Δαι μουσικές (daeman's tunes)

daeman

daeman

Administrator
Staff member
Κορίτσια, μετά από το παρακάτω, δεν πιστεύω να πίνετε οτιδήποτε άλλο εκτός από
Από το ιντζιάρ :p:
Τώρα η απάντηση στο ερώτημα: «κόκκινο ή λευκό;» γίνεται πιο εύκολη...
Φλωρεντία
Ιταλοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι το επίπεδο της σεξουαλικής επιθυμίας είναι μεγαλύτερο στις γυναίκες εκείνες που πίνουν κάθε μέρα μέτριες ποσότητες κόκκινου κρασιού σε σχέση με όσες προτιμούν άλλα αλκοολούχα ποτά ή δεν πίνουν καθόλου αλκοόλ.
Η έρευνα, η πρώτη του είδους της διεθνώς, που μελέτησε τη συσχέτιση της κατανάλωσης κόκκινου κρασιού με τις γυναικείες σεξουαλικές ορμές, πραγματοποιήθηκε από γιατρούς του πανεπιστημίου της Φλωρεντίας. Στην έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό σεξουαλικής ιατρικής Journal of Sexual Medicine, έλαβαν μέρος 800 γυναίκες ηλικίας 18 - 50 ετών.
Οι γυναίκες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: η πρώτη περιλάμβανε όσες έπιναν ένα έως δύο ποτήρια κόκκινο κρασί τη μέρα, η δεύτερη όσες έπιναν λιγότερο από ένα ποτήρι ημερησίως είτε κρασιού είτε οποιουδήποτε άλλου αλκοολούχου ποτού, και η τρίτη ομάδα όσες περιορίζονταν στο...τσάι.
Οι γυναίκες με ημερήσια κατανάλωση πάνω από δύο ποτήρια κρασιού εξαιρέθηκαν από την έρευνα για να αποφευχθούν οι πιθανές παρενέργειες της μέθης.
Οι εθελόντριες συμπλήρωσαν αναλυτικά ερωτηματολόγια για τη σεξουαλική ζωή τους. Όπως διαπιστώθηκε, οι γυναίκες της πρώτης κατηγορίας πέτυχαν «σκορ» 27,3 μονάδων, της δεύτερης 25,9 μονάδες και της τρίτης 24,4 μονάδες. Συμπέρασμα: Το κόκκινο κρασί «ανεβάζει» τη σεξουαλική διάθεση μιας γυναίκας.
Ο ακριβής μηχανισμός που το κόκκινο κρασί κάνει το «θαύμα» του είναι ακόμα άγνωστος. Σύμφωνα με τους ιταλούς επιστήμονες, μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι το κόκκινο κρασί περιέχει αντιοξειδωτικές χημικές ουσίες που διευρύνουν τα αιμοφόρα αγγγεία και συνεπώς αυξάνουν τη ροή του αίματος σε περιοχές-κλειδιά του σώματος, βελτιώνοντας έτσι τη σεξουαλική λειτουργία.
Οι ερευνητές μάλιστα δήλωσαν ξαφνιασμένοι από το γεγονός ότι οι γυναίκες της πρώτης κατηγορίας (που έπιναν ένα-δύο ποτηράκια κρασί τη μέρα) ήσαν κατά μέσο όρο μεγαλύτερης ηλικίας από τις γυναίκες των άλλων δύο ομάδων. Αν και υποτίθεται ότι η σεξουαλική διάθεση υποχωρεί με το πέρασμα των χρόνων, πιθανότατα το κρασί αντισταθμίζει την επίδραση της ηλικίας.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
 
daeman

daeman

Administrator
Staff member
enjoy yourself, it's later than you think,
enjoy yourself, while you're still in the pink,
the years go by as quickly as you wink...
 
daeman

daeman

Administrator
Staff member
Μια καλή μεξικάνικη μπάντα, οι Cafe Tacuba, που πήραν το όνομά τους από ένα από τα πιο συμπαθητικά σε περιβάλλον και εξαιρετικά στις γεύσεις καφέ/εστιατόρια στην πόλη του Μεξικού, στο La Muerte Chiquita.
Σε δύο εκτελέσεις για κάθε gusto:
Dame la muerte chiquita
dame la muerte pequeña
y así tal vez en tus brazos
alcanzaré gracia plena
su esencia de alta marea
sus besos de tamarindo
sus pestañas dos palmeras a cuyo vaivén me rindo
dicen que usted trae las sombras
y por dentro está toda herida
Dame la muerte chiquita
antes del último sueño
una cosa a Dios yo pido
un segundo ser su dueño
la venganza es cosa dulce
y este machete que tengo
es por si alguien le hizo daño
que yo por usted me muero
es por si alguien le hizo daño
que yo por usted...
Dicen que usted trae las sombras
y por dentro está toda herida
por una noche en su lecho
soy capaz de dar la vida

 
daeman

daeman

Administrator
Staff member
Ο Ξενομπάτης
I'm back home, North,
but still my soul
is



Nοrth was somewhere years ago and cold:
ice locked the people's hearts and made them old.
South was birth to pleasant lands, but dry:
I walked the waters' depths and played my mind.
East was dawn, coming alive in the golden sun:
the winds came gently, several
heads became one
in the summertime, though august people sneered...
we were at peace, and we cheered
We walked along, sometimes hand in hand,
between the thin lines marking sea and sand;
smiling very peacefully,
we began to notice that we could be free,
and we moved together to the West.
West is where all days shall someday end;
where the colours turn from grey to gold,
and you can be with the friends.
And light flakes the golden clouds above:
West is Mike and Susie,
West is where I love.
There we shall spend the final days of our lives...
tell the same old stories: well, at least we tried.
So into the West, smiles on our faces, we'll go;
oh! yes, and our apologies to those
who'll never really know the Way....
We're refugees, walking away from the life we've known and loved...
nothing to do nor say, nowhere to stay; now we are alone.
We're refugees, carrying all we own in brown bags, tied up with string...
nothing to think, it doesn't mean a thing, but we'll be happy on our own.
West is Mike and Susie;
West is Mike and Susie;
West is where I love,
West is refugees' home.​
 
daeman

daeman

Administrator
Staff member
για τους φλεγόμενους, στο 1:30
Ooh, see the fire is sweeping
Our very street today
Burns like a red coal carpet
Mad bull lost its way​
 
daeman

daeman

Administrator
Staff member
Άλλος ένας ρόκερ, υποτιμημένος γιατί ήταν αυθεντικός κι έκανε μόνο αυτό που αγαπούσε, μας άφησε χρόνους.
Ο Willy a.k.a. Mink DeVille.
He was a star in Europe but unheralded in his native United States. Wrote critic Thom Juric, "In Europe, however, DeVille was, and will rightfully remain, a legend for his massive talent as a songwriter, as a vocal stylist (his growls and croon are instantly recognizable and his phrasing is unlike anyone else’s in the history of rock), as a street poet who was equal parts Dion DiMucci and Jacques Brel, and as an entertainer who could captivate an audience from beginning to end. His catalog is more diverse than virtually any other modern performer. The genre span of the songs he’s written is staggering. From early rock and rhythm and blues styles, to Delta-styled blues, from Cajun music to New Orleans second line, from Latin-tinged folk to punky salseros, to elegant orchestral ballads—few people could write a love song like DeVille. He was the embodiment of rock and roll’s romance, its theater, its style, its drama, camp, and danger."[5]
Ειρωνεία: γλίτωσε από τον εικοσαετή εθισμό του στην ηρωίνη και πήγε τελικά από καρκίνο στο πάγκρεας...​
 
daeman

daeman

Administrator
Staff member
Μια ανατολίτικη διάθεση με κυρίεψε απόψε (φταίνε και τα Λιβανέζικα σιροπιαστά που μου έφεραν από τη Βηρυττό) και να σου ένας κοσμοπολίτης Τούρκος, ο Mercan Dede
 
daeman

daeman

Administrator
Staff member
Ευχαριστώ κι εγώ, Αμβρόσιε!
Μάς έστειλες κι έχω μια αδυναμία στη Lila Downs...:)

Αλλάζω κλίμα, με αφορμή εκείνο το νήμα, με το Mannish Boy, σε απόσπασμα από τα καλύτερα μουσικά ντοκιμαντέρ που γυρίστηκαν ποτέ, το Last Waltz του Μάρτιν Σκορτσέζε, σ' ένα τζαμ των Band με τον Muddy Waters και τον Paul Butterfield στη φυσαρμόνικα. Thrilled!
 
You must log in or register to reply here.
Top