Αυτό με τα υποκοριστικά των επιρρημάτων είναι πελοποννησιακό;
Το -ούλια το έχω για ηπειρώτικο, π.χ. στον Κοτζιούλα:
Με το τσοπάνεμα πόρευαν, με μαξούλια,
ρίπαγαν το χειμώνα και παρακατούλια,
ν' αχολογάν οι λάκκες απ’ το φωνατό τους,
ν' ακούγοντ' όλο οι Ζαρκαδαίοι πρώτοι στους πρώτους.
Τούς πάαιναν κάπου κάπου και στα δικαστήρια,
πως καταπάταγαν βοσκές κι άλλα μυστήρια•
κλέβαν και κάνα άμα τους 'ρχόταν από χέρι,
μα σ’ άνθρωπον ποτές δε μάτωσαν μαχαίρι.
Πλέρωσαν φόρους, κεφαλέτια στο κουβέρνο,
πάρε, έλεγαν στην ψωροκώσταινα —όχι παίρνω—
περέτησαν και στο στρατό ίσαμε τον ένα
να’ ναι τα κόκαλα του πάππου αναπαμένα!
παρακατούλια = λίγο παρακάτω.
Επίσης, να επισημανθεί ότι έχουμε διασταύρωση, διαλεκτικό κείμενο αφενός και ορολογία του σιναφιού αφετέρου.