Το πρόβλημα με τον Βαρουφάκη είναι ότι του αρέσει η κάμερα, μάλλον, και του αρέσει κι ο ρόλος του σοφού γέροντα που μιλάει με παραβολές και παραδείγματα. Μου δίνει όμως συχνά την εντύπωση ότι οι παραβολές και τα παραδείγματα είναι εκεί για να τρώνε τον τηλεοπτικό χρόνο*, αν όχι στην Ελλάδα, σίγουρα στα ξένα ΜΜΕ και οπωσδήποτε στο Mπιμπισί, όπου η συγκεκριμένη εκπομπή είναι αυστηρής χρονικής διάρκειας και το κάθε θέμα έχει προκαθορισμένο χρόνο.
Έτσι για παράδειγμα ξεκινάει την πρώτη απάντηση με μπλα μπλα κι η κακομοίρα η δημοσιογράφος (που του έχει ξαναπάρει συνέντευξη και ομοίως την είχε πρήξει με μπλα μπλα μέχρι που τελείωσε ο χρόνος). Επιπλέον, ακούγοντας την πρώτη του απάντηση, βγάζω το συμπέρασμα ότι η Ελλάδα δεν θέλει άλλα χρήματα --ακριβώς όπως καταλαβαίνει κι δημοσιογράφος. Αλλά όταν του ζητάει να το επιβεβαιώσει ότι αυτό είπε, αυτός αλλάζει το θέμα.
Στη συνέχεια τον ρωτάει αν το ότι οι Έλληνες δεν έχουν εμπιστοσύνη στις καταθέσεις τους είναι πρόβλημα και της απαντάει πάλι μετατοπίζοντας το θέμα.
Ευτυχώς μετά απαντάει στην ερώτησή της, αλλά προσωπικά δεν με πείθει ότι υπήρξε ζήτημα lost in translation στις δηλώσεις του. Αυτό βέβαια, αν ήθελε να ανασκευάσει αυτά που είπε στη μετάφραση, θα τα έριχνε.
Στη συνέχεια λέει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που ακούμε τον τελευταίο καιρό από τους συναδέρφους του και προσπαθεί να μας πείσει ότι φταίνε οι δημοσιογράφοι που δεν τα αναφέρουν σωστά. Αυτό το δέχομαι σαν κλασική μανούβρα πολιτικού (το να κατηγορεί τους ρεπόρτερ). Το κάνουν όλοι.
Μετά ακολουθεί μια ψιλοεπίθεση στην δημοσιογράφο, η οποία δεν χρειάζεται κατά τη γνώμη μου.
Και μετά η απάντηση για τον Καμμένο είναι πιο στρωτή, κι αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι απλά είναι η πιο προβαρισμένη απάντηση των ημερών και έχει μάλλον γίνει κλισέ: όποιος μας ρωτάει αυτό θα του λέμε.
Περί μεταρρυθμίσεων, που λες Νικελ ότι δεν διαβεβαιώνει τον κόσμο ότι θα γίνουν οι μεταρρυθμίσεις, κλπ: μα αφού λέει ότι είναι κατά, μετά λέει ότι είναι υπέρ και μετά πάει να το μπερδέψει το πράγμα. Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ είναι: μεταρρυθμίσεις όχι, αλλά χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις, οπότε θα κάνουμε κάποιες αλλά όχι αυτές που νομίζουμε ότι νομίζατε εσείς όταν μας ρωτάγατε τί νομίζουμε. Κι όποιος νομίζει ότι δεν νομίζουμε ότι νομίζει κλπ κλπ κλπ.
Τα συμπεράσματά μου:
α. ευτυχώς, έχουμε κι έναν υπουργό που και μπορεί να μιλήσει καλά αγγλικά και έχει άνεση στην τηλεόραση (δεν είναι ο πρώτος, βέβαια, αλλά συνήθως σπανίζουν).
β. δυστυχώς, έχει μάλλον προσαρμοστεί στο ελληνικό στυλ τηλεόρασης, με τα ατέλειωτα παράθυρα.
γ. περί της ουσίας, με προβληματίζει το ότι η εντύπωση που μου δίνει η νέα κυβέρνηση είναι ότι δεν γνωρίζει η δεξιά τους τί δηλώνει η αριστερά τους. Θα περίμενα μια βδομάδα μετά τις εκλογές να είναι ήδη ξεκάθαρες οι θέσεις της κυβέρνησης για ζητήματα όπως αυτό του λιμανιού και να μην βγαίνει τη μια μέρα ο ένας και να λέει θα αναθεωρήσουμε τις συμφωνίες για το λιμάνι κι ο άλλος να λέει πως ό,τι έχει γίνει με το λιμάνι έχει την πλήρη υποστήριξή του και κατ' επέκταση και της κυβέρνησης. Αν μη τι άλλο είχαν από μέσα Δεκεμβρίου να προετοιμαστούν και να παρουσιάζουν ενωμένο μέτωπο. Τέσπα, άντε να το ρίξουμε στην απειρία, και να ελπίσουμε ότι τώρα το Σαββατοκύριακο θα στρωθούν στο διάβασμα και από Δευτέρα θα έχει λυθεί το ζήτημα της ομοφωνίας.
* Αυτά τα γράφω με την μικρή πείρα μου από συνεντεύξεις που έχω πάρει κατά καιρούς, όπου ο συνεντευξιαζόμενος απλά χρονοτριβεί γιατί ξέρει ότι είμαστε στον αέρα και θα αναγκαστώ να τον κόψω πριν φτάσουμε στα ουσιώδη.
