ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ (1931-2015)
Με καθυστέρηση θέλω να αποχαιρετίσω έναν παλιό γνώριμο, από τα χρόνια πριν τα παιδιά και την αυτοεξορία μου.
Ο Δημήτρης Αρμάος, με πλούσιο έργο, ήταν μόνο 56 χρονών. Πρόλαβα και τον είδα καλά και γελαστό σε κάποια μάζωξη μεταφραστών, πέρυσι; πρόπερσι; Να τον θυμούνται με αγάπη οι φίλοι του και οι δικοί του.
Ο Δημήτρης Αρμάος, με πλούσιο έργο, ήταν μόνο 56 χρονών. Πρόλαβα και τον είδα καλά και γελαστό σε κάποια μάζωξη μεταφραστών, πέρυσι; πρόπερσι; Να τον θυμούνται με αγάπη οι φίλοι του και οι δικοί του.
Costas
¥
Με καθυστέρηση και τυχαία έμαθα για το θάνατο, το Μάρτη, του θρησκειολόγου Walter Burkert [ελληνική βιβλιογραφία].
Costas
¥
Πέθανε ο ζωγράφος και λογοτέχνης Νίκος Χουλιαράς (1940-2015)
(Ναυτεμπορική)
Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα ιταλικά, τα αγγλικά, τα σουηδικά και τα γερμανικά. Το μυθιστόρημά του «Ο Λούσιας» έγινε τηλεοπτική σειρά που μεταδόθηκε από την ΕΤ-1 το 1989. Το 1996 ήταν υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του «Στο σπίτι του εχθρού μου».
Βιβλία του (βιβλιονέτ)
(Ναυτεμπορική)
Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα ιταλικά, τα αγγλικά, τα σουηδικά και τα γερμανικά. Το μυθιστόρημά του «Ο Λούσιας» έγινε τηλεοπτική σειρά που μεταδόθηκε από την ΕΤ-1 το 1989. Το 1996 ήταν υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του «Στο σπίτι του εχθρού μου».
Βιβλία του (βιβλιονέτ)
Πέθανε ο Ανταίος Χρυσοστομίδης, δημοσιογράφος, συγγραφέας και μεταφραστής
http://www.avgi.gr/article/5774957/pethane-o-antaios-xrusostomidis
www.biblionet.gr/author/722/Χρυσοστομίδης,_Ανταίος,_1952-
http://www.avgi.gr/article/5774957/pethane-o-antaios-xrusostomidis
www.biblionet.gr/author/722/Χρυσοστομίδης,_Ανταίος,_1952-
cougr
¥
Σε ηλικία 82 ετών πέθανε ο νευρολόγος και συγγραφέας Όλιβερ Σακς.
http://www.kathimerini.gr/829012/article/epikairothta/kosmos/pe8ane-o-neyrologos-oliver-saks
http://www.kathimerini.gr/829012/article/epikairothta/kosmos/pe8ane-o-neyrologos-oliver-saks
Musicked Down the Mountain: How Oliver Sacks Saved His Own Life by Literature and Song
There came to my aid now melody, rhythm and music. Before crossing the stream, I had muscled myself along — moving by main force, with my very strong arms. Now, so to speak, I was musicked along. I did not contrive this. It happened to me. I fell into a rhythm, guided by a sort of marching or rowing song, sometimes the Volga Boatmen’s Song, sometimes a monotonous chant of my own, accompanied by these words “Ohne Haste, ohne Rast! Ohne Haste, ohne Rast!” (“Without haste, without rest”), with a strong heave on every Haste and Rast. Never had Goethe’s words been put to better use!
[...]
It was only after chanting the song in a resonant and resounding bass for some time that I suddenly realized that I had forgotten the bull. Or, more accurately, I had forgotten my fear — partly seeing that it was no longer appropriate, partly that it had been absurd in the first place. I had no room now for this fear, or for any other fear, because I was filled to the brim with music. And even when it was not literally (audibly) music, there was the music of my muscle-orchestra playing — “the silent music of the body,” in Harvey’s lovely phrase. With this playing, the musicality of my motion, I myself became the music — “You are the music, while the music lasts.”
Σπύρος Α. Βρετός
Η πολιτική κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 7/9, στις 11 το πρωί, στο Α' Νεκροταφείο.
Η πολιτική κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 7/9, στις 11 το πρωί, στο Α' Νεκροταφείο.
Costas
¥
Προχτές πέθανε ο René Girard.
Stanford professor and eminent French theorist René Girard, member of the Académie Française, dies at 91
A member of the prestigious Académie Française, René Girard was called "the new Darwin of the human sciences." His many books offered a bold, sweeping vision of human nature, human history and human destiny.
Stanford professor and eminent French theorist René Girard, member of the Académie Française, dies at 91
A member of the prestigious Académie Française, René Girard was called "the new Darwin of the human sciences." His many books offered a bold, sweeping vision of human nature, human history and human destiny.
Πέθανε σε ηλικία 69 ετών ο Γιάννης Κακουλίδης. Ο γνωστός συγγραφέας άφησε την τελευταία του πνοή χτυπημένος από τον καρκίνο στο συκώτι και στον οισοφάγο. Είχε διαγνωσθεί με τη νόσο μόλις δύο εβδομάδες πριν...
http://news.in.gr/culture/article/?aid=1500039340
http://news.in.gr/culture/article/?aid=1500039340
Έφυγε από τη ζωή ο Στέφανος Στεφάνου
ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 1/1/2015
Οι άνθρωποι του βιβλίου, αλλά και οι άνθρωποι των εφημερίδων τον γνώριζαν πολύ καλά, είχαν μάθει πολλά κοντά του εδώ και σαράντα χρόνια. Ο Στέφανος Στεφάνου, ο «πατριάρχης» των διορθωτών και των επιμελητών, έφυγε από τη ζωή ανήμερα την Πρωτοχρονιά, ήσυχα, στο σπίτι του, στα 90 του χρόνια, από ανακοπή.
Γεννήθηκε στο Σουφλί του Εβρου το 1926. Από τα χέρια του πέρασαν τα δοκίμια πολλών βιβλίων, επιστημονικών και λογοτεχνικών, μύρισε το αντιμόνιο των παλιών τυπογραφείων για χρόνια, δίδαξε πολλούς νεότερους -μέχρι το τέλος του-, υπερασπίστηκε με πάθος τη Δημοτική· αγάπησε τα όνειρα και τις ιδέες της Αριστεράς όταν δεν ήταν πολυτέλεια να είναι κανείς αριστερός και έζησε όλες τις περιπετειώδεις διαδρομές της· μετείχε, συμμετείχε, αναζητούσε πάντα· αγάπησε με πάθος τη ζωή, τους ανθρώπους και τα έργα των ανθρώπων, την επικοινωνία, τις συνομιλίες, την ορθή σκέψη, τον γραπτό λόγο, τον Λόγο.
Δύο χρόνια πριν, από τις εκδόσεις «Θεμέλιο» κυκλοφόρησε ένα βιβλίο που ήταν αποκλειστικά δικό του: «Ενας απ' τους πολλούς της ελληνικής Αριστεράς». Στις σελίδες του δεν καταγράφεται μόνο η προσωπική του διαδρομή. Καταγράφεται ο τρόπος που ήξερε πολύ καλά να θυμάται και να αποτιμά τα πράγματα ο Στέφανος Στεφάνου, ο τρόπος που παρατηρούσε τις στιγμές και τους ανθρώπους, οι όψεις μιας άλλης Ελλάδας, το ήθος του.
ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 1/1/2015
Οι άνθρωποι του βιβλίου, αλλά και οι άνθρωποι των εφημερίδων τον γνώριζαν πολύ καλά, είχαν μάθει πολλά κοντά του εδώ και σαράντα χρόνια. Ο Στέφανος Στεφάνου, ο «πατριάρχης» των διορθωτών και των επιμελητών, έφυγε από τη ζωή ανήμερα την Πρωτοχρονιά, ήσυχα, στο σπίτι του, στα 90 του χρόνια, από ανακοπή.
Γεννήθηκε στο Σουφλί του Εβρου το 1926. Από τα χέρια του πέρασαν τα δοκίμια πολλών βιβλίων, επιστημονικών και λογοτεχνικών, μύρισε το αντιμόνιο των παλιών τυπογραφείων για χρόνια, δίδαξε πολλούς νεότερους -μέχρι το τέλος του-, υπερασπίστηκε με πάθος τη Δημοτική· αγάπησε τα όνειρα και τις ιδέες της Αριστεράς όταν δεν ήταν πολυτέλεια να είναι κανείς αριστερός και έζησε όλες τις περιπετειώδεις διαδρομές της· μετείχε, συμμετείχε, αναζητούσε πάντα· αγάπησε με πάθος τη ζωή, τους ανθρώπους και τα έργα των ανθρώπων, την επικοινωνία, τις συνομιλίες, την ορθή σκέψη, τον γραπτό λόγο, τον Λόγο.
Δύο χρόνια πριν, από τις εκδόσεις «Θεμέλιο» κυκλοφόρησε ένα βιβλίο που ήταν αποκλειστικά δικό του: «Ενας απ' τους πολλούς της ελληνικής Αριστεράς». Στις σελίδες του δεν καταγράφεται μόνο η προσωπική του διαδρομή. Καταγράφεται ο τρόπος που ήξερε πολύ καλά να θυμάται και να αποτιμά τα πράγματα ο Στέφανος Στεφάνου, ο τρόπος που παρατηρούσε τις στιγμές και τους ανθρώπους, οι όψεις μιας άλλης Ελλάδας, το ήθος του.
cougr
¥
Umberto Eco (5 January 1932 – 19 February 2016)
(Η μεταφράστρια του Ουμπέρτο Έκο, η Έφη Καλλιφατίδη, τον αποχαιρετά από τον ιστότοπο του Amagi.)
Ci vediamo, professore
Θεωρώ τον εαυτό μου σκληρό (ή μάλλον σκληραγωγημένο) άνθρωπο. Πέρασα μικρές και μεγάλες τραγωδίες, όπως όλοι μας, βγήκα αλλού κουτσή, αλλού στραβή — θέλω να πιστεύω, καλύτερη· ή μάλλον πιο ψύχραιμη. Είμαι η κόρη που δεν έκλαψε όταν πέθανε ο πατέρας της, γιατί σκέφτηκα ότι «έφυγε πλήρης ημερών» (85 ήταν).
Αλλά σήμερα έκλαψα.
Ήταν σαν να αποχαιρετούσα πραγματικά τον «πατέρα» μου. Δυο φορές τον είδα, μα δεν είχε σημασία. Πέντε κουβέντες ανταλλάξαμε, μα ούτε κι αυτό είχε σημασία. Ο άνθρωπος αυτός με αφόπλισε, με γοήτευσε και, εντέλει, με μεγάλωσε. Τον έπιασα στα χέρια μου όταν ήμουν ακόμα κουτάβι στη δουλειά κι αυτός ήταν bigger than life, και το πρώτο που σκέφτηκα όταν τον είδα (μαζεμένη σαν επαρχιώτισσα) ήταν, «Τι μπόλικος άνθρωπος!»
Αυτός ήταν η πρώτη επιβεβαίωση του μετεφηβικού εαυτού μου, αυτός (η σκέψη του, εννοώ) μου έδωσε την πίστη που χρειαζόμουν στη δική μου λογική, στο άγνωστο μέχρι τότε ταλέντο μου. Το ξαναλέω, με μεγάλωσε. Μέσα από τον αγώνα να συλλάβω τη σκέψη του, να ταυτιστώ μαζί της, να την προλάβω, να παίξω μαζί της. Είναι σπουδαίο πράγμα να κάνεις κόντρες με μια ιδιοφυία.
Και, σήμερα, ένιωσα στ’ αλήθεια ορφανή.
Εντάξει, περίμενα ότι θα φύγει, λογικό είναι, κορόιδευα «τριάντα πέντε χρόνια αρραβώνας κοντεύει». Ασφαλώς θα υπάρχουν άνθρωποι πιο κοντινοί του που μπορούν να μιλήσουν με γεγονότα, να αφηγηθούν ανέκδοτα. Εγώ δεν έχω τέτοια. Μαζί του, νιώθω ότι αποχαιρετώ και μια περίοδο της εξέλιξής μου, ότι σφράγισε τα νιάτα μου, ότι ήταν ένας πατέρας από μακριά που μου έμαθε να μη μασάω.
Κι αν σήμερα έκλαψα, ίσως να ήταν γιατί ένιωσα ότι είπα αντίο σε μια ολόκληρη εποχή, είπα αντίο σ’ ένα κομμάτι του εαυτού μου — στα νιάτα μου;
Λοιπόν, σήμερα ορφάνεψα.
Professore, ξέρουμε κι οι δυο τα λάθη μας, και σου κλείνω το μάτι, όπως μου το ’κλεισες κι εσύ (εσύ κι εγώ το ξέρουμε). Μακάρι να συνεχίσω να σε μεταφράζω χωρίς να σε διαβάζω.
Μα δεν τολμώ να σκεφτώ ότι θα σε μεταφράζω χωρίς να γράφεις.
Ci vediamo, professore
Θεωρώ τον εαυτό μου σκληρό (ή μάλλον σκληραγωγημένο) άνθρωπο. Πέρασα μικρές και μεγάλες τραγωδίες, όπως όλοι μας, βγήκα αλλού κουτσή, αλλού στραβή — θέλω να πιστεύω, καλύτερη· ή μάλλον πιο ψύχραιμη. Είμαι η κόρη που δεν έκλαψε όταν πέθανε ο πατέρας της, γιατί σκέφτηκα ότι «έφυγε πλήρης ημερών» (85 ήταν).
Αλλά σήμερα έκλαψα.
Ήταν σαν να αποχαιρετούσα πραγματικά τον «πατέρα» μου. Δυο φορές τον είδα, μα δεν είχε σημασία. Πέντε κουβέντες ανταλλάξαμε, μα ούτε κι αυτό είχε σημασία. Ο άνθρωπος αυτός με αφόπλισε, με γοήτευσε και, εντέλει, με μεγάλωσε. Τον έπιασα στα χέρια μου όταν ήμουν ακόμα κουτάβι στη δουλειά κι αυτός ήταν bigger than life, και το πρώτο που σκέφτηκα όταν τον είδα (μαζεμένη σαν επαρχιώτισσα) ήταν, «Τι μπόλικος άνθρωπος!»
Αυτός ήταν η πρώτη επιβεβαίωση του μετεφηβικού εαυτού μου, αυτός (η σκέψη του, εννοώ) μου έδωσε την πίστη που χρειαζόμουν στη δική μου λογική, στο άγνωστο μέχρι τότε ταλέντο μου. Το ξαναλέω, με μεγάλωσε. Μέσα από τον αγώνα να συλλάβω τη σκέψη του, να ταυτιστώ μαζί της, να την προλάβω, να παίξω μαζί της. Είναι σπουδαίο πράγμα να κάνεις κόντρες με μια ιδιοφυία.
Και, σήμερα, ένιωσα στ’ αλήθεια ορφανή.
Εντάξει, περίμενα ότι θα φύγει, λογικό είναι, κορόιδευα «τριάντα πέντε χρόνια αρραβώνας κοντεύει». Ασφαλώς θα υπάρχουν άνθρωποι πιο κοντινοί του που μπορούν να μιλήσουν με γεγονότα, να αφηγηθούν ανέκδοτα. Εγώ δεν έχω τέτοια. Μαζί του, νιώθω ότι αποχαιρετώ και μια περίοδο της εξέλιξής μου, ότι σφράγισε τα νιάτα μου, ότι ήταν ένας πατέρας από μακριά που μου έμαθε να μη μασάω.
Κι αν σήμερα έκλαψα, ίσως να ήταν γιατί ένιωσα ότι είπα αντίο σε μια ολόκληρη εποχή, είπα αντίο σ’ ένα κομμάτι του εαυτού μου — στα νιάτα μου;
Λοιπόν, σήμερα ορφάνεψα.
Professore, ξέρουμε κι οι δυο τα λάθη μας, και σου κλείνω το μάτι, όπως μου το ’κλεισες κι εσύ (εσύ κι εγώ το ξέρουμε). Μακάρι να συνεχίσω να σε μεταφράζω χωρίς να σε διαβάζω.
Μα δεν τολμώ να σκεφτώ ότι θα σε μεταφράζω χωρίς να γράφεις.
RIP Imre Kertész (1929-2016)
Nobel Prize-winning author Imre Kertész dies, aged 86 (dw)
(Το όνομα προφέρεται Κέρτις, σαν του Τόνι....)
Nobel Prize-winning author Imre Kertész dies, aged 86 (dw)
(Το όνομα προφέρεται Κέρτις, σαν του Τόνι....)
Είναι εργάτρια του λόγου μια πολυβραβευμένη αρχιτεκτόνισσα; Κατά τη γνώμη μου, ναι, οπότε της αρμόζει το μνημόσυνο εδώ.
Star architect Zaha Hadid dies aged 65 from heart attack
The 10 Must-See Buildings Designed by Zaha Hadid
Star architect Zaha Hadid dies aged 65 from heart attack
The 10 Must-See Buildings Designed by Zaha Hadid