Το σημερινό άρθρο του Μανδραβέλη («Σε απόσταση 100 μ. εκατέρωθεν των πλησιέστερων άκρων της εξωτερικής κεντρικής πύλης των νοσοκομείων άνω των 150 κλινών επιτρέπεται η μεταφορά και ίδρυση επιπλέον φαρμακείων, των οποίων ο αριθμός δεν μπορεί να υπερβαίνει τον αριθμό των ήδη λειτουργούντων κατά τη δημοσίευση του παρόντος») μού θύμισε λίγο αυτό, αν και περισσότερο βοήθησε ο daeman (ξέρει αυτός):
Έχω να προτείνω τοποθεσία για την επόμενη συνάντα της Λεξιλογίας. Αν συμφωνείτε, βρείτε ημερομηνίες για να κλείσουμε τραπέζια από νωρίς γιατί μετά δεν θα βρίσκουμε ούτε σκαμπουδάκι.
Από εκείνο το σχόλιο της Leximaniac (ευχαριστώ για την πάσα, θυμήθηκα την Αρχόντισσα του Σκουπιδότοπου, τη φοβερή και τρομερή Μαριωρή Σκουπιδοσωρού (Marjory Trash Heap) του Φραγκλ Ροκ, αν και η σχέση της με τον Lord of the Dump είναι αρκετά μακρινή.
— That’s not the point. I can’t text. You know, I’m not charming via text.
— Maybe you should just stop texting.
— But it’s not just texting, it’s e-mail. It’s voicemail. It’s snail mail.
— That’s regular mail.
— Whatever. None of it’s working. I had this guy leave me a voicemail at work, so I called him at home. And then he e-mailed me to my BlackBerry, and so I texted to his cell. And then he e-mailed me to my home account and the whole thing just got out of control. And I miss the days where you had one phone number and one answering machine. And that one answering machine housed one cassette tape... and that one cassette tape either had a message from the guy or it didn’t. And now you have to go around checking all these different portals... just to get rejected by seven different technologies. It’s exhausting.