Δυο λόγια απλώς για να δικαιολογήσω πού βασίζω το συμπέρασμά μου περί αρνητικής στάσης, και σταματάω κι εγώ. Ο Ριζοσπάστης αποτελεί όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, όπως γράφει και κάτω από τον τίτλο του. Συμπεραίνω επομένως ότι δεν θα φιλοξενούσε απόψεις αντίθετες με αυτήν. Διαβάζω, λοιπόν:
Σε μια κοινωνία γεμάτη προβλήματα, σε ένα κράτος, που απεμπολούνται τα κυριαρχικά του δικαιώματα, σε μια χώρα που η φτώχεια έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, το σύνολο των ΜΜΕ, καθηγητές, βουλευτές, ευρωβουλευτές, παπάδες, ψυχίατροι και ψυχολόγοι, κουβεντιάζουν, τάχα μου, για τη σεξουαλική συμπεριφορά κάποιων ατόμων. Και προσπαθούνε να πείσουνε και εμάς να κάνουμε το ίδιο. Ολος αυτός ο «φιλελεύθερος» κόσμος, τα κρυφά κεφάλια της ίδιας Λερναίας Υδρας, δηλαδή, προσποιούνται ότι δε γνωρίζουν πως η σεξουαλική συμπεριφορά των ανθρώπων δεν είναι άσχετη με την κοινωνία μέσα στην οποία ζούνε. Δε γνωρίζουν πως όλο αυτό το σεξουαλικό μπέρδεμα, που βιώνουν οι χώρες του καπιταλισμού, είναι αποτέλεσμα του κοινωνικού συστήματος.
Η έλλειψη σεβασμού από άνθρωπο σε άνθρωπο, η δύναμη του χρήματος και της εξουσίας, ο εύκολος τρόπος πλουτισμού ή επιβίωσης, η εκδικητικότητα κάποιων, για κάποιους άλλους, ο κορεσμός από το φυσιολογικό, η φθορά των αξιών και η γενική σήψη, είναι άσχετα πράγματα με την έκρηξη της ομοφυλοφιλίας; Ολα αυτά τα αγόρια και κορίτσια, που ρίχτηκαν με το τσουβάλι στη σεξουαλική αγορά, βρέθηκαν εκεί από δική τους, ελεύθερη επιλογή; Τα οργανωμένα ταξίδια στην Ταϊλάνδη, αλλά και στη δική μας πλατεία Κουμουνδούρου, είναι αποτέλεσμα ελεύθερης σεξουαλικής προτίμησης; Ολα ετούτα τα βιασμένα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, παιδιά, που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των ομοφυλόφιλων, επέλεξαν τα ίδια τους βιαστές τους;
Η άλλη διάσταση
Επίσης, κάτω από τον υπότιτλο
Προβλήματα και...προβλήματα:
Και ενώ εκπρόσωποι του Τρίτου Κόσμου μιλούσαν για τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον αναλφαβητισμό, την τεράστια μητρική και παιδική θνησιμότητα, οι χώρες της ΕΕ ζητούσαν να δοθεί προτεραιότητα σε άλλα ζητήματα, όπως: Ελευθερία της διάθεσης του ανθρώπινου σώματος, να έχει η γυναίκα απόλυτο έλεγχο στο σώμα της, δικαίωμα στην έκφραση του σεξουαλικού προσανατολισμού (ομοφυλοφιλία), όταν η ανεργία, η εκμετάλλευση και η φτώχεια στις γυναίκες αυξάνονται και στις χώρες της ΕΕ.
Δεν θα αναφερθώ στις κριτικές ταινιών, όπου συνήθως οι αναφορές είναι πιο εκτεταμένες, παρά μόνο στην παρακάτω, που είναι κριτική για τον
Αλέξανδρο, του Όλιβερ Στόουν:
[...]Αφού όμως το θέμα τίθεται στην ταινία οφείλουμε να πούμε πως και αυτή η πτυχή του Αλέξανδρου αντιμετωπίστηκε επιφανειακά. Αλλη αξία έχει η ομοφυλοφιλία, που είναι αποτέλεσμα οικογενειακής καταπίεσης και άλλη αυτή που είναι αποτέλεσμα κοινωνικών και αισθητικών αξιών. Αυτά όμως είναι, φαίνεται, ψιλά γράμματα για το Χόλιγουντ.[...]
Μπορεί λοιπόν να μην υπάρχει απερίφραστη καταδίκη της ομοφυλοφιλίας, δηλώνεται ωστόσο ότι δεν θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα (δεύτερο απόσπασμα), και κυρίως ότι είναι αποτέλεσμα του σύγχρονου τρόπου ζωής στις καπιταλιστικές κοινωνίες. Η τελευταία διατύπωση μπορεί να φαίνεται αθώα, όμως δεν είναι, αν αναλογιστούμε ότι το ΚΚΕ θεωρεί τον καπιταλισμό μητέρα όλων των κακών.
Και σε κάθε περίπτωση, η στάση του απέναντι στο σύμφωνο συμβίωσης με βρίσκει αντίθετη. Από τα
πρακτικά της Βουλής περί συμφώνου (μιλάει ο Κώστας Αλυσανδράκης):
Έχει γίνει μόδα τα τελευταία χρόνια να μιλάμε για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών και να το προβάλλουμε ως δικαίωμα. Βεβαίως, εδώ επιτρέψτε μου να εντοπίσω σε αυτούς που το προβάλλουν ένα κενό: Γιατί να μιλάμε μόνο για ζευγάρια και όχι για τρίο, κουαρτέτο, κουιντέτο, σεξτέτο, οκτέτο κ.λπ.; Βεβαίως, όπως είπε και ο κ. Σκυλλάκος, άλλο πράγμα είναι οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, τις οποίες καταδικάζουμε απροκάλυπτα.
Υπάρχουν και άλλες μόδες. Υπάρχει η μόδα να μιλάμε για τα δικαιώματα των ζώων, για δικαιώματα μειονοτήτων, τα οποία, όμως, τα θυμόμαστε όταν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τις μειονότητες, για να δικαιολογήσουμε στρατιωτικές επεμβάσεις, π.χ. στα Βαλκάνια. Πιστεύω ότι αυτές οι μόδς δεν είναι καθόλου τυχαίες. Έχουν ως στόχο να παραμερίσουν πραγματικά δικαιώματα, όπως π.χ. το δικαίωμα της εργασίας, που καταπατιέται βάρβαρα, το δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία, στην πρόνοια, το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, ακόμα και το δικαίωμα της διαμαρτυρίας.
Δηλαδή, το δικαίωμα ενός ομόφυλου ζευγαριού να παντρευτεί είναι μόδα, όπως τα δικαιώματα των ζώων, και έχει στόχο να παραμερίσει
πραγματικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην εργασία. Χμ.
