Έξω τα Αρχαία από το Γυμνάσιο

[nickel]

Μια και δεν το έχουμε συζητήσει και επειδή είδα την άποψή μου για το θέμα να διατυπώνεται συνοπτικά και με σαφήνεια από τον Φάνη Κακριδή σε επιστολή του στην Καθημερινή (4/11/09):

Κύριε διευθυντά

Τον καμαρώσαμε οι κάποτε φοιτητές του τον Εμμανουήλ Κριαρά, όταν για μιαν ακόμα φορά την είπε ανοιχτά τη μεγάλη αλήθεια, πως η γλωσσική διδασκαλία των Αρχαίων στο Γυμνάσιο είναι βλαπτική και πρέπει να λείψει. Η αρχαία γλώσσα σωστό είναι να διδάσκεται μόνο στο Λύκειο. Γκρεμίζοντας τον εξαρχής σφαλερό ισχυρισμό, ότι η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών βοηθάει τους μαθητές να μιλήσουν καλύτερα τη σημερινή γλώσσα, ο δάσκαλος εξήγησε στον πρωθυπουργό ότι η παράλληλη διδασκαλία της αρχαίας και της νέας γλώσσας σε μικρούς μαθητές «προκαλεί σύγχυση, με αποτέλεσμα οι περισσσότεροι να είναι γλωσσικά ακατάρτιστοι» («Καθημερινή» 27/10/09). Το ίδιο επιζήμια είναι και από την άποψη της αρχαιογνωσίας η διδασκαλία της αρχαίας γλώσσας στο Γυμνάσιο. Οι καθηγητές το ξέρουν καλύτερα και οι γονείς το διαπιστώνουν καθημερινά, ότι οι μαθητές ενθουσιάζονται με τη διδασκαλία της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, προσεγγίζουν με ενδιαφέρον τα αρχαία κείμενα που διδάσκονται από μετάφραση και έτσι γνωρίζουν σε πλάτος και συμπαθούν τον αρχαίο κόσμο. Αντίθετα, η γλωσσική διδασκαλία —τα τριτόκλιτα ουσιαστικά, τα ενρινόληκτα και υγρόληκτα ρήματα, οι ετερόπτωτοι προσδιορισμοί, οι απαρεμφατικές συντάξεις και τα όμοια— τους δυσκολεύει χωρίς να τους ξυπνά το ενδιαφέρον, τους υποχρεώνει ν’ αποστηθίσουν κανόνες και τύπους που δεν θα τους χρειαστούν και τους οδηγεί όχι να αγαπήσουν, αλλά να μισήσουν τον αρχαίο κόσμο. Από την άλλη μεριά, υποστηρίχθηκε ότι δεν επιτρέπεται μαθητές που ολοκλήρωσαν την υποχρεωτική τους εκπαίδευση να μην έχουν δει στα μάτια τους αρχαίο κείμενο και να μην έχουν καμιά απολύτως γνωριμία με την αρχαία γλώσσα. Σωστά! Γι’ αυτό θα είναι απαραίτητο, όταν με το καλό καταργηθεί η γλωσσική διδασκαλία των Αρχαίων, να διδαχθεί ως ξεχωριστό μάθημα στο Γυμνάσιο η Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας, ολόκληρη, από τα Μυκηναϊκά της δεύτερης π.Χ. χιλιετίας ώς και τις σημερινές νεοελληνικές διαλέκτους, φυσικά με άφθονα ερμηνευμένα παραδείγματα.

Φάνης Κακριδής - Φιλόλογος / Νέα Κηφισιά​

 

[Ambrose]

τους οδηγεί όχι να αγαπήσουν, αλλά να μισήσουν τον αρχαίο κόσμο.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να διδάσκονται ή να μην διδάσκονται (μάλλον να μην διδάσκονται). Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι εμείς μισήσαμε τον αρχαίο κόσμο από το Λύκειο (στο Γυμνάσιο τη γλιτώσαμε) όταν μάς έκαναν αρχαία ελληνικά με περισσή βαρεμάρα, σπαρίλα και ποδαρίλα οι κατά καιρούς καθηγητές και καθηγήτριες. Κι αυτό γιατί άκουγες από το πρωί μέχρι το βράδυ λόγια φόρο τιμής σε ένα υποτιθέμενο μεγαλείο, το οποίο ο εκάστοτε διδάσκων-διδάσκουσα αδυνατούσε να αναπαράγει στο μάθημα. Ίσως γιατί ούτε αυτοί καταλάβαιναν τι διαβάζανε και ούτε και τους ένοιαζε να μάθουν.

 

[Elsa]

Από -πικρή- προσωπική πείρα με τα παιδιά μου, υπογράφω με χέρια και με πόδια την πρόταση! θα γίνει όμως;

Οι καθηγητές το ξέρουν καλύτερα και οι γονείς το διαπιστώνουν καθημερινά, ότι οι μαθητές ενθουσιάζονται με τη διδασκαλία της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, προσεγγίζουν με ενδιαφέρον τα αρχαία κείμενα που διδάσκονται από μετάφραση και έτσι γνωρίζουν σε πλάτος και συμπαθούν τον αρχαίο κόσμο.

Αυτό είναι αλήθεια και μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση όταν το διαπίστωσα στα δικά μου παιδιά!

 

[sarant]

Όταν ο Γιάννης ο Χάρης το είχε προτείνει με σειρά επιφυλλίδων του στα Νέα είχα διαφωνήσει, τώρα που βλέπω τα παιδιά μου στο Γυμνάσιο συμφωνώ!

 

[SBE]

Εγώ δεν έιμαικατά της διδασκαλίας των αρχάιων, αλά πρέπει να γινεται αλλιώς.
Σαραντ, ο δεκάχρονος γιός κάτι φίλων, μαθητής σε κυριλέ ιδιωτικό σχολείο στο Λονδίνο, κάνει ήδη λατινικά και αρχάια ελληνικά στο σχολείο του. Φυσκά την τύφλα τους μαθαίνουνε τα παιδιά, απλά για να κανουν φιγουρα όταν μεγαλώνοντας θα έχουν καταλάβει υψηλά αξιώματα και θα πρέπει να δέιχνοιυν μορφωμένοι πετώντας τσιτάτα, αλλά άν δεις το υλικό διδασκαλία θα ενθουσιαστείς.
Δες εδώ τιγίνεται με τα λατινικά κι εδώ τα ελληνικά

 

[AoratiMelani]

Συμφωνώ κι εγώ με τον Κακριδή. Και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να περιμένω να πάει η κόρη μου γυμνάσιο. :)

Το υλικό διδασκαλίας που λες, SBE, δεν μου φαίνεται και τόσο καταπληκτικό με μια ματιά που έριξα. Όμως κι αν ακόμη είναι, δεν ξέρω αν έχει σημασία: το πρώτο επιχείρημα κατά της διδασκαλίας των αρχαίων είναι ότι δημιουργούν γλωσσική σύγχιση, κι αυτό δεν θα αποφευχθεί με καλύτερο υλικό.

Ως προς το δεύτερο επιχείρημα τώρα, το θεωρώ επίσης σημαντικό.
Έτυχε πέρυσι να ρίξω μια ματιά σε ένα κείμενο που μετέφραζε μια συνάδελφος και αφορούσε το πείραμα μιας καθηγήτριας που προσπαθούσε να κάνει την διδασκαλία των αρχαίων πιο ενδιαφέρουσα. Χρησιμοποίησε διάφορες μεθόδους τις οποίες δεν θυμάμαι τώρα (κόμιξ, κατασκευασμένους διαλόγους και διάφορα άλλα) και πράγματι πέτυχε να τραβήξει το ενδιαφέρον των παιδιών, που συμμετείχαν με ενθουσιασμό. Όμως σημειώθηκαν δύο απροσδόκητες "παρενέργειες": πρώτον έμειναν πάρα πολύ πίσω στην διδασκαλία της ύλης, και δεύτερον τα παιδιά τελικά δεν μάθαιναν και πολλά παραπάνω - απλώς περνούσαν καλύτερα και σχημάτιζαν μια πιο θετική εικόνα για τον αρχαίο κόσμο και την αρχαία γλώσσα. (συνοπτικά όλα τα παραπάνω και με επιφυλάξεις, διότι δεν θυμάμαι επακριβώς τι έλεγε το σχετικό paper).

Εγώ θα προτιμούσα να έχουν τα παιδιά την θετική εικόνα και να έχουν μια γενική ενημέρωση για την αρχαία γλώσσα (χωρίς αναγκαστικά να την μάθουν κιόλας). Μη σας πω ότι ούτε στο λύκειο δεν μου φαίνεται απαραίτητο, παρά μόνο σε όσους θέλουν να γίνουν φιλόλογοι ή αρχαιολόγοι. Αυτά τα περί "κλασσικής παιδείας" νομίζω ότι ανήκουν σε περασμένους αιώνες.

(σημειωτέον ότι μου άρεσαν πάρα πολύ τα αρχαία στο σχολείο, είχα πάντα καλούς βαθμούς, και χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να τα μάθω - αυτά για να μην θεωρηθεί ότι όσα λέω τα λέω από απωθημένο!). ;)

 

[SBE]

Εγώ έιχα κακούς βαθμούς στα αρχαία στο σχολείο και αν δεν υπήρχε ο Πατάκης δεν θα κατάφερνα ούτε το 15 που είχα. Θα ήθελα να έιχα μάθει λατινικά, παντως. Για τη διδασκαλία από μετάφραση δεν εχω αντίρρηση, αν και για μένα ΚΑΙ αυτό ήταν πρόβλημα στο σχολείο- και τα νεά ελληνικά και όλα, καπου δεν έπιανα τον παλμό των μαθηματων αυτών. Αν δεν υπήρχε ο Πατάκης κλπκλπ.
αλλά παρατηρώ ένα παράδοξο και θα ήθελα καποιος να το ξεκαθαρίσει. Οι γλωσσολόγοι μας λένε ότι από πολύ μικροί ξέρουμε την καταλληλότητα κάθε γλωσσικής παραλλαγής, και αυτό εχει μελετηθεί και σε παιδιά που μιλάνε διαφορετικέςδιαλέκτους της ίδιας γλώσσας. Δεν τα λέει πολύ καλα η Βίκι, αλλά υπάρχει τεράστια βιβλιογραφία για communicative competence
Επομένως, αν δεχτούμε τη θεωρία του Χάιμς (που δεν τίθεται θεμα, είναι η κοινώς αποδεκτη θεωρία), πως γίνεται να λέμε ότι τα μαθήματα αρχαίων μπερδέυουν τα παιδιά;

Γιατί δεν μπερδέυονται με τα αγγλικά, που πολλά τα ξεκινάνε σε προσχολική ηλικία πλέον;

Α, ναι, και ... δεν είναι περίεργο που θεωρουνται οι κλασσικές σπουδές ντεμοντε, γιατι ανήκουν στις σπουδές που δεν οδηγούν σε αμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Αυτό νομίζω έιναι το σημαντικότερο επιχέιρημα εναντίον τους στην εποχή μας, άσχετα αν δεν το παραδεχόμαστε . Φυσικά οι συμμαθητές του μικρού απο το σχολείο που προανέφερα δεν έχουν αναγκη από επαγγελματική αποκατάσταση, κι ετσι μπορούν να καλλιεργουν το πνεύμα όσο θέλουν, με αρχαία, με καλλιτεχνικά, με φιλοσοφία, με ξένες γλώσσες κλπκλπ.

 

[anef]

Επομένως, αν δεχτούμε τη θεωρία του Χάιμς (που δεν τίθεται θεμα, είναι η κοινώς αποδεκτη θεωρία), πως γίνεται να λέμε ότι τα μαθήματα αρχαίων μπερδέυουν τα παιδιά;

Γιατί δεν μπερδέυονται με τα αγγλικά, που πολλά τα ξεκινάνε σε προσχολική ηλικία πλέον;

Μια εξήγηση είναι ίσως πως για τα αγγλικά όλοι γνωρίζουν (και η εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και η κοινωνία ευρύτερα) ότι είναι διαφορετική γλώσσα από τα νέα ελληνικά. Αυτό δεν συμβαίνει με τα αρχαία ελληνικά. Ακόμα και αν οι δάσκαλοι τα δίδασκαν σαν διαφορετική γλώσσα, η κυρίαρχη ιδεολογία είναι αυτή της μίας και ενιαίας γλώσσας. Θα μπερδεύονταν τα παιδιά αν τα αρχαία διδάσκονταν σαν ξένη γλώσσα (και με την ερασμιακή προφορά); Δεν ξέρω. Από την άλλη όμως γιατί πρέπει να μαθαίνουν μια νεκρή γλώσσα σε τόσο μικρή ηλικία; Τι κερδίζουν;

 

[SBE]

Βλ. παράδειγμά μου πιο πάνω για παιδιά που μιλάνε δύο διαλέκτους της ίδιας γλώσσας.
Το παράδειγμα που είχα στο βιβλίο της γλωσσολογίας μου ήταν παιδιά που μιλάγανε Standard English και τη διάλεκτο του Γιορκσάιρ. Και εναλλάσσονταν από τη μία στην άλλη χωρίς πρόβλημα από μικρή ηλικία. Οι ομοιότητες των διαλέκτων πολύ μεγάλες, αλλά με εξίσου σοβαρές διαφορές στη γραμματική (κι αν μπερδέψεις τη γραμματική, μπορεί να σε πουν αμόρφωτο, π.χ. κάτι I should have went είναι γραμματικώς σωστά σε κάποιες διαλέκτους αλλά κατακριτέο λάθος στην επίσημη γλώσσα).
Για να το πάμε στα δικά μας, εγώ πως ξέρω να μη λέω στο μικρόφωνο "καθόσαντε χάμω και πίνανε τον καφέ τους και μετα έφυγαν, πήγαν εκείσακάτω"; Και το ήξερα αυτό από μικρή, όπως όλα τα παιδιά.
Ο Κακριδής είναι φιλόλογος βέβαια, αλλά δε μπορεί, θα ξέρει κι από γλωσσολογία και θα το έχει λάβει υπόψη του το ζήτημα- στο μεταξύ με μπερδεύει.

Αλλά νομίζω επιστρέφουμε στο επιχείρημα ότι δεν είναι χρήσιμη η απόκτηση γνώσεων που δεν προσφέρουν άμεσο όφελος.

 

[nickel]

Μα δεν διδάσκονται σήμερα τα Αρχαία σαν μια ξένη γλώσσα, ομιλούμενη, με τη μεθοδολογία μιας ξένης γλώσσας. Και ούτε μπορούν να διδαχτούν έτσι (δεν υπάρχει ο χρόνος, δεν υπάρχουν οι καθηγητές). Και δεν υπάρχει λόγος να διδαχτούν έτσι.

Στο βιβλίο των Αρχαίων της Α΄ Γυμνασίου υπάρχει σε πλαίσιο αυτό το κείμενο (σελ. 12):

«Γιατί να μάθω Αρχαία Ελληνικά;»

Μια απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δίνει ένας διαπρεπής ξένος φιλόλογος:
«Από όλες τις δημιουργίες του αρχαίου ελληνικού πνεύματος η πιο θαυμαστή είναι χωρίς αμφιβολία η γλώσσα. Ο άπειρος πλούτος της λεξιλογικής παραδόσεως, η σχεδόν απεριόριστη δυνατότητα συνθέσεως, η σημασιολογική ακρίβεια των πολυάριθμων συνωνύμων, η απλότητα του κλιτικού συστήματος των ονομάτων και ο πλούτος του κλιτικού συστήματος των ρημάτων, το εναλλασσόμενο παιχνίδι των μορίων και των προθέσεων, η διαφάνεια της λογικής και συντακτικής δομής, το εύηχον και η μουσικότητα, τέλος, δημιούργησαν το πιο τέλειο όργανο που ο άνθρωπος έφτιαξε, για να εκφράσει τις σκέψεις του. Και όπως η γλώσσα δημιουργήθηκε από την ανάγκη να εκφρασθεί η ανθρώπινη σκέψη, έτσι και η ίδια με τη σειρά της συνέβαλε να δημιουργηθούν απ’ αυτή τη σκέψη οι λογοτεχνικές μορφές με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους: σκέπτεται κανείς τα Ελληνικά της ποίησης, σ’ όλη την ποικιλία της. Και κατόπιν τα Ελληνικά της φιλοσοφίας και της ιστορίας, της ρητορικής, της αφήγησης και του μυθιστορήματος, της γραμματικής και της φιλολογίας, της ιατρικής και των μαθηματικών, της αστρονομίας και της φυσικής, της ζωολογίας και της βοτανικής, της γεωγραφίας και της εθνογραφίας, της θεολογίας. Πλευρές της σκέψεως, τις οποίες, μαζί με άλλες ακόμη, η Ελλάδα αποκάλυψε στην ανθρωπότητα σε μορφές που έμειναν βασικές. Γι’ αυτό η εκφραστική δύναμη της αρχαίας ελληνικής γλώσσας παρέμεινε ενεργή και ζωντανή σε όλες τις γλώσσες του πολιτισμού (τεχνικοί όροι του λεξιλογίου σε όλες τις σύγχρονες γλώσσες)».

Raffaele Cantarella, La letteratura greca classica, Firenze 1967, σ. 25
(μτφρ. των συγγραφέων)​

​

Ωραία, πες ότι εμένα με έπεισε. Όμως, το παιδί έχει άλλα ερεθίσματα, άλλες προτεραιότητες, άλλες ανάγκες. Βεβαίως θα προτιμήσει το άμεσο όφελος. Όχι τα αγγλικά του Μπάιρον, αλλά του χεβιμεταλάδικου. Λέει στο βιβλίο του καθηγητή: «Εκδοτική επιτυχία πρώτου μεγέθους αποτελούν οι κωμωδίες του Αριστοφάνη σε κόμικς», αλλά τα παιδιά προτιμούν να καταλαβαίνουν τα αστεία του Friends. Για τις γνώσεις που θα ενισχύσουν τη γενικότερη γλωσσική του παιδεία και θα του δώσουν την ευκαιρία να κατανοήσει τις ομορφιές της ελληνικής και να τις απολαύσει σωστά σε πιο ώριμες ηλικίες, χρειάζεται προσέγγιση πολύ διαφορετική από τη σημερινή. (Και όχι σαν του Athenaze, βέβαια.)

 

[SBE]

Κολλήσαμε στο Athenaze που έιναι ίδιο με τα ελληνικά σχολικά βιβλία και δεν πήγαμε παραπερα, γιατί δεν βλέπω κανέναν να σχολιάζει τα φανελλάκια, τα μολύβια, τις ξύστρες και τα κόμικς του Minimus. Μπιχλιμπίδια μεν, αλλα δημιουργουν ενδιαφέρον. Αυτό που λεέι η Αορατη Μελάνη, ότι με τα παιχνίδια κλπ τα παιδιά δεν μάθαιναν παραπανω αλλά ενδιαφερονταν περισσοτερο, δεν είναι σημαντικό; Δε δείχνει ότι το πρόβλημα είναι κυρίως η μέθοδος διδασκαλίας;

Ένα παράπονο που έχα εγώ από τη σχολική εμπιερία ήταν ότι ποτέ δεν ξεφύγαμε από το κέιμενο. Θα μου πεις τι θα κέρδιζαμε αν η δασκάλα μας έβαζε να συστηθούμε στα αρχαία ελληνικά; Ίσως τίποτα άμεσα, αλλα θα περνάγαμε καλύτερα και θα μαθαίναμε ευκολότερα.

Σχετικά με το τι προτεραιότητες και ανάγκες έχουν τα παιδιά: πολλά μπορει να ενδιαφέρονται μόνο να μάθουν όσα μαθηματικά χρειάζονται για να παίρνουν σωστά ρέστα στο μπακάλη, αλλα το σχολείο δεν σταματάει εκεί. Ομοίως πολλά μπορέι να αδιαφορούν εντελώς για την αστρονομία, την ψυχολογία ή τη γυμναστική. Γιατί δεν εισηγέιται κανείς την κατάργηση της χημείας, αφού στο κάτω κατω μόνο πεντέξι σχολές τη χρειάζονται;

Τα ίδια επιχειρήματα μπορούμε να τα ανακυκλωνουμε για οποιοδήποτε μάθημα. Ορίστε: Εγώ είμαι υπέρ της κατάργησης της γυμναστικής στα σχολεία. Οταν πήγαινα σχολείο, όλοι οι αριστουχοι μαθητές έιχαν πάρει απαλλαγή από τη γυμναστική . Οι υπόλοιποι που δεν είχαμε γονείς πρόθυμους να δώσουν ένα δωράκι σε κανέναν ορθοπεδικό, αναγκαστικά γυμναζόμασταν και μας χάλαγε τη βαθμολογία. Η γυμναστική χωρίζει τους μαθητές σε αυτους που μπορούν να κάνουν ακροβατικά, να τρέξουν κλπ και σε αυτούς που ερχονται παντα τελευταίοι και καταιδρωμενοι.

Ομοίως ζητώ να καταργηθεί η διδασκαλία της μουσικής, γιατί όσοι τραγουδούσαν στη χορωδία έπιαρναν είκοσι χωρίς διάβασμα κι οι υπόλοιποι που δεν ήμασταν καλλίφωνοι έπρεπε να διαβάζουμε. Και τελικά δε μάθαμε το ουσιώδες, πώς να ακούμε μουσική.
κλπ κλπ κλπ

 

[anef]

SBE, τα παραδείγματα που δίνεις δεν είναι συγκρίσιμα με την περίπτωσή μας. Η κατάργηση της γυμναστικής ή της μουσικής θα ήταν κατάργηση ολόκληρων αντικειμένων, η κατάργηση των αρχαίων αφορά μόνο τη διδασκαλία της γλώσσας των αρχαίων. Τα αρχαία κείμενα από μετάφραση θα συνεχίσουν να διδάσκονται.

 

[nickel]

Επειδή η συζήτηση είναι για τα Αρχαία, ας μην πούμε τι θα θέλαμε να γίνει για τη Χημεία. Είμαστε όμως ευχαριστημένοι με το σημερινό αποτέλεσμα από τη διδασκαλία των Αρχαίων; Φεύγουν τα παιδιά από το σχολείο με την αγάπη για τη γλώσσα τους, με μια μόνιμη και βαθύτερη αντίληψη της ιστορίας της γλώσσας και του αρχαίου πολιτισμού; Διάβασα σήμερα σε ένα «αντικριαρικό» κείμενο: «Εἶναι τιμή γιά μᾶς ὅτι μιλοῦμε μέ μικρές γραμματικές διαφοροποιήσεις τή γλῶσσα τοῦ Ὁμήρου, τοῦ Πλάτωνος, τῶν Εὐαγγελίων καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας». Ο καλύτερος τρόπος να εξασφαλίσεις τη σύγχυση των παιδιών: να τους βάλεις μαζί τέσσερα αποσπάσματα (Όμηρο, Πλάτωνα, Ευαγγέλιο, Σεφέρη) για να τους δείξεις πόσο μοιάζουν. Μάλλον θα σκεφτούν πόσο διαφορετικά είναι.

Κοιτάζω το βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου. Στη σελίδα 9, για να δείξει την προσφορά της Αρχαίας Ελληνικής στις σύγχρονες ευρωπαϊκές γλώσσες, παραθέτει ένα απόσπασμα από την ομιλία του Ζολώτα στο ΔΝΤ το 1957: «Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch... In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic...»

Στο βιβλίο του καθηγητή γράφει: «Το κείμενο του Ξ. Ζολώτα κρίνεται σκόπιμο να δοθεί ολόκληρο στους μαθητές». Και παραθέτει το πλήρες κείμενο που μπορεί κανείς να βρει κι εδώ — όχι όμως την ομιλία του 1957, αλλά του 1959. (Βιβλία μαθητή και καθηγητή υπάρχουν στις σελίδες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.)

Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη επιλογή είναι ο καλύτερος τρόπος να μισήσουν τα παιδιά και τα αγγλικά. Αν οι συγγραφείς επιδεικνύουν τόση σύγχυση, φανταστείτε τι παθαίνουν οι μαθητές.

 

[Palavra]

Εντωμεταξύ, πάντα είχα την απορία ως προς το κατά πόσο το συγκεκριμένο κείμενο του Ζολώτα γίνεται εύκολα κατανοητό από το μέσο φυσικό ομιλητή της αγγλικής.

 

[Ambrose]

Φυσικά και δεν είναι κατανοητό σε φυσικό ομιλητή της Αγγλικής και λυπάμαι πολύ που αυτό το κείμενο αναπαράγεται και στα σχολεία.

 

[nickel]

Και ένα ξεκαρδιστικό διαλειμματάκι. Το 1968 οι Electric Prunes είχαν γράψει ένα άλμπουμ με τίτλο Mass in F Minor, που αποτελούσε μια ψυχεδελική εκδοχή της αγγλικής θείας λειτουργίας. Πάω στο YouTube να βρω το Kyrie Eleison (έτσι ξεκινά ο Ζολώτας την ομιλία του, με το «Kyrie», την απευθύνει στον πρόεδρο του Ταμείου) και πέφτω πάνω στο κομματάκι που είχε χρησιμοποιηθεί στο Easy Rider, αλλά...

 

[Zazula]

Φυσικά και δεν είναι κατανοητό σε φυσικό ομιλητή της Αγγλικής και λυπάμαι πολύ που αυτό το κείμενο αναπαράγεται και στα σχολεία.

http://www.sarantakos.com/language/zolotas.html

 

[agezerlis]

Οι υπόλοιποι που δεν είχαμε γονείς πρόθυμους να δώσουν ένα δωράκι σε κανέναν ορθοπεδικό, αναγκαστικά γυμναζόμασταν και μας χάλαγε τη βαθμολογία. Η γυμναστική χωρίζει τους μαθητές σε αυτους που μπορούν να κάνουν ακροβατικά, να τρέξουν κλπ και σε αυτούς που ερχονται παντα τελευταίοι και καταιδρωμενοι.

Εμείς, πάλι, όλο ποδόσφαιρο παίζαμε, και παίρναμε και καλούς βαθμούς...

 

[Zazula]

Εμείς, πάλι, όλο ποδόσφαιρο παίζαμε, και παίρναμε και καλούς βαθμούς...

Εξαρτάται από το πόσο κομπλεξικός ήταν ο γυμναστής — στη δική μου περίπτωση λ.χ., το φχαριστιόταν τρελά που ο βαθμός του ήταν το μόνο 13άρι σ' έναν έλεγχο με 20άρια. But I couldn't care less. :)

 

[SBE]

Για τους γυμναστές τα είπε ο Ζαζ. εγώ στην τάξη μου είχα τρεις κολυμβήτριες. Για τη γυμνάστριά μας ήταν τα χρυσά κορίτσια. Μεγάλο ψώνιο της οι σχολικοί αγώνες. Μας έβαζε όλους να δοκιμάσουμε μία φορά κάποιο άθλημα (ακόντιο π.χ.) χωρίς να εξηγεί πως γίνεται, κι όποιος το πετύχαινε τον έβαζε σε πρόγραμμα προετοιμασίας για τους αγώνες και για να μην την ενοχλούμε οι υπόλοιποι μας έβαζε να τρέχουμε επί μισή ώρα γύρω γύρω κι όποιος σταματούσε θα έπρεπε να τρέξει κι άλλους δέκα γύρους. Ποτέ δεν προσπάθησε να βελτιώσει τη φυσική μας κατάσταση ή να μας γυμνάσει, μας απαγόρευε να πιούμε νερό την ώρα της γυμναστικής κλπ κλπ

Τώρα για τα αρχαία...
Είναι διαφορετικό μάθημα η διδασκαλία των αρχαίων κειμένων από μετάφραση και η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Γι'αυτό τα αντιμετωπίζω σαν ξεχωριστά μαθήματα. Νόμιζα ότι το είχαμε ξεκαθαρίσει αυτό, ελπίζω η διευκρίνιση να βοηθάει, Ανεφ!

Βλέπω ότι λίγο πολύ συμφωνούμε ότι ο τρόπος που διδάσκονται τα αρχαία στα σχολεία δεν είναι καλός. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθεί το μάθημα ή ότι πρέπει να αλλάξει η μέθοδος διδασκαλίας;
Επιπλέον, είναι το μόνο μάθημα που διδάσκεται με άσχημο τρόπο;