Αξίζει να σημειωθεί ότι μία εφημερίδα που είναι «αρσενική» στη γλώσσα της, και μάλιστα έναρθρη, μας είναι φυσικότερο να την πούμε με το «η»: αναφέρομαι στη Φιγκαρό.
Και η ιταλική Μεσσατζέρο (il Messaggero) και φαντάζομαι πολλές ακόμη όσο πιο «αδιαφανής» γίνεται η γλώσσα (και δεν αρχίζει να μπαίνει σετάκι το άρθρο της όπως στα παραδείγματα στο εισαγωγικό του Ζάζουλα...)