Η αερογέφυρα του Ομπάμα

[drsiebenmal]

Ε, δείτε κι ένα επίπεδο παραμέσα...

Π.χ., πόσους εκλέκτορες δίνουν τα swing states («αμφίρροπες πολιτείες», υποθέτω) και κυρίως, με πόση πιστότητα στην πρόβλεψη.
Το CNN, π.χ., έχει τα δικά του προγνωστικά (όπου δεν ρισκάρει τις αμφίρροπες πολιτείες), αλλά έχει και προγνωστικά από έναν δημοκρατικό και έναν ρεπουμπλικανό συνεργάτη. Ο δημοκρατικός (εντάξει, λογικό...) δίνει ήδη πάνω από 50% των εκλεκτόρων στον δικό του, ενώ ο ρεπουμπλικανός, όχι --και ας βλέπουν και αυτοί τις ίδιες δημοσκοπήσεις που βλέπουμε και εμείς. Γιατί; Μα επειδή ενδιαφέρονται για εκλέκτορες και κοιτάζουν τις τοπικές τάσεις και δημοσκοπήσεις, όχι τις πανεθνικές που είναι (σε αυτή την κλίμακα) παντελώς αδιάφορες για το αποτέλεσμα...

 

[SBE]

Πάει κι αυτό για άλλη μια τετραετία. Τώρα μπορεί η τετράχρονη που έκλαιγε στο γιουτιουμπ ότι δεν αντέχει άλλο να ακούει για τον Μπρόνκο Μπάμα και τον Μιτ Ρόμνει να ηρεμήσει- και έχει άλλα τέσσερα χρόνια να μάθει το όνομά του.

 

[SBE]

Κοιτάζοντας τα νούμερα, φέτος λέει ήταν η πρώτη φορά που οι υποψήφιοι δεν είχαν παλιότερους περιορισμούς στο πόσα χρήματα ξόδευαν για τις εκστρατείες τους. Βεβαίως αυτό που κατάλαβα το 2000 (ή μάλλον αργότερα, βλέποντας ένα ντοκυμανταίρ για τις εκλογές του 2000), τα [πολλά χρήματα δεν πηγαίνουν σε φυλλάδια και σε διαφημίσεις στην τηλεόραση αλλά στην οργάνωση των κομματόσκυλων για να πηγαίνουν πόρτα πόρτα να ψαρεύουν ψήφους, και μάλλον το ίδιο έγινε και φέτος, αφού διάβαζα ότι μερικούς σχεδόν τους πήγαιναν με φορείο να ψηφίσουν, έστελναν SMS σε ψηφοφόρους να μην ξεχάσουν να ψηφίσουν κλπ. Δηλαδή κερδίζει όποιος μειώσει την αποχή υπέρ του. Και βεβαίως δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο άκρον άωτο της τεμπελιάς: στα σχολεία που στεγάζουν άστεγους της τροπικής καταιγίδας τα οποία ήταν και εκλογικά κέντρα, υπήρξε μεγάλη προσέλευση ψηφοφόρων μεταξύ των θυμάτων της Σάντης (οι οποίοι ψήφισαν κυρίως Ομπάμα). Προφανώς γιατί ήταν μέσα στο σπίτι τους το εκλογικό κέντρο. Πόσο τεμπέλης να είσαι πια...

 

[nickel]

Καλημέρα. Παρακολούθησα τα αποτελέσματα μέχρι να βεβαιωθώ ότι είχε δίκιο στις προβλέψεις του ο δόκτωρ και ότι μπορούσα να κοιμηθώ ήσυχος.

Διασκέδασα όταν ο Τζον Μπρέιντι Κίσλινγκ (ο πρώην διπλωμάτης) είπε στο Mega για το διχασμό των Αμερικανών:
«Είμαστε σαν δύο διαφορετικά είδη, που σε λίγο δεν θα μπορούμε να έχουμε παιδιά μαζί».

 

[drsiebenmal]

Αφού πανηγύρισα δεόντως την πρώτη, πιο σημαντική, πιο θεαματική (και πιο αμφίρροπη) νίκη της βραδιάς, πήγα για ύπνο χωρίς να περιμένω τα αποτελέσματα (που θεωρούσα ως βέβαια --από τη στατιστική ανάλυση) και ο στατιστικός γκουρού μου δεν με διέψευσε.

Ο διχασμός των ΗΠΑ (σε πολλά επίπεδα) είναι ορατός όχι μόνο από το συνολικό αποτέλεσμα, αλλά και από τα πρώτα στατιστικά στοιχεία κατά κατηγορίες, γι' αυτό, τόσο ο Ρόμνεϊ, όσο και ο Ομπάμα, έκαναν αμέσως εκκλήσεις συνεργασίας κ.λπ. Ο Ομπάμα κέρδισε με 55% στις γυναίκες (αλλά έχασε στις λευκές γυναίκες), συγκέντρωσε ποσοστά πάνω από 70% στους λατινοαμερικανικής καταγωγής, κέρδισε συνολικά στις μειονότητες (και στους ασιατικής καταγωγής) και υπερέχει αισθητά στις ηλικίες 18-29. Ο Ρόμνεϊ κέρδισε τους άντρες και την τρίτη ηλικία. Ο Ομπάμα κερδίζει τις πόλεις, ο Ρόμνεϊ τα προάστια και τις αγροτικές περιοχές.

Ο λόγος του Ομπάμα ήταν πολύ πιο ιδεολογικός από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια και θύμισε πολύ τον Ομπάμα του συνεδρίου των Δημοκρατικών το 2004, όταν ο γερουσιαστής του Ιλινόις έγινε πρώτη φορά γνωστός στο ευρύτερο εθνικό επίπεδο. Λένε ότι οι Αμερικανοί πρόεδροι νιώθουν πιο ελεύθεροι να δράσουν σύμφωνα με την ιδεολογία τους στη δεύτερη θητεία, αλλά ο Ομπάμα εξακολουθεί να μπορεί να στηριχτεί οριακά μόνο στη Γερουσία και να έχει αντίπαλη τη Βουλή (οι ρεπουμπλικανοί έχουν άνετη πλειοψηφία). Οι αναλυτές προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν κάποιες αποστροφές του λόγου του με μια «απειλή» ότι θα εγκαταλείψει τις ίντριγκες στο Καπιτώλιο και θα στραφεί πιο πολύ στον λαό. Θα δείξει...

 

[bernardina]

Διασκέδασα όταν ο Τζον Μπρέιντι Κίσλινγκ (ο πρώην διπλωμάτης) είπε στο Mega για το διχασμό των Αμερικανών:
«Είμαστε σαν δύο διαφορετικά είδη, που σε λίγο δεν θα μπορούμε να έχουμε παιδιά μαζί».

Έτσι ακριβώς το είπε; Να έχουμε; ;)

 

[nickel]

Έτσι ακριβώς το είπε; Να έχουμε; ;)

Ναι. Ο αγγλισμός ήταν μέρος της «διασκέδασης».

 

[SBE]

Κι εγώ παρατήρησα τον διχασμό, γυναίκες- άντρες, παλιοί- νέοι μετανάστες, χριστιανοί- εβραίοι, επαρχία- πόλη.

Πιστεύω ότι κάποιες από αυτές τις διαφορές έχουν να κάνουν με τις κοινωνικοοικονομικές αλλαγές των ΗΠΑ, που ακόμα δεν έχουν καταλαγιάσει. Άκουγα π.χ. στο ραδιόφωνο τις προάλλες να λένε για το Οχάιο, ότι μέχρι τη δεκαετία του '70 η οικονομία ήταν αγροτική και βιομηχανική, με μεταποιητική βιομηχανία. Μετά από μια περίοδο απότομης πτώσης με το που έφυγε η βιομηχανία και η γεωργία έχασε έδαφος, η πολιτεία επένδυσε στη νέα τεχνολογία και τώρα η οικονομία στηρίζεται κυρίως στη βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας. Που είναι καλό για τους μορφωμένους και έχει προσελκύσει πολύ κόσμο από άλλα μέρη, αλλά υπάρχει ακόμα μορφωτικό κενό και δεν μπορούν να απορροφηθούν οι παλιοί εργάτες. Και γι'αυτό η πολιτεία ήταν τόσο 50-50 στα πολιτικά (βεβαίως θα έπρεπε λογικά εφόσον τις δουλειές κλπ τις χάσανε επί Ρήγκαν να μην είναι καθόλου διχασμένοι, αλλά δε δουλεύει έτσι).

 

[drsiebenmal]

Στις προηγούμενες εκλογές παρακολουθούσα τα αναλυτικά προγνωστικά αυτού εδώ του ιστολόγου. Τότε ήταν αυτόνομο ιστολόγιο, τώρα είναι ενταγμένος στα ιστολόγια των NY Times. Το πλήθος και η ανάλυση των στατιστικών στοιχείων είναι εντυπωσιακά (και ναι, όπως όλοι τον τελευταίο καιρό εκτός από την Ελλάδα, ποιος ξέρει γιατί, βλέπει καθαρά Ομπάμα).

Το «πουλέν»μου :), ο Νέιτ Σίλβερ, πρόβλεψε σωστά όχι μόνο τα τελικά αποτελέσματα της προεδρικής εκλογής, αλλά και τα τελικά αποτελέσματα και στις 50 πολιτείες, με αποτέλεσμα να γίνει άρθρο σήμερα στην Die Welt (γερμανιστί). Το άρθρο τιτλοφορείται: «Ο άνθρωπος που ήξερε το αποτέλεσμα από πριν» (και δεν ήταν ο μόνος :)).

 

[SBE]

Τον είδα χτες αυτόν στην τηλεόραση κι έλεγε ότι όλα οφείλονται στη σωστή συλλογή στοιχείων. Κι ότι άμα του δώσεις σωστά δεδομένα κάνει προβλέψεις για οποιαδήποτε χώρα.

 

[nickel]

Να ήρθε η ώρα για την πρώτη γυναίκα πρόεδρο των ΗΠΑ;

 

[Earion]

Η Χίλαρυ πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Αμερικής; Γιατί όχι;

Φτάνει να μη βρεθεί στο δρόμο της καμιά άλλη. Ας πούμε η Κάρλυ Φιορίνα.

 

[sarant]

Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά λογαριάζω ότι πρώτα θα αποκτήσουμε εμείς γυναίκα πρωθυπουργό (περί το 2600) και μετά οι ΗΠΑ.

 

[nickel]

Ίσως είδατε στις ειδήσεις ένα μέρος της συνέντευξης του Ομπάμα στον επισκέπτη του στον Λευκό Οίκο, τον Jerry Seinfeld. Έχει κάποιο ενδιαφέρον να τη δείτε ολόκληρη, αλλά όχι για να μάθετε τίποτα σοβαρό. Σίγουρα θα σας αρέσει το αυτοκίνητο. Ή ο καφές.

http://comediansincarsgettingcoffee.com/president-barack-obama-just-tell-him-you-re-the-president

 

[nickel]

Δεν μπορώ να πω αν η όγδοη και τελευταία ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα στους ανταποκριτές στον Λευκό Οίκο ήταν η καλύτερη απ' όλες (πρέπει να έχω ακούσει τις περισσότερες, αλλά δεν τις θυμάμαι κι απέξω), ήταν πάντως πολύ απολαυστική, με πειράγματα για όλους (αλλά και για το ίδιο το προεδρικό ζεύγος) και έναν πακτωλό έμμεσων χιουμοριστικών αναφορών που με ανάγκασαν να μελετήσω την αμερικάνικη επικαιρότητα για να τις καταλάβω. Βάζω το καλό βιντεάκι που κυκλοφορεί (διαθέτει και το περιφερειακό υλικό), ενώ το κείμενο της ομιλίας υπάρχει εδώ. Αν όμως υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνετε, θα πρέπει να ρωτήσετε.

 

[nickel]

Είχα υποστηρίξει θερμά τον Ομπάμα πριν από οκτώ ακριβώς χρόνια, στην αρχή αυτού του νήματος. Χαίρομαι που μπορώ ακόμα να μιλάω γι' αυτόν με μια θετική αίσθηση. Βρήκα στα Νέα χτες κι αυτή τη θετική αποτίμηση του Μιχάλη Μητσού:

O ηγέτης
Μιχάλης Μητσός | Τα Νέα: 29/07/2016 |

Σαράντα εννέα λεπτά και τριάντα έξι δευτερόλεπτα, μαζί με τα δάκρυα και τα χειροκροτήματα. Τόσο διήρκεσε η ομιλία που εκφώνησε την Τετάρτη το βράδυ ο Μπαράκ Ομπάμα στο συνέδριο των Δημοκρατικών. Συνιστάται ανεπιφύλακτα για τους καιρούς που ζούμε. Αν δεν σας φτάσει, μπορείτε να την ξαναδείτε από την αρχή. Ή, ακόμη καλύτερα, να τη συνδυάσετε με την ομιλία που εκφώνησε δύο ημέρες νωρίτερα στον ίδιο χώρο η Μισέλ Ομπάμα. Αυτή διαρκεί μόνο 14 λεπτά. Σύνολο, μία ώρα και κάτι. Το καλύτερο χάπι κατά της κατάθλιψης, της μοιρολατρίας και του αισθήματος αδυναμίας.

Ποια είναι τα στοιχεία που φτιάχνουν έναν ηγέτη; Μερικά είναι προφανή. Το πείσμα, για παράδειγμα. Ο Ομπάμα ήθελε να δημιουργήσει ένα εθνικό σύστημα υγείας και το κατάφερε, σε έναν βαθμό τουλάχιστον. Αλλά και ο ρεαλισμός. Στο ζήτημα της οπλοκατοχής, οι Ρεπουμπλικανοί δεν άφησαν τον Ομπάμα να κάνει αυτό που έπρεπε και εκείνος όπου σταθεί κι όπου βρεθεί τους καταγγέλλει. Η αμεσότητα, χωρίς αμφιβολία. Το πάθος. Αλλά και η αποφασιστικότητα. Όταν ο αμερικανός πρόεδρος κλήθηκε να δώσει την έγκρισή του για τη δολοφονία του Οσάμα μπιν Λάντεν, δεν δίστασε στιγμή. Και όταν βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα να εισβάλει ή όχι στη Συρία, δεν προκήρυξε δημοψήφισμα ούτε κοίταξε τις δημοσκοπήσεις: αποφάσισε να κάνει πίσω. Δεν είχε κατ' ανάγκη δίκιο, μπορεί να έσφαλε, συμβαίνουν αυτά στους μεγάλους ηγέτες.

Άλλα στοιχεία είναι πιο υποτιμημένα, στην Ελλάδα μάλιστα ιδιαιτέρως σπάνια. Η γενναιοδωρία, ας πούμε. Η ειλικρίνεια. Η ενσυναίσθηση. Το χιούμορ. Και, πάνω απ' όλα, ο αυτοσαρκασμός. Ενας αποτυχημένος ηγέτης το μόνο που ξέρει είναι να καταγγέλλει τους άλλους. Ενας πραγματικός ηγέτης κάνει πρώτα απ' όλα αυτοκριτική.

Σε μια πτήση προς την Κουάλα Λουμπούρ, ο δημοσιογράφος Τζέφρι Γκόλντμπεργκ ρώτησε τον Ομπάμα τι πιστεύει για τη χομπσιανή ιδέα ότι οι άνθρωποι οργανώνονται σε κοινωνίες για να διαχειριστούν τον μεγαλύτερό τους φόβο, τον θάνατο. Κι ενώ οι εκπρόσωποι του Λευκού Οίκου πήγαν να παρέμβουν, ο πρόεδρος έδωσε μια μακρά απάντηση για το πόσο γρήγορα μπορεί να ανατραπεί η πρόοδός μας στην τιθάσευση των ταπεινών ενστίκτων μας, για το πόσο εύκολα καταρρέει η κοινωνική τάξη όταν οι άνθρωποι ζουν υπό το κράτος του άγχους και για το πώς η πρώτη ενστικτώδης αντίδρασή μας είναι η εχθρότητα απέναντι στο άγνωστο και το ξένο.

Ναι, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, για να είναι κάποιος ηγέτης πρέπει να έχει ΚΑΙ βαθιά παιδεία. Και μην κάνετε συγκρίσεις, είναι άτοπες.​

Εδώ η προχτεσινή ομιλία του Ομπάμα στο συνέδριο των Δημοκρατικών: https://www.youtube.com/watch?v=ahtl2WcLCx0

Και το τεράστιο κομμάτι για τον Ομπάμα + συνέντευξη του Τζέφρι Γκόλντμπεργκ στο Atlantic Monthly είναι εδώ: http://www.theatlantic.com/magazine/archive/2016/04/the-obama-doctrine/471525/

 

[drsiebenmal]

Για να είσαι ηγέτης πρέπει πρώτα πρώτα να έχεις βαθιά παιδεία. Όχι απλώς μόρφωση, που κι αυτή, απαραίτητη είναι. Και όλα τα υπόλοιπα που γράφει ο Μητσός: Γενναιοδωρία. Ειλικρίνεια. Ενσυναίσθηση. Χιούμορ. Και, πάνω απ' όλα, αυτοσαρκασμό και [...] αυτοκριτική.

Στη νεοελληνική ιστορία υπάρχουν 5, 6, 7, 8 προσωπικότητες που θεωρούμε «ηγέτες». Ελάχιστοι συγκέντρωναν τα περισσότερα από αυτά - και τότε, πάλι, όχι για όλη τη θητεία τους. Επειδή πρέπει να είσαι άγιος άνθρωπος για να πορεύεσαι με αυτόν τον τρόπο είκοσι και τριάντα και σαράντα χρόνια της κοινοβουλευτικής σου σταδιοδρομίας.

Πιστεύω ότι ο Ομπάμα ήταν τυχερός και σε αυτό: δεν είχε προλάβει να φθαρεί στις μυλόπετρες του Καπιτωλίου. Δεν είχε προλάβει να κάνει τα ανθρώπινα λάθη του και να μπλεχτεί σε κάθε λογής θέματα όπως η Χίλαρι (που σίγουρα διαθέτει πολλά από τα χαρίσματα του ηγέτη -- και τα διέθετε ίσως πάντα και σε μεγαλύτερο βαθμό και από τον ας ελπίσουμε μελλοντικό πρώτο Πρώτο Σύζυγο).

 

[SBE]

Ο Ομπάμα πρωτοεκλέχτησε γερουσιαστής το 1997. Ναι μεν είχε γρήγορη άνοδο (σε δέκα χρόνια πρόεδρος) αλλά δεν είναι και λίγα, αν δεχτούμε ότι οι περισσότεροι ανεβαίνουν σε μεγάλα αξιώματα μεταξύ 40-50, έχοντας 10-15 χρόνια σχετική ενασχόληση (άλλωστε στην Ελλάδα έχουμε πρωθυπουργό ακόμα νεότερο).

Άλλες σκέψεις, περι Χίλαρι, τώρα: μου έλεγαν γνωστοί μου από ΗΠΑ ότι δεν τους αρέσει τό ότι η πρώτη γυναίκα υποψήφια στηρίχτηκε στον άντρα της για την πολιτική της σταδιοδρομία, ενώ υπάρχουν γυναίκες πολιτικοί 100% αυτοδημιούργητες και όχι σύζυγοι ή κόρες ή με ειδική μεταχείρηση από το κόμμα, και στα δύο κόμματα (ΟΚ, δεν αναφέρονταν στην Πέιλιν, μάλλον). Νομίζω ότι το θέμα αυτό έχει να κάνει με το περίφημο glass ceiling. Δεν είναι ίσως ακόμα έτοιμη η κοινωνία να δώσει την ευκαιρία στην Αμερικανίδα που ξεκινάει στην πολιτική από το μηδέν. Χρειάζεται κάποια που θα ξεκινήσει από τη μέση, που θα ευνοηθεί πολλές φορές στο δρόμο, όπως ευνοήθηκε η Χίλαρι με τη θέση στη Νέα Υόρκη κλπ κλπ. Αυτά είναι αναπόφευκτα.
Πάμε τώρα για το επόμενο εμπόδιο: υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ Ινδιάνο.

 

[drsiebenmal]

Ο Ομπάμα πρωτοεκλέχτησε γερουσιαστής το 1997. Ναι μεν είχε γρήγορη άνοδο (σε δέκα χρόνια πρόεδρος) αλλά δεν είναι και λίγα, αν δεχτούμε ότι οι περισσότεροι ανεβαίνουν σε μεγάλα αξιώματα μεταξύ 40-50, έχοντας 10-15 χρόνια σχετική ενασχόληση (άλλωστε στην Ελλάδα έχουμε πρωθυπουργό ακόμα νεότερο).

Το '97 εκλέχτηκε στην τοπική Γερουσία, του Ιλινόι. Στη Γερουσία των ΗΠΑ (δηλαδή, στην κεντρική πολιτική σκηνή, αυτό που εννοούσα), εκλέχτηκε το 2005.

 

[nickel]

Στο καλό! Εμένα θα μου λείψουν.