Λέσχη αθλιοτέρων ελληνικών

[sarant]

Γεμάτο οίηση και ξινίλα βρήκα το χτεσινό κείμενο του Γ. Σταματόπουλου στην Ελευθεροτυπία -όχι μόνο επειδή σχεδόν με κάνει να συμπαθήσω κάποιους από τους υπουργούς στους οποίους τα ψέλνει, αλλά επειδή απείρως αθλιότερα ελληνικά από το "δάνειες δυνάμεις" βρίσκω το:
Απεκδύονται τα ιμάτιά τους όσοι δηλώνουν την a priori υπακοή τους σε μια «εξελιγμένη» δημοκρατία και στην εξουσία της, από την «έκρηξη βίας στα πανεπιστήμια». Κυρίως οι αγγλοσαξονική παιδεία εσχηκότες μαζί με όσους εμφανίζονται ως ειδικοί πολιτικοί αναλυτές. που είναι η αρχή από παλιό άρθρο του ίδιου του γλωσσοδίκη.

Ωστόσο, έχω να σας ρωτήσω. Τα μόνα χειροπιαστά παραδείγματα άθλιων ελληνικών που παραθέτει στο σεντονάκι του ο Γ.Στ. είναι, κάτω-κάτω στο άρθρο: «Ανεξαρτησία της χώρας μας από δάνειες δυνάμεις» και «Επανάκτηση αξιοπρέπειας». Καλά το πρώτο, είναι μαργαριτάρι. Το δεύτερο γιατί τον ενόχλησε; Ήθελε "ανάκτηση"; Θεωρείτε εσείς λάθος την "επανάκτηση"; (Και λάθος να τη θεωρεί κάποιος, μπορεί να τη θεωρεί 'δείγμα άθλιων ελληνικών'; ).

ΥΓ Βέβαια, δείχνοντας την ίδια αυστηρότητα στο άρθρο του γλωσσοδίκη, επισημαίνουμε κάμποσα λαθάκια, π.χ. το όνομα του πατέρα του Σόλωνα, που δεν έπαιζε μπιλιάρδο ώστε να λέγεται Εξηστεκίδης, ή το "Χαλεπόν τον εαυτόν γνώναι, κήρυττε ο Θαλής", όπου το Ν στο "τον εαυτόν" περισσεύει -και κάνει τη φράση ακατανόητη στα αρχαία.

 

[nickel]

Καλημέρα. Υπάρχει τέτοια πληθώρα αρθρογραφίας που οι πράξεις και τα λόγια των δημόσιων προσώπων περνάνε από πολλά κόσκινα. Ο μέσος σοβαρός αναλυτής της επικαιρότητας θα χαμογελάσει με τους σολοικισμούς των κυβερνώντων και έχει αρκετά πιο καίρια στοιχεία γα να κρίνει τη σοβαρότητά τους. Ας κρίνουμε κι εμείς μ’ ένα χαμόγελο τις υπερβολές του Σταματόπουλου. Για παράδειγμα, για το συμπέρασμα: «Δεν φαίνονται όμως οι ηγήτορές μας μέτοχοι τούτης της βιοσοφικής απλότητας. Είναι, άρα, και αμέτοχοι Δημοκρατίας, καθημερινών σχέσεων λύπης και χαράς, κοινωνικής σύγκρουσης» ας σκεφτούμε κάποιον που πάει να κάνει ένα τεράστιο άλμα, γλιστράει και πέφτει και τρώει τα μούτρα του.

Α, και η επανάκτηση είναι ίδια με την ανάκτηση. Το λέει και ο Μπαμπινιώτης:
επανακτώ ρ. μετβ. (λόγ.) αποκτώ ξανά (κάτι που έχασα): επανακτώ την ελευθερία / την εμπιστοσύνη / τις δυνάμεις μου / τα δικαιώματα μου. ΣΥΝ. ανακτώ. — επανάκτηση (η).

 

[Costas]

Εννοείται (για μένα τουλάχιστον) ότι δεν αποτελεί η επανάκτηση δείγμα άθλιων ελληνικών, και γενικά συμφωνώ με τις επισημάνσεις σου, sarant. Σε επίπεδο προσωπικού γούστου, τώρα, προτιμώ σαφώς τα ανά- από τα επανά-, όπου αυτό είναι εφικτό, όπως προτιμώ τα ξανα- από τα ανα-, όπου αυτό είναι εφικτό. Γιατί; γιατί όπου το ανα- και το επανα- είναι ισοδύναμα, προκρίνω το πιο σύντομο, το δισύλλαβο, που με...επαναφέρει στη δισυλλαβία του αγαπητού μου -ξανα.

 

[sarant]

Κάποτε μου είχαν πει έναν κανόνα για να ξεχωρίζουμε πότε "πρέπει" να βάλουμε ανα- και πότε επανα- (προκειμένου να δηλώσουμε επανάληψη), αλλά δεν τον θυμάμαι και πολύ αμφιβάλλω αν έστεκε.

 

[Costas]

Να γιατί το σιχαίνομαι:

Σκοπός του είναι όταν αναπλαστεί η περιοχή, να επαναπουλήσουν αυτά που αγόρασαν πάμφθηνα, πανάκριβα. (Ελευθεροτυπία)

Μπλιαχ!

 

[nickel]

Είσαι σαφέστατος. Σου 'χω και καλύτερο:
...ξανακαταστράφηκε στο σεισμό του 1881 για να επαναχτιστεί το 1885...
http://www.chios.com/education/pedia_p_xenakis.htm

Προφανώς δεν μπορούσαν να πουν δυο φορές «ξανα». Ξεχνάνε ότι υπάρχει και το «πάλι» κ.ά.

Μπορούμε να κάνουμε διαγωνισμό για το πιο τρελό πάντρεμα τού επανα— με ρήμα της δημοτικής. Βρήκα μερικά επανέβαλε αλλά ήταν αναγραμματισμοί τού επανέλαβε. Μόνο αυτό από τον Ριζοσπάστη με μπέρδεψε:
...ανέβαλε τις εκλογές που ήταν προγραμματισμένες για το Νοέμβρη, επανέβαλε το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και διέταξε «επίθεση κατά των ανταρτών» του ΚΚ Νεπάλ...

 

[Costas]

Νομίζω πως το κακό ξεκινάει από τα ουσιαστικά: αντί για το 'χυδαίο' ουδέτερο ξαναπούλημα, ξαναμάζεμα, κλπ. (το -age των Γάλλων), προκρίνεται το 'ευγενές' θηλυκό -ση, που 'φυσικά' θέλει ανα- ή επανα-, επαναπώληση, και μετά επεκτείνεται και στα αντίστοιχα ρήματα: επαναπωλώ αντί για ξαναπουλάω. Το αντίθετο, να επεκταθεί το ξανα- του ρήματος στα αντίστοιχα ουδέτερα ουσιαστικά, 'φυσικά' απορρίπτεται. Αλλά τα έχουμε ξαναπεί όλα αυτά. Απλώς μένουν οι ακαλαίσθητες λέξεις να μας πικραίνουν το στόμα (σε όσους τις θεωρούν ακαλαίσθητες, βεβαίως).

 

[Prwteas]

Μπορούμε να κάνουμε διαγωνισμό για το πιο τρελό πάντρεμα τού επανα-

Άσχετο, αλλά πολύ μ' αρέσει όταν ακούω εκείνο το "από-εξ-απ-ανέκαθεν", πω πω!

 

[AoratiMelani]

Το πρόθεμα "ξαναμανά-" παίζει;

 

[nickel]

Το πρόθεμα "ξαναμανά-" παίζει;

Καλημέρα. Μόνο σε εκφράσεις όπως «“Δεν θα σε ξαναμανατζάρω εσένα, να το ξέρεις”, είπε απρόθυμα» (για να διαπράξω κι ένα Tom Swifty).

 

[Costas]

Παράδειγμα τού πώς το ρήμα προκύπτει από το ουσιαστικό, επαναγοράζει <-- επαναγορά:

Επαναγοράζει προνομιούχες μετοχές η Εθνική

Επαναγορά των προνομιούχων μετοχών του Δημοσίου, ύψους 350 εκατομμυρίων ευρώ, που είχαν δοθεί στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης σχεδιάζει η Εθνική Τράπεζα. (Ελευθεροτυπία)

Να φτιάχναμε μια τεχνητή διάκριση ανάμεσα στο επανα- και στο ξανα- με σημασίες, αντίστοιχα, buy back και buy a second time? (γελαστή φατσούλα)

 

[Rogerios]

Και μέσα σ' αυτό το ωραίο μπάχαλο του ανα- και του επανα-, του ξανά μανά μη εξαιρουμένου, μου λέτε ότι δεν σας αρέσει το "εκ νέου" γιατί είναι πολύ καθαρευουσιάνικο; :):):)

 

[Costas]

Ποιος το λέει; :):):)

Εν τω μεταξύ υπάρχει και ειδικό νήμα, και μάλιστα πρόσφατο, για το ανα- επανα-.