Με συγχωρείς, σε παρεξήγησα. Αλλά έδωσες κι εσύ μεγάλη έκταση σε σχόλιο που νομίζω ότι ήταν πείραγμα και όχι σοβαρή τοποθέτηση στον αμόλυντο χαρακτήρα του νήματος.
Επί της ουσίας:
Σε ενόχλησε που παίνεψα ένα άρθρο το οποίο δεν έλεγε τίποτα για τις ευθύνες της ΕΕ ή του καπιταλισμού.
Nickel, αυτά τα «πειράγματα» είναι γενικώς γνωστά με το όνομα τρόλινγκ. Ασχολήθηκα γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά -ελπίζω να μη θέλεις να σου φέρω όλες τις άλλες περιπτώσεις, είναι πολλές. Πάντως μπορώ, αν θέλεις.
Για το άρθρο: Από πού βγαίνει ότι κάτι με «ενόχλησε»; Ούτε από σένα ενοχλήθηκα σε τίποτα ούτε φυσικά απ' την bernardina που παρέθεσε το άρθρο, ούτε και από κανέναν άλλο. Αν σ' αυτά που ανεβάζετε δε θέλετε να υπάρχει αντίλογος, ούτε καν μικρά σχολιάκια, βάλτε το κάπου πάνω-πάνω να φαίνεται, να το ξέρουμε.
Όχι, κατά την γνώμη μου δεν συνιστά παρεκτροπή η επισήμανση για το κοινά που έχουν αυτές οι χώρες μεταξύ τους. Δεν θα μπω στην διαδικασία να επιχειρηματολογήσω υπέρ ή κατά της ΕΕ, σαν κοινό στοιχείο αυτών των χωρών, αλλά ήθελα να επισημάνω ότι όταν επιχειρεί κανείς μια σύνδεση, πρέπει να εξηγεί γιατί αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά σχέση αιτίου-αιτιατού. Γιατί, ναι, είναι κοινός παρονομαστής για τις χώρες του Νότου η συμμετοχή στην ΕΕ, όμως κοινός παρονομαστής επίσης είναι και το ότι βρίσκονται στην ίδια κλιματική ζώνη. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι λέω.
Όχι, έχω το δικαίωμα, όπως και όλοι οι άλλοι συνομιλητές, απλώς να ΕΠΙΣΗΜΑΝΩ τη σύνδεση που θέλω να κάνω. Δεν χρειάζεται να παρενοχλούμαι επειδή δεν έχω το χρόνο ή τη διάθεση να την εξηγήσω αυτή τη στιγμή. Αν, ας πούμε, αντιλαμβάνομαι ότι η άποψη που έχουν οι περισσότεροι συνομιλητές εδώ για την ΕΕ είναι ότι πρόκειται περίπου για έναν φιλανθρωπικό οργανισμό που δημιουργήθηκε για να φέρει την ειρήνη στον κόσμο, και όχι για μια οικονομική ένωση που σχηματίστηκε μεταπολεμικά για να μπορέσουν τα επιμέρους εθνικά κεφάλαια της Ευρώπης να ανταγωνιστούν π.χ. τις ΗΠΑ, ενδέχεται να μην έχω τη διάθεση να μπω σε μια τόσο μεγάλη κουβέντα και να θέλω απλώς να κάνω μια ΣΥΝΔΕΣΗ. Γιατί τόση σιωπή για τον ρόλο της ΕΕ; Αυτό. Όποιος θέλει το κάνει κάτι αυτό το σχόλιο, οι άλλοι το πετάνε, δωρεάν είναι.
Μου είναι πολύ δύσκολο να προβάλω το οποιοδήποτε επιχείρημα προς ανθρώπους που ξεκινούν μια συζήτηση θεωρώντας ντε φάκτο και εκ προοιμίου ότι το υπό συζήτηση θέμα δεν θα μπορούσε να είχε ποτέ άλλη κατάληξη αφού, για παράδειγμα, μιλάμε για μια χώρα της ΕΕ, για μια χώρα της ΟΝΕ, για μια χώρα που έχει καπιταλιστικό σύστημα κτό.
Bernardina, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πρέπει
οπωσδήποτε να μου προβάλεις κάποιο επιχείρημα, αφού σου είναι τόσο δύσκολο –και το λέω με κάθε καλή διάθεση αυτό. Προσωπικά, δεν σου το ζήτησα, δεν απευθύνθηκα σε σένα, σχολίασα απλώς ένα άρθρο που παρέθεσες. Μάλιστα, στο πρώτο μου σχόλιο έκανα απολύτως φανερό ότι μιλούσα γενικότερα για αναλύσεις
αυτού του είδους.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δίνεις την εντύπωση ότι θεωρείς οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη (για να μην πω κατάληξη, αφού η ιστορία δεν παύει να ξεδιπλώνεται) εξαρχής ανέφικτη, αφού η Κύπρος ανήκει στην ΕΕ. Αναζήτησες, επιπλέον, τον κοινό παρονομαστή σε όλες τις χώρες που πλήττονται, και τον βρήκες: δεν είναι άλλος από το ότι ανήκουν στην ΕΕ.
Δεν ξέρω πώς σου έδωσα αυτή την εντύπωση από τα πολύ λίγα που πρόλαβα να πω.
Πρώτον, δεν αναζήτησα κοινό παρονομαστή στις χώρες που πλήττονται. Αν ξεκινούσα έτσι μπορεί να κατέληγα στο κλίμα, που είπε κι ο Ελληγενής, ή στις ελιές και τα αμπέλια. Δεύτερον, η κρίση δεν πλήττει ή δεν έχει πλήξει μόνο χώρες της ΕΕ. Επίσης, δεν πλήττει μόνο τον νότο αλλά και τον βορρά. (Άσχετα αν αυτή τη στιγμή οι αστικές τάξεις του βορρά σώζουν ό,τι μπορούν εις βάρος των χωρών του νότου, και για να ακριβολογούμε, εις βάρος των εργατικών τάξεων των χωρών του νότου και κάποιων τμημάτων των αστικών τάξεων των πιο αδύναμων χωρών. Έρχεται κι η σειρά των άλλων σιγά-σιγά.) Τρίτον, και σημαντικότερο όσον αφορά την ουσία του σχολίου σου, δεν θεωρώ προδιαγεγραμμένες τις εξελίξεις ούτε στην Κύπρο ούτε πουθενά αλλού για τον απλούστατο λόγο ότι από
κάθε αιτία (π.χ. καπιταλισμός, κρίση) μπορεί να έχει κανείς πάρα πολλά διαφορετικά αποτελέσματα, πολλές διαφορετικές μορφές και εκδηλώσεις, ανάλογα με τις συνθήκες. Όμως, και εκεί είναι το βασικό, δεν πιστεύω ότι από
κάθε αιτία μπορεί να έχει κανείς
κάθε αποτέλεσμα. Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένοι, αντικειμενικοί περιορισμοί που μπορούν, σε γενικές γραμμές, να διαπιστωθούν. Δεν ξέρω αν αυτό σου φαίνεται απόλυτη θέση. Εμένα μου φαίνεται θέση που αφήνει χώρο για άπειρες δυνατότητες σκέψης και πράξης.
Αλήθεια, πώς θα σου φαινόταν αν, στο ίδιο πνεύμα, κάποιος ισχυριζόταν, για παράδειγμα, ότι το εγχείρημα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ απέτυχε (και ήταν μοιραίο να συμβεί) επειδή εδράστηκε στις αρχές του Μαρξισμού Λενινισμού; Δεν θα θεωρούσες (και πολύ σωστά) από ανόητη έως ανιστόρητη ή ό,τι άλλο μπορείς να σκεφτείς, μια τέτοια θέση; Εγώ σίγουρα θα τη θεωρούσα στην καλύτερη περίπτωση απλουστευτική (τη χειρότερη δεν θέλεις να την ακούσεις).
Θα μου φαινόταν πολύ καλή θέση σαν βάση συζήτησης. Στη συνέχεια, θα ζητούσα τις σχετικές αποδείξεις και τη θεωρητική στήριξη αυτής της θέσης. Γιατί, αντίστοιχα, η δική μου θέση σχετικά π.χ. με τον αναπόφευκτο χαρακτήρα των κυκλικών οικονομικών κρίσεων του καπιταλισμού (κι όχι κάθε κρίσης γενικά που μπορεί να πλήττει την ανθρωπότητα) δεν είναι μια φαεινή ιδέα που μου ήρθε στο τσακίρ κέφι, αλλά βασίζεται σε συγκεκριμένη κριτική ανάλυση του κεφαλαίου και του καπιταλισμού, της οποίας τις γενικές αρχές αποδέχομαι
με τον ίδιο τρόπο που κάποιος αποδέχεται τις βασικές αρχές π.χ. της επιστήμης του. Μετά από βασανιστικά ερωτήματα, πολύ φοβάμαι, μετά από συνεχή μελέτη και μετά από διάλογο, που προφανώς δεν σταματάνε ποτέ.