Search results

Ο Σεφέρης είχε κάτι επιβλητικό, ήταν ένας πραγματικός κύριος. Μείναμε οι δυο μας σε μια γωνιά του καθιστικού και αρχίσαμε τη συζήτηση για τα ποιήματά του και προπαντός τις συμβολικές εικόνες του. Είχα αμέτρητες απορίες. Οι απαντήσεις του είχαν κάτι προσεκτικό και λεπταίσθητο, σαν να μην ήθελε να...

Κώστα, έχεις δίκιο σε πολλά σημεία (π.χ. ότι ο εκφασισμός της γερμανικής κοινωνίας είχε όντως προχωρήσει βαθιά, παρά τον δυτικό της χαρακτήρα, ότι μορφές ολοκληρωτισμού και Δυτικός κόσμος δεν ήταν ασυμβίβαστα, και παράδειγμα η Ισπανία του Φράνκο και η Πορτογαλία του Σαλαζάρ), αλλά εγώ...

Βλέπω το νούμερο των 614.053 (π.χ. εδώ). Θυμάμαι ότι στην απογραφή του καλοκαιριού του 2011 είχε προκύψει ένας αριθμός κατά εκατό χιλιάδες μεγαλύτερος (712.076, βλ. εδώ). Δηλαδή μέσα σε δύο χρόνια έχουν αποχωρήσει 100.000 εργαζόμενοι στο δημόσιο. Άρα, αν κατά τη μνημονιακή μας υποχρέωση πρέπει...

Ωραία ιδέα, Νίκελ, αλλά είμαστε σίγουροι ότι όλοι αυτοί που περιμένουν στην ουρά δεν είναι ξεψαχνισμένοι ένας προς έναν από τους νεοεναζί ότι είναι δικοί τους; Και κάτι άλλο: πόσο εύκολο σου είναι να καθήσεις σε μια ουρά για κάμποσα λεπτά και να βλέπεις γύρω σου φάτσες και βλέμματα; Ή ν' ακούς...

Μια σταλιά το Μπαράκι, αλλά σπουδαίο. Θα το θυμόμαστε. Να θυμηθούμε και εδώ την αναχώρηση του Νίκου Μαμαγκάκη, που μνημονεύσαμε κι εκεί.

αετονύχηδες του επιδόματος στρατολογίας;

Στις αρχές του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου επιτρεπόταν ακόμα όποιος είχε στρατιωτική υποχρέωση αλλά δεν ήθελε να πάει στον πόλεμο να πληρώνει αντικαταστάτη και να τον στέλνει στη θέση του. Ο αντικαταστάστης, για να επιβραβευτεί η προθυμία του να υπηρετήσει, έπαιρνε αυτό το ποσόν, το «ρεγάλο»...

Δεν είναι μόνο μικρόψυχος ο πρύτανης, είναι και τυφλός. Γράφει λες και δεν έχει και η δικιά μας ιστορία, των Νεοελλήνων, σκελετούς στο ντουλάπι.

Επίσης βλέπω ότι μετριόμαστε κάμποσοι που θητεύσαμε στο μοντελισμό, ε; Το Golden Hind της Airfix το θυμάται κανείς;

Λαουντάμπιλε Δαεμάνε, που όλο πας και μου μπλέκεις με τα λατινικά --και δη τα ακαδημαϊκά, σε περιμένω στη γωνία.

SR71-Blackbird, Faster than Missiles Δε μ' ενθουσίασε. Μάλλον φταίνε τα πατατάκια με γεύση από μανιτάρια σιιτάκε.

Σε συνάντησα στην πλαζ και φορούσες τιρκουάζ και φορούσες τιρκουάζ στο λαιμό μαντήλι

αγκιστροειδές

Κρίμα που δεν επικράτησε το Φανερωμένη. Δεν βρίσκω ούτε ένα λόγο ενάντια στη χρήση του.

Μου θυμίζετε μια επιστολή που πήρα από γνωστή δεξαμενή σκέψης στην Ελλάδα, στην οποία ο διευθυντής απευθυνόταν γενικά στους παραλήπτες με το χαιρετισμό: Αγαπητοί όλοι (=Dear all). Δεν άντεξα και τους το επισήμανα γραπτά. Από τότε δεν την ξαναείδα την έκφραση.

Ζάζουλα, ίσως να σ' ενδιέφεραν αυτές εδώ οι φωτογραφίες: Θωρακισμένες ντρεζίνες του γερμανικού στρατού, στη σιδηροδρομική γραμμή Κατερίνης-Θεσσαλονίκης, Μάιος 1944, όπως βεβαιώνεται χειρόγραφα στην πίσω όψη: Άλλη θωρακισμένη ντρεζίνα, στην Αλεξανδρούπολη: Και, τέλος, σχεδιαστική...

Μπορεί ο νομοθέτης να θέλει να τις αντιμετωπίσει διαφορετικά αλλά η λογική να θέλει να τις ενοποιήσει και γι' αυτό να χρειάζεται το υπερώνυμο. Οι σύνδεσμοι που βάζει ο Νίκελ μας αφήνουν να καταλάβουμε ότι η εννοιολογική αντιμετώπιση έρχεται από το παρελθόν, από την ιουδαιο-χριστιανική παράδοση...

Θυμάστε το μέτρο της συλλογής αποδείξεων; Το πιο άμεσο και, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το πιο δίκαιο και δημοκρατικό φορολογικό μέτρο, μετά τις ατέρμονες παλινωδίες και γελοιότητες που ακούμε κάθε μέρα, πνέει κι αυτό τα λοίσθια. Έρχομαι από τη λαϊκή της γειτονιάς και σας φέρνω τα νέα από το...

Κι αυτό καλό, Πιδύε. Ευχαριστούμε. Υ.Γ. Χμμμ... πολλά ορθογραφο-τυπογραφικά λάθη με την πρώτη κιόλας ματιά. Αυτό εδώ, που κοίταξα, ας πούμε, κατακρεουργημένο. Να τα αποδώσουμε όλα στους επιγραφοποιούς ή μήπως και στον δαίμονα του σαρωτή;

Ωραίο το αρχαίο αφορμίζομαι, και φτιάχνει δυνατή εικόνα για μεταφορές. Αλλά νομίζω ότι το ρήμα είναι αφορμώμαι. Δες και στο ΛΝΕΓ ένα λήμμα πιο κάτω, Δόκτορα: (αφορμώμαι, ρ. αμετάβ. αποθ. «ξεκινώ, αρχίζω από κάπου, έχω ως αφετηρία»). Δεν είναι ακριβώς λεξιπλασία, αλλά δεν θα ήταν και η πρώτη...