Costas
¥
Όσοι παθαίνουν διάταση της κρανιογναθικής με την τέχνη του χορού, ας αρκεστούν στο "εξώφυλλο".
Έρευνα της "Ε" για τα σχολικά βιβλία
- Thread starter curry
- Start date
Όσοι παθαίνουν διάταση της κρανιογναθικής με την τέχνη του χορού, ας αρκεστούν στο "εξώφυλλο".
sarant
¥
Costas
¥
Καθώς το νήμα αυτό αφορά την παιδεία, κοτσάρω εδώ το παρακάτω ευσυνοπτότατο κείμενο για το σύστημα τεχνικής εκπαίδευσης της Γερμανίας:
Two-track vocational training
Germany’s two-track vocational training system is quite special internationally speaking. On completing school, some 60 percent of young people in Germany move on to learn one of the 350 officially recognized vocations included in the Two-Track System. This entry into professional life differs from vocational training based only in colleges such as customary in many other countries. The practical part of the course takes part on 3 or 4 days of the week in a company; the other 1 or 2 days are spent with specialist theoretical instruction in a vocational school. The courses take 2-3.5 years. In-company training is supported by courses and additional qualification facilities outside the companies. Training is financed by the companies, which pay the trainees/apprentices wages, while the government bears the costs of the vocational schools. At present, 482,000 companies, the public sector and the free professions are busy training young people. Small and medium- sized business provide more than 80 percent of all traineeships. Thanks to the Two-Track System, in Germany the number of young people without a profession or traineeship is comparatively low, and is only 2.3 percent of those in the 15-19 age bracket. This combination of theory and practical work guarantees that the craftsmen and skilled workers have prime qualifications. Vocational training is also a launchpad for a career that can, via advanced training, lead to participants becoming master craftsmen and women. A new qualification track: advanced training alongside the job that can lead even as far as a university Master’s degree.
Two-track vocational training
Germany’s two-track vocational training system is quite special internationally speaking. On completing school, some 60 percent of young people in Germany move on to learn one of the 350 officially recognized vocations included in the Two-Track System. This entry into professional life differs from vocational training based only in colleges such as customary in many other countries. The practical part of the course takes part on 3 or 4 days of the week in a company; the other 1 or 2 days are spent with specialist theoretical instruction in a vocational school. The courses take 2-3.5 years. In-company training is supported by courses and additional qualification facilities outside the companies. Training is financed by the companies, which pay the trainees/apprentices wages, while the government bears the costs of the vocational schools. At present, 482,000 companies, the public sector and the free professions are busy training young people. Small and medium- sized business provide more than 80 percent of all traineeships. Thanks to the Two-Track System, in Germany the number of young people without a profession or traineeship is comparatively low, and is only 2.3 percent of those in the 15-19 age bracket. This combination of theory and practical work guarantees that the craftsmen and skilled workers have prime qualifications. Vocational training is also a launchpad for a career that can, via advanced training, lead to participants becoming master craftsmen and women. A new qualification track: advanced training alongside the job that can lead even as far as a university Master’s degree.
curry
New member
Δεν ξέρω αν είδατε χτες την εκπομπή "Έρευνα" του Παύλου Τσίμα στο Mega. Κατάθλιψη έπαθα (κι έχασα και αρκετό κομμάτι από την αρχή).
Το θέμα ήταν το ελληνικό σχολείο σε crash test με το σχολείο στην Φινλανδία. Τι crash test, σύγκρουση χειράμαξας με TGV ήταν.
Οι φινλανδοί μαθητές βγαίνουν πάντα πρώτοι στα διεθνή τεστ αξιολόγησης (αντίθετα με τους δικούς μας, που είναι μέτριοι), παρόλο που το σχολείο τους, στα ελληνικά μάτια, φαντάζει ψυχαγωγικός τουρισμός.
Διαλέγουν τα μαθήματα που επιθυμούν (εκτός από τα βασικά υποχρεωτικά), παρακολουθούν μάλλον λίγες ώρες, έχουν πολλά εργαστήρια (μαθαίνουν να φτιάχνουν σαπούνι!), μαθαίνουν μουσική, τέχνες γενικά, ένα σωρό πράγματα και το κυριότερο, τα παιδιά φαίνονταν μάλλον χαρούμενα. Να μην πιάσω τις εγκαταστάσεις τώρα, δεν υπάρχει λόγος, γιατί απλούστατα εδώ δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις.
Ακούστηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις από μαθητές και καθηγητές, εδώ και εκεί. Πολύ ωραία το έθεσε ένας κύριος, της παιδαγωγικής σχολής (του Ελσίνκι, υποθέτω), όταν τον ρώτησαν πώς γίνεται οι φινλανδοί μαθητές να πρωτεύουν συνεχώς: δεν χρειάζεται να φορτώνουμε τους μαθητές με πράγματα τα οποία δεν τους είναι χρήσιμα. Συχνά, το λιγότερο αποδεικνύεται και καλύτερο. Και συμπληρώνει, ουσιαστικά, μια ελληνίδα καθηγήτρια, λέγοντας ότι δεν δίνουμε στα παιδιά την ευκαιρία να αγαπήσουν τη διαδικασία της γνώσης.
Θα ψάξω να δω αν η εκπομπή έχει ανέβει σε κανένα site, αξίζει να την παρακολουθήσετε.
Εδώ το site της Έρευνας: http://www.megatv.com/erevna/default.asp
Το θέμα ήταν το ελληνικό σχολείο σε crash test με το σχολείο στην Φινλανδία. Τι crash test, σύγκρουση χειράμαξας με TGV ήταν.
Οι φινλανδοί μαθητές βγαίνουν πάντα πρώτοι στα διεθνή τεστ αξιολόγησης (αντίθετα με τους δικούς μας, που είναι μέτριοι), παρόλο που το σχολείο τους, στα ελληνικά μάτια, φαντάζει ψυχαγωγικός τουρισμός.
Διαλέγουν τα μαθήματα που επιθυμούν (εκτός από τα βασικά υποχρεωτικά), παρακολουθούν μάλλον λίγες ώρες, έχουν πολλά εργαστήρια (μαθαίνουν να φτιάχνουν σαπούνι!), μαθαίνουν μουσική, τέχνες γενικά, ένα σωρό πράγματα και το κυριότερο, τα παιδιά φαίνονταν μάλλον χαρούμενα. Να μην πιάσω τις εγκαταστάσεις τώρα, δεν υπάρχει λόγος, γιατί απλούστατα εδώ δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις.
Ακούστηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις από μαθητές και καθηγητές, εδώ και εκεί. Πολύ ωραία το έθεσε ένας κύριος, της παιδαγωγικής σχολής (του Ελσίνκι, υποθέτω), όταν τον ρώτησαν πώς γίνεται οι φινλανδοί μαθητές να πρωτεύουν συνεχώς: δεν χρειάζεται να φορτώνουμε τους μαθητές με πράγματα τα οποία δεν τους είναι χρήσιμα. Συχνά, το λιγότερο αποδεικνύεται και καλύτερο. Και συμπληρώνει, ουσιαστικά, μια ελληνίδα καθηγήτρια, λέγοντας ότι δεν δίνουμε στα παιδιά την ευκαιρία να αγαπήσουν τη διαδικασία της γνώσης.
Θα ψάξω να δω αν η εκπομπή έχει ανέβει σε κανένα site, αξίζει να την παρακολουθήσετε.
Εδώ το site της Έρευνας: http://www.megatv.com/erevna/default.asp
Μιλούσε δε μια κοπέλα από τη Φιλανδία που πήγαινε 3η Λυκείου και έλεγε πως μένει μόνη της γιατί δουλεύει (!!) πηγαίνει 3 ώρες σχολείο (γιατί μπορούν να επιλέγουν πόσο θα φορτώνουν κάθε χρονιά τους) και τις υπόλοιπες ώρες χαίρεται τη ζωή της. Έχουν βιβλιοθήκη, υπολογιστές σε κάθε αίθουσα, μαθήματα επιλογής όπως φωτογραφία, σκηνοθεσία κλπ. που είπε η Curry, με όλο τον αναγκαίο εξοπλισμό (που εδώ ούτε στα αντίστοιχα Πανεπιστήμια τον έχουν), και τρώνε στο σχολείο δωρεάν και πολύ καλά. Κατάθλιψη, όπως το είπες Curry.
Επίσης, να και το δεύτερο μέρος της έρευνας της Ελευθεροτυπίας για τα σχολικά βιβλία. Το διάβασα στα πεταχτά, αλλά μερικές αιτιάσεις μου φάνηκαν υπερβολικές και παραπλανητικές.
Επίσης, να και το δεύτερο μέρος της έρευνας της Ελευθεροτυπίας για τα σχολικά βιβλία. Το διάβασα στα πεταχτά, αλλά μερικές αιτιάσεις μου φάνηκαν υπερβολικές και παραπλανητικές.
Ο φάκελος Παιδεία στην Ελλάδα θα πρέπει να περιλαμβάνει μια υποσημείωση για τα λάθη των σχολικών βιβλίων. Και τίποτα παραπάνω. Παρά τη λαθολαγν(ε)ία μου, δεν βρήκα ακόμα το χρόνο να μάθω κι εγώ για όλα τα λάθη που αναδείχτηκαν τώρα και στην «Ε» (είχαμε κάπου ένα σχετικό νήμα για τη συλλογή που κυκλοφόρησε το ΠΙ, τότε που την κυκλοφόρησε). Αλλά δεν ξέρεις πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις όταν μιλάς για την παιδεία και είναι τραγικό λάθος για την ισορροπία του ανθρώπου να γίνεται σύγκριση με τη φιλανδική περίπτωση. Στο οξύμωρο σχήμα που είναι η Ελλάδα, σκοτεινό παράδειγμα της τριτοκοσμικής πλευράς είναι η παιδεία. Με φωτεινές εξαιρέσεις. Από το ξεκίνημα του φόρουμ, επιδιώκω να αναδείξω μια απ' αυτές, αλλά δεν μου έχει κάνει ακόμα τη χάρη αυτός που είναι να γράψει. Έστω για μικρή παρηγοριά.
Μικροσκοπικά κονδύλια, αραχνιασμένα μυαλά, παγιωμένα συμφέροντα, ένας αχταρμάς που έχει γίνει στρώμα μάκας πάνω στην παιδεία των παιδιών μας. Στη χώρα όπου έπεσε μια υπουργίνα και κινδύνεψε μια κυβέρνηση επειδή, λέει, υπήρχαν λάθη στο βιβλίο της Ιστορίας (συγχωρήστε μου τη δόση υπερβολής). Όταν δεν βλέπουμε το δάσος, μπορούμε να πάρουμε το δέντρο και να κοπανιόμαστε.
Μικροσκοπικά κονδύλια, αραχνιασμένα μυαλά, παγιωμένα συμφέροντα, ένας αχταρμάς που έχει γίνει στρώμα μάκας πάνω στην παιδεία των παιδιών μας. Στη χώρα όπου έπεσε μια υπουργίνα και κινδύνεψε μια κυβέρνηση επειδή, λέει, υπήρχαν λάθη στο βιβλίο της Ιστορίας (συγχωρήστε μου τη δόση υπερβολής). Όταν δεν βλέπουμε το δάσος, μπορούμε να πάρουμε το δέντρο και να κοπανιόμαστε.
dipylos
New member
Το διαβόητο βιβλίο της Ιστορίας το "διδάχτηκε" ο ανηψιός μου. Ήταν απαίσιο βιβλίο. Όχι, δεν αναφέρομαι στους συνωστισμούς της Σμύρνης και τα λοιπά. Ήταν ένα βιβλίο αντιαισθητικό, κακογραμμένο, χωρίς ειρμό, χωρίς λογική, χωρίς την παραμικρή ελκυστικότητα για ένα παιδί. Ήταν τόσο συναρπαστικό, όσο ένας τηλεφωνικός κατάλογος. Μετά διάβαζα συνεντεύξεις της κυρίας καθηγήτριας, που έλεγε ότι ήταν επιστημονικά σωστό. Μπορώ να έχω άποψη για το τι είναι επιστημονικά σωστό. Κατά πρώτον, οι καθηγητές των ελληνικών πανεπιστημίων, ως σύνολο, δεν έχουν και κανένα ζηλευτό επιστημονικό στάτους διεθνώς. Ούτε τα πανεπιστήμιά τους, ούτε οι δημοσιεύσεις τους, ούτε οι ίδιοι. Έβγαλε φωνή ο ανύπαρκτος με άλλα λόγια. Και κατά δεύτερον, τι επιστημονική επάρκεια για τα δωδεκάχρονα μου τσαμπουνάς, κυρά προφεσσόρα; Έβγαλε η μύγα κ*λο κι έχ*σε τον κόσμον όλο. Σε παιδάκια απευθύνεσαι. Γράψε πρώτα κάτι που να τα κινητοποιεί να γυρίσουν τη σελίδα να δουν τι έγινε παρακάτω, και άσε τις επιστημοσύνες για εκεί που περνάνε. Που δεν περνάνε δηλαδή, αλλά λέμε τώρα.
Εκεί όμως κάνει κρύο.
(Για να μην πάρω το δέντρο και αρχίσω όχι να κοπανιέμαι, αλλά να κοπανάω με το χάλι μας.)
curry
New member
Εκεί όμως κάνει κρύο.
(Για να μην πάρω το δέντρο και αρχίσω όχι να κοπανιέμαι, αλλά να κοπανάω με το χάλι μας.)
Ναι, κάνει και νύχτα κάτι μήνες τον χρόνο... αυτοκτονούν (αυτοί ή οι Σουηδοί, μπερδεύομαι)... είναι ξενέρωτοι... ακριβό αλκοόλ και καπνός...
Όταν έμενα στο Λονδίνο έλεγα ότι αν ποτέ κάνω παιδιά, δεν θέλω να μεγαλώσουν αλλού εκτός από την Ελλάδα γιατί τότε της έβρισκα ένα σωρό καλά (κι ακόμα τις βρίσκω, αλλά αισθητά μειωμένα). Βέβαια, τότε δεν είχα πάρει ούτε το πτυχίο μου ακόμα. Τώρα, έχω αρχίσει να αμφιβάλλω (βέβαια, τα παιδιά δεν φαίνονται ακόμα στον ορίζοντα :) )...
Ντισκλέιμερ: το ξέρω ότι κάνεις πλάκα.
Τη δικαιολογία των αυτοκτονιών την προβάλλουν πολλοί, πάντως, και καλό θα ήταν να πούμε ότι οι αυτοκτονίες εκεί φαίνονται ανεβασμένες απλώς επειδή, όπως θα έπρεπε να γίνεται, οι αυτοκτονίες δηλώνονται. Εδώ, από φόβο ότι δε θα σε θάψει
Costas
¥
Να και μια λίστα με τα ποσοστά αυτοκτονιών.
Με αφορμή τη λίστα που πόσταρε ο Costas, διάβασα λίγα για την αυτοκτονία στην Ιαπωνία. Λοιπόν μου έκανε μεγάλη εντύπωση που...
Rail companies will charge the families of those who commit suicide (by jumping in front of trains) a fee depending on the severity of disrupted traffic.
Περισσότερα εδώ.
Rail companies will charge the families of those who commit suicide (by jumping in front of trains) a fee depending on the severity of disrupted traffic.
Περισσότερα εδώ.
dipylos
New member
Όπως εύκολα βλέπει κανείς, τα ποσοστά συναρτώνται με την απόσταση από τον Ισημερινό.
Ακόμα αναρωτιέμαι τι στο καλό στοιχεία αποκωδικοποιείτε όταν αναλύετε μία λίστα σαν κι αυτή στην οποία μας πρόσφερε πρόσβαση ο Κώστας.
Η μόνη (η μόνη — η ΜΌΝΗ!!!) χώρα στην οποία οι γυναίκες αυτοκτονούν περισσότερο απ' τους άντρες (έστω και οριακά — κι ίσως είναι ένα γεγονός που μπορεί και να 'χει αλλάξει, αφού πρόκειται για στοιχεία δεκαετίας), είναι η Κίνα:
Country | Males |
Females
| Total pop. | Year
People's Republic of China | 13.0 | 14.8 | 13.9 | 1999
South Korea | 29.6 | 14.1 | 21.9 | 2006
Japan | 34.8 | 13.2 | 23.7 | 2006
Hong Kong | 22.0 | 13.1 | 17.4 | 2005
Κορυφαίες χώρες σε αυτοκτονίες είναι αυτές της πρώην ανατολικής Ευρώπης, με τους άντρες όμως να παρουσιάζουν εξαπλάσια κι εφταπλάσια ποσοστά απ' ό,τι οι γυναίκες — οι οποίες, φυσικά, σ' αυτές τις χώρες δεν κάθονται να σκάσουν κι απλώς την κάνουν για τη Δύση όπου και ξενοπαντρεύονται ή κονομάνε με τα γνωστά ή άπαντα τα ανωτέρω (ενώ οι άντρες που 'χουν μείνει πίσω βλέπουν στη χώρα τους μόνο τις κακάσχημες ή τις ούτε-στα-όνειρά-τους γκόμενες των τοπικών μαφιόζων, και τριγυρνάνε σαν την άδικη κατάρα, μπεκροπίνοντας και μην έχοντας τρόπο να μπορέσουν να τις ικανοποιήσουν ούτε κι αυτές, τα λιμά της παγκόσμιας πορνοβιομηχανίας):
Country |
Males
| Females | Total pop. | Year
Lithuania | 68.1 | 12.9 | 38.6 | 2005
Belarus | 63.3 | 10.3 | 35.1 | 2003
Russia | 58.1 | 9.8 | 32.2 | 2005
Kazakhstan | 45.0 | 8.1 | 25.9 | 2005
Hungary | 42.3 | 11.2 | 26.0 | 2005
Slovenia | 42.1 | 11.1 | 26.3 | 2006
Latvia | 42.0 | 9.6 | 24.5 | 2005
Ukraine | 40.9 | 7.0 | 22.6 | 2005
Estonia | 35.5 | 7.3 | 20.3 | 2005Τελικά, το νινί όχι μόνο σέρνει καράβι, αλλά κάνει κυριολεκτικά —σε κυριολεκτική χρήση εδώ το κυριολεκτικά— τον κόσμο να γυρνά και τη γη να περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της (διότι το κυνηγητό που κάνει στο νινί το άρρεν γένος, προσδίδει την απαιτούμενη στροφορμή στην οικουμένη). Κι οι άντρες —πάλι κυριολεκτικά— σκοτωνόμαστε για χάρη του.
Όσο δε για τις απόπειρες αυτοκτονίες σε μέσα σταθερής τροχιάς, να επισημάνω ότι και στην Ελλάδα υπάρχει ταρίφα για την καθυστέρηση που επιφέρει τις καθ' οιονδήποτε τρόπο (την ταρίφα αυτή θα τηνε μάθετε τραβώντας το μοχλό για την άμεση ακινητοποίηση του συρμού χωρίς να συντρέχει λόγος έκτακτης ανάγκης). Άρα, αν τελικά η απόπειρά τουή της να αυτοκτονήσει αποτύχει, τότε ίσως κληθεί να πληρώσει το ποσό που χρεώνει ο ΟΣΕ για τη συγκεκριμένη χρονική καθυστέρηση που προέκυψε. Είχα δει παλαιότερα ρεπορτάζ για μια κοπέλα που τη χτύπησε το τρένο σε ισόπεδο πεζοδιάβαση (όχι σε αυτή την περίπτωση επειδή ήθελε να αυτοκτονήσει, αλλά από αμέλεια δεν πρόσεξε το τρένο που ερχόταν). Τραυματίστηκε σοβαρά, κι όταν πήρε εξιτήριο της ήρθε κι ο λογαριασμός απ' τον ΟΣΕ για "παρακώλυση σιδηροδρομικής συγκοινωνίας". Εννοείται ότι, αν από την απόπειρα αυτοκτονίας το μέσο σταθερής τροχιάς εκτροχιαστεί και υπάρξουν και θύματα, τότε ενδεχομένως μιλάμε και για ενεργοποίηση του 14ου κεφαλαίου του ΠΚ (άρθρα 290, 291, 292 ΠΚ).
Η μόνη (η μόνη — η ΜΌΝΗ!!!) χώρα στην οποία οι γυναίκες αυτοκτονούν περισσότερο απ' τους άντρες (έστω και οριακά — κι ίσως είναι ένα γεγονός που μπορεί και να 'χει αλλάξει, αφού πρόκειται για στοιχεία δεκαετίας), είναι η Κίνα:
People's Republic of China | 13.0 | 14.8 | 13.9 | 1999
South Korea | 29.6 | 14.1 | 21.9 | 2006
Japan | 34.8 | 13.2 | 23.7 | 2006
Hong Kong | 22.0 | 13.1 | 17.4 | 2005
Κορυφαίες χώρες σε αυτοκτονίες είναι αυτές της πρώην ανατολικής Ευρώπης, με τους άντρες όμως να παρουσιάζουν εξαπλάσια κι εφταπλάσια ποσοστά απ' ό,τι οι γυναίκες — οι οποίες, φυσικά, σ' αυτές τις χώρες δεν κάθονται να σκάσουν κι απλώς την κάνουν για τη Δύση όπου και ξενοπαντρεύονται ή κονομάνε με τα γνωστά ή άπαντα τα ανωτέρω (ενώ οι άντρες που 'χουν μείνει πίσω βλέπουν στη χώρα τους μόνο τις κακάσχημες ή τις ούτε-στα-όνειρά-τους γκόμενες των τοπικών μαφιόζων, και τριγυρνάνε σαν την άδικη κατάρα, μπεκροπίνοντας και μην έχοντας τρόπο να μπορέσουν να τις ικανοποιήσουν ούτε κι αυτές, τα λιμά της παγκόσμιας πορνοβιομηχανίας):
Lithuania | 68.1 | 12.9 | 38.6 | 2005
Belarus | 63.3 | 10.3 | 35.1 | 2003
Russia | 58.1 | 9.8 | 32.2 | 2005
Kazakhstan | 45.0 | 8.1 | 25.9 | 2005
Hungary | 42.3 | 11.2 | 26.0 | 2005
Slovenia | 42.1 | 11.1 | 26.3 | 2006
Latvia | 42.0 | 9.6 | 24.5 | 2005
Ukraine | 40.9 | 7.0 | 22.6 | 2005
Estonia | 35.5 | 7.3 | 20.3 | 2005
Όσο δε για τις απόπειρες αυτοκτονίες σε μέσα σταθερής τροχιάς, να επισημάνω ότι και στην Ελλάδα υπάρχει ταρίφα για την καθυστέρηση που επιφέρει τις καθ' οιονδήποτε τρόπο (την ταρίφα αυτή θα τηνε μάθετε τραβώντας το μοχλό για την άμεση ακινητοποίηση του συρμού χωρίς να συντρέχει λόγος έκτακτης ανάγκης). Άρα, αν τελικά η απόπειρά του
Elsa
¥
Πιθανολογώ οτι μια εξήγηση για τις λιγότερες αυτοκτονίες των γυναικών είναι το βάρος της ευθύνης που έχουν, σε πολλαπλάσιο βαθμό από τους άντρες, για την φροντίδα των παιδιών τους. Οι περισσότερες μονογονεϊκές οικογένειες είναι με γονέα γυναίκα (δεν έχω πρόχειρα ποσοστά) αλλά και στις άλλες, πιθανότερο είναι να "την κάνει" ο μπαμπάς παρά η μαμά, παρά το γεγονός οτι τα ποσοστά κατάθλιψης των γυναικών είναι γενικώς μεγαλύτερα από των ανδρών. Εννοώ οτι η ζωή ίσως "τραβάει από το μανίκι" τις γυναίκες πολύ πιο απαιτητικά από τους άντρες και δεν τις αφήνει να παραιτηθούν.
Κάποτε είχα διαβάσει μια μελέτη για τις αντιδράσεις, ανάλογα με το φύλο, των κατοίκων μιας πόλης (στην Αρμενία νομίζω) μετά από έναν καταστροφικό σεισμό που είχε ισοπεδώσει σχεδόν τα πάντα. Βρήκαν οτι οι γυναίκες, σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό, βρήκαν πολύ γρήγορα την ψυχραιμία τους και άρχισαν να προσπαθούν να συμμαζέψουν τα απομεινάρια της ζωής τους ώστε να στηρίξουν τα παιδιά τους ενώ οι άντρες περιφέρονταν σαν χαμένοι δεξιά κι αριστερά. Ακόμα, μια γυναίκα είναι πολύ πιθανότερο να αισθάνεται χρήσιμη ακόμα και σαν γιαγιά στην βοήθεια της φροντίδας των εγγονιών την στιγμή που ένα σωρό ηλικιωμένοι άνδρες νιώθουν άχρηστοι.
Κάποτε είχα διαβάσει μια μελέτη για τις αντιδράσεις, ανάλογα με το φύλο, των κατοίκων μιας πόλης (στην Αρμενία νομίζω) μετά από έναν καταστροφικό σεισμό που είχε ισοπεδώσει σχεδόν τα πάντα. Βρήκαν οτι οι γυναίκες, σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό, βρήκαν πολύ γρήγορα την ψυχραιμία τους και άρχισαν να προσπαθούν να συμμαζέψουν τα απομεινάρια της ζωής τους ώστε να στηρίξουν τα παιδιά τους ενώ οι άντρες περιφέρονταν σαν χαμένοι δεξιά κι αριστερά. Ακόμα, μια γυναίκα είναι πολύ πιθανότερο να αισθάνεται χρήσιμη ακόμα και σαν γιαγιά στην βοήθεια της φροντίδας των εγγονιών την στιγμή που ένα σωρό ηλικιωμένοι άνδρες νιώθουν άχρηστοι.
Έτσι συμβαίνει από τον καιρό που εμφανιστήκαμε ως είδος. Απλώς καμιά φορά εμείς οι άντρες σκοτώναμε και κανένα αγριογούρουνο και νομίζαμε ότι κάτι κάναμε.
dipylos
New member
Για την ακρίβεια οι γυναίκες κάνουν περισσότερες απόπειρες αυτοκτονίας από τους άντρες. Όμως έχουν πολύ μικρό ποσοστό επιτυχίας. Δύο πιθανές εξηγήσεις υπάρχουν: ή ότι ούτε πώς να σκοτωθούν δεν ξέρουν, ή ότι είναι γιαλαντζί απόπειρες με στόχο την προσέλκυση προσοχής.
Από την ίδια πηγή:
While there are more completed male suicides than female, females are more likely to attempt suicide. One possible explanation of this statistical phenomenon, supported by a study by Rich, Ricketts, Fowler, and Young, is that males tend to use more "violent, immediately lethal methods of suicide" than females.
Παναπεί, είμαστε πιο αποτελεσματικοί στη χρήση φονικών όπλων. Όπως και με το αγριογούρουνο.