Βοήθεια σε διασκευή σεναρίου

[AoratiMelani]

Εγώ μαζί με τον Διαγόρα τον Μήλιο και άλλα δύο άτομα προσπαθούμε να γυρίσουμε στα ελληνικά ένα βίντεο αντίστοιχο με αυτό που μπορείτε να δείτε στα αγγλικά στο youtube (διαρκεί 8 λεπτά):

.
Το πρωτότυπο σενάριο στα αγγλικά μπορείτε να το διαβάσετε εδώ, ενώ στο ιστολόγιο Gravity and the wind υπάρχει ελληνική μετάφραση του μπλόγκερ Π, στην οποία βασιστήκαμε για να φτιάξουμε την δική μας εκδοχή του σεναρίου, την οποία θα βρείτε στο συνημμένο αρχείο.

Νομίζουμε ωστόσο ότι το κείμενο χρειάζεται ακόμη λίγη δουλίτσα για να "ακούγεται" φυσικό στα ελληνικά και να λειτουργεί σαν σενάριο. Δύο είναι τα σημεία που θέλω να ζητήσω τη βοήθειά σας.

1. Η φράση kissing Hank's ass αποδόθηκε από τον Π "γλείφοντας τον Βρασίδα". Αν και η μετάφραση είναι αρκετά ακριβής, μας φαίνεται ότι χτυπάει κάπως άσχημα αλλά και ακούγεται κάπως παράξενα. Ψάχνουμε να βρούμε κάποια έκφραση που θα μπορούσε να την αντικαταστήσει, διατηρώντας το νόημα του πρωτοτύπου, χωρίς αναγκαστικά να λέει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Η έκφραση αυτή εμφανίζεται πολλές φορές στο κείμενο, όπως θα δείτε ("ελάτε να γλείφετε τον Βρασίδα μαζί μας", "γιατί να τον γλείφω", "δεν αξίζει αυτό λίγο γλειψιματάκι;", "εσείς τον γλείφετε συχνά;" κλπ).

2. Η δέκατη εντολή του Βρασίδα λέει "τα λουκάνικα να τα τρώτε σε σάντουιτς, χωρίς καρυκεύματα" (ή χωρίς συνοδευτικά, όπως το προτιμώ εγώ στην διασκευή μου). Ο Διαγόρας όμως είναι της γνώμης πως το αστείο προορίζεται περισσότερο για αμερικάνικο κοινό, μια και πρόκειται για αναφορά στα kosher φαγητά των εβραίων, και ότι χρειάζεται μια προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα. Σε περίπτωση που γίνει αυτό, θα ήταν μάλλον προτιμότερο να μην συνδέεται ευθέως με κάποιο χριστιανικό έθιμο κατά πολύ κραυγαλέο τρόπο, αλλά απλώς να "θυμίζει κάτι". Έχετε κάποια ιδέα για το τι θα μπορούσε να είναι αυτό;

Εκτός από τα παραπάνω συγκεκριμένα θέματα, αν υπάρχει κάποιο άλλο σχόλιο, παρατήρηση ή πρόταση για το κείμενο, ευχαρίστως θα τα ακούσω.

Ευχαριστώ όλους όσους έχουν τη διάθεση να ασχοληθούν. :)

 

[nickel]

Βλέπω ότι αντιστρέφετε το φύλο του καστ. Γιατί όμως χάνεται ο Ιωάννης; Γιατί όχι το σουρεάλ (αλλά ιστορικά ακριβέστερο): «Με λένε Μαρία. Αποδώ ο Ιωάννης» και να δείχνει τη φίλη της. (Ο «Γιάννης» αν θέλετε να είναι λιγότερο φωνακλάδικο.)

Το «να γλείφετε τον Βρασίδα» είναι ακριβές, ίδιο με το π.χ. «να γλείφετε τον διευθυντή», μόνο που (και φαντάζομαι αυτό είναι που σας προβληματίζει) υπάρχει το ισχυρό ενδεχόμενο η πρώτη σκέψη του θεατή να είναι ότι ο Βρασίδας είναι περισσότερο Willie παρά Hank. (Πάντως, το όνομα Βρασίδας είναι θείο. Pun intended.)

Το κομμάτι με το λουκάνικο μπορεί να το δει κανείς σαν άλλη μια παράλογη εντολή απαγόρευσης, δεν είναι ανάγκη να σκεφτεί διαιτητική εντολή. Πάντως, αντί για λουκάνικο, θα μπορούσατε να έχετε κάτι με σουβλάκι και τζατζίκι.

Αλλά θα επανέλθω. Δριμύτυρος. (Καλωσόρισμα και στον Διαγόρα.)

 

[tuna]

Καίριες όπως πάντα οι παρατηρήσεις του nickel. Εγώ, πάντως, που διάβασα πρώτα το ελληνικό κείμενο, βρήκα ότι κυλάει μια χαρά: και πλάκα έχει και 'φυσικό' ακούγεται.

 

[diagoras]

Γειά και χαρά σε όλους.

Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο, όπως είπε και η tuna, να είναι μιά χαρά το κείμενο ως έχει και να μην χρειάζεται αλλαγές. Αν το ακούσουμε αυτό από αρκετά στόματα θα το πιστέψουμε.

Εμένα πάντως τα δύο σημεία που ανέφερε η Μελάνη μου χτυπάνε από άσχημα έως πολύ ασχήμα. Δεν ξέρω, ίσως να είμαι τελειομανής. Ίσως για το γεγονός ότι δεν μου κάθεται καλά το «γλείψιμο» του Βρασίδα να φταίει το διεστραμένο μου μυαλό. Ίσως οι υπόλοιποι «κανονικοί» και «αθώοι» θεατές του βιντεοκλίπ να μην βρουν τίποτα το μεμπτό βλέποντας τρεις γυναίκες (γιατί έτσι προβλέπεται να γίνει η κατανομή των ρόλων στο δικό μας το μονόπρακτο) να συζητάνε πως θα γίνει να γλείψουν κάποιον Βρασίδα όλες μαζί. Δεν ξέρω.

Όσο για το ζήτημα με τα λουκάνικα, είναι γεγονός ότι δεν μου κάθεται καλά επειδή έχω ζήσει χρόνια Αμερική και το συγκεκριμένο ψήγμα αμερικάνικης «cultural literacy» (στα ελληνικά αυτό κανείς;) μου έχει γίνει βίωμα, οπότε σίγουρα το βλέπω με διαφορετικό τρόπο απ' όποιον δεν έχει το ίδιο βίωμα. Γνωρίζω σε τι ακριβώς αναφέρεται το λουκάνικο και τα συνοδευτικά, και γνωρίζω ότι η αναφορά χάνεται / παρανοείται ενώπιον ενός ελληνικού ακροατηρίου, και για κάποιο λόγο δεν βρίσκω παρηγοριά στο γεγονός ότι το ελληνικό ακροατήριο μπορεί από το λουκάνικο και τα συνοδευτικά να καταλάβει κάποια άλλα πράγματα που ενδεχομένως να βγάζουν κάποιο διαφορετικό μεν, αλλά εξίσου κατάλληλο για τους σκοπούς του μονόπρακτου νόημα.

Μερικές ιδέες, για να ακούσω γνώμες αλλά και για να βοηθήσω άλλους να κατεβάσουν δικές τους ιδέες:

Αντί για «γλείφοντας τον Βρασίδα»:
1. «φιλώντας τα πόδια του Βρασίδα»
2. «φιλώντας την ποδιά του Βρασίδα» (παραπέμπει σε κατουρημένη ποδιά)

Αντί για «λουκάνικα σε σάντουιτς χωρίς συνοδευτικά»:
1. Η σάλτσα της μακαρονάδας μόνο κόκκινη, με βάση τη ντομάτα, ποτέ κάτι άλλο. (Δηλαδή, δεν κάνει η αλ πέστο; ούτε η βενετσιάνα; κι εγώ που τρελαίνομαι για καρμπονάρες;)
2. Το σουβλάκι μόνο με τζατζίκι, ποτέ με μουστάρδα ή με κέτσαπ ή με οτιδήποτε άλλο. (κι εμένα που μου αρέσει να το βουτάω στη μαγιονέζα;)

 

[nickel]

Το «να φιλάς τα πόδια του Βρασίδα» ή και το «να φιλάς την ποδιά του Βρασίδα» δημιουργούν εικόνα λατρευτική – τελετουργική. Και η ποδιά χωρίς το «κατουρημένη» χάνει τη μεταφορική της σημασία. Εν τοιαύτη περιπτώσει, αν πλησιάσετε τόσο το λατρευτικό στοιχείο, γιατί να μην πείτε «να λιβανίζεις»;

Να σας πω την αλήθεια, όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο αστείο (όχι μόνο ακριβέστερο) μου φαίνεται το μονολεκτικό κωλογλείφω. Ιδιαίτερα όταν έχουμε κοπέλες που θα το λένε με κάθε φυσικότητα, χωρίς να γελάνε, χωρίς να σοκάρονται, νομίζω ότι η αντίθεση θα είναι ξεκαρδιστική.

Όσο για το λουκάνικο: οι τροφικές απαγορεύσεις είναι απλώς γελοίες. Οι απαγορεύσεις που αφορούν τη χρήση προφυλακτικού είναι εγκληματικές. Δεν μας καταπιέζει τόσο εδώ η ελληνορθόδοξη με τέτοιες απαγορεύσεις, ενώ με τα κασέρ απλώς χαμογελούμε. Προσωπικά, θα ξανάγραφα το τελευταίο κομμάτι για να αφήσω να υπονοηθεί ότι η ένοικος κάνει έρωτα και χρησιμοποιεί προφυλακτικό ενώ οι επισκέπτριες μόνο που δεν λιποθυμούν με τη σκέψη. Και επειδή δεν έχετε υποτιτλισμό ούτε μετάφραση μυθιστορήματος αλλά θέατρο, στο θέατρο επιτρέπεται η επιχώρια προσαρμογή. Όρεξη να ’χετε, που φαίνεται ότι την έχετε.

 

[SBE]

Έχω αρχίσει να χαζέυω γιατί χρειάστηκε να δω το φιλμάκι δις για να καταλάβω τι λέει (σκράπας στα νέα Ελληνικά στο σχολείο, οπότε...).
Νομίζω το λιβάνισμα του νίκελ είναι πολύ καλή πρόταση, τόσο πολύ γλύψιμο μου πέφτει βαρύ στο στομάχι μου φάινεται υπερβολικό για φυσικό καθημερινό ελληνικό λόγο. χώρια που το λιβάνισμα μπορει να βοηθήσει και τους σκράπες των νεοελληνικών.
Ομοίως, Γιάννης και Μαρία καλό, γιατί να το αλλάξετε;
Το Κορνήλιος θα το έκανα Ζαν- Πωλ, αλλα μας τελείωσε αυτός και είναι πολύ προφανές οτιδήποτε άλλο.
Τα υλικα του φεγγαριού άν τα άκουγα σε φιλμάκι θα σκεφτόμουν αμέσως αμερικανιά (ή αγγλιά), ή κάτι τέτοιο, το μυαλό μου θα πήγαινε σε πρόχειρότητα στη μετάφραση. Βρείτε κάτι άλλο, καλύτερα, που να σημάινει ότι σε πιάνει κάποιος κορόιδο θα έιναι πιο γνωστο στον έλληνα θεατή. Βεβαίως αυτό σημαίνει αλλαγή σε πεντε στροφές του διαλόγου.
Όσο για τα λουκάνικα, συμφωνών να τα κανετε σουβλάκια. Σουβλάκια μόνο με ψωμί, όχι σε πίτα.
Ωχ, εδώ θα κολλήσουμε, γιατί στη δική μου γλώσσα σουβλάκι είναι αυτό που καποιοι λένε καλαμάκι, και τρώγεται με ψωμί, ενωτο άλλο είναι σουβλάκι πίττα και τρωγεται με ντοματα, τζατζίκι, πατάτες, κρεμμύδι κλπ.

κάποι αλλα που βλέπω ειναι μικρά, πχ. το "εγώ δεν έιμαι ειδική" πιο φυσικό θα μου ακουγόταν "ειδική δεν ειμαι, αλλά"
Αυτα...

 

[AoratiMelani]

Παιδιά να είστε καλά, είστε θησαυροί.

Το φύλο το αλλάξαμε λόγω κατωτέρας βίας - έτυχε τα άτομα που ενδιαφέρθηκαν και προσφέρθηκαν για συμμετοχή να είναι όλα γυναίκες. Σκεφτήκαμε να κρατήσουμε το Γιάννης παρόλα αυτά (όπως στο αγγλικό φιλμάκι ο ψηλός καραφλός λέγεται Mary) αλλά φοβηθήκαμε μήπως αντί για αιφνιδιαστικά αστείο φανεί απελπιστικά γελοίο. Δεν νομίζω πως εξυπηρετεί τίποτε σκηνικά το να λέγεται Γιάννης ή έστω Ιωάννης η μία κοπέλα (εκτός κι αν αλλάξουμε και τις δύο και λέγονται Πέτρος και Παύλος - αλλά δεν θέλουμε ευθείες αναφορές στη θρησκεία, θέλουμε να υπονοοούνται όλα).

Τα σουβλάκια μ' αρέσουν αρκετά, αλλά θα προτιμούσα ο "ορθόδοξος τρόπος" να είναι "μόνο σε πίτα, όχι σε ψωμί", η πίτα μου φαίνεται πιο κλασσική, ν' ες πα?

Το λιβάνισμα το είχαμε σκεφτεί (καθώς και το θυμιάτισμα), μάλιστα το χρησιμοποίησα σε μια άλλη διασκευή του κειμένου που έκανα για καραγκιόζη (με μπάρμπα Γιώργο και Χατζηαβάτη ως ιεροκήρυκες - το πρότζεκτ ναυάγησε λόγω έλειψης τεχνογνωσίας και υλικοτεχνικής υποδομής). Ωραίο είναι, το μόνο κακό που έχει είναι ότι παραπέμπει αρκετά ευθέως σε θρησκεία (ή έτσι μου φαίνεται εμένα), γι' αυτό το απέφυγα.

Για τα ψιλά που λέτε, κι εγώ τα ψειρίζω. Ας πούμε ο μονόλογος του ιεροκήρυκα στο φινάλε, μου ακούγεται κάπως αφύσικος, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς τον λόγο. Νιώθω την ανάγκη να κάνω αλλαγές, αλλά δεν ξέρω ποιες. Εκείνο το "θα είμαι εκεί, θα μετράω τα λεφτά μου και θα γελάω" ακούγεται αμερικανιά, ή είναι ιδέα μου;

 

[AoratiMelani]

Αν τις κάναμε Μαρία και Μάρθα? (οι αδελφές του Λάζαρου, γιου νόου).
Μαρία και Μάγδα επίδης θα είχε πλάκα, νομίζω.

 

[tuna]

Αν τις κάναμε Μαρία και Μάρθα? (οι αδελφές του Λάζαρου, γιου νόου).
Μαρία και Μάγδα επίδης θα είχε πλάκα, νομίζω.

Το δίδυμο Μαίρη-Μαρία είναι, πιστεύω, ακόμη πιο αστείο.
Επίσης: αντί το λουκάνικο σε σάντουιτς, μήπως σε φραντζολάκι;

Τέλος, μάλλον συμφωνώ με τον nickel για το κωλογλείφω ή γλείφω τον κώλο του Βρασίδα και ούτω καθεξής.

 

[diagoras]

Το σουβλάκι σε πίττα και όχι σε ψωμί είναι καλή ιδέα. Στην αρχή δεν μου άρεσε γιατί το ψωμί δεν διαφέρει και πολύ από την πίττα, έπειτα όμως σκέφτηκα πως καλύτερα έτσι γιατί δείχνει πόσο παρανοϊκή είναι αυτή η παραξενιά.

Το «φεγγάρι από τυρί» δεν το βλέπω ως αμερικανιά, αλλά αν θέλετε θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε την ελληνικότητα του ζητήματος κάνοντας λόγο για «φεγγάρι από κεφαλογραβιέρα». Αν ούτε αυτό κάνει, θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για φεγγάρι φτιαγμένο από σοκολάτα, πράγμα που ίσως να είναι εξίσου αμερικανιά, πάντως υπήρχε ως αστείο σε κάποιο αναγνωστικό όταν πήγαινα 5η ή 6η Δημοτικού. Θα μπορούσαμε μάλιστα να κάνουμε παιχνίδι με την επιπλέον προτροπή «δεν θα ήταν πολύ ωραίο --δεν θα σας άρεσε πάρα πολύ-- να είναι από σοκολάτα;»

Το «γλείφω» και το «κωλογλείφω» επιμένω ότι δεν μου κάνουν γιατί παραείναι χυδαία και έτσι περιορίζουν την απήχηση που θα μπορούσε να έχει το μονόπρακτό μας. Γιατί να χάσουμε κάποιους επαίνους από κύκλους που θα το βρουν μιά χαρά απ΄όλες τις απόψεις εκτός από την άποψη της χυδαιότητας;

 

[Zazula]

Το γλείφω δεν είναι εξίσου χυδαίο με το κωλογλείφω, κι είναι και πολύ διαδεδομένο με την έννοια κολακεύω. Εντάξει, περιορίζεται σε ανεπίσημο γλωσσικό ύφος — αλλά άλλο ανεπίσημο, κι άλλο χυδαίο. Το φιλώ τα πόδια κπ δεν είναι το ίδιο, διότι τονίζει τη διάσταση της ευγνωμοσύνης προς το συγκεκριμένο πρόσωπο, κι όχι κάποια ευτελή συμπεριφορά. Προσωπικά καλύτερα βρίσκω τα θυμιατίζω και λιβανίζω, τα οποία είναι ξερά και στεγνά συνώνυμα για το κολακεύω ευτελώς (βλ. π.χ. Βοσταντζόγλου) και δεν παραπέμπουν κττμγ μόνο σε θρησκευτικά τελετουργικά. Το καλό με αυτά τα δύο είναι η άμεση δήλωση σε κάθε θεατή/ακροατή τού ίδιου πράγματος, πράγμα που δεν μπορεί να διασφαλιστεί με χρήση μιας άλλης έξοχης σχετικής λεξούλας, η οποία όμως έχει πλέον δυστυχώς περιπέσει σε αφάνεια:
περισαίνω 1. (για σκυλιά) κουνώ την ουρά μου τρέχοντας γύρω από κάποιον 2. (μτφ) περιτριγυρίζω, ακολουθώ κάποιον δουλικά, τον κολακεύω ταπεινά, τον ακολουθώ σαν σκυλί

 

[AoratiMelani]

Παιδιά να είστε καλά. Κλίνω κι εγώ προς το "λιβανίζω" προς το παρόν.

Ψιλά γράμματα:

Άλλαξα τη φράση "από κανέναν ανισόρροπο νονό της νύχτας έρχεστε;" που μου ακουγόταν αφύσικη στα ελληνικά, σε "Ξεκαθάρισμα λογαριασμών; Λάθος πόρτα χτυπήσατε!;".

Άλλαξα το "μου μυρίζει κομπίνα περίεργη" σε "μου μυρίζει διαπλεκόμενα" και το "κυκλική λογική" σε "φαύλος κύκλος" για παρόμοιους λόγους.

Σχετικά με το σουβλάκι αντί για λουκάνικο, μ' αρέσει. Αναρωτιέμαι μόνο αν ο "ορθόδοξος" τρόπος θα πρέπει να είναι η πίτα (ως πιο συνηθισμένο και άρα "ορθόδοξο" ούτως ή άλλως) ή το ψωμί (ώστε να είναι φυσικό να αντιδράσει η ένοικος και να πει ότι εκείνη τρώει συνέχεια σουβλάκι με πίτα, κάτι συνηθισμένο που διευκολύνει τον θεατή να ταυτιστεί, ενώ αν πει ότι τρώει συνέχεια με ψωμί, θα φανεί κάπως παράξενο).

Με βασανίζει η φράση "το μόνο που χρειάστηκε ήταν να τον κεράσουμε φαγητό μερικές φορές", δεν μου ακούγεται φυσική, αλλά δεν καταφέρνω να την στρώσω.
"το μόνο που χρειάστηκε ήταν μερικά κεράσματα"
"το μόνο που χρειάστηκε ήταν να τον κεράσουμε μερικές φορές" (χωρίς το "φαγητό")
"το μόνο που χρειάστηκε ήταν να τον βγάλουμε έξω κάνα δυο φορές για κέρασμα"

Με βασανίζει επίσης το "Όταν θα σε τσακίζει στο ξύλο ο Βρασίδας θα είμαι εκεί, θα μετράω τα λεφτά μου και θα γελάω." Πάλι μου ακούγεται αφύσικο και δεν ξέρω πώς να το συμμαζέψω. Δε με νοιάζει ν' αλλάξει και αρκετά η φράση, αρκεί να διατηρηθεί το βασικό νόημα.
"Όταν εσένα θα σε τσακίζει στο ξύλο, εγώ θα χαίρομαι τα λεφτά μου, που τα κέρδισα με την αξία μου."
Και κείνο το επιφώνημα "Άσχετη!" ή "Ανίδεη!" στο τέλος, μου φαίνεται αφύσικο και περιττό (δεν υπάρχει στο πρωτότυπο). Λέω να το βγάλω εντελώς και να μείνει έτσι:
"Μέχρι τότε θα λιβανίζω τον Βρασίδα και για σένα, που δεν ξέρεις τι σου γίνεται, ακαι τρως σουβλάκι με πίτα και τζατζίκι!!"
ή ακόμα καλύτερα (και πιο πιστό στο πρωτότυπο):
"Μέχρι τότε θα λιβανίζω τον Βρασίδα και για σένα, που δεν ξέρεις τι σου γίνεται, έκφυλη πιτοτζατζικοφάγε!"

Τέλος έχω θέμα με τον διάλογο σχετικά με την Σελήνη που είναι από τυρί. Ιδίως όταν η ένοικος αναφέρει την θεωρία περί προελέυσεως της σελήνης, το πράγμα χτυπάει πολύ παράξενα, γιατί ο μέσος ένοικος διαμερίσματος δεν έχει ακούσει ποτέ του για τέτοιες θεωρίες. Καλύτερα να βρίσκαμε κάτι άλλο στον διάλογο, αλλά τι;

Σκέφτομαι κάτι στο μοτίβο της εξέλιξης των ειδών. Ας πούμε η έκτη εντολή να είναι "ο άνθρωπος κατάγεται από τον τυφλοπόντικα". Όταν η ένοικος φέρνει αντίρρηση, της λένε "δεν ήσασταν εκεί οπότε δεν μπορείτε να ξέρετε." Όταν η ένοικος λέει "οι επιστήμονες είναι αρκετά σίγουροι ότι κατάγεται από τον πίθηκο" θα της λένε "ναι αλλά δεν ξέρουν από ποιον πίθηκο ακριβώς, οπότε μπορεί θαυμάσια να είναι και τυφλοπόντικας." Κολλάω λίγο εκεί που τους λέει ότι "Εγώ ειδική δεν είμαι," δεν ξέρω πώς να συνεχίσω, ας πούμε κάτι σαν "αλλά είδα ένα ντοκιμαντέρ κι έλεγε ότι τα απολιθώματα αυτό δείχνουν. Εντάξει, κάποιες παλιές θεωρίες ήταν λάθος, αλλά αυτό δεν πάει να πει πως ο πίθηκος είναι τυφλοπόντικας." Εδώ σηκώνει βελτίωση το πράγμα.

Μια άλλη ιδέα είναι να κρατήσουμε το τυρί, αλλά να μην αναφέρουμε αν η σελήνη ήρθε ή όχι από το διάστημα. Να πει η ένοικος "οι επιστήμονες είναι αρκετά σίγουροι ότι η σελήνη είναι από πετρώματα" να της πούνε "ναι αλλά δεν ξέρουν τι λογής πετρώματα είναι αυτά, οπότε θαυμάσια θα μπορούσαν να είναι και τυρί" κι εκείνη να απαντήσει "Εγώ ειδική δεν είμαι, αλλά είδα ένα ντοκιμαντέρ που έδειχνε ότι πήγαν στη σελήνη και πήραν δείγματα." Μετά δεν ξέρω πώς να το συνεχίσω, δηλαδή τι "λάθος" μπορέι να έκαναν οι επιστήμονες ως προς την ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων (η αναφορά σε "λάθος" είναι απαραίτητη, για να έρθει η ατάκα "οι επιστήμονες κάνουν λάθη, αλλά ο Βρασίδας δεν κάνει ποτέ λάθος").

Σας ζάλισα, ολόκληρη πραγματεία έγραψα, τέλος πάντων! πιο πολύ τα λέω για να τα δουλεύω κι εγώ μέσα μου. Να είστε καλά που με ανέχεστε. :)

 

[Zazula]

1. Το σουβλάκι το τρώνε με πίτα στην Αθήνα και με ψωμί στη Βόρεια Ελλάδα. Διάλεξε λοιπόν ποιους θέλεις να ξενίσεις.

2. Το λάθος των επιστημόνων κατά την ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων μπορεί να είναι ότι επρόκειτο όντως για τυρί, απλώς πολύ πετρωμένο απ' τις χαμηλές θερμοκρασίες ή/και το πόσο παλιό είναι.

3. Καλύτερα, σε περίπτωση που ακολουθήσεις τελικά το μοτίβο της εξέλιξης των ειδών, να μην αναφερθείς σε άλλον έμβιο οργανισμό αλλά σε κάτι εξίσου εξωφρενικό με την τυρένια σύσταση της σελήνης — π.χ. ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον Κάσπερ το φαντασματάκι ή από τις σανίδες τού σερφ ή από τα λούτρινα ζωάκια ή από το κερί των αφτιών των ξωτικών ή από κάτι άλλο ανάλογο.

 

[AoratiMelani]

Ευχαριστώ Zazula, να είσαι καλά. Θα το παιδέψω λιγάκι ακόμη, στο αναμεταξύ πέφτουνε κι άλλες ιδέες από φίλους, να δω πού θα καταλήξω.

 

[AoratiMelani]

Τελικά αυτό δεν καταφέραμε να το γυρίσουμε σκετσάκι στα ελληνικά (πότε ήταν στραβός ο γιαλός και πότε στραβά αρμενίζαμε, ή αλλιώς πότε έλειπε το λάδι, πότε το ξύδι, πότε το σκόρδο, πώς να γίνουν οι φακές), τουλάχιστον όμως το υποτιτλίσαμε και μπορείτε να το απολαύσετε στο γιουτιούμπ (σικ) με ελληνικούς υπότιτλους. Εννοείται ότι δεν χρησιμοποιήσαμε τη διασκευή, κρατήσαμε στο περίπου την αρχική μετάφραση, σχετικά (σχετικά λέμε!) πιστή στο πρωτότυπο.

Σε περίπτωση που είστε άσχετοι όπως εγώ και δεν βλέπετε τους υπότιτλους, πρέπει να πατήσετε το κουμπάκι CC για να εμφανιστούν.

 

[AoratiMelani]

Ανασύρω αυτό το θέμα από τη λήθη γιατί θέλω πάλι τη βοήθειά σας.

Πρόκειται να τυπώσουμε στην Ένωση Άθεων ένα φυλλαδιάκι με αυτό το έργο για να το μοιράζουμε δωρεάν. Το μέλος μας που πρότεινε αυτή τη δράση, παρατήρησε ότι αν και το πρωτότυπο διατίθεται ελεύθερα για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς, η μετάφραση του Π που χρησιμοποίησα ως βάση για τη διασκευή μου έχει (CC) Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 License, επομένως χρειαζόμαστε την άδειά του για να κάνουμε διασκευή του κειμένου. Ζήτησα την άδεια για τη συγκεκριμένη διασκευή αλλά δεν την έδωσε, οπότε κάθησα κι εγώ και το μετέφρασα-διασκεύασα από την αρχή.

Ως εδώ όλα καλά (ας τα λέμε). Εκεί που κολλάω είναι στο όνομα. Του υποσχέθηκα να μην χρησιμοποιήσω το όνομα Βρασίδας, το κακό όμως είναι ότι μέσα στο κεφάλι μου το έχω συνδέσει πάρα πολύ με αυτό το όνομα, και ό,τι άλλο να σκεφτώ μου φαίνεται ανεπαρκές.

Θέλω λοιπόν να κάνουμε ένα brainstorming για ονόματα. Θυμίζω ότι έχουμε δύο ονόματα (πέρα από το Γιάννη και τη Μαρία που μένουν ως έχουν), τον Hank (=θεό) και τον Karl (=αρχιερέα), που στη μετάφραση του Π ήταν Βρασίδας και Κορνήλιος αντίστοιχα. Εγώ κατά σειρά προτίμησης σκέφτομαι τα εξής:

Νώντας και Βλάσης
Μου αρέσει γιατί είναι λαϊκά ονόματα, όπως το Hank, και όχι επιτηδευμένα, άρα και πιο κοντά στο πνεύμα του πρωτοτύπου και έχουν πλάκα (ένας θεός που τον λένε Νώντα είναι λίγο ανώμαλη προσγείωση).

Ανανίας και Ακάκιος
Μου αρέσει γιατί φέρνει στο νου από τη μία τη φράση "μας άλλαξες τον Ανανία" και από την άλλη τη διαφήμιση της Μίσκο με τον καλόγερο.

Έπαιξε και το Πελοπίδας σαν ιδέα, αλλά μοιάζει σαν να θέλω να μιμηθώ το Βρασίδας, και θα προτιμούσα να το αποφύγω. Από εκεί και πέρα παίζουν τα πάντα. Πάσα προσφορά δεκτή.

Βάζω εδώ και σύνδεσμο προς την καινούρια εκδοχή μου.

 

[drsiebenmal]

Τον Ανανία, ε;

Μια λοιπόν και σήμερα τιμάται η μνήμη, σύμφωνα με το eortologio.gr, του αγίου Ανανία (!) νομίζω ότι η επιλογή αυτή επικυρώνεται θαυμαστώ τω τρόπω. Αν θέλεις να τον σιγοντάρεις με κανέναν συντιμώμενο, π.χ. τον Ρωμανό (το Μελωδό)...

Και νομίζετε ότι είστε αθεϊστές. Όργανα των μεγάλων δυνάμεων είσαστε και είμαστε όλοι μας...

 

[AoratiMelani]

Θαύμα, θαύμα!

...σκεφτόμουν πάντως ότι και το "Χαρίλαος" έχει ένα κάτι...

 

[AoratiMelani]

Κάλλιο αργά παρά ποτέ...

Ο Χανκ υποτιτλισμένος ως Βρασίδας...

...και ο Ανανίας!

Σας ευχαριστώ όλους ξανά για τη βοήθειά σας!

 

[nickel]

Και τώρα θα το στείλετε στο υπουργείο παιδείας και θρησκευμάτων για έγκριση, ναι;