Περί Ελλήνων: έχω διαφωνήσει στο παρελθόν με τον Ελληγενή, και προφανώς έχουμε διαφορετικές εμπειρίες, αλλά εγώ βλέπω ότι από την εποχή που η Ελλάδα άρχισε να γίνεται είδηση για την οικονομία της εμφανίστηκε και πολλή συμπάθεια. Σε βαθμό που λες πού βρέθηκε ξαφνικά όλη αυτή η συμπάθεια και πού ήταν κρυμμένη. Κατά τ'άλλα επειδή παλιότερα ήταν συχνή η σύγχυση με τους Ελληνοκύπριους μετανάστες η αντιμετώπιση ήταν η ίδια που έχουν οι μετανάστες στην Ελλάδα και υπήρχε η εντύπωση ότι είμαστε φτωχοί και πεινασμένοι (δεν βοηθούσε βέβαια το ότι ορισμένοι Έλληνες ήταν εντελώς γύφτοι). Κατά τ'άλλα όπως τα λέει ο νίκελ.
Περί Ιρλανδών: γενικά δεν χώνεψα ποτέ την ξαφνική λόξα και αγάπη των Ελλήνων για τους Ιρλανδούς και για τους Ισπανούς. Ίσως γιατί εγώ έφυγα από την Ελλάδα πριν γίνουν μόδα οι λαοί αυτοί, κι έτσι γλύτωσα την προπαγάνδα για το μεγαλείο της Ιρλανδικής/ Ισπανικής φυλής. Αλλά ας συγκεντρωθώ στους Ιρλανδούς: Έχω ταξιδέψει αρκετά και στην βόρεια και στην δημοκρατία. Όχι μόνο για διακοπές, υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να μετακομίσω, οπότε το έψαξα πολύ το θέμα. Επίσης έχω συζητήσει αρκετά με φίλους Έλληνες που έχουν ζήσει εκεί και έχω και φίλους Ιρλανδούς στο Λονδίνο. Οπότε νομίζω ότι έχω λίγο πιο μεγάλη πληροφόρηση από τον μέσο Έλληνα που ξέρει την Ιρλανδία από τη λογοτεχνία και τις ειδήσεις.
Ας τα πάρω ένα ένα αυτά που είπα:
Η δημοκρατία της Ιρλανδίας από την πρώτη μου επίσκεψη εκεί μου είχε δώσει την εντύπωση ότι είναι ΗΒ με ευρωπαϊκότερο προσανατολισμό. Τα καθημερινά ήταν ίδια ακριβώς, από το πώς ήταν στημένα τα σουπερμάρκετ ως το τι έδειχνε η τηλεόραση. Από τον τρόπο που είναι χτισμένες οι πόλεις μέχρι τα περιοδικά και το τι δείχνει η τηλεόραση, το τι πουλάνε τα σουπερμάρκετ και το τι τρώει ο μέσος Ιρλανδός στο σπίτι του. Η μόνη διαφορά ήταν το ότι στις τουριστικές περιοχές υπήρχαν περισσότερες ξενόγλωσσες επιγραφές. Πολύ πιο έντονη η αγγλική επιρροή απ'ό,τι σε άλλες χώρες πρώην αποικίες με στενούς δεσμούς με το ΗΒ. Και μάλιστα όχι η επιρροή των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων της Αγγλίας, οι περισσότεροι Ιρλανδοί έδιναν την εντύπωση ότι ήταν σαν τους χωριάτες της Αγγλίας. Α, ναι, παρατήρησα μία διαφορά στο τελευταίο μου ταξίδι, στο Κορκ: περισσότερα προϊόντα διαίτης στο σουπερμάρκετ σε σχέση με την Αγγλία. Βέβαια αυτό μπορεί να ήταν τοπική ιδιαιτερότητα, γιατί οι Κορκιανοί ήταν όλοι τροφαντοί, άντρες και γυναίκες.
Μουσική, χορός, τραγούδι και λοιπά κέλτικα φολκλόρ: κάθε τι κέλτικο πουλάει και τραβάει τουρίστες. Τα μισά τουλάχιστον είναι φτιαχτά, όπως είναι και το συρτάκι που είπε ο ελληγενής πιο πάνω. Αλλά και φτιαχτά να μην ήταν, εγώ τα βρίσκω εκνευριστικά. Αυτό το τραγούδι με τους λαρυγγισμούς και τα ουαοαοοαοα και τα βιολιά να τσιρίζουν, σα να κλαίει ο διάολος τον πατέρα του. Τα ακούω με την ίδια ευχαρίστηση που ακούω τα ποντιακά και την κινέζικη όπερα.
Και τώρα που είπα για ποντιακά, κάποτε που ήμουνα στη Βρετάνη μου μάθανε έναν τοπικό κέλτικο χορό που πιάνονται οι χορευτές από το μικρό τους δάχτυλο και τα βήματα μοιάζανε με κάτι ποντιακούς δικούς μας. Άμα βρεθείς σε πανηγύρι ή σε γιορτή, μπορεί να σηκωθείς να χορέψεις ή μπορεί να χειροκροτήσεις την μακρομαλλούσα σοπράνο με την άρπα και το ντέφι. Αλλά μέχρι εκεί.
Χριστιανοφανατίκλες: δε νομίζω να χρειαζόμαστε παραδείγματα, αρκεί το ότι πέρσι, όχι πριν από πενήντα χρόνια, πέρσι, πέθανε
αυτή εδώ η γυναίκα. Τα πρόσφατα εκκλησιαστικά σκάνδαλα στην Ιρλανδία και οι καταχρήσεις που αποκαλύπτονται μπορεί να δείχνουν ότι ο κάποιοι έχουν σταματήσει να τρώνε κουτόχορτο, αλλά έχουν ακόμα πολύ δρόμο μπροστά τους. Παρεμπιπτόντως, φίλη Ελληνίδα είναι παντρεμένη με Ιρλανδό και μου έλεγε ότι δεν μπορούσαν να παντρευτούν στην Ιρλανδία όταν παντρεύτηκαν. Μου έλεγε επίσης ότι η πεθερά της νομίζει ακόμα ότι οι ΧΟ είναι μουσουλμάνοι. Η πεθερά της δεν είναι καμιά θείτσα από χωριό που δεν έχει βγει παραέξω. Είναι μια κυρία της καλής κοινωνίας, γέννημα- θρέμμα δουβλινέζα από οικογένεια με λεφτά. Το οποίο μας πάει στο επόμενο θέμα...
Νεοπλουτισμός, χαζοχαρουμενότητα και άλλα: ίσως εδώ δεν διαφέρουν από τους Έλληνες, αλλά πάντως οι Ιρλανδοί που έχω γνωρίσει σε γενικές γραμμές δεν είναι ιδιαίτερα καλλιεργημένοι άνθρωποι ούτε ξέρουν πολλά πράγματα για τον κόσμο έξω από τη χώρα τους. Είμαι σίγουρη ότι η χώρα έχει και μορφωμένους ανθρώπους, αλλά ακόμα και συμφοιτητή Ιρλανδό που είχα, βλήτο ήταν. Βεβαίως ήταν θεογκόμενος, οπότε δεν χρειαζόταν να έχει πολύ μυαλό. Επίσης σε γενικές γραμμές δεν τους βρίσκω ιδιαίτερα φιλικούς, πάνω- κάτω τα ίδια με τους Άγγλους της επαρχίας. Όλοι βέβαια όταν έχουν πιει γίνονται υπερβολικά φιλικοί, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση. Φίλοι που έζησαν στην Ιρλανδία την εποχή της μεγάλης οικονομικής ευημερίας μου έλεγαν ότι υπήρχε τεράστια επίδειξη νεοπλουτισμού. Δηλαδή τα κεράσματα έπεφταν βροχή, για να δείξουν πόσο κουβαρντάδες είναι και πως έχουν τον τρόπο τους. Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...:inno: Παράλληλα τους έπιασε και μεγάλη υπεροψία και άρχισαν να νομίζουν ότι είναι ανώτεροι από όλους. Ίσως αυτό να πηγαίνει μαζί με το νεοπλουτισμό.
Και άλλα πολλά που θα μπορούσαμε να τα συζητάμε για ώρες, αλλά όχι τώρα.
Σε γενικές γραμμές πάντως, οι Ιρλανδοί που ξέρω είναι μια χαρά παιδιά. Αλλά επέλεξαν να μην ζήσουν στην Ιρλανδία. Και ευτυχώς δεν ακούνε παραδοσιακή ιρλανδική μουσική.
