Λάθη στη Βιβλιογραφία άλλου - τι να κάνω;

[Egyptiotissa]

Η έλλειψη στοιχειώδους πληρότητας και ομοιομορφίας των βιβλιογραφικών δεδομένων δείχνει πολλά για τον τρόπο εργασίας κάποιου. Στο γυμνασμένο μάτι, ένας τσαπατσούλικος βιβλιογραφικός κατάλογος αποτελεί ύποπτη ένδειξη (όχι απόδειξη, αλλά ένδειξη) μη χρησιμοποιημένης και αντιγραμμένης βιβλιογραφίας.

Σωστό. Θα πρέπει εδώ να διευκρινίσω ότι είναι προτεινόμενη βιβλιογραφία, παρόλο που δεν το γράφει έτσι ο τίτλος, και εν πάση αυτό διορθώνεται. Όμως και η προτεινόμενη πρέπει να είναι σχολαστικά συνταγμένη. Ας προσθέσω εδω ότι στις υποσημειώσεις αναφέρονται και προτείνονται βιβλία που δεν υπάρχουν στην Βιβλιογραφία.Όταν το είχα αναφέρει στον συγγραφέα, είχε δείξει ότι αυτό τον ξάφνιασε.
Η τσαπατσουλιά, από όπου και αν προήλθε, υπάρχει και σε αυτό το τμήμα. Και ενώ είχα αρχίσει να σκέπτομαι ότι αυτή η εργασία θα άξιζε κάποια διάκριση ή ιδιαίτερη προβολή, και σκόπευα να το αναφέρω και στον εκδ. οίκο, τώρα έχω κάνει όπισθεν...

 

[SBE]

Καλά που διευκρίνισες ότι πρόκειται για προτεινόμενη βιβλιογραφία, γιατί ήμουνα έτοιμη να γράψω ότι τη βιβλιογραφία τη γράφεις ενώ γράφεις (και κάνεις έρευνα) για το κείμενό σου.
Και σήμερα που όλες οι βιβλιοθήκες διαθέτουν δυνατότητα αναζήτησης και όλα τα προγράμματα βιβλιογραφικής αναζήτησης σου βγάζουν αυτόματα έτοιμη τη βιβλιογραφία σε ό,τι πρότυπο θες, χωρίς παραλείψεις, δε συγχωρείται να γίνονται λάθη.

 

[Egyptiotissa]

. Και σήμερα που όλες οι βιβλιοθήκες διαθέτουν δυνατότητα αναζήτησης και όλα τα προγράμματα βιβλιογραφικής αναζήτησης σου βγάζουν αυτόματα έτοιμη τη βιβλιογραφία σε ό,τι πρότυπο θες, χωρίς παραλείψεις, δε συγχωρείται να γίνονται λάθη.

Ακριβώς. Είναι πλέον τόσο εύκολο...

 

[Earion]

Μόνο λίγο προσοχή! Πρέπει να είσαι εκατό τα εκατό βέβαιη ότι πρόκειται για ουσιώδη παράλειψη που προέρχεται από τσαπατσουλιά του συγγραφέα. Το λέω αυτό γιατί μας δίνεις δύο παραδείγματα που, κατά τη γνώμη μου, είναι συζητήσιμο αν πρόκειται για λάθη. Γράφεις ότι το βιβλίο είναι επιστημονική μελέτη και μάλιστα ιστορική. Και ότι δεν δίνει όνομα μεταφραστή. Αλλά στις επιστημονικές μελέτες δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε όνομα μεταφραστή· άλλο στη λογοτεχνία, όπου εκεί μετράει. Επίσης εντοπίζεις παράλειψη στο επώνυμο κάποιου συγγραφέα, που είναι του τύπου Αβέρωφ-Τοσίτσας (double-barrelled name). Στους άντρες ναι, είναι λάθος η παράλειψη. Στις γυναίκες όμως είναι μπερδεμένα τα πράγματα, γιατί πολλά μπορεί να συμβούν στην πορεία της ζωής: πρώτα να χρησιμοποιούν το δικό τους επώνυμο, ύστερα να παντρεύονται και να το κάνουν σύνθετο, μετά να χωρίζουν και να ξαναπαίρνουν το δικό τους ... (Π.χ. αυτό έκανε η Αγγελική Λαΐου, που ξεκίνησε με το δικό της όνομα, μετά παντρεύτηκε (τον Σταύρο Θωμαδάκη) και έγινε Λαΐου-Θωμαδάκη, κι έπειτα χώρισε και ξαναγύρισε στο δικό της).

 

[SBE]

Εάριε, στη βιβλιογραφία το όνομα του συγγραφέα μπαίνει όπως είναι δημοσιευμένο στην πηγή, όχι όπως ήταν μετά ή πριν. Αλλά φαντάζομαι αυτό εννοεί η Egy

 

[Earion]

Χμμ, είσαι βέβαιη; Δεν θα μπει τυποποιημένο, σε μια πρότυπη (authorized) μορφή; Ειδάλλως θα πελαγώσουμε. Άλλος θα είναι ο Δημαράς, Κωνσταντίνος Θ. και άλλος ο Δημαράς, Κ. Θ.; Οι οδηγίες επ’ αυτού στα εγχειρίδια πιάνουν σελίδες ολόκληρες. Ανοίγω στην τύχη ένα και ψαρεύω:

J. Barbey d’Aurevilly (most common form)
Jules Barbey d’Aurevilly, Jules-Amédée Barbey d’Aurevilly (occasional forms)
J.-A. Barbey d’Aurevilly (rare form)

Morris West (most common form) ; Morris L. West (occasional form)

Juan Valera (most common form) ; Juan Valera y Alcala Galiano (occasional form)

 

[rogne]

Χμμ, είσαι βέβαιη; Δεν θα μπει τυποποιημένο, σε μια πρότυπη (authorized) μορφή;

Σε βιβλιογραφία μελέτης, θα μπει όπως λέει η SBE, με τη μορφή που αναγράφεται στην πηγή. Σε μια βιβλιογραφική βάση, όμως (π.χ. στον κατάλογο μιας βιβλιοθήκης), θα μπει όντως σε πρότυπη μορφή, και, αν η βάση είναι τόσο επεξεργασμένη όσο στα παραδείγματα που δίνεις, θα αναφέρει και άλλους τύπους που απαντούν.

 

[Egyptiotissa]

Αλλά στις επιστημονικές μελέτες δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε όνομα μεταφραστή· άλλο στη λογοτεχνία, όπου εκεί μετράει. Επίσης εντοπίζεις παράλειψη στο επώνυμο κάποιου συγγραφέα, που είναι του τύπου Αβέρωφ-Τοσίτσας (double-barrelled name). Στους άντρες ναι, είναι λάθος η παράλειψη.

Σωστή η παρατήρηση για το αναγκαίο ή όχι της αναφοράς του μεταφραστή. Το συγκεκριμένο θέμα θα το δω πιο προσεκτικά (συμβουλεύομαι το Chicago). Το όνομα είναι ανδρικό και επιπλέον όχι μόνον παραλείφθηκε το δεύτερο συνθετικό, αλλά μεταλλάχθηκε πλήρως το πρώτο όνομα (given name). Αντί να δοθούν τα τρία αρχικά με τα οποία συναντάται τις περισσότερες, δόθηκε ολογράφως ένα όνομα που το μόνο κοινό που έχει με την πραγματικότητα είναι το αρχικό γράμμα.

 

[Egyptiotissa]

Εάριε, στη βιβλιογραφία το όνομα του συγγραφέα μπαίνει όπως είναι δημοσιευμένο στην πηγή, όχι όπως ήταν μετά ή πριν. Αλλά φαντάζομαι αυτό εννοεί η Egy

Ναι, αυτό εννοώ.

 

[nickel]

Σε βιβλιογραφία μελέτης, θα μπει όπως λέει η SBE, με τη μορφή που αναγράφεται στην πηγή. Σε μια βιβλιογραφική βάση, όμως (π.χ. στον κατάλογο μιας βιβλιοθήκης), θα μπει όντως σε πρότυπη μορφή, και, αν η βάση είναι τόσο επεξεργασμένη όσο στα παραδείγματα που δίνεις, θα αναφέρει και άλλους τύπους που απαντούν.

Περίπου σαν τη διαφορά ανάμεσα σ' ένα γλωσσάρι κι ένα λεξικό: το γλωσσάρι περιορίζεται στον τύπο και τη σημασία της λέξης στο συγκεκριμένο έργο, το λεξικό περιλαμβάνει όσο περισσότερους τύπους και σημασίες επιτρέπουν οι διαστάσεις του.

 

[Egyptiotissa]

Σε βιβλιογραφία μελέτης, θα μπει όπως λέει η SBE, με τη μορφή που αναγράφεται στην πηγή.

Αυτό είχα κατά νου. Πάντως, αν τελικά επιμεληθώ εγώ τη Βιβλιογραφία, θα πρέπει να πιάσω μολύβι και χαρτί, να ανοίξω τα κιτάπια μου, να ξαναθυμηθώ κάποια πράγματα και κάποια άλλα να τα μελετήσω σε βάθος. Από την άλλη, ομολογώ επίσης ότι διστάζω. Είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι μπροστά σε τέτοιο ζήτημα και δεν θέλω να βρεθώ να κολυμπώ σε βαθιά νερά με προθεσμίες πάνω από το κεφάλι μου (ακόμα και αν έχω σωσίβιο).

 

[SBE]

Ο κανόνας που ακολουθώ εγώ είναι ότι η βιβλιογραφία έχει σκοπό να εξυπηρετήσει αυτόν που θέλει να αναζητήσει την πηγή. Η πηγή δεν ανανεώνεται κάθε φορά που αλλάζει το όνομα του συγγραφέα.
Κλασσική περίπτωση από τον κλάδο μου μια ελληνίδα μηχανικός εν ΗΠΑ η οποία έχει πλουσιότατη βιβλιογραφία με τρία ονόματα: Panagiota Foufoutou, μετά Penny P. Foufoutou, μετά σκέτο Penny Foufoutou.

 

[Egyptiotissa]

Ο κανόνας που ακολουθώ εγώ είναι ότι η βιβλιογραφία έχει σκοπό να εξυπηρετήσει αυτόν που θέλει να αναζητήσει την πηγή. Η πηγή δεν ανανεώνεται κάθε φορά που αλλάζει το όνομα του συγγραφέα.

Λογικό...

Κλασσική περίπτωση από τον κλάδο μου μια ελληνίδα μηχανικός εν ΗΠΑ η οποία έχει πλουσιότατη βιβλιογραφία με τρία ονόματα: Panagiota Foufoutou, μετά Penny P. Foufoutou, μετά σκέτο Penny Foufoutou.

E tu Foufoutou? ( :) )

 

[pidyo]

Ο κανόνας που ακολουθώ εγώ είναι ότι η βιβλιογραφία έχει σκοπό να εξυπηρετήσει αυτόν που θέλει να αναζητήσει την πηγή. Η πηγή δεν ανανεώνεται κάθε φορά που αλλάζει το όνομα του συγγραφέα.
Κλασσική περίπτωση από τον κλάδο μου μια ελληνίδα μηχανικός εν ΗΠΑ η οποία έχει πλουσιότατη βιβλιογραφία με τρία ονόματα: Panagiota Foufoutou, μετά Penny P. Foufoutou, μετά σκέτο Penny Foufoutou.

Εδώ έχουμε ένα κλασικό δίλημμα ανάμεσα σε δυο αντικρουόμενες ανάγκες: εκείνην της διευκόλυνσης του χρήστη μιας βιβλιογραφικής παραπομπής και εκείνην της ορθής βιβλιογραφικής παραπομπής. Σε σοβαρά και δυναμικά βιβλιοθηκονομικά περιβάλλοντα (π.χ. καταλόγους σοβαρών βιβλιοθηκών) το πρόβλημα έχει ήδη λυθεί εδώ και δεκαετίες με το authority record. Προβλέπεται η πλατωνική έννοια "Παναγιώτα Φούφουτου" ασχέτως αν η συγγραφέας υπογράφει Παναγιωτούλα Φούφουτου, T. Foufoutou, P. Fufutu ή Π. Σαρανταυγά-Φούφουτου, με αποτέλεσμα να έχει κανείς και την πίτα ολόκληρη (τη βιβλιοθηκονομική εγγραφή ορθά σημειωμένη) και τον σκύλο χρήστη χορτάτο (αφού μπορεί να κάνει αναζήτηση και στην πλατωνική έννοια "Παναγιώτα Φούφουτου" ασχέτως του πώς υπογράφει η κυρία).

Σε μια στατική βιβλιογραφία, όπως αυτή που παραθέτει κανείς σε μια εργασία του, υπάρχουν δύο τρόποι να γίνει προσομοίωση αυτής της βιβλιοθηκονομικά ορθής λογικής. Ο ένας είναι πολύ απλός και είναι η λύση της SBE. Είναι πιο βολικός αν η βιβλιογραφία του είναι στην πραγματικότητα κατάλογος συντομογραφιών: Foufoutou 2015 = Τ. Fufutu, The meaning of life (London 2015). Ο άλλος τρόπος προσομoίωσης είναι η εσωτερική παραπομπή: Fufutu: βλ. Foufoutou. Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπορείς να αποφύγεις τον δεύτερο τρόπο ακόμη κι όταν ακολουθείς τον πρώτο. Για να χρησιμοποιήσω ένα ακραίο υπαρκτό παράδειγμα, που έχει σχέση και με τα διπλά ονόματα των γυναικών που συζητούσατε, δεν βλέπω πως μπορεί να αποφύγει κανείς την εσωτερική παραπομπή όταν πρέπει να συμπεριλάβει όλα τα έργα της Kathleen Mary Tyrer (Chrimes) Atkinson, που αναλόγως της πορείας της προσωπικής της ζωής υπέγραφε έργα για την αρχαία Αθήνα και Σπάρτη ως K.M.T. Chrimes και ως Kathleen Atkinson. Χωρίς εσωτερική παραπομπή θα νομίζει κανείς ότι άλλος άνθρωπος έγραφε για τη Σπάρτη και άλλος για την Αθήνα.

Edit: Τώρα είδα ότι τα έχετε ήδη πει αυτά. Αυτά παθαίνει κανείς όταν αρχίζει να γράφει προτού διαβάσει όλο το νήμα. :blush:

 

[Earion]

Μπράβο Πιδύε, και σε ευχαριστώ, είσαι ο μόνος που με καταλαβαίνει.

Όταν λέτε ότι πρέπει να δίνουμε την πηγή, γιατί εκεί θα καταφύγει ο αναγνώστης, εγώ αναρωτιέμαι: Πού θα ψάξει ο ενδιαφερόμενος; Σε βιβλιοθήκες ή σε βάσεις δεδομένων δεν θα ψάξει; Εκεί δεν πρέπει να είναι τυποποιημένα τα ονόματα των συγγραφέων; (Και φυσικά είναι τυποποιημένα). Στη δική μου αντίληψη η ανάγκη ταύτισης του προσώπου προέχει. Πολύ φοβάμαι ότι δεν μου είναι εύκολο να κατανοήσω την αντίθετη άποψη.

 

[drsiebenmal]

Μπράβο Πιδύε, και σε ευχαριστώ, είσαι ο μόνος που με καταλαβαίνει.

Ε, όχι και ο μόνος... ;)

 

[Earion]

Θενξ Ντοκ! Έγραψες απόψε.

 

[rogne]

Στη δική μου αντίληψη η ανάγκη ταύτισης του προσώπου προέχει.

Εγώ πάλι θα έλεγα ότι προέχει η ανάγκη ταύτισης του έργου, το οποίο θα το βρει κανείς έτσι όπως έχει εκδοθεί και όπως το υπογράφει ο/η συγγραφέας, ανεξάρτητα απ' το ποιος ή ποια είναι. Μια καλή βιβλιογραφική βάση ούτως ή άλλως θα καθοδηγήσει όποιον/α ενδιαφέρεται και για την ταύτιση του προσώπου προς την... πλατωνική ιδέα του (προσώπου). Καμία αντίρρηση, βέβαια, για την εσωτερική παραπομπή που λέει ο π2 όταν υπάρχει κίνδυνος να μπερδέψει ο αναγνώστης το ένα πρόσωπο για δύο (ή για τρία;...).

 

[SBE]

Όταν λέτε ότι πρέπει να δίνουμε την πηγή, γιατί εκεί θα καταφύγει ο αναγνώστης, εγώ αναρωτιέμαι: Πού θα ψάξει ο ενδιαφερόμενος; Σε βιβλιοθήκες ή σε βάσεις δεδομένων δεν θα ψάξει; Εκεί δεν πρέπει να είναι τυποποιημένα τα ονόματα των συγγραφέων; (Και φυσικά είναι τυποποιημένα).

Όχι, δεν είναι. Αναφέρομαι στις βάσεις δεδομένων. Τουλάχιστον αυτές που χρησιμοποιώ εγώ, έχουν στα άρθρα το όνομα του συγγραφέα όπως ειναι γραμμένο στη δημοσίευση.

 

[Egyptiotissa]

Ας μπω μια στιγμούλα στο νήμα για να πω ότι όσον αφορά το θέμα που με απασχολούσε, η διεύθυνση του εκδ. οίκου γνωρίζει τωρα ότι πρέπει να γίνει διεξοδική επιμέλεια, οπότε το πράγμα θα πάρει τον (σωστό) δρόμο του. Από εκεί και πέρα διαβάζω με εξαιρετικό ενδιαφέρον τη συζήτηση που γίνεται γύρω από τα βιβλιογραφικά. Δεν μπορώ να συνεισφέρω, μιας και είστε όλοι πολύ πιο έμπειροι από εμένα, αλλά μαθαίνω. :upz: