Στο νήμα με τίτλο «
του πτωχεύσαντα και του παραιτηθέντα» καταπιάστηκα με τη γενική πτώση αυτών των μετοχών που καλώς ή κακώς απορρίπτουν το λόγιο -
ος (του πτωχεύσαντος, του παραιτηθέντος) και θα πρέπει για κάποιο διάστημα να αντιμετωπίσουν τη χλεύη των καθαρολόγων μέχρι να δουν προκοπή και να βρουν θέση κι αυτές στις γραμματικές.
Ένα φαινόμενο που δεν το έχω μελετήσει καθόλου και που δεν ξέρω και πού να πάω να διαβάσω, να μην κάθομαι να ψάχνω μόνος μου, είναι
οι μετοχές παθητικού ενεστώτα και παρακειμένου, όπως
επαναλαμβανόμενος και
επανειλημμένος. Συνήθως είναι επιθετοποιημένες, σπάνια κανονικές. Μπορεί να υπάρχει σε χρήση μόνο μετοχή του ενεστώτα (π.χ.
οφειλόμενα ποσά) ή μόνο του παρακειμένου (π.χ.
προσεγμένη δουλειά). Και υπάρχει και θέμα μεταφραστικό από τα αγγλικά. Οι Αγγλοσάξονες έχουν μία μόνο επιθετική παθητική μετοχή, π.χ.
condensed (σε ρόλο επιρρηματικής μετοχής έχουν απ' όλα:
being condensed, having been condensed). Συνήθως έχει τη σημασία της μετοχής παρακειμένου, αλλά ας πάρουμε την περίπτωση του
oppressed. Τι είναι οι
oppressed people; Καταπιεσμένοι ή καταπιεζόμενοι; Καταδυναστευμένοι ή καταδυναστευόμενοι; Εγώ πιστεύω ότι είναι το δεύτερο, καταδυναστευόμενοι.
Όλα αυτά επειδή διάβασα σε
άρθρο του Στάμου Ζούλα στην κυριακάτικη Καθημερινή τρεις φορές τη μετοχή
δυναστευμένων (των πάσης μορφής «δυναστευμένων», την περιπτωσιακή απογοήτευση και οργή των δυναστευμένων, τη μεγάλη μάζα των «δυναστευμένων» συμπολιτών) και μου έπεσε βαρύ δίπλα στις άλλες μετοχές: ένα νέο δανειοδοτούμενο ευδαιμονισμό, η ΔΕΚΟκρατούμενη ΓΣΕΕ, της στρατιάς των «θιγομένων» των ΔΕΚΟ, η διατήρηση αυτών των «κεκτημένων».
Θα ψάξω να δω τι λέει ο Μπαμπινιώτης ή άλλοι για τις παθητικές μετοχές, αλλά έχει ενδιαφέρον αυτό το φαινόμενο, που κάποια ρήματα έχουν μόνο τη μια ή την άλλη μετοχή, και που δεν έχουμε πρόβλημα να χρησιμοποιούμε τη μετοχή παρακειμένου με σημασία ενεστώτα. Ή έχουμε αν το καταλάβουμε;