Η δικιά μου αγαπημένη παρετυμολογία πάντως μου προέκυψε τις προάλλες, όταν έτυχε να συζητάω με τη μάνα μου για χρώματα... και φτάνει η κουβέντα στο σομόν... :) «Ξέρεις, μάνα» της λέω «το σομόν θα μπορούσαμε να το λέμε και 'σολομί', μια και το όνομά του το παίρνει από το πώς λένε το σολομό στα γαλλικά». «Τι λες πάλι, μωρέ;!» μου απαντάει, «τι σχέση έχει με το σομόν ο σολομός - ο σολομός είναι πιο κοκκινωπός, ενώ το σομόν είναι πιο προς το ροζ! Από το 'σώμα' το λέμε έτσι το σομόν, επειδή έχει το χρώμα της επιδερμίδας! Γι' αυτό και το γράφουμε με Ω. Άντε, με νευρίασες πάλι - πολύξερε!»
