H Katalin Varga, βρίσκεται στους αντίποδες του Inception. Με ελάχιστα μέσα (ένα από αυτά η μουσική, ή μάλλον, οι ήχοι) και μια απλούστατη ιστορία, στήνεται μια ταινία υποβλητική, σκοτεινή, λυρική, τρομακτική, ανθρώπινη, τραγική. Ο ελληνικός τίτλος, μη χάσει, προδίδει την πλοκή...
Πολύ ενδιαφέρον...