Search results

Μόνο που στο νήμα απ' όπου ξεκίνησε η συζήτηση, το δημόσιο -χμ...- έργο αφορούσε γι' άλλη μια φορά τσιμέντα, πλάκες, παρτέρια και δώσ' του τσιμέντα, πλάκες, παρτέρια... Παναπεί ράβε ξήλωνε γκρέμιζε χτίζε, παναπεί εργολάβους. Και πριν προλάβεις να με κατακεραυνώσεις, κάνε ένα μικρό γκάλοπ να...

Συγγνώμη αν ρωτάω άσχετα, αλλά από τις Καταστάσεις Πελατών-Προμηθευτών που πρέπει να συμπίπτουν δεν συνάγεται κανένα συμπέρασμα;

Αχ, τι ωραία τιμωρία! :wub:

Και ένα ζωάκι που πήγαινε για γατί αλλά στο δρόμο ξεστράτισε και έγινε γουόμπατ. Ooooo, the belly rubs... :wub::wub:

Έτσι ακριβώς!:upz::laugh:

Α, ρε πατέρα, δε μ' έκανες εργολάβο... :curse:

Παίρνοντας αφορμή από εδώ Such stuff as dreams are made on Prospero: Our revels now are ended. These our actors, As I foretold you, were all spirits, and Are melted into air, into thin air: And like the baseless fabric of this vision, The cloud-capp'd tow'rs, the gorgeous palaces, The solemn...

Νικ, priorities, priorities! Δόκτωρ, είσαι σίγουρος ότι τα δημόσια έργα είναι η λύση; Πάλι;

Eπειδή καταλαβαίνω το πνεύμα της διαφωνίας σας, δεν ισχυρίστηκα ποτέ (Άλεξ) ότι δεν θέλω να κουνιέται φύλλο καλλιτεχνικά μέχρι να μη μείνει κανείς που να τρέφεται από συσσίτια. Εννοούσα ότι το συγκεκριμένο έργο πάει γυρεύοντας να γίνει ένα τεράστιο υπνωτήριο (και όχι μόνο) δυστυχισμένων ανθρώπων...

Τώρα, να πω την αμαρτία μου, ωραία τα όνειρα και τα σχέδια, ωραίες και οι χορηγίες, αλλά... Πέρα από το μαριαντουανετικό υφάκι του Κασιμάτη, πέρα από το ότι τσουβαλιάζει φύρδην μίγδην πράγματα που ή δεν καταλαβαίνει (γκραφίτι δεν είναι πάντα χουλιγκανισμός και οι γκραφιτάδες δεν είναι πάντα...

Έλα, ρε συ, δόχτορα. Το "αφειδώλευτος" αναζητούσε ο άθρωπας, εκεί στην άκρη της γλώσσας του το είχε, αλλά το ρημάδι δεν έβγαινε. Ε, έβαλε κι αυτός τον δαπανηρό και ησύχασε. Ουφ.

Σ' αυτό το πνεύμα θα έπρεπε, για παράδειγμα, να παίρνουν κι άλλοι σειρά σιγά σιγά. Και μπαίνει το ερώτημα: πού σταματάει η απαίτηση για επιστροφή, γιατί και με ποια κριτήρια;

Καλημέρα! Με τον όρο εκτενής εννοείται η εκτενής ικεσία. Κάποια σχετικά με τη λειτουργία δες εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%9B%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1...

Τη μία και μοναδική φορά που αποφάσισα να μην υπογράψω τη μετάφραση ενός βιβλίου με το πραγματικό μου όνομα, ο εκδότης δέχτηκε χωρίς την παραμικρή αντίρρηση την παράκλησή μου να δημοσιευτεί με άσχετο ψευδώνυμο . Έκοψα κανονικότατα δελτίο και πληρώθηκα επίσης κανονικότατα.

Για Κουνάδη μιλάμε, βρε SBE. Ξέχασες τι εστί κ.κ.Κ; (κύριος κύριος Κουνάδης, μην πάει ο νους :devil:σας αλλού)

Πριν κάτι αιώνες δεκαετίες, στην ξύλινη γλώσσα των κομμάτων, αυτό λεγόταν μίνιμουμ πλατφόρμα συνεννόησης. Το επίπεδο, δηλαδή, όπου όλοι συμφωνούσαν, έστω κι αν στην επόμενη στροφή γινόταν σφαγή. Δεν θα μπορούσες, λοιπόν, να πεις κάτι σαν: ελάχιστο/κατώτατο/βασικό/ πιο κάτω δεν πάει επίπεδο...

Κι εγώ είμαι εξίσου δύσπιστη. Καταρχάς δεν ξέρω πώς θα κατάφερναν να πάρουν τόσο κοντινά πλάνα από τόσες διαφορετικές γωνίες χωρίς να αντιληφθεί κανείς το παραμικρό, και κατά δεύτερο αμφιβάλλω αν θα διακινδύνευαν μια μηνυσάρα από τον αγχωμένο για πρόκληση ψυχικής οδύνης. Γιατί τότε δε θα...

Ω, ναι, είμαι κι εγώ αυτής της λογής :D (και της άλλης ;))

Υπάρχουν και κάποιοι που γράφουν παιχνιδιάρικα για τα εβδομήνταζ. Αλλά παιχνιδιάρικα όμως, ε;;) Ομολογώ ότι πολύ συχνά πηγαίνω να γράψω μηχανικά κι αυτόματα κάτι σαν η μουσική των εξήντα, αλλά, επειδή δεν την έχω δει ακόμα να χρησιμοποιείται ευρέως, κωλώνω. Ξεκινήστε και σας ακολουθώ...