Μερσί Παλαβρά, το είχα γκουγκλομεταφρασί και διαβασί οσί... 
Επεισόδια θρησκευτικής μισαλλοδοξίας
- Thread starter Costas
- Start date
Costas
¥
Για σήμερα, από τα πολλά και ενδιαφέροντα που διαβάζει κανείς αυτές τις μέρες, «απελευθερώνω» ένα κομμάτι με ερωτήματα, του Παύλου Τσίμα στα Νέα:
Je suis Charlie! Και μετά;
Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και η δύναμη της μετριοπαθούς αντίδρασης εναντίον όσων παίζουν το παιχνίδι των άκρων
Παύλος Τσίμας | Τα Νέα 10/01/2015
Πρώτα ακούς την είδηση: δύο μασκοφόροι, βαριά οπλισμένοι, εισβάλλουν σε έναν χώρο εργασίας, πυροβολούν αδιάκριτα και επικαλούνται τον Θεό (τους). Δώδεκα νεκροί, πολλοί τραυματίες. Η φρίκη ξεπερνά κάθε όριο.
Έπειτα μαθαίνεις ποιος ήταν ο στόχος, ποια ήταν τα θύματα. Και συνειδητοποιείς ότι αυτή η φρικτή είδηση κρύβει κάτι περισσότερο από μια βάρβαρη περιφρόνηση στην ανθρώπινη ζωή. Ήταν μια δολοφονική επίθεση εναντίον ανθρώπων που διάλεξαν να υπηρετούν, κοντά 50 χρόνια τώρα, την ελευθερία του λόγου ώς τα πιο ακραία, αυθάδη και ασεβή όριά της. Ήταν, λοιπόν, μια δολοφονική επίθεση εναντίον αυτής της ελευθερίας της ίδιας. Εναντίον ενός θεμελιώδους δικαιώματος του ανθρώπου. Του δικαιώματος να περιγελά εκείνους που θέλουν να εξουσιάζουν τη ζωή, τη συνείδηση ή τη σκέψη του. Να αμύνεται απέναντι στην υποκρισία και την ηλιθιότητα που τον περιβάλλει - ιδίως στην πιο συνηθισμένη και επιθετική μορφή της ηλιθιότητας: τη μισαλλοδοξία, τον θρησκευτικό, φυλετικό ή ιδεολογικό φανατισμό. Και να αμύνεται με όπλο το χιούμορ, τον λυτρωτικό σαρκασμό.
Κι έπειτα - αν καταφέρεις, με μεγάλη δυσκολία, να κάνεις στην άκρη το σοκ, το πένθος, τα αισθήματα - αρχίζουν να σωρεύονται δύσκολα ερωτήματα.
— Για τη σάτιρα, την ελευθερία του λόγου και τα όριά της. Υπάρχουν άραγε; Πρέπει να υπάρχουν; Και ποιος τα ορίζει; Κι αν αρχίσεις να θέτεις όρια στην αθυρόστομη ελευθερία της έκφρασης, πού τελειώνει αυτή η διαδικασία εκπτώσεων, πού σταματά η αυτολογοκρισία;
— Για το Ισλάμ και τη ριζοσπαστική, φανατική, φονική εκδοχή ή παραφθορά του - τον νέο τζιχαντισμό. Πώς μετατράπηκε σε θέατρο φανατικής μισαλλοδοξίας η θρησκεία που κάποτε, τότε που ο χριστιανισμός ζούσε την εποχή της ιεράς εξέτασης, των βασανιστηρίων και του διωγμού των Εβραίων, ήταν το υπόδειγμα της ανεκτικότητας; Πώς μπορεί ένας μετριοπαθής ισλαμισμός να αντισταθεί σε αυτήν τη βίαιη απόπειρα απαγωγής της θρησκείας του από μια χούφτα φανατικών της βίας; Μπορεί;
— Για τη μετανάστευση, το μέγα επίδικο θέμα στην Ευρώπη και παρ' ημίν. Υπάρχει μήπως τρόπος να γυρίσουμε στον καιρό της θρησκευτικής και πολιτιστικής ομοιογένειας, που επετεύχθη για λίγο, με ποταμούς αίματος και έπειτα από αιώνες φρίκης; Υπάρχουν φράχτες ικανοί να κρατήσουν μακριά από τις πόλεις μας τις στρατιές των καταραμένων, που διασχίζουν τη Μεσόγειο διακινδυνεύοντας μια ζωή έτσι κι αλλιώς χαμένη, διεκδικώντας μια ευκαιρία έτσι κι αλλιώς ματαιωμένη; Κι αν υπήρχαν, θα έπρεπε, θα ήταν προς το συμφέρον μας να τους υψώσουμε;
— Για την Ευρώπη την ίδια. Αν η ήπειρος των φώτων δεν κατορθώνει, χρόνια τώρα, να αναπαραγάγει τον μεταπολεμικό της άθλο, την ενσωμάτωση διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, μέσω μιας ισχυρής υπόσχεσης κοινωνικής δικαιοσύνης, αναδιανομής του πλούτου, σχετικής ισότητας ευκαιριών στην εκπαίδευση, την απασχόληση και την κοινωνική προστασία, πώς θα μπορούσε να ενσωματώσει πληθυσμούς νέους που στην κοινωνική τους περιθωριοποίηση προστίθεται η πολιτιστική - θρησκευτική διαφορά; Αν η κρίση και η αντιμετώπισή της με το δόγμα της λιτότητας απειλούν να μετατρέψουν την Ευρώπη από ήπειρο της (σχετικής, έστω) κοινωνικής ισότητας και συνοχής σε ήπειρο της φτώχειας, των αποκλεισμών και της έκρηξης των ανισοτήτων, πώς είναι δυνατόν στον καιρό της κρίσης να ενσωματωθούν στην κοινή ζωή οι άγριοι «beurs», οι νέοι με καταγωγή από το Μάγρεμπ που μεγαλώνουν στα γαλλικά προάστια;
Ερωτήματα άμεσα, επί του πρακτέου, τέλος. Αν υποθέσουμε ότι η λογική (αν η δολοφονική παράνοια μπορεί να έχει λογική) των δολοφόνων ήταν, ακριβώς, να προκαλέσουν μια ακραία, ξενοφοβική, ισλαμοφοβική αντίδραση των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Αν υποθέσουμε ότι οι τζιχαντιστές επιδιώκουν ακριβώς να καταστήσουν τους μετριοπαθείς και αμέτοχους στον ιερό τους αγώνα πληθυσμούς των μουσουλμάνων της Ευρώπης θύματα ενός γενικευμένου κυνηγιού μαγισσών, ώστε αυτοί, οι ακραίες, ριζοσπαστικές μειοψηφίες, να κυριαρχήσουν επί της πλειοψηφίας των θυματοποιημένων ομοθρήσκων τους. Αν αυτό επιδιώκουν εκείνοι, τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Πώς θα βρούμε τη φώτιση και την ψυχραιμία να αντιδράσουμε με μετριοπάθεια, ώστε να μην παίξουμε το παιχνίδι των ακραίων; Πώς να απαντήσουμε στη βία που μας χτυπά την πόρτα χωρίς να πληθύνουμε τις τάξεις εκείνων που διαδηλώνουν κατά του «εξισλαμισμού της Ευρώπης» στη Δρέσδη ή στον Άγιο Παντελεήμονα;
Je suis Charlie! Και μετά;
Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και η δύναμη της μετριοπαθούς αντίδρασης εναντίον όσων παίζουν το παιχνίδι των άκρων
Παύλος Τσίμας | Τα Νέα 10/01/2015
Πρώτα ακούς την είδηση: δύο μασκοφόροι, βαριά οπλισμένοι, εισβάλλουν σε έναν χώρο εργασίας, πυροβολούν αδιάκριτα και επικαλούνται τον Θεό (τους). Δώδεκα νεκροί, πολλοί τραυματίες. Η φρίκη ξεπερνά κάθε όριο.
Έπειτα μαθαίνεις ποιος ήταν ο στόχος, ποια ήταν τα θύματα. Και συνειδητοποιείς ότι αυτή η φρικτή είδηση κρύβει κάτι περισσότερο από μια βάρβαρη περιφρόνηση στην ανθρώπινη ζωή. Ήταν μια δολοφονική επίθεση εναντίον ανθρώπων που διάλεξαν να υπηρετούν, κοντά 50 χρόνια τώρα, την ελευθερία του λόγου ώς τα πιο ακραία, αυθάδη και ασεβή όριά της. Ήταν, λοιπόν, μια δολοφονική επίθεση εναντίον αυτής της ελευθερίας της ίδιας. Εναντίον ενός θεμελιώδους δικαιώματος του ανθρώπου. Του δικαιώματος να περιγελά εκείνους που θέλουν να εξουσιάζουν τη ζωή, τη συνείδηση ή τη σκέψη του. Να αμύνεται απέναντι στην υποκρισία και την ηλιθιότητα που τον περιβάλλει - ιδίως στην πιο συνηθισμένη και επιθετική μορφή της ηλιθιότητας: τη μισαλλοδοξία, τον θρησκευτικό, φυλετικό ή ιδεολογικό φανατισμό. Και να αμύνεται με όπλο το χιούμορ, τον λυτρωτικό σαρκασμό.
Κι έπειτα - αν καταφέρεις, με μεγάλη δυσκολία, να κάνεις στην άκρη το σοκ, το πένθος, τα αισθήματα - αρχίζουν να σωρεύονται δύσκολα ερωτήματα.
— Για τη σάτιρα, την ελευθερία του λόγου και τα όριά της. Υπάρχουν άραγε; Πρέπει να υπάρχουν; Και ποιος τα ορίζει; Κι αν αρχίσεις να θέτεις όρια στην αθυρόστομη ελευθερία της έκφρασης, πού τελειώνει αυτή η διαδικασία εκπτώσεων, πού σταματά η αυτολογοκρισία;
— Για το Ισλάμ και τη ριζοσπαστική, φανατική, φονική εκδοχή ή παραφθορά του - τον νέο τζιχαντισμό. Πώς μετατράπηκε σε θέατρο φανατικής μισαλλοδοξίας η θρησκεία που κάποτε, τότε που ο χριστιανισμός ζούσε την εποχή της ιεράς εξέτασης, των βασανιστηρίων και του διωγμού των Εβραίων, ήταν το υπόδειγμα της ανεκτικότητας; Πώς μπορεί ένας μετριοπαθής ισλαμισμός να αντισταθεί σε αυτήν τη βίαιη απόπειρα απαγωγής της θρησκείας του από μια χούφτα φανατικών της βίας; Μπορεί;
— Για τη μετανάστευση, το μέγα επίδικο θέμα στην Ευρώπη και παρ' ημίν. Υπάρχει μήπως τρόπος να γυρίσουμε στον καιρό της θρησκευτικής και πολιτιστικής ομοιογένειας, που επετεύχθη για λίγο, με ποταμούς αίματος και έπειτα από αιώνες φρίκης; Υπάρχουν φράχτες ικανοί να κρατήσουν μακριά από τις πόλεις μας τις στρατιές των καταραμένων, που διασχίζουν τη Μεσόγειο διακινδυνεύοντας μια ζωή έτσι κι αλλιώς χαμένη, διεκδικώντας μια ευκαιρία έτσι κι αλλιώς ματαιωμένη; Κι αν υπήρχαν, θα έπρεπε, θα ήταν προς το συμφέρον μας να τους υψώσουμε;
— Για την Ευρώπη την ίδια. Αν η ήπειρος των φώτων δεν κατορθώνει, χρόνια τώρα, να αναπαραγάγει τον μεταπολεμικό της άθλο, την ενσωμάτωση διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, μέσω μιας ισχυρής υπόσχεσης κοινωνικής δικαιοσύνης, αναδιανομής του πλούτου, σχετικής ισότητας ευκαιριών στην εκπαίδευση, την απασχόληση και την κοινωνική προστασία, πώς θα μπορούσε να ενσωματώσει πληθυσμούς νέους που στην κοινωνική τους περιθωριοποίηση προστίθεται η πολιτιστική - θρησκευτική διαφορά; Αν η κρίση και η αντιμετώπισή της με το δόγμα της λιτότητας απειλούν να μετατρέψουν την Ευρώπη από ήπειρο της (σχετικής, έστω) κοινωνικής ισότητας και συνοχής σε ήπειρο της φτώχειας, των αποκλεισμών και της έκρηξης των ανισοτήτων, πώς είναι δυνατόν στον καιρό της κρίσης να ενσωματωθούν στην κοινή ζωή οι άγριοι «beurs», οι νέοι με καταγωγή από το Μάγρεμπ που μεγαλώνουν στα γαλλικά προάστια;
Ερωτήματα άμεσα, επί του πρακτέου, τέλος. Αν υποθέσουμε ότι η λογική (αν η δολοφονική παράνοια μπορεί να έχει λογική) των δολοφόνων ήταν, ακριβώς, να προκαλέσουν μια ακραία, ξενοφοβική, ισλαμοφοβική αντίδραση των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Αν υποθέσουμε ότι οι τζιχαντιστές επιδιώκουν ακριβώς να καταστήσουν τους μετριοπαθείς και αμέτοχους στον ιερό τους αγώνα πληθυσμούς των μουσουλμάνων της Ευρώπης θύματα ενός γενικευμένου κυνηγιού μαγισσών, ώστε αυτοί, οι ακραίες, ριζοσπαστικές μειοψηφίες, να κυριαρχήσουν επί της πλειοψηφίας των θυματοποιημένων ομοθρήσκων τους. Αν αυτό επιδιώκουν εκείνοι, τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Πώς θα βρούμε τη φώτιση και την ψυχραιμία να αντιδράσουμε με μετριοπάθεια, ώστε να μην παίξουμε το παιχνίδι των ακραίων; Πώς να απαντήσουμε στη βία που μας χτυπά την πόρτα χωρίς να πληθύνουμε τις τάξεις εκείνων που διαδηλώνουν κατά του «εξισλαμισμού της Ευρώπης» στη Δρέσδη ή στον Άγιο Παντελεήμονα;
Costas
¥
Ωραία τα ερωτήματα, αλλά καμιά απάντηση.
Υπάρχει, έχω την αίσθηση, μία διάσταση στα εγκλήματα των τελευταίων ημερών στη Γαλλία που έχει σχεδόν εξαφανιστεί από την οθόνη. Οι τέσσερις νεκροί του παντοπωλείου είναι ένα κλασικό αντιεβραϊκό χτύπημα· άλλο ένα, σε μια Γαλλία όπου το 1% του πληθυσμού υφίσταται ίσως και το 50% των τρομοκρατικών χτυπημάτων. Επομένως, σήμερα, όσο "είμαι Σαρλί" άλλο τόσο "είμαι Εβραίος".
Υπάρχει, έχω την αίσθηση, μία διάσταση στα εγκλήματα των τελευταίων ημερών στη Γαλλία που έχει σχεδόν εξαφανιστεί από την οθόνη. Οι τέσσερις νεκροί του παντοπωλείου είναι ένα κλασικό αντιεβραϊκό χτύπημα· άλλο ένα, σε μια Γαλλία όπου το 1% του πληθυσμού υφίσταται ίσως και το 50% των τρομοκρατικών χτυπημάτων. Επομένως, σήμερα, όσο "είμαι Σαρλί" άλλο τόσο "είμαι Εβραίος".
Costas
¥
Le témoignage de Farid Benyettou ex "mentor" des frères Kouachi
Rencontré par iTélé, il condamne les attentats de Paris et affirme que Chérif Kouachi était "guidé par l'ignorance".
Βίντεο και κείμενο (atlantico.fr)
Rencontré par iTélé, il condamne les attentats de Paris et affirme que Chérif Kouachi était "guidé par l'ignorance".
Βίντεο και κείμενο (atlantico.fr)
Costas
¥
Απλές σκέψεις...δεν είμαι ειδικός, κι έχει χυθεί τόσο μελάνι σχετικά μ' αυτό....ένας (Δυτικός, χριστιανικού πιθανότατα DNA) καθηγητής απαντά σε ερωτήματα γύρω από το
L’islam face à la modernité : les raisons théologiques et historiques pour comprendre pourquoi les musulmans ont tant de mal à faire évoluer leur religion, όπου μου έκαναν εντύπωση κάποιες απαντήσεις, που μου θύμισαν μάλιστα τη διαφορά μεταξύ Μεταρρύθμισης του Λούθηρου και Καθολικών/Ορθοδόξων, όσον αφορά το θέμα του κλήρου (αποκήρυξη της αρχής της αποστολικής διαδοχής):
Les différentes branches de l'islam sont-elles confrontées à la même difficulté ?
Le chiisme a formé un clergé, ce qui lui assure une certaine cohérence et de la discipline.
Il n'y a pas de clergé côté sunnite. Est-ce une raison des dérives ?
Non, mais l’absence d’un magistère interdit de distinguer ce qui représente légitimement l’islam et ce que l’on considère comme des déviations. Personne n’a le droit de dire : "tout ceci n’a rien à voir avec l’islam !"
Ίσως όμως η παραλληλία να είναι απατηλή, αφού στην περίπτωση της Μεταρρύθμισης έχουμε μιαν αντίδραση σ' ένα υπάρχον εκκλησιαστικό κατεστημένο, αντίδραση που μάλιστα οδήγησε σε κριτική εξέταση (και μετάφραση! ) της Βίβλου στις νεότερες γλώσσες και σε κατάργηση του μοναχισμού, ενώ εδώ έχουμε μια κατάσταση που διαρκεί από καταβολής ισλάμ και όπου η μόνη αλήθεια είναι ο λόγος του Θεού (όχι ο θεόπνευστος λόγος των αντιφασκόντων συχνά μεταξύ τους ευαγγελιστών αλλά ο λόγος του Θεού του ίδιου).
L’islam face à la modernité : les raisons théologiques et historiques pour comprendre pourquoi les musulmans ont tant de mal à faire évoluer leur religion, όπου μου έκαναν εντύπωση κάποιες απαντήσεις, που μου θύμισαν μάλιστα τη διαφορά μεταξύ Μεταρρύθμισης του Λούθηρου και Καθολικών/Ορθοδόξων, όσον αφορά το θέμα του κλήρου (αποκήρυξη της αρχής της αποστολικής διαδοχής):
Les différentes branches de l'islam sont-elles confrontées à la même difficulté ?
Le chiisme a formé un clergé, ce qui lui assure une certaine cohérence et de la discipline.
Il n'y a pas de clergé côté sunnite. Est-ce une raison des dérives ?
Non, mais l’absence d’un magistère interdit de distinguer ce qui représente légitimement l’islam et ce que l’on considère comme des déviations. Personne n’a le droit de dire : "tout ceci n’a rien à voir avec l’islam !"
Ίσως όμως η παραλληλία να είναι απατηλή, αφού στην περίπτωση της Μεταρρύθμισης έχουμε μιαν αντίδραση σ' ένα υπάρχον εκκλησιαστικό κατεστημένο, αντίδραση που μάλιστα οδήγησε σε κριτική εξέταση (και μετάφραση!
) της Βίβλου στις νεότερες γλώσσες και σε κατάργηση του μοναχισμού, ενώ εδώ έχουμε μια κατάσταση που διαρκεί από καταβολής ισλάμ και όπου η μόνη αλήθεια είναι ο λόγος του Θεού (όχι ο θεόπνευστος λόγος των αντιφασκόντων συχνά μεταξύ τους ευαγγελιστών αλλά ο λόγος του Θεού του ίδιου).
Καλημέρα
Κάποια επιχειρήματα που κατέθεσα σε ιδιωτική συνομιλία την ημέρα της μεγάλης πορείας στο Παρίσι, προσωπική μου αντίδραση σε κυνικά σχόλια που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο, χαίρομαι που τα βρίσκω καλύτερα διατυπωμένα από τον Τ. Θεοδωρόπουλο εδώ.
Ουαί τοις υποκριταίς, πλην όμως όσα αναθέματα κι αν εκτοξεύσεις δεν μπορείς να μη σκεφτείς ότι η παρουσία τους εκεί, πέρα από σκοπιμότητες, δηλοί ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός εξακολουθεί να ακτινοβολεί αξίες οι οποίες γοητεύουν ακόμη και όσους δεν μπορούν, ή δεν θέλουν, ή δεν τολμούν να τις εφαρμόσουν. Ακόμη και σε χώρες όπου η ελευθερία της έκφρασης κυκλοφορεί με μεγαλύτερη δυσκολία από τα λαθραία τσιγάρα, όλοι την επικαλούνται όταν θέλουν να βάλουν τα καλά τους για να δείξουν πως κι αυτοί γνωρίζουν γράμματα.
Κάποια επιχειρήματα που κατέθεσα σε ιδιωτική συνομιλία την ημέρα της μεγάλης πορείας στο Παρίσι, προσωπική μου αντίδραση σε κυνικά σχόλια που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο, χαίρομαι που τα βρίσκω καλύτερα διατυπωμένα από τον Τ. Θεοδωρόπουλο εδώ.
Ουαί τοις υποκριταίς, πλην όμως όσα αναθέματα κι αν εκτοξεύσεις δεν μπορείς να μη σκεφτείς ότι η παρουσία τους εκεί, πέρα από σκοπιμότητες, δηλοί ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός εξακολουθεί να ακτινοβολεί αξίες οι οποίες γοητεύουν ακόμη και όσους δεν μπορούν, ή δεν θέλουν, ή δεν τολμούν να τις εφαρμόσουν. Ακόμη και σε χώρες όπου η ελευθερία της έκφρασης κυκλοφορεί με μεγαλύτερη δυσκολία από τα λαθραία τσιγάρα, όλοι την επικαλούνται όταν θέλουν να βάλουν τα καλά τους για να δείξουν πως κι αυτοί γνωρίζουν γράμματα.
Costas
¥
Ίδια άποψη και ο Λε Πεν, ο οποίος όμως διατείνεται ότι δεν αποδόθηκαν σωστά οι δηλώσεις του (χωρίς όμως να τις αναδιατυπώνει επί το ορθό).
Εν τω μεταξύ, 4 νεκροί στο Νίγηρα στις διαδηλώσεις εναντίον του σκίτσου του προφήτη.
Costas
¥
Μια συζήτηση σε τούτο το φόρουμ γύρω από το τι θεωρούμε δικό μας από την πολιτισμική μας παράδοση και τι όχι μ' έκανε να σκεφτώ πάνω στα έκτροπα που έγιναν στο Νίγηρα. Διαμαρτυρόμενοι λέει για το σκίτσο του άθεου Σαρλί Εμπντό στην κοσμική Γαλλία, έκαψαν χριστιανικές εκκλησίες, σκότωσαν ανθρώπους· μάλιστα λέγεται, απ' ό,τι άκουσα, ότι έναν τον έκαψαν ζωντανό μέσα σε μια εκκλησία. Πέρα λοιπόν από το τι ο καθένας από εμάς θεωρεί δικό "μας" μέσα από την παράδοσή μας, υπάρχει και το τι θεωρούν οι απέξω ως δικό μας, και τι αμαλγάματα (για να χρησιμοποιήσω το γαλλικό όρο) δημιουργούν στο μυαλό τους. Για τους φανατικούς μουσουλμάνους του Νίγηρα λοιπόν (και μιλάμε για μάζες), η Γαλλία δεν είναι κοσμική και άθεη αλλά χριστιανική. Αλλιώς, γιατί καίνε εκκλησίες, αφού είναι γνωστό ότι οι χριστιανοί δεν συμφωνούν με τα σκίτσα ούτε με το Σαρλί Εμπντό, όπως και οι μουσουλμάνοι; Άρα γι' αυτούς η Δύση είναι ένα αμάλγαμα χριστιανισμού-αθεΐας. Δεν ξέρω πόση ακριβώς αξία έχει για την αυτοεικόνα κάποιου/ας η εικόνα που έχουν γι' αυτόν/ήν οι άλλοι, αλλά σίγουρα η αξία αυτή δεν είναι μηδενική.
Costas
¥
Τι σου είναι ο ιντερνετικός Τύπος! Ξεκινώντας από το γλωσσικό ζήτημα της Ουκρανίας πέρασα στην τελευταία τάση στην κόμμωση της γυναικείας ηβικής χώρας (το full-bush Brazilian) και από εκεί προσγειώθηκα στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Αμερικανού πολιτικού επιστήμονα Steven Fish με τίτλο Are Muslims Distinctive? A Look at the Evidence (NY: Oxford UP, 2011, 385 σελ.), για το οποίο βρήκα μια διαφωτιστική παρουσίαση (PDF 4 σελίδων).
Το ενδιάμεσο βήμα σε ποιο νήμα θα το ανεβάσεις;
Κι ένα ακόμη πιο φλέγον ερώτημα: Θα το συνδυάσει και με τις τελευταίες εξελίξεις περί vagacial;
Costas
¥
Δόκτορ, δεν χρειάζεται να ανεβάσω κάτι, έγραψα τον νέο όρο.
Αυτό το vagacial είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα (ο τρόπος γραφής του, εννοώ), αφού βλέποντάς το το προφέρεις -γκ-. Το είδα όμως και γραμμένο πλάι-πλάι vajacial. Νομίζω πρέπει να επιληφθεί του θέματοςη Ακαδημία Αθηνών το Βρετανικό Συμβούλιο.
Αυτό το vagacial είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα (ο τρόπος γραφής του, εννοώ), αφού βλέποντάς το το προφέρεις -γκ-. Το είδα όμως και γραμμένο πλάι-πλάι vajacial. Νομίζω πρέπει να επιληφθεί του θέματος
Costas
¥
Arrested Albanian Imams Praise Charlie Hebdo Attack
(BIRN)
Two Albanian imams, arrested on charges of inciting terrorism, have issued a declaration from prison in support of the attack on the French satirical magazine Charlie Hebdo.
Besar Likmeta, Τirana
“Whoever has pained the prophet or has written articles in newspapers, magazines, books or produced movies in which he is offended… this is considered an act of war,” imams Abdurrahim Balla and Bujar Hysa wrote in a letter sent from prison, which is being circulated on social networks.
“The act that happened in France, if it is proved that was carried out by Muslims, because of the cartoons, it’s considered a good deed that will be rewarded by Allah,” they added.
(...)
Most Albanians are Muslims, although historically, hardline Islam has had little traction among the country's population.
The vast majority of Albanian politicians and religious leaders unequivocally condemned the attack on the magazine. The representatives of Albania’s four main religious denominations even joined Prime Minister Edi Rama and other world leaders at the unity march in Paris after the attack.
Balla and Hysa were arrested in February as part of anti-terrorism sweep in Albania, accused of recruiting jihadists to fight with the radical Islamist groups Jabhat al-Nusra or ISIS in the Syrian conflict.
Together with Hysa and Balla, six other people were arrested as part of a group believed to have recruited dozens of Albanian Muslims to join the fight in Syria.
Documents obtained by BIRN show that between 2012 and 2014, more than 90 Albanian fighters and their families went to Syria, 10 of whom have been killed in the war.
An estimated 30 fighters have already returned home from the conflict and they are being closely monitored by security services as a potential threat.
“If someone says that you are terrorists because you allow people to be killed because of freedom of speech, the answer is yes, we are terrorists against any enemy of Allah who has declared war on Islam,” Balla and Hysa wrote in their letter.
“We are proud of this,” they added.
ΣΣ. Αυτό το you allow people to be killed υποθέτω εννοεί you approve/encourage, δεδομένου ότι πρόκειται για ιμάμηδες που δίνουν "γραμμή".
(BIRN)
Two Albanian imams, arrested on charges of inciting terrorism, have issued a declaration from prison in support of the attack on the French satirical magazine Charlie Hebdo.
Besar Likmeta, Τirana
“Whoever has pained the prophet or has written articles in newspapers, magazines, books or produced movies in which he is offended… this is considered an act of war,” imams Abdurrahim Balla and Bujar Hysa wrote in a letter sent from prison, which is being circulated on social networks.
“The act that happened in France, if it is proved that was carried out by Muslims, because of the cartoons, it’s considered a good deed that will be rewarded by Allah,” they added.
(...)
Most Albanians are Muslims, although historically, hardline Islam has had little traction among the country's population.
The vast majority of Albanian politicians and religious leaders unequivocally condemned the attack on the magazine. The representatives of Albania’s four main religious denominations even joined Prime Minister Edi Rama and other world leaders at the unity march in Paris after the attack.
Balla and Hysa were arrested in February as part of anti-terrorism sweep in Albania, accused of recruiting jihadists to fight with the radical Islamist groups Jabhat al-Nusra or ISIS in the Syrian conflict.
Together with Hysa and Balla, six other people were arrested as part of a group believed to have recruited dozens of Albanian Muslims to join the fight in Syria.
Documents obtained by BIRN show that between 2012 and 2014, more than 90 Albanian fighters and their families went to Syria, 10 of whom have been killed in the war.
An estimated 30 fighters have already returned home from the conflict and they are being closely monitored by security services as a potential threat.
“If someone says that you are terrorists because you allow people to be killed because of freedom of speech, the answer is yes, we are terrorists against any enemy of Allah who has declared war on Islam,” Balla and Hysa wrote in their letter.
“We are proud of this,” they added.
ΣΣ. Αυτό το you allow people to be killed υποθέτω εννοεί you approve/encourage, δεδομένου ότι πρόκειται για ιμάμηδες που δίνουν "γραμμή".