Δικαίωμα στην άμιλλα

[Marinos]

Κι εσείς του 2ου Κηφισιάς; (τα έχω ξεχάσει· και 4ο δημοτικό, νομίζω...)

 

[Zazula]

Εγώ είμαι πρόσφατη μεταγραφή. Αλλά ο περισσότερος κόσμος αγνοεί ότι η Κηφισιά έχει εργατικά κλπ. Κι όπως λέει ένας γείτονάς μου: «Εμείς εδώ είμαστε το Αιγάλεω της Κηφισιάς.»

 

[Hellegennes]

υγ. Θυμάμαι τον πατέρα μου, καθηγητή μέσης εκπαίδευσης, να λέει πόσο του άρεσε κάθε διδάσκων να είχε τη δική του αίθουσα, που θα την εξόπλιζε με τα σύνεργα του αντικειμένου του και θα τη διακοσμούσε με το προσωπικό του γούστο, και τα παιδιά θα πήγαιναν εκεί για το κάθε μάθημα αντί να έχουν μία τάξη όπου μπαίνει ο ένας καθηγητής μετά τον άλλο και κάποιοι του έλεγαν ότι λέει αμερικανιές. Εδώ είχαμε κοτζάμ σχολική βιβλιοθήκη -σπουδαία υπόθεση για τα μαθητικά μου χρόνια- και για κάποιο λόγο δεν μας επέτρεπαν να τη χρησιμοποιούμε! Είχαμε εξοπλισμένο χημείο, αμφιθέατρο - αίθουσα μουσικής και εκδηλώσεων. Τι χρησιμοποιούσαμε απ' όλα αυτά; Τίποτα! Τέλος πάντων, αρκετά εξέτρεψα τη συζήτηση... Συμπαθάτε με :blush:

Κι εμείς τα είχαμε όλα αυτά, γιατί το σχολείο μας ήταν κάποτε πρότυπο. Για κάποιον λόγο, αφού αποχαρακτηρίστηκε, σταμάτησαν να λειτουργούν όλα αυτά.

Κάπου εδώ θα σας έλεγα ότι θα προτιμούσα να διδάσκονταν τα αρχαία ελληνικά στα σχολεία ως μάθημα επιλογής και όπως διδάσκονται και οι ξένες γλώσσες, όχι ως συνέχεια της Νεοελληνικής, γιατί θα ήταν ευκολότερο, αλλά φοβάμαι ότι θα με πάρετε με τις πέτρες.

Εγώ το 'χω πει αυτό καμμιά 100στη φορές, μόνο εδώ μέσα.

 

[azimuthios]

Δεν είναι το νήμα κατάλληλο γι' αυτό και γκριζάρω... Αλλά δεν κατανοώ αυτό το σχόλιο της Παλ και με ενδιαφέρει η άποψή της. Οι πρώτες ερωτήσεις που μου ήρθαν στο μυαλό είναι "Γιατί; Είναι εντελώς ξένη γλώσσα και από άλλο τόπο; Ή μήπως άλλο εννοεί;"

Κάπου εδώ θα σας έλεγα ότι θα προτιμούσα να διδάσκονταν τα αρχαία ελληνικά στα σχολεία ως μάθημα επιλογής και όπως διδάσκονται και οι ξένες γλώσσες, όχι ως συνέχεια της Νεοελληνικής, γιατί θα ήταν ευκολότερο, αλλά φοβάμαι ότι θα με πάρετε με τις πέτρες.

 

[nickel]

Κάπου εδώ θα σας έλεγα ότι θα προτιμούσα να διδάσκονταν τα αρχαία ελληνικά στα σχολεία ως μάθημα επιλογής και όπως διδάσκονται και οι ξένες γλώσσες, όχι ως συνέχεια της Νεοελληνικής, γιατί θα ήταν ευκολότερο, αλλά φοβάμαι ότι θα με πάρετε με τις πέτρες.

Εγώ το 'χω πει αυτό καμμιά 100στη φορές, μόνο εδώ μέσα.

Αν πάντως προτείνετε να διδάσκονται τα αρχαία ως συνέχεια της Νεοελληνικής, θα σας πάρουμε και τους δυο με τις πέτρες. :)

(Σήμερα προλαβαίνω μόνο χιούμορ να κάνω.)

Και μια και μπήκε και ο Άζι στην κουβέντα: Όχι σαν ξένη γλώσσα με την έννοια ότι είναι μια ζωντανή ομιλούμενη γλώσσα που μαθαίνουμε για να συνεννοηθούμε με ζωντανούς ανθρώπους. Όχι, δεν πρέπει να τη μαθαίνουμε έτσι. Αυτή είναι μια γνωστή λανθασμένη διατύπωση. Σαν νεκρή ιστορική γλώσσα με πολλά στοιχεία για να καταλάβουμε καλύτερα τη γλώσσα που μιλάμε (την ιστορία της κτλ), ναι — έτσι να τη μάθουμε. Με όμορφο τρόπο, όχι απωθητικό. Και με βαθύτατη αποϊδεολογικοποιημένη κατανόηση των ομοιοτήτων και των διαφορών από τη σημερινή γλώσσα μας.

 

[Marinos]

Γιατρομανωλάκης Γιώργης

Δεύτερον, η «μεταφραστική επανάσταση», δηλαδή η μαζική, υστερική, θα έλεγα, αντικατάσταση του πρωτοτύπου από μεταφράσεις για να μάθουμε τα αρχαία κείμενα καλύτερα, ευκολότερα, γρηγορότερα! Στη δεκαετία του '80 «σοφοί» δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί αποφάσισαν πως η «Αντιγόνη» στο πρωτότυπο και η «Αντιγόνη» από μετάφραση (τυχαίο παράδειγμα) είναι ένα και το αυτό. Ή μάλλον η μεταφρασμένη «Αντιγόνη» είναι καλύτερη επειδή όλοι την καταλαβαίνουμε. Το ίδιο έγινε με τον Ομηρο, τους λυρικούς κτλ. Μεγάλο άλλοθι γι' αυτή την αλλαγή αποτέλεσε η μετάφραση του Ομήρου από τους σεβαστούς μου Καζαντζάκη - Κακριδή. Τα αποτελέσματα όμως δεν ήταν τα αναμενόμενα, γι' αυτό έκτοτε οι ομηρικές μεταφράσεις πάνε κι έρχονται στα σχολεία. Δεν είναι το θέμα μου, όμως, πιστεύω πως η μετάφραση των ΚΚ εξακολουθεί και παραμένει η πιο σωστή που διαθέτουμε. Το κυριότερο: είναι η μόνη που έχει συστήσει, προγραμματικά και ευδιάκριτα, ένα ιδιοφυές μεταφραστικό ιδίωμα - ασχέτως αν αρέσει ή όχι. Η μετάφραση αυτή, πιστεύω, θα μπορούσε να κατανοηθεί και να εκτιμηθεί μόνο από κάποιους που θα είχαν διδαχθεί τουλάχιστον μια ραψωδία στο πρωτότυπο. Αποτέλεσμα όλων αυτών: τα παιδιά ούτε Αρχαία μαθαίνουν ούτε μπορούν να καταλάβουν τι τους προσφέρει μια επίπεδη και άνοστη μετάφραση ενός αρχιλόχειου ή σαπφικού αποσπάσματος.

Στο τρίτο συμφωνώ ανεπιφύλακτα, εδώ και πολύ καιρό. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί εμπίπτει στο μάθημα των αρχαίων η διδασκαλία αρχαίων κειμένων από μετάφραση. Για το μάθημα των αρχαίων ο Γιατρομανωλάκης έχει κάνει και τη μόνη ρεαλιστική πρόταση. Μάθημα πολυτελείας, επιλεγόμενο από το γυμνάσιο, και επιβραβευόμενο, μόνο για όσους έχουν την πετριά. Να μην αποκλείσουμε αυτούς που έχουν το μεράκι να ασχοληθούν, ούτε όμως να φορτώσουμε με γνώσεις αμφίβολης χρησιμότητας τον γενικό μαθητικό πληθυσμό. Σίγουρα δε, όχι να διδάσκουμε μεταφράσεις και να παριστάνουμε ότι διδάσκουμε αρχαία.

Εμένα πάλι μου φαίνεται πολύ πιο χρήσιμη η όσο γίνεται ευρύτερη γνωριμία με τα αρχαία κείμενα μέσω μετάφρασης από την εμβάθυνση στα μυστικά των αρχαίων --για όσους δεν έχουν την πετριά δηλαδή. Αν μη τι άλλο, να βλέπουν τα παιδιά τι έγραφε ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης για να κρατούν μικρό καλάθι στη συνέχεια όταν ακούν ότι είχαν ανακαλύψει τις ακτίνες λέιζερ ή έπαιρναν γνώση από εξωγήινους.

 

[Palavra]

Αν πάντως προτείνετε να διδάσκονται τα αρχαία ως συνέχεια της Νεοελληνικής, θα σας πάρουμε και τους δυο με τις πέτρες. :)

Έλα, έλα, αφού κατάλαβες τι εννοούσα

Όχι σαν ξένη γλώσσα με την έννοια ότι είναι μια ζωντανή ομιλούμενη γλώσσα που μαθαίνουμε για να συνεννοηθούμε με ζωντανούς ανθρώπους. Όχι, δεν πρέπει να τη μαθαίνουμε έτσι. Αυτή είναι μια γνωστή λανθασμένη διατύπωση. Σαν νεκρή ιστορική γλώσσα με πολλά στοιχεία για να καταλάβουμε καλύτερα τη γλώσσα που μιλάμε (την ιστορία της κτλ), ναι — έτσι να τη μάθουμε. Με όμορφο τρόπο, όχι απωθητικό. Και με βαθύτατη αποϊδεολογικοποιημένη κατανόηση των ομοιοτήτων και των διαφορών από τη σημερινή γλώσσα μας.

Ναι, όλα αυτά, και κάτι ακόμα: τα χαρακτηριστικά των αρχαίων ελληνικών που δεν υπάρχουν στα νέα με την ίδια μορφή (π.χ. το απαρέμφατο) δεν πρέπει να διδάσκονται κτγμ όπως σήμερα, ως κάτι το αυτονόητο, κάτι που θα έπρεπε να το ξέρει ένας φυσικός ομιλητής της Νέας Ελληνικής. Αυτό εννοώ λέγοντας «ως ξένη γλώσσα».

Εμένα πάλι μου φαίνεται πολύ πιο χρήσιμη η όσο γίνεται ευρύτερη γνωριμία με τα αρχαία κείμενα μέσω μετάφρασης από την εμβάθυνση στα μυστικά των αρχαίων --για όσους δεν έχουν την πετριά δηλαδή. Αν μη τι άλλο, να βλέπουν τα παιδιά τι έγραφε ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης για να κρατούν μικρό καλάθι στη συνέχεια όταν ακούν ότι είχαν ανακαλύψει τις ακτίνες λέιζερ ή έπαιρναν γνώση από εξωγήινους.

Ναι, κι αυτό :)

 

[SBE]

Μαρίνε, η κοινωνικοποίηση είναι μεγάλο ζήτημα. Κι όπως είπα πιο πάνω διαφέρει από την Αθήνα στην επαρχία. Δεν έχω συναντήσει πολλούς συντοπίτες μου που καυχώνται για το σχολείο τους, αλλά έχω συναντήσει πολλούς Αθηναίους που το κάνουν μεγάλο ζήτημα. Αφού να σκεφτείς για πολλά χρόνια νόμιζα ότι η Βαρβάκειος είναι ιδιωτικό σχολείο λουξ, γιατί αυτή την εντύπωση έδιναν οι απόφοιτοι που είχα συναντήσει :twit:
Εγώ πήγα σε ιδιωτικό δημοτικό και δημόσιο γυμνάσιο/ λύκειο, αλλά επειδή είχα γονείς με κοινωνικές φιλοδοξίες, έκανα πολλά εξωσχολικά ελιτίστικα (με τα μέτρα της εποχής και της περιοχής, πάντα), και οι παρέες μου ήταν κυρίως από τα εξωσχολικά, που ήμουν άλλος άνθρωπος. Στο σχολείο με έβαλαν μόνη στο τελευταίο θρανίο, γιατί ήμουνα ψηλή και περίσσευα, και με ξέχασαν. Θρανίο μοιράστηκα στην τρίτη λυκείου και τρίτη γυμνασίου (στην τρίτη γυμνασίου μου είπε μια γειτόνισσά μας να πω ψέμματα ότι δε βλέπω γιατί φοράω γυαλιά και με βάλανε πρώτο θρανίο κι αμέσως οι βαθμοί ανέβηκαν, απόδειξη της τεμπελιάς των καθηγητών). Δεν έχω καθόλου καλές αναμνήσεις από το γυμνάσιο, μόνο από το λύκειο.

Μπέρνη, αίθουσες με εξοπλισμό είχαμε κι εμείς- χημείο, αίθουσα βιολογίας, με μικροσκόπια και βουνά έντομα συντηρημένα και δείγματα μέσα σε γυαλιά για παρατήρηση, βιβλιοθήκη, εκθεσιακό χώρο που κάναμε εκθέσεις περιέργως (το μόνο που δούλευε) γυμναστήριο με πλήρη εξοπλισμό ενόργανης γυμναστικής που δε χρησιμοποιούσε κανείς, αποδυτήρια με λουτήρες κλπ (που η γυμνάστρια τα κλείδωσε κι ησύχασε), βοτανικό κήπο και εξωτερικό αμφιθέατρο με κερκίδες. Κι όλα αυτά σε ένα κτίριο εντελώς μπαουχάους με άψογη αισθητική και με απόλυτη εκμετάλλευση του φυσικού φωτός κλπ. Και τι έγινε; Μία φορά πήγαμε στο χημείο και κάναμε πειράματα. Κι όταν τελείωσα εγώ το σχολείο, ξηλώσανε το αποδυτήρια και τις τουαλέτες και τις βιβλιοθήκες και τα χημεία και τα κάνανε ανήλιαγες αίθουσες διδασκαλίας. Το τσιμεντώσανε από παντού το σχολείο, ξηλώσανε και τον κήπο και τον κάνανε χώρο για μπάζα,το περιλάβανε κι οι γκραφιτάδες και γράψανε στους τοίχους την αγάπη τους για την Παναχαϊκή, nuestra familia, να ξυπνάω το πρωί όποτε είμαι Πάτρα και να βλέπω τις κοκκινόμαυρες μουτζούρες, οι αθεόφοβοι, πώς φτάσανε στον δεύτερο χωρίς σκαλωσιά

Σχετικά με τις ευκαιρίες που λέει ο Άζι: εγώ θεωρώ ότι από άποψη εκπαίδευσης έχω βιογραφικό που δεν του λείπει τίποτα, αλλά δεν θεώρησα ποτέ ότι είχα "ευκαιρίες". Οι ευκαιρίες δεν έχουν σχέση με τις επιδόσεις στη μάθηση. Οι γνωστοί μου που είχαν "ευκαιρίες" τις είχαν από τους γονείς τους.

 

[nickel]

Αυτό εννοώ λέγοντας «ως ξένη γλώσσα».

Κάτι παρόμοιο εννοούν, φαντάζομαι, όλοι όταν λένε να τα διδάσκουμε σαν ξένη γλώσσα, αλλά είναι άκρως παρεξηγήσιμο, λες και θα έχει πρακτική εφαρμογή (πόσους διερμηνείς αρχαίων θα προσλάβει φέτος το υπουργείο εξωτερικών;).

 

[Marinos]

Μαρίνε, η κοινωνικοποίηση είναι μεγάλο ζήτημα. Κι όπως είπα πιο πάνω διαφέρει από την Αθήνα στην επαρχία. Δεν έχω συναντήσει πολλούς συντοπίτες μου που καυχωνται για το σχολέιο τους, αλλά έχω συναντησει πολλούς Αθηναίους που το κάνουν μεγάλο ζήτημα. Αφού να σκεφτείς για πολλά χρόνια νόμιζα ότι η Βαρβάκειος έιναι ιδιωτικό σχολέιο λουξ, γιατί αυτή την εντύπωση έδιναν οι απόφοιτοι που είχα συναντήσει :twit:

Α ναι, αυτό το έχουν οι Αθηναίοι. Και όχι μόνο με τα σχολεία: είναι σχεδόν αδύνατο να γνωρίσεις άνθρωπο που μεγάλωσε ξερωγώ στην Κυψέλη το '50 ή το '60 και να μη σου πει για τις φοβερές εμπειρίες που συνεπαγόταν το να είσαι Κυψελιώτης, για τα θρυλικά σφαιριστήρια της Φωκίωνος Νέγρη, για την ψαγμένη χρυσή νεολαία που δεν είχε όμοιό της και ούτω καθεξής.

 

[SBE]

Α ναι, αυτό το έχουν οι Αθηναίοι. Και όχι μόνο με τα σχολεία: είναι σχεδόν αδύνατο να γνωρίσεις άνθρωπο που μεγάλωσε ξερωγώ στην Κυψέλη το '50 ή το '60 και να μη σου πει για τις φοβερές εμπειρίες που συνεπαγόταν το να είσαι Κυψελιώτης, για τα θρυλικά σφαιριστήρια της Φωκίωνος Νέγρη, για την ψαγμένη χρυσή νεολαία που δεν είχε όμοιό της και ούτω καθεξής.

Έχω ακούσει κάτι λίγα από τον πατέρα μου, που είναι Αθηναίος της παλιάς Αθήνας, αλλά όχι αρκετά για να θέλω να τον δείρω για την υπερβολή.

 

[Palavra]

Κάτι παρόμοιο εννοούν, φαντάζομαι, όλοι όταν λένε να τα διδάσκουμε σαν ξένη γλώσσα, αλλά είναι άκρως παρεξηγήσιμο, λες και θα έχει πρακτική εφαρμογή (πόσους διερμηνείς αρχαίων θα προσλάβει φέτος το υπουργείο εξωτερικών;).

Από αυτά που θυμάμαι από τα μαθητικά μου χρόνια, πάντως, έχω την αίσθηση ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει ήδη: η προσέγγιση με την οποία διδάχτηκα αρχαία στο σχολείο ήταν ότι τα νέα ήταν συνέχεια των αρχαίων, και άρα τα αρχαία δεν ήταν νεκρή γλώσσα επειδή τροφοδοτούν ακόμα τα νέα και αποτελούν και πανάκεια για τη λεξιπενία, την ανορθογραφία και λοιπές παθήσεις. Προσέγγιση που, κτγμ, είναι λάθος.

 

[azimuthios]

Ευκαιρίες από την άποψη του περιβάλλοντος, του ενδιαφέροντος, του τρόπου διδασκαλίας, ακόμα και των χώρων. Αυτονόητα για μένα σε κάθε σχολείο, αλλά δυστυχώς ψιλά γράμματα για τους περισσότερους δασκάλους, στα περισσότερα δημόσια σχολεία.

Οι γονείς (κι εγώ και η σύζυγός μου ανάμεσά τους) δίνουν άπειρες ευκαιρίες, αλλά η μέρα έχει 24 ώρες ακόμα δυστυχώς και το παιδί δεν είναι και δεν πρέπει να γίνει ρομποτάκι. Αντί στις 8 ώρες που κάθονται τα δικά μου στο σχολείο να κάνουν ένα κάρο βλακώδη και ανούσια πράγματα, θα μπορούσαν να βρουν την κλίση τους και να την καλλιεργούν ή να έρχονται σπίτι και να παίζουν και να βλέπουν τους γονείς τους. Αυτό λέω μόνο.


Όσο για τα αρχαία ελληνικά, θα σας εκπλήξω (χεχεχε) αλλά θα συμφωνήσω με τον νίκελ και τον Μαρίνο. Επομένως, τζάμπα θορυβήθηκε ο φίλος νίκελ αυτή τη φορά... :lol:

 

[pidyo]

Εμένα πάλι μου φαίνεται πολύ πιο χρήσιμη η όσο γίνεται ευρύτερη γνωριμία με τα αρχαία κείμενα μέσω μετάφρασης από την εμβάθυνση στα μυστικά των αρχαίων --για όσους δεν έχουν την πετριά δηλαδή. Αν μη τι άλλο, να βλέπουν τα παιδιά τι έγραφε ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης για να κρατούν μικρό καλάθι στη συνέχεια όταν ακούν ότι είχαν ανακαλύψει τις ακτίνες λέιζερ ή έπαιρναν γνώση από εξωγήινους.

Στο πλαίσιο του μαθήματος αρχαίας ιστορίας, ή της λογοτεχνίας, ή της φιλοσοφίας ή ξερωγωπού, δεν θα είχα αντίρρηση. Δεν βλέπω κανέναν λόγο να το βαφτίσουμε «αρχαία» αυτό το πράγμα όμως. Το γλωσσικό μάθημα των αρχαίων θέλει, αναγκαστικά, και κάποια ζόρικα πράγματα (μορφολογία, γραμματική, συντακτικό, ετυμολογία), τα οποία έχουν τη γοητεία τους όταν εμβαθύνει κανείς, εάν θέλει να εμβαθύνει. Μιλάω εκ πείρας, γιατί δεν είχα καμιά συμπάθεια στα αρχαία (παρότι τριτοδεσμίτης) μέχρι και την τρίτη λυκείου που έτυχε να πέσω σε φροντιστή με μεράκι και μεταδοτικότητα.

Θέλω να πω, όλα χρήσιμα είναι, κι όλα μπορούν να αποδειχθούν γοητευτικά, αλλά το πρόγραμμα του σχολείου έχει κάποιες αντικειμενικές δεσμεύσεις, που απαιτούν αυστηρές επιλογές. Το να φορτώνουμε το ωρολόγιο πρόγραμμα με ένα ψευδεπίγραφο μάθημα που θα είχε απλώς τη χρησιμότητα της στενότερης επαφής των παιδιών με το έργο των αρχαίων ημών προγόνων από δεύτερο χέρι, δεν μου φαίνεται η ορθολογικότερη επιλογή.

 

[SBE]

Είχα γράψει πιο πάνω κάτι για τα παιδιά του Κάιμπριτζ και το έσβησα μετά, το ξαναγράφω: μεταξύ αυτών και ελληνόπουλα. Εκεί λοιπόν είδα ένα είδος παιδιού που νόμιζα ότι υπήρχε μόνο στην αρθρογραφία περί tiger moms. Το παιδί που τα έκανε όλα (παιδί σχήμα λόγου, μεταπτυχιακοί φοιτητές ήταν όλοι). Το παιδί των γονιών που σπρώχνανε. Τα συστατικά ήταν: ένα παιδί με έφεση προς τη μάθηση. Ένας γονιός (ενίοτε δύο) με φιλοδοξίες για το παιδί του και με εισόδημα για ξόδεμα, όχι απαραίτητα πλούσιος. Το παιδί στις σχολικές ηλικίες είχε από τη μία σχολείο (ιδιωτικό ή σχολείο για έξυπνα παιδιά) και από την άλλη είχε αθλητισμό, μουσική, ξένες γλώσσες (κυρίως) και μερικά άλλα χόμπι (δευτερευόντως), στα οποία επίσης είχαν πολύ καλές επιδόσεις, βραβεία σε διεθνείς αγώνες κλπ κλπ. Γιατί ο γονιός δεν έλεγε ότι γύρισε από το σχολείο, να ξεκουραστεί το παιδί, αλλά με το που γυρίζανε από το σχολείο το βουτάγανε και τρέχανε από το ένα στο άλλο τα εξωσχολικά.

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι που βρέθηκα εκεί και το είδα με τα μάτια μου πίστευα ότι αυτά τα παιδιά είναι σπασίκλες και φυτά και δεν καταλάβαινα γιατί τόση πίεση για εξωσχολικές δραστηριότητες άσχετες μεταξύ τους, αλλά δεν είναι και τόσο αφύσικα τελικά. Είναι μια χαρά παιδιά, όπως όλα. Και έχουν ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε σχέση με τους συνομήλικούς τους, το ότι παρ’ όλη τη μικρή σχετικά ηλικία έχουν να μιλήσουν για κατορθώματα και επιτυχίες κι έχουν χειροπιαστές αποδείξεις ότι δεν φοβούνται τη σκληρή δουλειά. Οι πιθανοί εργοδότες τα κυνηγούσανε λες και θα τους έλυναν όλα τα προβλήματα αυτά τα νιάνιαρα. Και τότε κατάλαβα γιατί οι μαμάδες πιέζουν.

 

[azimuthios]

SBE με άλλα λόγια, λέγεται δημιουργία επιλογών, χωρίς φυσικά την αφύσικη πίεση που ασκούν ορισμένοι γονείς να κάνει το παιδί κάτι που δεν του αρέσει.

Για τα αρχαία, θα πω μόνο για να προλάβω καταστάσεις: άλλο η αναμόρφωση ή αλλαγή του μαθήματος και της διδασκαλίας του και άλλο η ενδεχόμενη κατάργησή του. Και δυστυχώς με το παρόν πρόγραμμα του ελληνικού σχολείου, η υποβάθμισή του σε επιλεγόμενο μάθημα, μάλλον στην κατάργησή του θα όδευε. Ας κάνουμε μια κοινή παραδοχή τουλάχιστον, όταν διδάσκονται σωστά, μόνο να δώσουν έχουν σε κάποιον μαθητή όποια κατεύθυνση κι αν πάρει στη ζωή του και σίγουρα δεν είναι περιττά. Και μόνο να μάθει να προφέρει κάποιος ορισμένες λέξεις σωστά που λέμε και στο άλλο νήμα, κέρδος θα έχει. Και φυσικά κέρδος θα έχει και από τα νοήματα των κειμένων των αρχαίων φιλοσόφων, ρητόρων κλπ. Και όπως διαβάζεις κάποια στιγμή κάτι στο πρωτότυπο και μαγεύεσαι, δεν είναι κακό να διαβάσεις και κάτι στο πρωτότυπο μιας γλώσσας που αν μη τι άλλο υπήρξε συγγενής της δικής σου.

Επομένως, για μένα ας μην το πάμε στο άλλο άκρο ισχυριζόμενοι την παρθενογένεση της Νέας Ελληνικής, αλλά να αλλάξουμε τον βαρετό και παλαιομοδίτικο τρόπο διδασκαλίας τους. Ναι στην αλλαγή, όχι στην κατάργηση, η ψήφος μου.

 

[nickel]

Ναι στην αλλαγή, όχι στην κατάργηση, η ψήφος μου.

Σύμφωνοι, 1000%. Αλλά, από την άλλη, καλύτερα καθόλου αρχαία ελληνικά παρά αρχαία ελληνικά με τον στραβό τρόπο.

 

[SBE]

Άζι, κι οι δικοί μου γονείς πίστευαν ότι μου δημιουργούσαν επιλογές, αλλά δεν με πίεσαν ποτέ να αριστέυσω σε διαγωνισμό βιολοντσέλου κι όταν χτύπαγα τη μπάλα στο τένις και η μπάλα χανόταν στα χωράφια δεν ήταν η πρώτη σκέψη τους να καθίσω μέσα στη βροχή τρεις ώρες να εξασκηθώ, τα εξωσχολικά ήταν διασκέδαση, όχι επένδυση. Μόνο στα μαθήματα του σχολέιου και στις ξένες γλώσσες περίμεναν καλούς βαθμούς.
Οι γονείς των παιδιών που συνάντησα περίμεναν σε όλα καλούς βαθμούς. Κι αυτό έχει δουλέψει πολύ υπέρ των παιδιών τους.
Μ'αλλα λόγια εγώ θα με μεγάλωνα αλλιώς.

 

[Hellegennes]

Κι εγώ θα με μεγάλωνα αλλιώς. Θα μ' έδερνα.

 

[bernardina]

Κι εγώ θα με μεγάλωνα αλλιώς. Θα μ' έδερνα.

Ποτέ δεν είναι αργά. Say when...:devil: