Ὁ τὸ πάλαι παίζων,
πᾶσιν δὲ λέγων
τὰ γελοῖα, δεῦρ’ ἴδε
πῶς κατάκειμαι μόνος,
μόνος, ἄλλο γὰρ οὐδέν.
Φιλοκύνηγος ἐγὼ Μακεδών,
ῥητιάρις ἄλειπτος,
τῷ χα̣λκεῖ στεφάνῳ
μ̣οῖρ̣αν ἴσην ἔλαχον.
Ἀνατολὴ Φιλοκυνήγῳ
ἀνδρὶ ἐκ τῶν ἰδίων
αὐτοῦ μνήμης χάριν.
(Κλαυδιόπολις Βιθυνίας, 2ος αι. μ.Χ.)
Εγώ που παλιά...