Απαντάνε οι διαμένοντες στο Λονδίνο με κάποια καθυστέρηση.
Λοιπόν, σε γενικές γραμμές το άρθρο λέει τα πράγματα ακριβώς όπως είναι. Εκτός από τη ΝΥΤ και η Γκάρντιαν είχε παρόμοιο άρθρο και είχε πολύ ενδιαφέρον να δει κανείς τα σχόλια των αναγνωστών, που λίγο- πολύ έκαναν πολύ κατανοητό το γιατί υπάρχει γκρίνια.
Επειδή μένω στο κέντρο ο δήμος μου εδώ και μήνες με βομβαρδίζει με φυλλάδια και λοιπή ενημέρωση σχετικά με το τι θα γίνει στους αγώνες. Τα φυλλάδια είναι του στυλ "κατά τη διάρκεια των αγώνων θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, μη βγείτε από το σπίτι σας και μην επιχειρήσετε με κανέναν τρόπο να χρησιμοποιήσετε δημόσια συγκοινωνία. Οι παραβάτες θα τιμωρούνται με φυλάκιση σε σκοτεινό βαγόνι του μετρό κολλημένο στη μέση της σήραγγας, με τη θέρμανση στο φουλ και με ελαφριά διαρροή καυσαερίων από τη μηχανή". Μ' άλλα λόγια παίζεται το σώου φύγετε ντόπιοι. Επειδή το ίδιο έγινε και στην Αθήνα αν θυμάμαι καλά, αναρωτιέμαι αν αυτό είναι πολιτική της ΔΟΕ για να γίνουν οι αγώνες με όσο το δυνατό μικρότερη ενόχληση. Βέβαια στην Αθήνα το ότι οι αγώνες έγιναν μέσα στις θερινές διακοπές του Έλληνα ήταν μια κάποια ενθάρρυνση ότι όλοι θα λείπουν. Εδώ η πόλη δεν κατεβάζει ρολά τον Αύγουστο, παρόλο που τις έξι εβδομάδες των σχολικών διακοπών γενικά πέφτει η κίνηση, οπότε είναι πιο δύσκολο να πείσεις τους ντόπιους να πάνε διακοπές ειδικά τότε. Γι’ αυτό προσπαθούν να τους πείσουν ότι αν πρέπει να μείνουν και αν πρέπει να πάνε μέχρι το γραφείο τους στο κέντρο θα πρέπει να ξεκινάνε στις πέντε το πρωί γιατί θα είναι φίσκα ο υπόγειος. Και αναρωτιέται ο κάθε λογικός άνθρωπος: οι αθλητικές εγκαταστάσεις είναι στο (πρώην) υποβαθμισμένο ανατολικό Λονδίνο, στη ζώνη 2/3. Κάποιες εκδηλώσεις θα γίνουν κοντά στο παλάτι και κάποιες στο Γουέμπλεϊ. Εγώ που ζω π.χ. στο δυτικό Λονδίνο, και δεν παίρνω ούτε ένα τρένο που να περνάει από αυτούς του προορισμούς, στις οχτώ το πρωί που ακόμα δε έχουν ξεκινήσει τα αθλήματα, γιατί θα επηρεαστώ; Κι αν επηρεαστώ, πόσο χειρότερα θα είναι από τις εκδηλώσεις του Ιωβηλαίου που δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα στο μετρό, εκτός από συνωστισμό σε πεντέξι σταθμούς που ήταν κοντά στις εκδηλώσεις;
Εντωμεταξύ σε δήμους που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τους αγώνες έχει γίνει το ίδιο. Κάτι φίλοι μου που μένουν στο καταπράσινο και χαρωπό γκέτο νεόπλουτων Μάζγουελ Χιλ κανόνισαν διακοπές ακριβώς την περίοδο των αγώνων, φεύγουν την Παρασκευή και γυρίζουν την επόμενη της τελετής λήξης. Όταν τους είπα ότι στερούν στα παιδιά τους την δυνατότητα να ζήσουν από κοντά την ατμόσφαιρα των αγώνων μου είπαν ότι το Σπίτι της Ολλανδίας θα είναι στο πάρκο δίπλα τους και χορηγός θα είναι η Χάινεκεν, άρα η γειτονιά τους θα γεμίσει μεθυσμένους Ολλανδούς χούλιγκαν (ίσως οπαδούς της συγχρονικής κολύμβησης) που θα καταναλώνουν δωρεάν μπύρα. Όταν τους εξήγησα ότι αυτά τα μέρη είναι περισσότερο σαν εκθεσιακοί χώροι για δημόσιες σχέσεις και προβολή της χώρας διαφώνησαν, δε βαριέσαι.
Ο καιρός: μέσα Μαΐου έκανε απότομο καλοκαίρι, δυο βδομάδες με 30 βαθμούς σχεδόν. Μετά έπιασε βροχή και δεν σταμάτησε μέχρι προχτές. Από προχτές έχουμε πάλι καλοκαίρι που λέει θα συνεχιστεί για καμιά βδομάδα. Επιτέλους, γιατί είχα βαρεθεί. Γενικά όμως το Λονδίνο έχει πολύ καλό καιρό το Μάιο και λίγο τον Αύγουστο. Ιούνιος- Ιούλιος είναι βροχεροί. Οπότε η γκρίνια για τον καιρό είναι απλώς γκρίνια κι ο καθένας με τον πόνο του. Κάτι Αυστραλοί π.χ. μου παραπονιόντουσαν στην Αθήνα ότι δεν θα είχε στέγαστρο το κολυμβητήριο και θα έκαιγε ο ήλιος του αθλητές τους που θα ήταν στην πισίνα πέντε λεπτά συνολικά. Εδώ παραπονιούνται οι θεατές του μπιτς βόλεϊ ότι θα αναγκαστούν να φορέσουν ρούχα οι αθλήτριες, ειδικά αυτές από τις ζεστές χώρες, όπως η Βραζιλία.
Στα πιο πάνω να προσθέσω τα αντιαεροπορικά όπλα στις ταράτσες (!!!!), το ότι όποιος βρήκε εισιτήρια ήταν σα να κέρδισε το λαχείο, το ότι η πολιτιστική ολυμπιάδα μέχρι στιγμής έχει δείξει να είναι περισσότερο για τα πανηγύρια, το κόστος εννοείται ότι έχει ξεπεράσει τον προϋπολογισμό εδώ και δυο- τρία χρόνια, φυσικό είναι να υπάρχει αρνητικό κλίμα από το κοινό.
Το ενδιαφέρον είναι ότι σε αντίθεση με την εντύπωση που είχα από την Ελλάδα, εδώ άρχισαν να ασχολούνται με τους αγώνες εδώ και δυο βδομάδες. Οι διαφημίσεις στην τηλεόραση π.χ. και η προσπάθεια για δημιουργία κλίματος ξεκίνησε τελευταία στιγμή και κάπως άτονα. Με ενοχλεί φοβερά μια διαφήμιση που λέει "το Λονδίνο 2012 έφτασε", γιατί το Λονδίνο δεν έφτασε πουθενά και είμαστε ήδη στον έβδομο μήνα του 2012. Αλλά ίσως, όπως λέει το άρθρο της ΝΥΤ, να υπάρχει όντως ο φόβος της λέξης Ολυμπιακοί Αγώνες.
Το Σάββατο το βράδυ έφτασα Χηθροου και είδα δύο κωμικά: Στο αεροδρόμιο υπήρχε ειδικός χώρος με διαχωριστικά για ουρά και πέντε εθελοντές πίσω από γραφεία και μια ταμπέλα που έλεγε "ολυμπιακή οικογένεια, εγγραφή". Στην ουρά δεν υπήρχε ψυχή. Ήταν Σάββατο βράδυ, δέκα η ώρα. Κάποιος επιβάτης τους φώναξε "πολλή δουλειά σήμερα, ε;" και γελάγανε. Στο σταθμό του τραίνου που κατέβηκα με το εξπρές ταμπέλες "εκπρόσωποι ΜΜΕ ακολουθήστε τις πινακίδες για διαπιστευτήρια" και λίγο πιο κάτω υπήρχε το σχετικό γραφείο, με δυο νεαρούς που βαράγανε μύγες. Νομίζω το Σαββατοκύριακο έγινε η πρόβα τζενεράλε, γιατί μια φίλη μου που είναι αναπληρώτρια εθελόντρια ήταν στο Ολυμπιακό χωριό, της το είπαν τελευταία στιγμή.
Κι εδώ αρχίζει το παράπονό μου: αποφάσισα να μείνω εδώ στους ολυμπιακούς για πολλούς λόγους. Εκτός από τα περί πνεύματος των αγώνων κλπ έχω κάποια προβλήματα με το διαμέρισμά μου και περιμένω έγκριση της ασφαλιστικής εταιρίας για να πακετάρω όλο το νοικοκυριό και να έρθουν οι μαστόροι να ξηλώσουν τοίχους και πατώματα (το γιατί και πώς είναι άλλη ιστορία). Οι δουλειές θα κρατήσουν ίσως και δύο μήνες και επειδή είναι αδύνατο να βρω μέρος να μείνω δυο μήνες μόνο και δε λέει να φορτωθώ σε γνωστούς και φίλους για τόσο καιρό, έλεγα να πάω διακοπές τότε και να κανονίσω και όλες τις εξωτερικές δουλειές μου. Οπότε δε γίνεται να λείψω τώρα. Για κακή μου τύχη, όσοι φίλοι μου θα είναι Λονδίνο είναι είτε ολυμπιακοενθουσιώδεις και θα είναι εθελοντές, οπότε δεν θα τους βλέπω καθόλου, ή είναι ολυμπιοφοβικοί, που έχουν χάψει το παραμύθι ότι η πόλη θα είναι κόλαση και ήδη από χτες διαπίστωσα πόσο προβληματικό είναι αυτό. Είχα εισιτήρια για τη συναυλία στην πλατεία Τραφάλγκαρ (δωρεάν εισιτήρια), και θα πήγαινα με τη φίλη εθελόντρια που κλήθηκε τελευταία στιγμή, οπότε πήρα τηλέφωνο άλλους μπας και έρθουν και η αντίδραση ήταν η ίδια απ' όλους: δεν πάμε κέντρο, θα έχει πολυκοσμία, δεν βγαίνουμε από το σπίτι μας. Αυτό από ανθρώπους που έχουμε πάει μαζί σε συναυλίες και λοιπές εκδηλώσεις σε πάρκα και πλατείες. Οπότε τελικά δεν πήγα κι εγώ, γιατί η συναυλία δεν ήταν με αριθμημένες θέσεις, να πεις πάω και κάθομαι κάπου και παρακολουθώ, αλλά ήταν σε στυλ πικνίκ και αποφάσισα ότι πικνίκ και μόνος σου δε λέει. Στο μεταξύ ένας άλλος φίλος δήλωσε ότι την περίοδο των αγώνων δεν θα μπαίνει κέντρο καθόλου και σχεδόν μετακομίζει το εργαστήριό του από το πανεπιστήμιο στην αποθήκη του. Και δύο άλλοι που τους αρέσουν τα σπορ και είναι πρόθυμοι για εκδηλώσεις κλπ αρκεί να είναι Σαββατοκύριακο, εργάζονται σε εταιρίες που πήραν όλοι άδεια και τον καλό καιρό σχολάνε στις οχτώ το βράδυ, τώρα πάει για μεσάνυχτα.
Οπότε με βλέπω τελικά να βαριέμαι τη ζωή μου, ειδικά αν δεν κάνει καλό καιρό και είμαι κλεισμένη μέσα. Και ίσως ασχοληθώ με το πακετάρισμα της μετακόμισης και με το ξεκαθάρισμα του σπιτιού, αντί να απολαμβάνω την ατμόσφαιρα των αγώνων.
ΥΓ Γιατί δεν πήγα κι εγώ εθελόντρια; Μα γιατί όταν δέχονταν αιτήσεις πριν δυο χρόνια ετοιμαζόμουν να επιστρέψω στα θρανία και από τη μια δεν είχα χρόνο, από την άλλη πίστευα ότι τώρα θα ήμουνα πολύ απασχολημένη με σοβαρές δουλειές κι ίσως ούτε καν Λονδίνο. Στην αίτηση ήταν λες και ο ιδανικός εθελοντής είναι αγράμματος μαύρος έφηβος ράπερ και δεν έβλεπα που κολλάω εγώ. Επιπλέον, επειδή στην Αθήνα το 2004 ήμουνα με την ιδιότητα της εργαζόμενης σε ΜΜΕ, είχα σκεφτεί ότι ίσως έβρισκα κάτι παρόμοιο, που τελικά δεν βρήκα.
