Ξένες λέξεις στην ελληνική γλώσσα, αλλά όχι από αυτές που περιμένετε
- Thread starter SBE
- Start date
Χε χε. Υπάρχει η κοχώνη (=το περίνεο, το μέρος μεταξύ των σκελών και της έδρας). Κατά Γαληνόν: «κοχώνην: τὴν σύζευξιν τὴν ἐν τοῖς ἰσχίοις τὴν πρὸς τὴν ἕδραν, δι' ἣν καὶ πᾶς ὁ περὶ τὴν ἕδραν τόπος οὕτως ὀνομάζεται». (Κοίτα πόσο ωραία είναι τα δικά μου πολυτονικά. Είναι επειδή τα έκανα Palatino.)
Αλλά και για τα cojones:
lit. "balls," 1932, from Sp. cojon (cf. It. coglione) "testicle," from L. coleus, culleus, lit. "a leather sack," related to Gk. koleos "sheath, scabbard (see cell).
http://www.etymonline.com/index.php?search=cojones&searchmode=none
Περισσότερα εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Cojones
Επειδή και ο κολεός «εικάζεται ότι πρόκειται για δάνειο από μεσογειακή γλώσσα», μάλλον κοινή καταγωγή υπάρχει.
Καλή σφαιρική παρουσίαση της ιταλικής προέλευσης του τσαρλατάνου υπάρχει στον Ayto (Dictionary of Word Origins), που συνδυάζει αυτά που διαβάζω στο OED και στο Ετυμολογικό του Κέντρου:
charlatan
Charlatan is of Italian origin. It comes from the verb cialare ‘chatter, prattle’. Its original application was to the patter of salesmen trying to sell quack remedies, and hence Italian ciarlatano at first referred to such vendors, and then by extension to any dispenser of impostures. Some etymologists have sought to connect the word with Italian Cerretano, literally ‘inhabitant of Cerreto’, an Italian village supposedly noted for exaggeration, alleging that it may have contributed its suffix to ciarlatano and reinforced its meaning. However that may be, the word reached English in its current form via French charlatan.
charlatan
Charlatan is of Italian origin. It comes from the verb cialare ‘chatter, prattle’. Its original application was to the patter of salesmen trying to sell quack remedies, and hence Italian ciarlatano at first referred to such vendors, and then by extension to any dispenser of impostures. Some etymologists have sought to connect the word with Italian Cerretano, literally ‘inhabitant of Cerreto’, an Italian village supposedly noted for exaggeration, alleging that it may have contributed its suffix to ciarlatano and reinforced its meaning. However that may be, the word reached English in its current form via French charlatan.
Αν έχεις Windows, το Palatino Linotype πρέπει να είναι στις γραμματοσειρές του αρχικού πακέτου. Αν δεν υπάρχει στον κατάλογο με τα Fonts, μπορώ να σου πω πώς να το αποκτήσεις.
Αν έχεις Mac, δεν ξέρω τι μπορεί να συμβαίνει. Κρίμα να κάνω τον κόπο να μαρκάρω τα πολυτονικά κείμενα και αυτά να δείχνουν στραβοχυμένα στους Mac-άριους.
Ψάχνοντας λύση σε αυτό το νήμα, έμαθα σήμερα ότι το μπατίκ που γράφεται στα γαλλικά batik και σύμφωνα με τα λεξικά μας το πήραμε από εκεί, προέρχεται από μια μαλαισιανή διάλεκτο.
Έτσι γίνεται με όλες τις «εξωτικές» λέξεις. Τις πήραν πρώτα τα γαλλικά ή τα αγγλικά (ίσως τα ιταλικά;) και στη συνέχεια τις πήραμε εμείς από αυτές τις γλώσσες με το δικό τους φίλτρο. Π.χ. το ρώσικο mammot' έγινε εγγλέζικο mammoth [μάμοθ] και γαλλικό mammouth, κι εμείς πήραμε το γαλλικό. Απορία: πήραμε κάποια εξωτική λέξη κατευθείαν από τον ξένο τόπο;
Στην ΚΝΕ; Πώς να γίνει αυτό; Αφού δεν είχαμε άμεσα εμπορικά ή άλλα νταραβέρια. Νομίζω ότι μόνο στην αρχαία και τη βυζαντινή εποχή της γλώσσας μπορεί να βρούμε τέτοιες περιπτώσεις.
Λες να ψάξουμε στο Ερμής ο Κερδώος;
Rogerios
¥
Έτσι γίνεται με όλες τις «εξωτικές» λέξεις. Τις πήραν πρώτα τα γαλλικά ή τα αγγλικά (ίσως τα ιταλικά; ) και στη συνέχεια τις πήραμε εμείς από αυτές τις γλώσσες με το δικό τους φίλτρο. Π.χ. το ρώσικο mammot' έγινε εγγλέζικο mammoth [μάμοθ] και γαλλικό mammouth, κι εμείς πήραμε το γαλλικό. Απορία: πήραμε κάποια εξωτική λέξη κατευθείαν από τον ξένο τόπο;
Μια και αναφέρθηκε, η ρωσική λέξη για το μαμούθ είναι мамонт (μάμοντ, πληθ. мамонты). Η ρίζα της μάλιστα δεν είναι ρωσική, μια και η λέξη προέρχεται από τη φράση mang ont (κέρας της γης) των ουγγρόφωνων Μάνσι της δυτικής Σιβηρίας. ;)
Costas
¥
Αυτό το cojones (ισπαν.), coglioni (ιταλ.), couilles (γαλλ.), που προέρχεται λέει από το λατ. colea>coleus όρχις, να είναι τέτοια διαβολική σύμπτωση η ομοηχία του με την αρχαιοελληνική κοχώνη=περίνεο;
κοχώνη, ἡ, perineum, Hp.Epid.5.7: in pl., Id.Mul.2.131, Eup.77, Ar.Fr.482, etc.; ἕαται ὅκως νεοσσοὶ τὰς κοχώνας θάλποντες Herod.7. 48: dual, τὼ κοχώνᾱ Ar.Eq.424,484. (Variously expld. by Gramm. ap.Erot.Fr.17; = γλουτοί, acc. to Poll.2.183.) (Cf. Skt. jaghánam 'buttock', 'pudendum'.)