Έρευνα της "Ε" για τα σχολικά βιβλία

Πιθανολογώ οτι μια εξήγηση για τις λιγότερες αυτοκτονίες των γυναικών είναι το βάρος της ευθύνης που έχουν, σε πολλαπλάσιο βαθμό από τους άντρες, για την φροντίδα των παιδιών τους. (...) Εννοώ οτι η ζωή ίσως "τραβάει από το μανίκι" τις γυναίκες πολύ πιο απαιτητικά από τους άντρες
Έτσι εκδηλώνεται, αλλά με εξελικτικούς όρους τα πράγματα είναι πιο ωμά: Η προστασία των απογόνων στη γυναίκα ήταν η καλύτερη στρατηγική για τη δική της επιβίωση έναντι των ατέκνων γυναικών, οπότε ενισχύθηκε ακριβώς γιατί εξυπηρετούσε αποτελεσματικότερα το ένστικτο της αυτοσυντήρησης (της).
 

Elsa

¥
Λες; Πονηρό κόλπο!
Πάντως στα ζώα δεν νομίζω οτι δουλεύει έτσι, υπάρχουν πολλά παραδείγματα θηλυκών ζώων (και γυναικών άλλωστε) που υπερασπίστηκαν τα παιδιά τους με κίνδυνο της ζωής τους. Δεν λέω οτι αυτό δείχνει ανωτερότητα, θεωρώ απλώς οτι εντάσσεται στο πλαίσιο του ένστικτου για συνέχιση του είδους, μεταφορά των γονιδίων κλπ. Είναι το ίδιο ένστικτο που σπρώχνει το γάτο να πνίξει τα γατάκια μιας θηλυκιάς για να την γονιμοποιήσει ο ίδιος.

Πώς έφτασε η κουβέντα εδώ, από τα σχολικά βιβλία;
:rolleyes:
 

curry

New member
Η μόνη (η μόνη — η ΜΌΝΗ!!!) χώρα στην οποία οι γυναίκες αυτοκτονούν περισσότερο απ' τους άντρες (έστω και οριακά — κι ίσως είναι ένα γεγονός που μπορεί και να 'χει αλλάξει, αφού πρόκειται για στοιχεία δεκαετίας), είναι η Κίνα.

Ναι, πράγματι. Τα ποσοστά αυτά βέβαια δεν καθρεφτίζουν τον πληθυσμό των αστικών κέντρων, αλλά της υπαίθρου, που πραγματικά βρίσκεται σε άλλη εποχή - τρομερά μακρινή, σκοτεινή και βίαιη. Εκεί, η καταπίεση που υφίστανται οι γυναίκες (ένα μείγμα του τρόπου ζωής που επιβάλει ο κομφουκιανισμός σε συνδυασμό με τη φτώχεια, την παντελή έλλειψη ερεθισμάτων και ευκαιριών, τη βία κλπ) τις οδηγεί σε πολύ επιτυχημένες προσπάθειες αυτοκτονίας. Μάλιστα, μια δυναμική βουλευτής (που πολύ τους μπαίνει στο μάτι εκεί πέρα και της κάνουν τον βίο αβίωτο), η Wu Qing, δραστηριοποιείται έντονα στην κινέζικη επαρχία, οργανώνοντας σχολεία γυναικών (όπου μαθαίνουν κάποια τέχνη, γραφή, ανάγνωση κλπ), εκδίδει γυναικείο περιοδικό (καμία σχέση με την Vogue), δίνει κίνητρα στις γυναίκες να ασχοληθούν με την πολιτική σε τοπικό επίπεδο (πχ στο χωριό τους) κλπ. Μια απίστευτη γυναίκα, πραγματικά. Θα προσπαθήσω να βρω ένα γαλλικό αφιέρωμα στη δουλειά της, όπου παρουσιάζεται αναλυτικά και το θέμα των αυτοκτονιών, αλλά με το λίγο ψάξιμο που έχω κάνει ως τώρα, θα δυσκολευτώ μάλλον!

edit: ξέχασα να συμπληρώσω ότι τα στοιχεία που παρουσιάζονται στο συγκεκριμένο αφιέρωμα είναι του 2005. Δυστυχώς, δεν έχει αλλάξει τίποτα.
 
Last edited:
Top