Η ελληνική Βίκι είναι οπαδός του αγνωστικισμού, ενώ στην Αγγλική θεωρείται δεδομένο ότι πρόκειται για ελληνική διάλεκτο.
Εάν αυτό δεν οφείλεται στο ατελείωτο editing λημμάτων που ασφαλώς ανήκουν στις παράπλευρες απώλειες των ιντερνετικών πολέμων, έχει την εσωτερική λογική του. Έχει γίνει τόση άθλια χρήση της αρχαίας Μακεδονίας στην εθνικιστική δεκαετία του 90 ώστε κάθε φορά που γίνεται αναφορά στην ελληνικότητα ελλοχεύει ο κίνδυνος της εθνικιστικής ταμπέλας.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σοβαρός γλωσσολόγος, αρχαιοϊστορικός, αρχαιολόγος που να αμφισβητεί την ελληνικότητα της αρχαίας μακεδονικής, ούτε σοβαρός επιστήμονας να πιστεύει το σενάριο της εξελληνισμένης ελίτ που μιλούσε διαφορετική γλώσσα από τον λαουτζίκο (οι γλώσσες έχουν την κακή συνήθεια να κάνουν κάποια στιγμή την εμφάνισή τους, ακόμη κι όταν δεν το περιμένει κανείς). Σύμφωνοι, τα πρώιμα τεκμήρια που θα το αποδείκνυαν είναι ελάχιστα, αλλά όσα υπάρχουν και, κυρίως, τα διαλεκτικά στοιχεία που διατηρούνται (και ενίοτε επανεμφανίζονται) στις μεταγραφές μεταγενέστερων εποχών καθιστούν σαφές πως η μακεδονική ήταν μια πολύ βαριά βορειοδυτική διάλεκτος, με αρκετές συγγένειες με τα θεσσαλικά, συγγένειες που συνοδεύονται εξάλλου από πολλές συγγένειες στη λατρεία και στην κοινωνική οργάνωση με όμορες περιοχές, όπως η Θεσσαλία και η Ήπειρος. Η μόνη σοβαρή διχογνωμία που υπάρχει είναι κατά πόσο η διάλεκτος αυτή είχε επηρεαστεί από το φρυγικό (μη ελληνικό) φυλετικό υπόστρωμα της περιοχής. Άλλοι ερμηνεύουν κάποια φωνολογικά φαινόμενα ως ένδειξη της επιρροής αυτής, άλλοι ως φωνολογικά φαινόμενα που μπορούν κάλλιστα να ερμηνευτούν εντός της ελληνικής.
Οι «επιγραφές» (στην πραγματικότητα δύο μόνο, αλλά ας μην επεκταθώ στην γκρίνια) της Μεθώνης δεν έχουν καμιά σχέση, καθώς ανήκουν σε χρονική περίοδο που οι Μακεδόνες δεν είχαν καταλάβει την Πιερία.
Τέλος, δεν είναι ακριβές πως εγκαταλείφθηκε η διάλεκτος στην ελληνιστική περίοδο. Τα διαλεκτικά στοιχεία όχι μόνο στην κατεξοχήν συντηρητική ονοματολογία, αλλά ακόμη και στο λεξιλόγιο και την κλίση των ουσιαστικών, διατηρήθηκαν επί μακρόν. Αυτό είναι και η ισχυρότερη ένδειξη ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια μη ελληνική γλώσσα. Διάφορες γλώσσες στην Ασία εμφανίζονται σε γραπτά κείμενα σε εποχές που ο ο εξελληνισμός των περιοχών τους έχει προχωρήσει. Τα Καρικά για παράδειγμα εμφανίζονται την εποχή που ξέρουμε ότι η καρική φθίνει ολοταχώς, λόγω του προϊόντος εξελληνισμού της περιοχής. Θα ήταν παράλογο να μην εμφανιστούν τα υποτιθέμενα μη ελληνικά μακεδονικά, σε μια περιοχή που έδειξε ένα ισχυρό ενδιαφέρον για το ντόπιο παρελθόν
μετά την κατάλυση του μακεδονικού βασιλείου και μέχρι την προχωρημένη ρωμαϊκή περίοδο.
Και καλό χειμώνα. :)