Απλοποίηση της ελληνικής γραφής εισηγείται ο Κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης

[nickel]

Αντιλήφθηκα από ηλεμήνυμα που μου προώθησε φίλος ότι το σχετικό κείμενο του Ματσάκη ή για τον Ματσάκη βγήκε πάλι στην ηλεκτρονική γύρα. Προφανώς έφτασε και στο ηλεκουτί της κυρίας Ακρίτα (Νέα του Σαββάτου), αφού, όπως φαίνεται, δεν έκανε τον κόπο να ανακαλύψει μήπως πρόκειται για ξαναζεσταμένο φαγητό. Μου αρέσει πάντα το επιχείρημα του είδους «Πώς θα διακρίνουμε το “κώλυμα” από το “κόλλημα” και το “μέλλει” από το “μέλι”» — που αγνοεί την απλή απάντηση: «Όπως τα διακρίνουμε στον προφορικό λόγο». Αλλά με εκνευρίζει κάθε αναφορά στο παραμύθι με τον Κίσιντζερ: «Κλείνοντας, ας θυμηθούμε τη ρήση του Χένρι Κίσινγκερ: “Ο ελληνικός λαός δεν κυβερνιέται εύκολα! Γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουµε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί”».

Περί του μύθου, εδώ.

 

[meidei]

Πω, κυκλοφορεί ακόμα αυτό;
Όταν πρωτοέγινε το σούσουρο, είχα κάνει ένα πείραμα με τα λείπει-λύπη-λίπη (το αγαπημένο τους παράδειγμα)... κανένας δεν κατάλαβε άλλο από αυτό που έπρεπε. Μετά δοκίμασα τωρινά ομόγραφα όπως ο/το όρος ή λέξεις με διαφορετικές σημασίες όπως η άρθρωση. Κανένα σοβαρό πρόβλημα κατανόησης, αλήθεια.

Όχι ότι είμαι υπέρ τέτοιας αλλαγής της γραφής (αυτά τα απότομα δεν έχουν καλά αποτελέσματα), αλλά αν είναι να κάνουμε κάτι τέτοιο ας αφήσουμε τον γιωτακισμό και να πιάσουμε το σύστημα του Γιάνη Βηλαρά, που πολύ σωστά κάνει και κρατά και το <η> και το <ι>.

 

[nickel]

Συμφωνώ απολύτως, ιδιαίτερα που λες για τα απότομα.

Φίλος μού έγραψε για να μου θυμίσει τις περιπτώσεις που στον προφορικό λόγο χρειάζεται να κάνουμε διευκρίνιση σε ομόηχα, όταν τα συμφραζόμενα δεν αρκούν, π.χ. «οι πολιτικοί με όμικρον γιώτα» ή «τους ημέτερους με ήτα». Αυτά είναι αναπόφευκτες κληρονομιές ενός συστήματος που έκανε διακρίσεις με μακρά και με διφθόγγους και με δασείες που ακούγονταν. Η πραγματική αλλαγή έγινε, εντελώς φυσιολογικά και χωρίς έδικτα και φιρμάνια, όταν εξαλείφθηκαν αυτές οι διακρίσεις. Τώρα εμείς απλώς ζούμε με την αγάπη στην ετυμολογική εικόνα, τόσο που συχνά μπερδεύουμε την ιστορία με την υστερία. :)

 

[meidei]

Γενικά, φιρμάνια για την γλώσσα δεν πρέπει να βγάζουμε. Και είναι στην πράξη ανεφάρμοστα και διαταράσσουν και την ομαλή επικοινωνία κατά την διάρκεια.

Δεν είμαι και πολύ πεισμένος ότι τα "οι πολιτικοί με όμικρον-γιώτα" είναι απαραίτητα όμως. Θέλω να πω, δεν θα ακολουθήσει ένα ρήμα μετά το ουσιαστικό-υποκείμενο; Σε αυτό φαίνεται ο αριθμός.
Είναι πολύ σημαντικό όμως το "ημέτεροι" και το σόι του. Η γλώσσα (δηλαδή οι ομιλητές της) μόνη της τα απέβαλε τα ημείς-υμείς όταν η προφορά τους συνέπεσε κι έφτιαξε νέους τύπους: εμείς-εσείς*. Είναι σχεδόν αδύνατο με την λογική να καταλάβεις την επιμονή κάποιων να τα επαναφέρουν έξω από την στερεότυπη χρήση τους.

*Όχι μόνο στα ελληνικά. Το αμερικάνικο y'all από παρόμοια ανάγκη προήλθε. (κάτι τέτοια μικρά με εντυπωσιάζουν εμένα)

 

[drsiebenmal]

Δεν είμαι και πολύ πεισμένος ότι τα "οι πολιτικοί με όμικρον-γιώτα" είναι απαραίτητα όμως. Θέλω να πω, δεν θα ακολουθήσει ένα ρήμα μετά το ουσιαστικό-υποκείμενο; Σε αυτό φαίνεται ο αριθμός.

Το ζητούμενο στη σημερινή Αίγυπτο είναι ι πολιτικί. Από τα αρχαία χρόνια, η λύση σε κάθε κρίσιμη κατάσταση είναι ι πολιτικί. Ι πολιτικί, ο διαχωρισμός σε ιμέτερους και ιμέτερους, είναι ένα με τη φύση του ανθρώπου. Από την πρώτη μας ανάσα, πολιτικί και πολιτικί χαράζουν το μέλλον μας....

(ΟΚ, ξέρω ότι ψιλοκλέβω ;), αλλά...)

 

[meidei]

Point taken

 

[sarant]

Καλά, είναι δυνατόν μια δημοσιογράφος να μην ξέρει ότι ο Ματσάκης δεν είναι ευρωβουλευτής εδώ και ενάμιση χρόνο -κοντεύουν δύο; Ότι αυτή η χαζαμάρα κυκλοφορεί εδώ και τέσσερα-πέντε χρόνια;

Τέλος πάντων. Απροπό, ο Βηλαράς στη Ρομέηκη γλόσα δεν διατηρεί και το η και το ι. Μόνο το η.

 

[meidei]

Απροπό, ο Βηλαράς στη Ρομέηκη γλόσα δεν διατηρεί και το η και το ι. Μόνο το η.

Εγώ πάντως θυμάμαι το <ι> να έχει ρόλο "μισόφωνου" (/j/, [ç]/[ʝ]) και το <η> να είναι το σωστό φωνήεν .

 

[sarant]

Μπορεί να έχεις δίκιο, δεν το έχω πρόχειρο να το κοιτάξω.

 

[nickel]

Εδώ μπορείτε να δείτε πώς έγιναν οι λογιότατοί (και όχι μόνο):

 

[sarant]

Ναι, το βρήκα κι εγώ, πράγματι ο Βηλαράς κρατάει το ι για τις δίφθογγες, όπως λέει στη Ρομέηκη γλόσα. (Κι όμως, σε γράμματά του είχα δει "γηα").

 

[drsiebenmal]

Το ματσακολερναίο ξαναβγήκε στη γύρα, ενισχυμένο με το παραμύθι περί Κίσινγκερ και του τσακίσματος των Ελλήνων μέσω του τσακίσματος της γλώσσας τους και εμπλουτισμένο με την επόμενη «προσωπική πινελιά»:

Θα ήθελα να προσθέσω και τα εξής:
Ας τολμήσει κάποιος ξένος να προτείνει σε Γάλλο να εξαλείψει τους τρεις τόνους, ή να γράψει το beaucoup - bocou, ή το couteau - couto.
Aς τολμήσει να προτείνει σε ένα Άγγλο να γράψει αντί thought -thot, αντί wrought - rot,
ή
σε ένα Γερμανό να γράψει αντί Gemutsbeschaffenheit -Gemutsbesafenheit , ή αντί Erbschleicher - Erbsleiher
και θα δούμε τι θα γίνει!!
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ !!!​

Δύο μικρά σχόλια:

(1) Δεν είναι εθνικιστική (μπα, καθόλου) η έκκληση να το προωθούμε σε Έλληνες. Κατά προτίμηση, θα έλεγα, που δεν ξέρουν ξένες γλώσσες. Γιατί οι ξένοι και οι Έλληνες που μιλάνε γαλλικά, αγγλικά ή γερμανικά ξέρουν ότι οι λέξεις που προτείνει ο αφελής λερναιογράφος προφέρονται εντελώς διαφορετικά. Πόσες φορές θα το πούμε, πια;

(2) Υπάρχει άραγε τρόπος να μπλοκάρουμε ολόκληρα περιεχόμενα ηλεμηνυμάτων, μπας και γλιτώσουμε από αυτούς τους σπαμαδόρους ιδεολόγους;



Αλλά αφού μου δόθηκε η ευκαιρία, ας το ξεφουρνίσω:
Never attribute to malice that which is adequately explained by stupidity (Hanlon's razor)

 

[meidei]

Εντάξει, μόνο στα γερμανικά αμόλησε μεγάλες μαλακίες (εκτός δλδ του ματσακολερναίου και του Κίσσινγκερ), τα bocou και τα thott και έτσι προφέρονται, κι έτσι γράφονται σε όλες τις άκρες του διαδικτύου (και σε μέμο).

 

[drsiebenmal]

Εντάξει, μόνο στα γερμανικά αμόλησε μεγάλες μαλακίες (εκτός δλδ του ματσακολερναίου και του Κίσσινγκερ), τα bocou και τα thott και έτσι προφέρονται, κι έτσι γράφονται σε όλες τις άκρες του διαδικτύου (και σε μέμο).

Ναι, μάλλον έχεις δίκιο, το «εντελώς διαφορετικά» είναι υπερβολή πλην γερμανικών· τα γερμανικά πρέπει να είναι πρόσφατη, αντιμνημονιακή επέκταση από κάποιον ρέκτη στην αλυσίδα.

 

[nickel]

Αν λέτε ότι το thought και το wrought προφέρονται σαν το rot, θα διαφωνήσω, γιατί έχουμε μακρύ και βραχύ [ο].

 

[Hellegennes]

Καθόλου υπερβολή. Από πού κι ως πού το thought θα μπορούσε να προφέρεται thot; Το δε υπαρκτό rot, επίσης δεν προφέρεται καθόλου σαν το wrought ή σαν το wrote ή σαν το rote (μόνο τα δύο τελευταία είναι ομόηχα).

Μάλιστα πολλές ομόηχες λέξεις με τα χρόνια απλοποιούνται ή λέξεις που προφέρονται περίεργα αλλάζουν γραφή, ιδίως στα αμερικάνικα. Φυσικά, όπως στην περίπτωση των wrote-rote, το επιχείρημα διατήρησης της ορθογραφίας είναι η διάκριση εννοιών στον γραπτό λόγο. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό όντως μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, σε αντίθεση με τα ελληνικά που κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατο (λόγω σύνταξης).

Για παράδειγμα: "Ιt's a dark (k)night".

 

[meidei]

Προσωπικά έχω το cot-caught merger οπότε τα προφέρω το ίδιο (όπως κάνουν οι Σκωτσέζοι και πολλοί Αμερικάνοι)
wrought   /rɔt/ [rɔt] -> rott
rot   /rɒt/ [rɔt] -> rott (και το thott ομοίως).

 

[Hellegennes]

Προσωπικά έχω το cot-caught merger οπότε τα προφέρω το ίδιο (όπως κάνουν οι Σκωτσέζοι και πολλοί Αμερικάνοι)
wrought   /rɔt/ [rɔt] -> rott
rot   /rɒt/ [rɔt] -> rott (και το thott ομοίως).

Ναι, μόνο που το αντίστοιχο θα ήταν να προτείναμε οι Αγγέλοι να γράφονται Αγκύλη γιατί έτσι τούς προφέρουν σε κάποια βόρεια ιδιώματα.

 

[meidei]

παζ εξακτεμαν. εκτός δλδ αν παίρνουμε στα σοβαρά επιπόλαιες προτάσεις απλοποίησης.

 

[daeman]

Wrought with bad rot that email; schlechtes Brot*
whoever that wrote was not crystal in thought
that path with some horror and mirth it is fraught
Look at that mouse the cat dragging just brought
I wonder in what kind of gutter it's caught
mercy boku por nada, gataki kouto
They're not selling seashells down by the shore
just seaweed for silk till they're sore; such a bore
:twit:

*βρόμικο πσομί