Άνω και κάτω τελεία: ακολουθείται από κεφαλαίο ή όχι;

[pidyo]

Πιδύε, ασφαλώς και το πρώτο ζητούμενο είναι να ακολουθούνται οι ίδιοι κανόνες σε μια δημοσίευση· η συνέπεια πάνω απ' όλα. Δεν είπε κανείς να παίρνουμε κεφάλια άμα γίνει κάποιο λάθος, και ερράρε ουμάνουμ εστ, αλλά από εκεί μέχρι τη δυνατότητα δημιουργίας προσωπικού στιλ βιβλιογραφικών παραπομπών! Αυτό είναι από τα άγραφα! Τι να πω, χαζοί είναι στην Εσπερία που από τις αρχές του εικοστού αιώνα αποφάσισαν να καθήσουν κάτω και να συμφωνήσουν σε ένα μοντέλο τυποποίησης; Για διευκόλυνση δεν το έκαναν;

Όχι, δεν ήταν χαζοί, έκαναν αυτό που έπρεπε, για τα δεδομένα της εποχής. Γιατί τότε, η τυποποίηση για το ανθρώπινο μάτι ήταν το μέγιστο που μπορούσαν να πετύχουν. Τώρα, το βασικό είναι η μηχαναγνώσιμη (μαθαίνω) τυποποίηση. Εκεί, πρέπει να πάρεις κεφάλια. Αλλά το τι φαίνεται στο χαρτί, ή στα πίξελ είναι το ουμάνουμ της υπόθεσης. Εκεί, υπάρχουν πλέον τα εργαλεία με τα οποία μπορείς να συνδυάσεις την αναγκαία τυποποίηση στο μη ορατό υπόβαθρο, με τα προσωπικά γούστα, τις ανάγκες συγκεκριμένων γνωστικών κλάδων, τις τυποεκδοτικές παραδόσεις, κλπ. χωρίς εκπτώσεις, ξαναλέω, στο τυποποιημένο και βιβλιοθηκονομικά ορθά δομημένο υπόβαθρο.

 

[Themis†]

Ας χαλάσω τη σούπα αναφέροντας τις αυθαίρετες προσωπικές μου προτιμήσεις για τη μνεία τίτλων και υποτίτλων:
- Στις περισσότερες περιπτώσεις θα μου ταίριαζε καλύτερα η παύλα από την άνω και κάτω τελεία, αλλά βέβαια αναγνωρίζω την πανίσχυρη επιρροή των αγγλοσαξονικών ηθών και εθίμων. Δεν είναι πολλές οι καθαρές επεξηγήσεις, ούτε οι δύο τίτλοι μπορούν συχνά να συνδεθούν σαν τμήματα της ίδιας περιόδου.
- Στις περισσότερες περιπτώσεις θα μου ταίριαζε καλύτερα να αρχίζει ο δευτερεύων τίτλος με κεφαλαίο. Πόσο μάλλον που οι Αγγλοσάξονες έχουν καθιερώσει και ένα σχήμα όπου συχνά ο τίτλος είναι κάτι πιασάρικο και συχνά ακατανόητο, μαρκετινίστικης φύσης, ενώ ο δευτερεύων τίτλος είναι ο μόνος ουσιαστικός. Για παράδειγμα, στον υποθετικό τίτλο
Προφιτερόλ: Έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
θα σας πήγαινε να γραφτεί το "Έργα" με πεζό; Εμένα σίγουρα όχι.

 

[nickel]

Το προφιτερόλ σου, Θέμη, θα μπορούσε να έχει τις παρακάτω εκδοχές. Διαλέγετε και παίρνετε:

1. Προφιτερόλ — Έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
2. Προφιτερόλ — έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
3. Προφιτερόλ: Έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
4. Προφιτερόλ: έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
5. Προφιτερόλ. Έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
6. Έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας (Αυτό το προφιτερόλ το πήρε ο Ζάζουλας)

 

[Themis†]

Εγώ προτιμάω το 1, αλλά μου είναι πια αποδεκτό και το 3. Το προφιτερόλ δεν τολμάω να το πάρω, γιατί χρειάζεται καμιά φορά για καλοπιάσματα, για να μη μας δείρουν.

 

[Earion]

:lol:

 

[drsiebenmal]

Υπάρχει τωόντι μεταφράστρια ονόματι Προφιτερόλη;

Και μη διστάζετε να ερευνάτε τας γραφάς. Πώς αλλιώς θα μαθαίνατε ότι η αγγλική Γουικιπίντια γνωρίζει ακόμη και ότι:

Profiteroles in Greece (Greek: Προφιτερόλ, Prophiteról), Turkey and Italy are often served in a bowl, covered with chocolate sauce, and topped with whipped cream.

Είναι τρομακτικό, ώρες-ώρες, όχι;

Α, ναι. Το ξέχασα:

 

[Zazula]

Διαλέγετε και παίρνετε:

1. Προφιτερόλ — Έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
2. Προφιτερόλ — έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
3. Προφιτερόλ: Έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
4. Προφιτερόλ: έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
5. Προφιτερόλ. Έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας
6. Έργα και ημέρες μιας μεταφράστριας (Αυτό το προφιτερόλ το πήρε ο Ζάζουλας)

Το έξι, το έξιιιιιι!!! :laugh:

 

[SBE]

Profiteroles in Greece (Greek: Προφιτερόλ, Prophiteról), Turkey and Italy are often served in a bowl, covered with chocolate sauce, and topped with whipped cream.

O πατριώτης δεν έχει βγει εκτός Ιταλίας, Τουρκίας και Ελλάδας, φαίνεται. Αλλά ξέρει ακριβώς πώς το θέλει το προφιτερόλ του.

 

[anef]

Εγώ να ευχαριστήσω βιαστικά-βιαστικά, για να μην το ξεχάσω. Δεν πρόλαβα να διαβάσω προσεκτικά τα τελευταία μηνύματα, αν έχω καμιά απορία μπορεί να επανέλθω.

 

[Palavra]

Έχω μια ερώτηση για δυνατούς λύτες σχετικά με τον κανόνα της διπλής τελείας: Στο παρακάτω παράδειγμα, θα θεωρούσαμε ότι η λίστα με τα ελληνικά στοιχεία που ακολουθεί είναι απαρίθμηση και άρα οι προτάσεις πρέπει να ξεκινήσουν με πεζό ή ότι οι προτάσεις είναι αυτούσιες και άρα οι προτάσεις πρέπει να ξεκινήσουν με κεφαλαίο;

Σας ευχαριστώ σε κάθε περίπτωση :)


Οι αλλαγές που θα γίνουν στο δωμάτιο είναι οι εξής:
α. Η τραπεζαρία διαμορφώνεται διαφορετικά:

i. το τραπέζι αλλάζει θέση​

ii. οι τοίχοι βάφονται​

β. Το υπνοδωμάτιο διακοσμείται ξανά:

i. αγοράζουμε νέο κρεβάτι​

ii. αλλάζουμε τις κουρτίνες​

 

[nickel]

Εμένα μου αρέσει που οι προτάσεις στο (α) και το (β) αρχίζουν με κεφαλαίο. Για λόγους συνέπειας, θα προτιμούσα να δω κεφαλαίο στην αρχή και των προτάσεων (περιόδων) αποκάτω (στα i και ii).

 

[Earion]

Προτιμώ τα κεφαλαία. Είναι πλήρεις προτάσεις.

 

[anepipsogos]

Βάλτε με κι εμένα με τα κεφαλαία.
Πάντως αν διόρθωνα αυτό το κείμενο, δεν θα ψιλολογούσα το πράμα. Μακάρι να ήταν αυτά τα θέματα

 

[nickel]

Πάντως αν διόρθωνα αυτό το κείμενο, δεν θα ψιλολογούσα το πράμα. Μακάρι να ήταν αυτά τα θέματα

Καλημέρα. Έχω την εντύπωση ότι γράφτηκε στα γρήγορα για να μας δώσει να καταλάβουμε το ερώτημα.

 

[Palavra]

Χεχεχ, ναι, και βασικά δεν είναι καν αυτή η πρόταση. Επιπλέον, χρειάζεται να το ψιλολογήσω :)

 

[dharvatis]

Δεν σας καταλαβαίνω: αφού μετά το «οι εξής» ξεκινάει απαρίθμηση, πώς γίνεται να μπούν κεφαλαία; Δεν πρόκειται για χωριστά αριθμημένα σημεία που τελειώνουν με τελεία, αλλά για μια ενιαία λίστα. Όπως ακριβώς τα στοιχεία i και ii ξεκινούν με μικρό μετά από άνω-κάτω τελεία, έτσι θα πρέπει να ξεκινούν και τα α και β.

 

[nickel]

Ο κανόνας που μιλάει για πεζά σε απαρίθμηση δεν μιλά για κανονικές περιόδους, νομίζω.

 

[dharvatis]

Σύμφωνοι, αλλά δεν τις εξαιρεί κιόλας: στα στοιχεία i και ii, ας πούμε, έχουμε και πάλι κανονική περίοδο αλλά δεν μας πειράζει το ότι ξεκινούν με πεζό. Και με δεδομένο ότι η εισαγωγική πρόταση δεν τελειώνει με τελεία αλλά με άνω-κάτω τελεία, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ολόκληρη η απαρίθμηση αποτελεί μία περίοδο (που λέει ο λόγος).

 

[nickel]

Εγώ πάντως, όπως ήδη εξήγησα, θα το είχα γράψει (στίξει), χωρίς συντακτικές αλλαγές, ως εξής:

Οι αλλαγές που θα γίνουν στο δωμάτιο είναι οι εξής:

α. Η τραπεζαρία διαμορφώνεται διαφορετικά:​

i. Το τραπέζι αλλάζει θέση​

ii. Οι τοίχοι βάφονται​

β. Το υπνοδωμάτιο διακοσμείται ξανά:​

i. Αγοράζουμε νέο κρεβάτι​

ii. Αλλάζουμε τις κουρτίνες​

Και θα περνούσα το υπόλοιπο απόγευμα προβληματιζόμενος αν θα βάλω τελείες ή όχι (αλλά όχι πολύ — οι Αγγλοσάξονες τις έχουν καταργήσει ακόμα και στις πλήρεις περιόδους).

 

[dharvatis]

Όμως κεφαλαία χωρίς τελείες είναι κάπως... κάπως