις το νου μου και τα χάνει
Να βγαίνεις ντέιτ έβρι νάιτ
Στο ξαναλέω μπλακ εντ γουάιτ
Να σου ζητάω ένα φιλάκι
και να μου λες πως έχεις τράκι
Όνεστ του Γκαντ, αυτά δεν είναι ράιτ
Αχ, γιατί, γλυκό μου σουίτ χαρτ
αχ, να με πληγώνεις τόσο χαρντ
Γιατί, γλυκό μου σουίτ χαρτ (1949) - Αργύρης Γιαμπουράνης
Αφού ακόμα δε μου λες
με την καρδιά σου ένα γιες
Γιατί, αγάπη μου, γιατί
αφού το βλέπεις πως πονώ
Άι ντοντ νόου
γιατί δε μου λες το νόου
Αχ, γιατί, γλυκό μου σουίτ χαρτ
αχ, να με πληγώνεις τόσο χαρντ
Να λες πως είσαι μέρα νύχτα μπίζι
Μα μη θαρρείς η καρδιά μου πως ραΐζει
Μες στης αγάπης τα αφέαρ
τα ψέματα δεν είναι φέαρ
φρομ μάι χαρτ στο λέω άι ντοντ κέαρ
Αχ, τον άλλονε φωνάζεις χάνι
αχ, κάνεις το νου μου και τα χάνει
Να βγαίνεις ντέιτ έβρι νάιτ
Στο ξαναλέω μπλακ εντ γουάιτ
Να σου ζητάω ένα φιλάκι
και να μου λες πως έχεις τράκι
Όνεστ του Γκαντ, αυτά δεν είναι ράιτ
Αχ, γιατί, γλυκό μου σουίτ χαρτ
αχ, να με πληγώνεις τόσο χαρντ
...
Το Ουέστ (1935) - Επαμεινώνδας Ασημακόπουλος & Χαρίλαος Πιπεράκης
Πήγα και στο Σαν Φρατζίσκο
όλο μερακλήδες βρίσκω
Σακραμέντο και Βαλέο
τι έχω πάθει δε στο λέω
Σακραμέντο και Λοντάι
ο Θεός να σας φυλάει
Στο Σολέκι και στο Μπιούτι
μου τη σκάσαν στο μπαρμπούτι
Πήγα για να πάρω τσέντζι
δε μ' αφήκαν ούτε σέντζι
Και στο Σάουθ οι σφουγγαράδες
χάσανε πολλούς παράδες
Χάσανε πολλούς παράδες
και στο Σάουθ οι σφουγγαράδες
Βρε τους τυλίξανε στα ζάρια
και τους φάγαν τα σφουγγάρια
Και τους φάγαν τα σφουγγάρια
τους τυλίξανε στα ζάρια
Βρε παίζαν με γιομάτο ζάρι
και δεν παίρνανε χαμπάρι
Δημήτρης Μυστακίδης (2017)
Μες στη Νέα Υόρκη μπήκα
όλο τζογαδόρους βρήκα
Το Ουέστ (1935) - Επαμεινώνδας Ασημακόπουλος & Χαρίλαος Πιπεράκης
Πήγα και στο Σαν Φρατζίσκο
όλο μερακλήδες βρίσκω
Σακραμέντο και Βαλέο
τι έχω πάθει δε στο λέω
Σακραμέντο και Λοντάι
ο Θεός να σας φυλάει
Στο Σολέκι και στο Μπιούτι
μου τη σκάσαν στο μπαρμπούτι
Πήγα για να πάρω τσέντζι
δε μ' αφήκαν ούτε σέντζι
Και στο Σάουθ οι σφουγγαράδες
χάσανε πολλούς παράδες
Χάσανε πολλούς παράδες
και στο Σάουθ οι σφουγγαράδες
Βρε τους τυλίξανε στα ζάρια
και τους φάγαν τα σφουγγάρια
Και τους φάγαν τα σφουγγάρια
τους τυλίξανε στα ζάρια
Βρε παίζαν με γιομάτο ζάρι
και δεν παίρνανε χαμπάρι
Δημήτρης Μυστακίδης (2017)
Μες στη Νέα Υόρκη μπήκα
όλο τζογαδόρους βρήκα
Καλωσήρθες!
Αυτό νομίζω ταιριάζει εδώ. Είναι ένα ποιηματάκι που έλεγε η γιαγιά μου και οι συμμαθήτριές της στις καλόγριες, μάλλον τη δεκαετία του 1920 (η γιαγιά μου είχε γεννηθεί το 1910). Το καταγράφω όπως μου το μετέφερε η μητέρα μου. Ο προτελευταίος στίχος ξεφεύγει από το μέτρο, μπορεί λοιπόν η μαμά να μην τον θυμάται καλά.
Αν έχω ορθογραφικούλια παρακαλώ διορθώστε με.
Un soir ο Δημητράκης
ήτο μόνος κ’ attendait
car sa belle του υπεσχέθη
πως θα έλθη à sept heures.
Le sept heures είχον παρέλθει
mais la belle n’est pas venue.
Στο fenêtre αμέσως τρέχει,
dans la rue παρατηρεί.
Au diable! λοιπόν, φωνάζει,
δεν θα έλθη ce soir;
Il n’a pas fini τη φράση,
και ακούει, «Bon soir!»
«Bon soir», της απεκρίθη,
εις το ους της très charmant.
Εις τας αγκάλας του την παίρνει
και την σφίγγει tendrement.
Βρήκα άλλες τρεις εκδοχές των στίχων, που παραθέτω χωρίς διορθώσεις:
στον Βερνάρδο τον ερημίτη,
στα σχόλια μιας ανάρτησης του μπλογκ Ποιηματοποίηση,
και στα σχόλια του Lonely Planet,
Αν έχω ορθογραφικούλια παρακαλώ διορθώστε με.
Un soir ο Δημητράκης
ήτο μόνος κ’ attendait
car sa belle του υπεσχέθη
πως θα έλθη à sept heures.
Le sept heures είχον παρέλθει
mais la belle n’est pas venue.
Στο fenêtre αμέσως τρέχει,
dans la rue παρατηρεί.
Au diable! λοιπόν, φωνάζει,
δεν θα έλθη ce soir;
Il n’a pas fini τη φράση,
και ακούει, «Bon soir!»
«Bon soir», της απεκρίθη,
εις το ους της très charmant.
Εις τας αγκάλας του την παίρνει
και την σφίγγει tendrement.
Βρήκα άλλες τρεις εκδοχές των στίχων, που παραθέτω χωρίς διορθώσεις:
στον Βερνάρδο τον ερημίτη,
Ce soir, ο Δημητράκης
ήταν όλος sous vapeur
sa fiancée του είχε είπει
πως θα έλθει a sept heures
οι επτά είχον παρέλθει
mais η μνηστή n' est pas venue
τότε ανοίγει το fenêtre
και φωνάζει dans la rue
Oh, mon Dieu, φευ, ανακράζει
δεν θα έλθει ce soir ?
Μόλις δε finit την λέξιν
και ακούει "Bon soir"
ήταν όλος sous vapeur
sa fiancée του είχε είπει
πως θα έλθει a sept heures
οι επτά είχον παρέλθει
mais η μνηστή n' est pas venue
τότε ανοίγει το fenêtre
και φωνάζει dans la rue
Oh, mon Dieu, φευ, ανακράζει
δεν θα έλθει ce soir ?
Μόλις δε finit την λέξιν
και ακούει "Bon soir"
Ce soir, o Δημητράκης
ήταν όλο impatience
Η μνηστή του είχε είπει
πως θα έλθει a sept heure
Οι επτά είχον παρέλθει
mais η μνηστή n' est pas venue
τότε ανοίγι το fenetre
και φωνάζει dans la rue
Oh, Mon Dieux, φευ ανακράζει
δεν θα έλθει ce soir?
μόλις δε fini την φράση
και ακούει "Bon soir"
ήταν όλο impatience
Η μνηστή του είχε είπει
πως θα έλθει a sept heure
Οι επτά είχον παρέλθει
mais η μνηστή n' est pas venue
τότε ανοίγι το fenetre
και φωνάζει dans la rue
Oh, Mon Dieux, φευ ανακράζει
δεν θα έλθει ce soir?
μόλις δε fini την φράση
και ακούει "Bon soir"
"Xtes to vrady o Dimitrakis itan monos kai reveur
giati toyxe pei sa belle
oti thalthei a sept heures
ma oi 7 eixan parelthei
et sa belle n'a pas paru
tote trexei a la fenetre
kai koitazei dans la rue
e! ti diaolo!, anakrazei
den tha elthei donc ce soir;
Den eprolave na eipei
kai akoy to bonsoir!"
ή λίγο πιο ανθρώπινα,
"Χτες το βράδυ ο Δημητράκης
ήταν μόνος και reveur
γιατί του 'χε πει sa belle
ότι θα 'λθει a sept heures
μα οι 7 είχαν παρέλθει
et sa belle n'a pas paru
τότε τρέχει a la fenetre
και κοιτάζει dans la rue
Ε! Τι διάολο! ανακράζει,
δεν θα έλθει donc ce soir;
Δεν επρόλαβε να είπει
και ακούει to bonsoir!"
giati toyxe pei sa belle
oti thalthei a sept heures
ma oi 7 eixan parelthei
et sa belle n'a pas paru
tote trexei a la fenetre
kai koitazei dans la rue
e! ti diaolo!, anakrazei
den tha elthei donc ce soir;
Den eprolave na eipei
kai akoy to bonsoir!"
ή λίγο πιο ανθρώπινα,
"Χτες το βράδυ ο Δημητράκης
ήταν μόνος και reveur
γιατί του 'χε πει sa belle
ότι θα 'λθει a sept heures
μα οι 7 είχαν παρέλθει
et sa belle n'a pas paru
τότε τρέχει a la fenetre
και κοιτάζει dans la rue
Ε! Τι διάολο! ανακράζει,
δεν θα έλθει donc ce soir;
Δεν επρόλαβε να είπει
και ακούει to bonsoir!"
Marinos
¥
Λοιπόν, εγώ το ήξερα (στην παραλλαγή "ήταν μόνος και reveur"), νομίζω μάλιστα με μελωδία. Από γιαγιά αλλά και τα παιδιά της (γαλλικής παιδείας). Πρέπει να κυκλοφορούσε αρκετά στα γαλλικά σχολεία κλπ. προπολεμικά αλλά και στη συνέχεια.
Απαγγέλλεται και σε ένα κομμάτι του Μιχάλη Σιγανίδη, αλλά είναι αρκετά δύσκολο να θυμηθώ ποιο και να σας το βάλω.
Απαγγέλλεται και σε ένα κομμάτι του Μιχάλη Σιγανίδη, αλλά είναι αρκετά δύσκολο να θυμηθώ ποιο και να σας το βάλω.
Marinos
¥
Το βρήκα! Η εδώ παραλλαγή είναι:
Un soir Μιχαλάκης ήτο μόνος à sept heures et Marie του υπεσχέθη πως θα έρθει à neuf heures. Αι neuf heures είχον παρέλθει και Marie n'est pas venue, ouvre la fenêtre Μιχαλάκης et regarde à la rue
https://youtu.be/j8Xlc4PIwHg?t=3m29s
Α, τι καλά! Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα! Κοίτα να δεις, τόσα χρόνια που έκαναν παρέα οι μαμαδογιαγιάδες μας, να μην έχουν διαπιστώσει ποτέ ότι ήξεραν το ίδιο ποιηματάκι!
