Κατώτατες αποδεκτές αμοιβές μετάφρασης, επιμέλειας, διόρθωσης

[diceman]

Ποια ήταν η επίδραση του πίνακα τιμών της ΠΕΜ; Οι τιμές κατρακύλησαν και κατρακυλάνε regardless.

Ο πίνακας τιμών της ΠΕΜ βγήκε το 2008 νομίζω, όταν δεν είχε ξεσπάσει η κρίση. Δεν ξέρω κατά πόσο χρησιμοποιήθηκε απ' όλα τα μέλη. Σήμερα δεν τον βρίσκεις ούτε στον ιστότοπο της ΠΕΜ.

Εφόσον ο τρόπος διαπραγμάτευσης των τιμών είναι ατομικός και όχι συλλογικός, υπερισχύει και θα υπερισχύει η δύναμη των εργοδοτών. Πώς μπορεί η διαπραγμάτευση να γίνει συλλογική με όσο το δυνατόν πιο δεσμευτικό τρόπο, ώστε να αρχίσει να βαραίνει και η δύναμη της άλλης πλευράς;

My point exactly, anef. Άλλο είναι να βγάζει κάθε σύλλογος το δικό του πίνακα κι άλλο να συνεννοηθούν οι τρεις σύλλογοι, πιθανώς και η Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας (αν υφίσταται ακόμα), ώστε να συντάξουν έναν κοινό πίνακα.

 

[anef]

@ anef: "Παραλογιζόμενο" χαρακτήρισα τον εργοδότη που θα επικαλούταν συγκεκριμένα τον πίνακα του ΣΜΕΔ για να ρίξει την αμοιβή ενός συναδέλφου (χωρίς δηλαδή να έχει περάσει μέχρι τότε από όλα τα "σιωπηρά στάδια" της διαδικασίας).

Συγνώμη, δεν το'πιασα :)

Επειδή αναφέρθηκε ήδη δύο φορές ένας πίνακας τιμών/αμοιβών της ΠΕΜ, θα μπορούσε κάποιος/α να δώσει ένα σχετικό λινκ;

Λογικά, έπρεπε να υπάρχει στο σάιτ αλλά δεν τον βρίσκω κι εγώ. Σίγουρα τον έχουν τα μέλη -έχει σταλεί και πρόσφατα άρα θεωρείται ότι ισχύει, παρά την κρίση. Ενδεικτικά, η αμοιβή για τα «απλά κείμενα» είναι 20 ευρώ για σελίδα των 250 λέξεων, για τεχνικά, νομικά κ.ά. ειδικής ορολογίας 25 κλπ. Υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις στον πίνακα, συν τιμές για διερμηνεία, για επιμέλεια, επείγουσες μεταφράσεις κ.ά.

Edit: Επειδή οι αποκλίσεις με τον πίνακα του ΣΜΕΔ μπορεί να φαίνονται μεγάλες, να προσθέσω ότι οι τιμές της ΠΕΜ ορίστηκαν με βάση την κατώτερη τιμή προς αναθέτοντα, όχι απαραίτητα προς γραφείο/μεσάζοντα.

My point exactly, anef. Άλλο είναι να βγάζει κάθε σύλλογος το δικό του πίνακα κι άλλο να συνεννοηθούν οι τρεις σύλλογοι, πιθανώς και η Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας (αν υφίσταται ακόμα), ώστε να συντάξουν έναν κοινό πίνακα.

Diceman, καλό θα ήταν φυσικά να υπάρχει ενιαία γραμμή. Το ζήτημα όμως που έθιξε ο Αζιμούθιος και συνέχισα κι εγώ αφορά το μετά -είτε είναι ένας ο πίνακας είτε πολλοί. Με ποια δύναμη θα επιβάλουμε αυτές τις τιμές και δεν θα μας γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους οι εργοδότες; Γιατί εκεί ακριβώς μας γράφουν αυτή τη στιγμή.

 

[rogne]

...καλό θα ήταν φυσικά να υπάρχει ενιαία γραμμή.

Μεγάλη κουβέντα αυτή... Οι τρεις σύλλογοι διαφέρουν σε πολλά σημεία, στη σύνθεσή τους, στα χαρακτηριστικά τους, στην αντίληψή τους για το κλάδο κ.ο.κ. Οι συνεννοήσεις και οι συμπράξεις προφανώς είναι καλές σε διάφορα επίπεδα, αλλά σε ένα θέμα όπως οι κατώτατες αμοιβές χρειάζονται πολλά κοινά προαπαιτούμενα. Λόγου χάριν, αν συνδυάσουμε τον πίνακα και το σκεπτικό του ΣΜΕΔ με τον πίνακα της ΠΕΜ (όπως τον περιγράφει χονδρικά η anef), πώς να βγει συμπέρασμα σχετικά με το ποιοι ακριβώς είμαστε, τι ακριβώς ζητάμε και από ποιους; Δεν είναι το ίδιο πράγμα η κατώτατη αμοιβή που μπορεί να διεκδικήσει ένας μεμονωμένος συνάδελφος από μια εταιρεία, μεταφραστικό γραφείο, εκδοτικό οίκο κλπ., με την προτεινόμενη τιμή χρέωσης ενός απευθείας πελάτη από μια μεταφραστική εταιρεία. Η ΠΕΜ και η ΠΕΕΜΠΙΠ, απ' όσο ξέρω, ενδιαφέρονται και για τα δύο, καθώς έχουν μέλη τους και μεμονωμένους συναδέλφους και εταιρείες. Δεν βλέπω όμως πώς μπορείς να επιδιώκεις και τα δύο ταυτόχρονα, ως ενιαίος συλλογικός φορέας: τα συμφέροντα δεν είναι κοινά.

Σε ατομικό επίπεδο, βέβαια, η διπλή αυτή υπόσταση είναι μέρος της καθημερινής μας σχιζοφρένειας, ένεκα του καθεστώτος του "ελεύθερου επαγγελματία". Αλλά, ειδικά όσο ο κλάδος συγκεντροποιείται, κάποια στιγμή διαλέγει (ή υποχρεώνεται να διαλέξει) κανείς τον ρόλο του, τη θέση του, το πώς θα λειτουργεί επαγγελματικά: σαν εργολάβος (δηλ. εργολήπτης και εργοδότης ταυτόχρονα) ή σαν "εξωτερικός" εργαζόμενος; Οι κατώτατες αμοιβές του ΣΜΕΔ αφορούν τη δεύτερη περίπτωση: συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς, είναι μια συνειδητή επιλογή αυτή, που παρέχει μια βάση συλλογικής διεκδίκησης. Αν υπήρχε ακόμα (νομίζω υπήρχε μέχρι πρότινος) ένα αμιγώς εργολαβικό σωματείο στον κλάδο υπό τη στενή έννοια (μια ένωση μεταφραστικών εταιρειών π.χ.), θα παρείχε κι αυτό μια συλλογική βάση, προς την αντίθετη κατεύθυνση συμφερόντων προφανώς, που θα μπορούσε όμως να οδηγήσει στη θέσπιση ελάχιστων χρεώσεων προς απευθείας πελάτες και σε κάποιου είδους συλλογική διαπραγμάτευση για την κατοχύρωση κατώτατων αμοιβών για μεμονωμένους συναδέλφους. Από την άλλη, θα πει κανείς, στον πολύ πιο συγκεντροποιημένο εκδοτικό κλάδο, που υφίσταται και από μόνος του αλλά και ως κομμάτι του "δικού μας" κλάδου, υπάρχουν ήδη κάμποσα εργοδοτικά σωματεία-ενώσεις, όμως χαΐρι δεν είδαμε (ακόμα). Πάντως, εκεί τουλάχιστον υπάρχουν οι τυπικές συνθήκες για να διεκδικηθούν πράγματα, ξέρουμε τουλάχιστον ποιος είναι τι. Στον υπόλοιπο "δικό μας" κλάδο είναι που γίνεται οξύτερο το πρόβλημα, λόγω και της "σχιζοφρένειας" που έλεγα παραπάνω...

Εν πάση περιπτώσει, η βαλίτσα πάει μακριά. Το βασικό κτγμ είναι να διαμορφωθεί σταδιακά μια κοινή συλλογική συνείδηση, με βάση φυσικά τη διαμόρφωση ατομικής συνείδησης στο επάγγελμα ("ποιος είμαι; τι θέλω να κάνω; πώς θέλω να λειτουργώ;"). Όσο διαιωνίζεται η υπάρχουσα θολούρα, όχι "ενιαία γραμμή" δεν μπορεί να βγει, αλλά συνήθως ούτε καν άκρη.

 

[diceman]

Diceman, καλό θα ήταν φυσικά να υπάρχει ενιαία γραμμή. Το ζήτημα όμως που έθιξε ο Αζιμούθιος και συνέχισα κι εγώ αφορά το μετά -είτε είναι ένας ο πίνακας είτε πολλοί. Με ποια δύναμη θα επιβάλουμε αυτές τις τιμές και δεν θα μας γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους οι εργοδότες; Γιατί εκεί ακριβώς μας γράφουν αυτή τη στιγμή.

Θέλει δουλειά πολλή για να γυρίσει ο ήλιος, anef.
Πρώτο βήμα θα ήταν η από κοινού σύνταξη ενός τέτοιου πίνακα (τον οποίον, παρεμπιπτόντως, εγώ δεν έλαβα πρόσφατα από την ΠΕΜ, παρότι είμαι μέλος).
Δεύτερο βήμα, μια καμπάνια πληροφόρησης των ίδιων των μεταφραστών.
Τρίτο βήμα, μια καμπάνια πληροφόρησης των πελατών, στο βαθμό που είναι δυνατό αυτό.
Τέταρτο βήμα: επανάληψη των βημάτων 2+3 αρκετές φορές.

Η αγορά, ως γνωστόν είναι ελεύθερη, άρα δεν μπορείς να επιβάλεις κάτι. Αλλά σίγουρα δεν είναι μικρή υπόθεση να εκδηλώνουν 5 μεταφραστές το ενδιαφέρον τους για μια δουλειά και οι 4 από αυτούς να έχουν κοινή στάση στο θέμα της κατώτατης αμοιβής. Θα μου πεις, «Ε και; Αφού θα την πάρει ο 5ος τη δουλειά.» Αν μιλάμε για έναν πελάτη που έτσι κι αλλιώς ψάχνει τον φθηνότερο μεταφραστή, τότε δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα, πέρα απ' το να προσπαθήσεις να πείσεις όλους τους μεταφραστές ότι η υιοθέτηση ενός τέτοιου πίνακα είναι προς συμφέρον τους.

 

[Palavra]

Δεν είναι το ίδιο πράγμα η κατώτατη αμοιβή που μπορεί να διεκδικήσει ένας μεμονωμένος συνάδελφος από μια εταιρεία, μεταφραστικό γραφείο, εκδοτικό οίκο κλπ., με την προτεινόμενη τιμή χρέωσης ενός απευθείας πελάτη από μια μεταφραστική εταιρεία.

Όπως έγραψα και παραπάνω, αυτό που παραλείπεται από τον πίνακα που αναρτήθηκε είναι η τιμή χρέωσης του πελάτη απευθείας. Υπάρχουν πολλές εκατοντάδες μεταφραστές στην Ελλάδα, ιδίως στην επαρχία, που έχουν ως πελάτες τους σχεδόν αποκλειστικά φυσικά πρόσωπα. Ως εκ τούτου, το να αγνοείται αυτή η κατηγορία και να αναρτάται η τιμή συνεργασίας με γραφείο δίνει στα φυσικά πρόσωπα την ευκαιρία να πουν «ναι, αλλά είδα ότι οι τιμές είναι τόσο». Δηλαδή, δεν είναι οι κατηγορίες δύο, (α) μεταφραστής που συνεργάζεται με μεταφραστικά γραφεία/εκδοτικούς οίκους και (β) μεταφραστικό γραφείο, αλλά τρεις, όπου η τρίτη είναι (γ) μεταφραστής που δουλεύει απευθείας με τον πελάτη, ο οποίος πελάτης μπορεί να είναι και νομικό πρόσωπο και φυσικό πρόσωπο.

Φαντάζομαι βέβαια ότι αν η κατηγορία (γ) χρησιμοποιήσει υπηρεσίες συναδέλφου για να αναθέσει έργο το οποιο ήρθε από σταθερό πελάτη και κρατήσει μια τύπου προμήθεια, επειδή π.χ. ο συνάδελφος που κάνει τη μετάφραση δεν έχει βιβλία στον ΟΑΕΕ και πρέπει ο (γ) να κόψει ο ίδιος την απόδειξη στον πελάτη-φυσικό πρόσωπο (και άρα να πληρώσει φόρους κλπ) θεωρείται μεταφραστικό γραφείο, οπότε πράγματι, πάει μακριά η βαλίτσα: ένας μεταφραστής μπορεί να έχει ταυτόχρονα δύο ή και περισσότερους ρόλους (να είναι, ας πούμε, μισθωτός κάπου αλλού), οπότε φαντάζομαι ότι και ο ίδιος θα έχει πρόβλημα αυτοχαρακτηρισμού.

 

[rogne]

Όπως έγραψα και παραπάνω, αυτό που παραλείπεται από τον πίνακα που αναρτήθηκε είναι η τιμή χρέωσης του πελάτη απευθείας. Υπάρχουν πολλές εκατοντάδες μεταφραστές στην Ελλάδα, ιδίως στην επαρχία, που έχουν ως πελάτες τους σχεδόν αποκλειστικά φυσικά πρόσωπα. Ως εκ τούτου, το να αγνοείται αυτή η κατηγορία και να αναρτάται η τιμή συνεργασίας με γραφείο δίνει στα φυσικά πρόσωπα την ευκαιρία να πουν «ναι, αλλά είδα ότι οι τιμές είναι τόσο». Δηλαδή, δεν είναι οι κατηγορίες δύο, (α) μεταφραστής που συνεργάζεται με μεταφραστικά γραφεία/εκδοτικούς οίκους και (β) μεταφραστικό γραφείο, αλλά τρεις, όπου η τρίτη είναι (γ) μεταφραστής που δουλεύει απευθείας με τον πελάτη, ο οποίος πελάτης μπορεί να είναι και νομικό πρόσωπο και φυσικό πρόσωπο.

Νομίζω ότι και το (γ) καλύπτεται από τον πίνακα και το σκεπτικό του. Λέει κάπου (προς το τέλος) το κείμενο: Αυτό που ονομάζουμε «πραγματικότητα της αγοράς στον κλάδο μας» ισοδυναμεί με το σύνολο των σχέσεων (ανισότητας) ανάμεσα σε μεμονωμένους συναδέλφους και εταιρείες ή ιδιώτες που συμβάλλονται μαζί τους υπό εργοδοτική ιδιότητα. Τώρα, αυτός ο ιδιώτης-εργοδότης ή, έστω, πελάτης δεν βλέπω πώς αλλάζει τη θέση και τον ρόλο του μεμονωμένου συναδέλφου. Δεν ξέρει, για παράδειγμα, ο ιδιώτης-εργοδότης/πελάτης τι ποσό έχει προϋπολογίσει για τη δουλειά που θέλει; Δεν έχει μια εικόνα για τις τιμές της αγοράς; Δεν θα επιδιώξει κι αυτός να πληρώσει όσο το δυνατόν λιγότερα; Πληρώνει κανείς όσο-όσο για μεταφράσεις; Δεν νομίζω. Επίσης, πώς μπορεί να ισχυριστεί ότι "ναι, αλλά είδα ότι οι τιμές είναι τόσο", όταν στο κείμενο λέγεται με κάθε τρόπο ότι "οι τιμές δεν μπορούν να είναι κάτω από τόσο";

Καταλαβαίνω, βέβαια, ότι απέναντι σε έναν ιδιώτη ένας μεμονωμένος συνάδελφος νιώθει ήδη κάπως ισχυρότερος απ' ό,τι απέναντι σε μια εταιρεία, ότι μπορεί η "σχέση ανισότητας" να μετριάζεται κλπ. Πώς όμως ένα μίνιμουμ κατώφλι τού στερεί αυτή τη σχετική ισχύ (όση και όταν υπάρχει); Επειδή δίνει εκ των πραγμάτων μια τάξη μεγέθους στον ιδιώτη (ο οποίος την έχει βέβαια ούτως ή άλλως, κοιτώντας απλώς την τσέπη του...); Μετριάζει δηλαδή τη δυνατότητα του συναδέλφου να πετύχει μια μάξιμουμ αμοιβή; Προσωπικά δεν το πιστεύω, αλλά κι έτσι να 'ναι κατά περιπτώσεις, προφανώς η μέριμνα της θέσπισης κατώτατων αμοιβών δεν είναι αυτή, το τι θεωρεί καθένας ως μάξιμουμ και πώς μπορεί να το πετύχει.

Ας προσθέσω, τέλος, ότι εμένα δεν μου φαίνεται καθόλου ρεαλιστικό σήμερα να περιμένουμε ότι θα μείνουν κρυφές, εντός "σιναφιού" και μόνο, κάποιες κατώτατες αμοιβές, ταρίφες της αγοράς ή οτιδήποτε παρόμοιο. Δεν υπάρχει πια άγνοια σε τέτοια θέματα, όλοι ψάχνουν και βρίσκουν.

Υ.Γ. Δεν θα ήθελα να πιάσουμε εδώ ειδικές περιπτώσεις ιδιωτών, απέναντι στους οποίους ένας συνάδελφος θα μπορούσε ενδεχομένως να λειτουργεί με τρόπο αρπακτικό. Κάτι τέτοιο θα έθετε άλλα ζητήματα, ανεξάρτητα από αμοιβές και κλάδους. Δεν είναι δουλειά κανενός συλλογικού επαγγελματικού φορέα να επεξεργάζεται τρόπους υπερεκμετάλλευσης αδύναμων κοινωνικών κατηγοριών, ίσα-ίσα που πρέπει να τους στιγματίζει.

 

[Palavra]

Όχι, ο άνθρωπος που θέλει να μεταφράσει το διαζύγιό του από τα ελληνικά στα αλβανικά (π.χ.) δεν έχει εικόνα για τις τιμές της αγοράς. Όταν λέμε φυσικό πρόσωπο, εννοούμε έναν απλό, καθημερινό άνθρωπο, ο οποίος δεν καταλαβαίνει συχνά γιατί πρέπει να πληρώσει όλα τα «και» που γράφει ο μεταφραστής στο κείμενο. Με δεδομένο αυτό, όχι, ούτε ο μεταφραστής μπορεί να νιώθει ισχυρότερος απέναντι στον ιδιώτη, επειδή δεν είναι. Ούτε το «κοιτώντας την τσέπη του» είναι ικανός προσδιορισμός, γιατί ανεξαρτήτως της τσέπης του, ο ιδιώτης (όπως και η εταιρεία) θέλει να πληρώσει όσο λιγότερα γίνεται και του αρκεί απλώς «να βγάζει ένα νόημα» το κείμενο που διαβάζει.

Τέλος πάντων, νομίζω ότι δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο στη συζήτηση, οπότε κλείνω εδώ.

 

[SBE]

Εγώ ειμαι απ'έξω, αλλά εχω να πω ότι αυτό που λεέι η Παλ δεν είναι εντελώς απίθανο. Πολλοί ιδιώτες χρειάζεται μια φορά στη ζωή τους να βρουν κάποιον να τους μεταφράσει ένα έγγραφο και δεν έχουν ιδέα πόσο κοστίζει κάτι τέτοιο. Επίσης, επειδή είναι έξοδο που γίνεται μια φορά, δεν είναι δεδομένο ότι θα κοιτάξουν για την ελάχιστη δυνατή τιμή, για τον ίδιο λόγο που κάποιοι δεν αγοράζουν τη φτηνότερη ηλεκτρική κουζίνα ή το φτηνότερο λάπτοπ ή δεν διαλέγουν την φτηνότερη θεραπεία για κάποια αρρώστια. Ένας ενδεικτικός πίνακας βοηθάει πάρα πολύ.

 

[anef]

Μεγάλη κουβέντα αυτή... Οι τρεις σύλλογοι διαφέρουν σε πολλά σημεία, στη σύνθεσή τους, στα χαρακτηριστικά τους, στην αντίληψή τους για το κλάδο κ.ο.κ.

Σωστά, γι' αυτό απέφυγα το ζήτημα πέρα από την απαραίτητη διευκρίνιση για τη βάση καθορισμού των τιμών. Προς το παρόν απλώς μια διευκρίνιση πάνω στη διευκρίνιση: ο κατάλογος της ΠΕΜ αφορά τις τιμές που χρεώνουν οι μεμονωμένοι μεταφραστές, όχι τα γραφεία. Απλώς ο μπούσουλας, απ' όσο θυμάμαι τη συζήτηση, ήταν η χρέωση σε «απευθείας πελάτη», όχι σε γραφείο.

 

[azimuthios]

Για το βαθμό δυσκολίας, μετά από τέσσερα χρόνια πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και πάνω από μια δεκαετία στη μετάφραση ειδικών κειμένων, έχω να πω ότι τα τεχνικά κείμενα, ιδίως αυτά που η μετάφρασή τους ενδέχεται να έχει επιπτώσεις στη ζωή κάποιου άλλου (ιατρικά, νομικά, οδηγίες χρήσης βαριών μηχανημάτων κλπ) είναι πιο δύσκολα από οποιοδήποτε «γενικό» κείμενο, ακόμα κι αν αυτό είναι ένα δύσκολο δοκίμιο, ένα κλασικό μυθιστόρημα ή μια φιλοσοφική διατριβή. Χρειάζεται εξειδίκευση που την αποκτάς κυρίως με την εμπειρία, και την κρατάς με πολλή δουλειά.

Διαφωνώ σε πολλά σημεία, μετά από μια 20ετία στη λογοτεχνική μετάφραση, στη μετάφραση δύσκολων φιλοσοφικών δοκιμίων και στη διδασκαλία αυτών σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Αλλά δεν είναι του παρόντος νήματος. Αν θέλεις να το συζητήσουμε αλλού ή να μην το συζητήσουμε, γιατί μπορεί να σε ενοχλήσει πάλι ο αντίλογος.

 

[nickel]

Αλλά δεν είναι του παρόντος νήματος. Αν θέλεις να το συζητήσουμε αλλού ή να μην το συζητήσουμε, γιατί μπορεί να σε ενοχλήσει πάλι ο αντίλογος.

Καλησπέρα. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είναι του παρόντος νήματος αν θέλαμε να δούμε γιατί συνήθως κάποιες δουλειές αμείβονται πολύ καλύτερα από κάποιες άλλες. Αλλά θα ξεστρατίσει έτσι η συζήτηση από τον κύριο κορμό της. Μπορεί ωστόσο κάποιος να ξεκινήσει χωριστό νήμα με τίτλο π.χ. Γιατί οι τεχνικές μεταφράσεις αμείβονται καλύτερα από τις λογοτεχνικές; Και να αρχίσει με τη δική του απάντηση.

 

[AoratiMelani]

πώς μπορεί να ισχυριστεί ότι "ναι, αλλά είδα ότι οι τιμές είναι τόσο", όταν στο κείμενο λέγεται με κάθε τρόπο ότι "οι τιμές δεν μπορούν να είναι κάτω από τόσο";

Αυτό προφανώς ισχύει, όπως επίσης ότι καθένας θα προσπαθήσει να το εκμεταλλευτεί με τον τρόπο του, όπως επίσης και ότι είναι στο χέρι μας να αξιοποιήσουμε αυτό το διαπραγματευτικό εργαλείο προς όφελός μας και να μην αφήσουμε να στραφεί εναντίον μας.

Πέρα από αυτό, να προσθέσω ότι οι κατώτατες τιμές που ορίσαμε έχουν υπολογιστεί ώστε να μπορεί κανείς να ζει ανθρωπινά ακόμη κι αν δεν πληρώνεται παραπάνω από τόσο, πράγμα που θεωρώ πολύ βασικό. Προφανώς όσοι παίρνουν καλές τιμές ανησυχούν μην αναγκαστούν να τις ρίξουν, όμως όσοι παίρνουν χάλια τιμές έχουν πρόβλημα επιβίωσης και δημιουργούν πρόβλημα και σε άλλους γιατί έτσι πέφτουν οι τιμές. Νομίζω ότι ως σύλλογος έχουμε πρωτίστως να αντιμετωπίσουμε αυτό.

Είμαι βέβαιη δε ότι αυτό δεν θα δημιουργήσει περισσότερο ανταγωνισμό από τον ήδη υπάρχοντα, όπως και ότι κανείς δεν θα αποφασίσει να ρίξει τις τιμές του προς ιδιώτες για αυτόν τον λόγο - όλοι θα προσπαθήσουν να εξηγήσουν στους ιδιώτες το γιατί χρεώνουν παραπάνω. Προφανώς στον ιδιώτη θα ζητήσεις παραπάνω και θα έχεις διάφορα επιχειρήματα όπως "η έκταση της δουλειάς είναι μικρή, οι τιμές που βλέπετε είναι τιμές χοντρικής", "αυτές οι τιμές είναι σαν τον βασικό μισθό, δεν σημαίνει ότι όλοι παίρνουν μόνο τόσα", "το κείμενο έχει απαιτήσεις" ή ό,τι άλλο ανάλογα με την περίσταση. Ειδικά τη σύγκριση με τιμές χοντρικής θα την καταλάβει πιστεύω.

 

[EleniD]

Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον το νήμα, ακόμη και για επαγγελματίες που είμαστε χρόνια στο κουρμπέτι (βλέπουμε πόσο μας καλά ή λιγότερο καλά ή άσχημα μας πλήρωναν και μας πληρώνουν σε διάφορες συνεργασίες :))

Θέλω όμως τη βοήθειά σας, μερικές γνώμες απλά, για μια φιλική τιμή σε επιμέλεια και διόρθωση ελληνικού λογοτεχνικού βιβλίου, με πολλά λάθη και πολλές ανάγκες για στρώσιμο στο κείμενο και τα κεφάλαια. Το βιβλίο είναι 26 τυπογραφικά. Τι θα ζητούσατε εσείς; Να σημειωθεί πως η συγγραφέας θέλει να στείλει το βιβλίο της σε εκδοτικούς οίκους και είναι αδερφή φίλης.

 

[Palavra]

Να σημειωθεί πως η συγγραφέας θέλει να στείλει το βιβλίο της σε εκδοτικούς οίκους και είναι αδερφή φίλης.

Αυτός ο παράγοντας είναι καθαρά υποκειμενικός και, κατά τη γνώμη μου, επαφίεται στη δική σου διακριτική ευχέρεια. Μπορείς να μην της πάρεις και τίποτα. Αν ωστόσο θα ήθελες να αποκομίσεις ένα κέρδος, τότε μπορείς να υπολογίσεις τι βγάζεις ανά ώρα μετάφρασης με την συνήθη αμοιβή του τυπογραφικού σου και να εφαρμόσεις μια έκπτωση που ικανοποιεί εσένα.

Αν, ας πούμε, παίρνεις Χ ευρώ ανά τυπογραφικό και η μετάφραση του τυπογραφικού σου παίρνει 10 ώρες, τότε η ωριαία αμοιβή σου είναι Χ:10 = Ψ και σε αυτήν μπορείς να κάνεις μια έκπτωση. Θα ήταν καλό όμως να τα συμφωνήσετε από πριν και να μην αναλάβεις το έργο χωρίς να έχεις πρώτα ζητήσει τι θέλεις, για να μην έχετε δυσάρεστες εκπλήξεις.

 

[EleniD]

Δεν είναι μετάφραση, είναι επιμέλεια και διόρθωση. Δεν έχω ξανακάνει αυτές τις δουλειές σε βιβλίο, μόνο σε μικρά κείμενα, προωθητικά, Δ.Τ. και ιστοσελίδες. Γι' αυτό και δεν έχω ιδέα για το ποια τιμή ανά 16σέλιδο θα ήταν "φιλική". Δεν έχω καν ιδέα τι δίνουν σήμερα οι εκδοτικοί γι' αυτή τη δουλειά ανά 16σέλιδο...

 

[Palavra]

Α, συγγνώμη, το διάβασα βιαστικά. Νομίζω ότι και πάλι το θέμα δεν είναι τι δίνουν οι εκδοτικοί οίκοι (που είναι από ψίχουλα έως ικανοποιητικές αμοιβές) αλλά το πόσο χρόνο θα ξοδέψεις και αν θέλεις να πληρωθείς γι' αυτόν - δηλαδή εγώ και πάλι θα το υπολόγιζα όπως παραπάνω.

 

[EleniD]

Κάτι τέτοιο θα κάνω, αλλά δεν ξέρω αν μια τιμή, π.χ. 8 ευρώ το τυπογραφικό, είναι φιλική, λογική, παράλογη κλ.π. Είναι μια δουλειά που θα μου πάρει περίπου 1 μήνα, όχι οχτάωρα βέβαια, αλλά αρκετή δουλειά.

 

[nickel]

Είναι μια δουλειά που θα μου πάρει περίπου 1 μήνα, όχι οχτάωρα βέβαια, αλλά αρκετή δουλειά.

Είπες ότι είναι 26 τυπογραφικά, που σημαίνει, με 8 ευρώ το τυπογραφικό, 208 ευρώ. Πώς ακριβώς υπολογίζεις το μεροκάματό σου, έστω κι αν δεν είναι 8ωρο;

Η τιμή αυτή είναι παράλογα χαμηλή, θα έλεγα. Αν υπολογίζεις να κάνεις ένα τυπογραφικό την ημέρα, ας πούμε για 4 ώρες κάθε μέρα, θα πρέπει να χρεώσεις το κάθε τυπογραφικό όσο θέλεις να αμείβεσαι για το μισό οχτάωρό σου. Σκέψου ότι η αμοιβή σου σε μια οικονομία που λειτουργεί σωστά μειώνεται κατά το φόρο και την ασφάλιση που πληρώνεις.

 

[AoratiMelani]

Έχουμε δύο παράγοντες κατά τη γνώμη μου: έναν περίπου αντικειμενικό (πόσο αξίζει αυτή η εργασία στην αγορά ή πόσο ελπίζεις να πιάσεις ή πόσο θα ζητούσες από έναν άγνωστο πελάτη) και έναν τελείως υποκειμενικό (πόσο μεγάλο δώρο θέλεις να κάνεις στο γνωστό σου πρόσωπο).

Κατά τη γνώμη μου πρέπει να υπολογίσεις το πρώτο (την αντικειμενική αμοιβή που θα ζητούσες από έναν άγνωστο) και μετά βάσει αυτού θα αποφασίσεις το δεύτερο (το πόσα λεφτά θες να χαρίσεις στην αδερφή της φίλης σου).

Προφανώς και οι τιμές κυμαίνονται και μπλα μπλα μπλα, αλλά υπάρχουν κάποιοι μπούσουλες. Η τιμή των 8 ευρώ το τυπογραφικό είναι μια τιμή εξωφρενικά χαμηλή με κάθε κριτήριο, ακόμη και με το κριτήριο της "φιλικής τιμής". Είναι το ένα δέκατο της ορισμένης από το σύλλογο ως κατώτατης αμοιβής, και είναι περίπου το ένα έκτο ή ένα πέμπτο μιας μέτριας προς το καλό αμοιβής στη σημερινή αγορά. Ο σύλλογος λέει 80 ευρώ το τυπογραφικό, οι εκδότες δίνουν γύρω στα 35-40, άλλοι φτάνουν στα 50 ή τα 60, άλλοι πέφτουν στα 20, τιμή που ήδη θεωρείται από τους συναδέλφους πολύ χαμηλή.

Λάβε υπόψη σου όλα αυτά, σκέψου τι θα ζητούσες από έναν εκδότη που δε θα ήταν φίλος, και μετά σκέψου πόσο αξιολογείς τη σχέση με τη φίλη σου και πόσο μεγάλο δώρο θες να της κάνεις. Με 80 ευρώ το τυπογραφικό η αμοιβή σου θα ήταν 2080 ευρώ, με 60 θα ήταν 1560, με 40 θα ήταν 1040. Λιγότερο από τόσο εγώ δεν θα ζητούσα, αλλά βέβαια εσύ ξέρεις καλύτερα. Αν ζητήσεις 8 ευρώ το τυπογραφικό η αμοιβή σου θα είναι 208 ευρώ, που σημαίνει ότι θα χαρίσεις στην κυρία 1872 ευρώ στην πρώτη περίπτωση, 1352 ευρώ στη δεύτερη, και 832 ευρώ στην τρίτη. Θα πρέπει να την αγαπάς πραγματικά πάρα πολύ.

 

[EleniD]

Χαίρομαι που σκέφτηκα να πάρω μερικές γνώμες/δεδομένα γύρω από τη συγκεκριμένη αγορά, γιατί αντιλαμβάνομαι σαφώς ότι τα χρήματα που σκόπευα να ζητήσω είναι ελάχιστα. Η αλήθεια είναι πως με τη δουλειά που κάνω καθημερινά και την "ψιλούρα" που έχει το κείμενο, ένιωσα κι εγώ πως για 200 ευρώ ήταν τίποτε - καλύτερα να έλεγα πως θα το κάνω εντελώς δωρεάν. Όμως επειδή αν δεν έκανα εγώ τη δουλειά, θα την έκανε κάποιος άλλος, ο οποίος θα ζητούσε κανονικά την αμοιβή του, αποφάσισα να κυμανθώ κάπου στη μέση των αμοιβών που αναφέρεις και να νιώθω καλά και με τον εαυτό μου αλλά και με τη φίλη μου.