Πανεπιστήμια: ριζικές αλλαγές και δημόσια διαβούλευση

[nickel]

Κάποια εργασιακή πίεση αυτών των ημερών δεν μου έχει αφήσει την ευκαιρία να καλομελετήσω τις αλλαγές που προτείνει η κυβέρνηση, αλλά έχω την υποψία ότι υπάρχει ψωμί για συζήτηση.

Ξεκινώ με έναν απλό σύνδεσμο στο πλούσιο ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας με τον τίτλο Πανεπιστήμια Α.Ε. Φαντάζομαι ότι το «Α.Ε.» δεν σημαίνει «ανώτατη εκπαίδευση».

Από την αντιπολίτευση η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη υποστηρίζει ότι «έχει έρθει η ώρα για μια συνολική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία θα αποτελέσει έναν από τους πυλώνες υπέρβασης της τρέχουσας κρίσης και θα συντονίσει την πορεία της χώρας με τον ενιαίο ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο». Σύμφωνα με ανακοίνωσή της, θα συμβάλει «σ' έναν ειλικρινή διάλογο για τη μεταρρύθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης».

Τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, στις δηλώσεις που είδα στην «Ε», απαντούν παβλοφικά, με εξαρτημένα αντανακλαστικά κακής αντιπολίτευσης (περίπου όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν αντιπολίτευση). Ρε παλικάρια, επειδή αυτό το πράμα θέλει μια κάποια συναίνεση, υπάρχει ελπίδα για κάτι καλύτερο; Λιγότερο υφάκι pro bono Βόζεμπεργκ και περισσότερη διάθεση να φτιάξουμε την καταβαραθρωμένη;

 

[azimuthios]

Εγώ τρελαίνομαι για τέτοιες αλλαγές. 11 χρόνια τώρα σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ έχουν δει αρκετά τα ματάκια μου σε βαθμό που να πιστεύω ότι μια αλλαγή, οποιαδήποτε, είναι πάντα καλύτερη από αυτό που έχουμε.

Επί της ουσίας τώρα, οι εξαγγελίες είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και όλες οι αλλαγές που προτείνονται είναι κατά τη γνώμη μου σωστές και απαιτούμενες.

Από την άλλη θα δούμε πάντα αν εφαρμοστούν πώς θα είναι και τι θα γίνει τελικά.

Ελπίζω συνδικάτα, παρατάξεις, φοιτητές, αριστεροί δεξιοί μεσαίοι κλπ να δουν τι πραγματικά χρειάζεται και να μην ξεκινήσει ένας κύκλος απεργιών και καταλήψεων για να μη χαθούν τα κεκτημένα και οι καρέκλες όπως πάντα.

Θα υπάρξουν σίγουρα αντιδράσεις και αγκυλώσεις. Εγώ ελπίζω για χάρη αυτής της παιδείας που θέλω να υπηρετώ να μην περάσει η καφρίλα και η νοοτροπία του νεοέλληνα...

Όσο για τον τίτλο του άρθρου, τον βρίσκω άστοχο τουλάχιστον και απληροφόρητο, ορμώμενο από αντιλήψεις του παρελθόντος...

Να συμπληρώσω ότι στην Κύπρο που είμαι τώρα όλα αυτά εφαρμόζονται (μικρά τμήματα, διδακτικές μονάδες, χρηματοδότηση κλπ) και έχω εντυπωσιαστεί μέχρι στιγμής από την υψηλή ποιότητα φοιτητών και πανεπιστημίου.

Υ.Γ. Αυτή τη φορά θα γίνω εγώ μάλλον ο κυνικός και κάποιοι άλλοι οι ρομαντικοί...

 

[nickel]

Όσο για τον τίτλο του άρθρου, τον βρίσκω άστοχο τουλάχιστον και απληροφόρητο, ορμώμενο από αντιλήψεις του παρελθόντος...

Ο τίτλος του άρθρου ήταν φτηνό χιούμορ ή φτηνή αντιπολίτευση. Το κύριο άρθρο της εφημερίδας είναι πιο προσεκτικό στις διατυπώσεις και τις επιφυλάξεις του.

 

[drsiebenmal]

Ο τίτλος του άρθρου ήταν φτηνό χιούμορ ή φτηνή αντιπολίτευση. Το κύριο άρθρο της εφημερίδας είναι πιο προσεκτικό στις διατυπώσεις και τις επιφυλάξεις του.

Η κατακλείδα όμως του προσεκτικού άρθρου μας θυμίζει πού ζούμε (δική μου έμφαση):

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ όμως προσοχή στους κανόνες που η ελληνική πολιτεία, σε συνεργασία με τα ανώτατα ιδρύματα, θα θέσει, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος κάποια Πανεπιστήμια να γίνουν παραρτήματα επιχειρήσεων. Το άνοιγμα στην αγορά πρέπει να εξυπηρετεί ερευνητικούς σκοπούς του Πανεπιστημίου και όχι το αντίστροφο. Το Πανεπιστήμιο παρέχει γνώσεις και δεξιότητες στους σπουδαστές του. Το ίδιο πρέπει να καθορίζει τη σχέση του με την αγορά, χωρίς όμως το άγχος τής πάση θυσία αναζήτησης πόρων.

Αυτή είναι μία επιφύλαξη που την ακούω συχνά. Τι σημαίνει όμως; Ότι (ένα ή περισσότερα) πανεπιστήμια θα μελετούν τα προβλήματα κάποιου κλάδου ή κάποιας τεράστιας επιχείρησης (π.χ της ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας :)) και θα «παράγουν» ειδικά εκπαιδευμένους επιστήμονες; Ότι, για παράδειγμα, τα εφτά τουριστικά ΤΕΙ που έχουμε (π.χ. στη Ρόδο και στην Κρήτη) θα έπρεπε να συνεργάζονται με τοπική τουριστική βιομηχανία ώστε να μην μένουν κενά και χωρίς ντόπιους σπουδαστές; Ότι, ξερωγώ, η σχολή ναυπηγών του ΕΜΠ θα γίνει παράρτημα των ναυπηγείων του Σκαραμαγκά; Μα πού αλλού θα δουλέψουν οι ναυπηγοί αν όχι στα ναυπηγεία; Ότι τελικά, οι φοιτητές θα πρέπει να μαθαίνουν πράγματα που θα τους είναι χρήσιμα και για την επαγγελματική τους αποκατάσταση και όχι γενικούρες που θα τους κάνουν δέσμιους του καθε ρουσφετολόγου βουλευτή; Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι ακριβώς είναι αυτός ο κίνδυνος;

 

[Palavra]

Την ίδια απορία είχα κι εγώ όταν διάβασα το άρθρο. Είναι σίγουρο ότι η σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας έχει και αρνητικές πλευρές, ωστόσο δε ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία, η οποία μας επιτρέπει να σπουδάζουμε μόνο και μόνο για τη χαρά της μάθησης. Οι σπουδές, θεωρητικά, πρέπει να έχουν αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, κάτι που αυτή τη στιγμή δεν προσφέρουν, τουλάχιστον όχι σε μεγάλο βαθμό.

 

[nickel]

Ελπίζω να σημαίνει αυτό που γράφει και με το οποίο μπορούμε εύκολα να συμφωνήσουμε: να μη γίνουν τα πανεπιστήμια «παραρτήματα επιχειρήσεων». Βεβαίως, να έχουν σχέση με το σύνολο του κλάδου και οι ναυπηγοί με τα ναυπηγεία. Αλλά να μην έχουμε σχολές να κάνουν μελέτες για συγκεκριμένες επιχειρήσεις σε βάρος άλλων επιχειρήσεων του κλάδου. (Εκτός αν φτιάχνουν μια ολόκληρη νέα πτέρυγα... :) )

 

[rogne]

Προσωπικά ομολογώ ότι όταν διαβάζω (και ακούω) για "σύνδεση αξιολόγησης-χρηματοδότησης", για "διεθνείς οίκους αξιολόγησης", για "ξένους εμπειρογνώμονες", για "φοιτητικές κάρτες-κουπόνια", για "ψηφιακά συγγράμματα", για "Καλλικράτη στα ΑΕΙ", για "ευελιξία στη διαμόρφωση πτυχίων", κ.ο.κ., ένα σύγκρυο με πιάνει: κούφιες τεχνοκρατικές εξαγγελίες που δεν μπορεί κανείς παρά να υποθέσει ότι υποκρύπτουν κακές προθέσεις. Δεν είναι ανάγκη να προωθείς το αγοραίο πανεπιστήμιο για να γλιτώσεις από το αρτηριοσκληρωτικό, "της Μεταπολίτευσης". Έχει βέβαια και καλά σημεία όλο αυτό το πρόγραμμα που διακηρύσσει ασαφώς η κυβέρνηση (πριμοδότηση των Σχολών έναντι των Τμημάτων, κατάργηση της συνδιοίκησης των φοιτητών, κατάργηση των εξεταστικών), αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι στην πράξη θα γυρίσουν ανάποδα: η πριμοδότηση των Σχολών θα γίνει διοικητικός συγκεντρωτισμός, η κατάργηση της συνδιοίκησης κατάργηση του ασύλου, η κατάργηση των εξεταστικών κατακερματισμός των πτυχίων, και πάει λέγοντας. Δεν βλέπω δηλαδή ούτε ένα στοιχείο κεντρικής εκπαιδευτικής πολιτικής στο όλο σχέδιο, κάτι που να το συνέχει και να του δίνει αυτονομία - μόνο οικονομικό φιλελευθερισμό εφαρμοσμένο στα ΑΕΙ.

 

[drsiebenmal]

Ελπίζω να σημαίνει αυτό που γράφει και με το οποίο μπορούμε εύκολα να συμφωνήσουμε: να μη γίνουν τα πανεπιστήμια «παραρτήματα επιχειρήσεων». Βεβαίως, να έχουν σχέση με το σύνολο του κλάδου και οι ναυπηγοί με τα ναυπηγεία. Αλλά να μην έχουμε σχολές να κάνουν μελέτες για συγκεκριμένες επιχειρήσεις σε βάρος άλλων επιχειρήσεων του κλάδου. (Εκτός αν φτιάχνουν μια ολόκληρη νέα πτέρυγα... :) )

Επειδή στο θεωρητικό, αυτό το «όχι σε βάρος άλλων επιχειρήσεων», συμφωνούμε, πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό το «σε βάρος άλλων»στην Ελλάδα; Εννοώ κάποια πρακτικά παραδείγματα, πέρα από το θεωρητικό (πίσω από το οποίο βλέπω ήδη να σηκώνονται ταμπούρια.) Εδώ έχουμε περισσότερες σχολές ανά κλάδο από σοβαρές (με την έννοια του βαλκανικού έστω μεγέθους) αντίστοιχες κλαδικές επιχειρήσεις που να χρειάζονται εξειδικευμένη έρευνα --ή όχι;

Edit: Είδα και τις επιφυλάξεις του rogne. Δεν έχει άδικο, στην Ελλάδα ζούμε. Αλλά από αυτή την Ελλάδα πρέπει να ξεφύγουμε κάπως. Ας βρούμε τα σωστά, να τα στηρίξουμε.

 

[rogne]

Επειδή στο θεωρητικό, αυτό το «όχι σε βάρος άλλων επιχειρήσεων», συμφωνούμε, πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό το «σε βάρος άλλων»στην Ελλάδα; Εννοώ κάποια πρακτικά παραδείγματα, πέρα από το θεωρητικό

Τα επιχειρησιακά πανεπιστήμια είναι κάτι απαξιωμένο παντού αλλού εκτός ίσως από την Ελλάδα του μέλλοντος. Μου έρχεται στο νου μια τέτοια ιστορία πριν από μερικά χρόνια στη Γαλλία: επαρχιακό πανεπιστήμιο που χρηματοδοτούταν από τοπικό παράρτημα πολυεθνικής - έκλεισε το παράρτημα, έκλεισε το πανεπιστήμιο, έμειναν άνεργοι οι απόφοιτοι... Δεν νομίζω ότι επαναλήφθηκε έκτοτε το πείραμα... Δυστυχώς δεν έχω πρόχειρες τις λεπτομέρειες: περιοχή, ποια πολυεθνική ήταν, κλπ. Θυμάμαι πάντως ακόμα τα παιδιά που μοίραζαν κείμενα διαμαρτυρίας στην BnF, κάπου γύρω στο 2005-2006.

Πρακτικά, εύκολα φαντάζεται κανείς κάτι παρόμοιο και στα καθ' ημάς, χωρίς καν να μπουν πολυεθνικές στη χρηματοδότηση. 5-6 ονόματα να σκεφτούμε, μεγαλοπαραγόντων της χώρας που θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν κατ' αποκλειστικότητα πανεπιστήμια, και τους βλέπουμε ήδη να σκοτώνονται μεταξύ τους με θύματα τελικά τα πανεπιστήμια και τους απόφοιτους...

 

[nickel]

Δεν ξέρω λεπτομέρειες για τις σχέσεις των σχολών θετικής κατεύθυνσης με την αγορά εργασίας, αλλά ανάμεσα σε δύο άκρα (την πλήρη αποσύνδεση και την πλήρη εξάρτηση), ας τους φωτίσει κάποιος να βρουν την καλύτερη μέση οδό. Στα δικά μας: Επειδή άλλαξαν πολλές φορές τα προγράμματα από τα δικά μου τα χρόνια, είμαι περίεργος να μάθω πόσο κοντά βρίσκονται π.χ. το Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας (ΤΑΓΦ) του Καποδιστριακού ή το Μεταφραστικό του Ιονίου στις ειδικότερες δεξιότητες που ζητά η αγορά από τους πτυχιούχους. Κάποιοι που πρόσφατα πήραν το χαρτί και έχουν ανακαλύψει τι ζητά η αγορά, πόσο μεγάλο ποσοστό των σπουδών τους θα έλεγαν ότι πρέπει να επικαιροποιηθεί (να πεταχτεί στα άχρηστα και να αντικατασταθεί από πιο σύγχρονη ύλη);

 

[azimuthios]

Σωστές οι απορίες του rogne αλλά εμένα προσωπικά με θλίβει το γεγονός ότι επειδή ζούμε στην Ελλάδα όπου τίποτα δεν γίνεται σωστά να σκεφτόμαστε πως καλύτερα να μη γίνουν αλλαγές, αφού ποιος ξέρει πώς θα εφαρμοστούν...

Ποιος ξέρει; Ίσως και να εφαρμοστούν έστω στο ελάχιστο σωστά.

Και μόνο οι εξεταστικές να καταργηθούν, η συνδιοίκηση των πανεπιστημίων από τους φοιτητές και να μπουν οι διδακτικές μονάδες και το αναμορφωμένο πρόγραμμα σπουδών, εγώ τουλάχιστον θα είμαι ευχαριστημένος...

Τώρα δεν είμαι!

 

[SBE]

Έχοντας διαβάσει στα πεταχτά τα προτεινόμενα, θυμάμαι ότι η σύνδεση σπουδών και αγοράς εργασίας ήταν κάτι το οποίο άκουγα κι εγώ σα φοιτήτρια πολύ και μάλιστα θυμάμαι και την ΠΣΚ να το ζητάει (ναι, ακόμα κι η ΠΣΚ). Δηλαδη δεν είναι καινούργιο φρούτο.
Με την εμπειρία από αλλού πλέον ξέρω ότι ορισμένες σχολές δεν προσφέρονται για τέτοιες σχέσεις, και τα πανεπιστήμια στηρίζουν τις σχολές αυτές από τα χρήματα που βγάζουν άλλες σχολές, είτε με δωρεές και χρηματοδότηση από τα χρήματα που πάνε σε τέχνες και γράμματα.
Όμως... η διασύνδεση με τη βιομηχανία προϋποθέτει την ύπαρξη βιομηχανίας.

ΥΓ Και φυσικά εξακολουθώ να πιστεύω ότι στο θέμα της διδασκαλίας τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν υστερούν από άλλα, κι ας έχουν δεκαπέντε εξεταστικές.

 

[azimuthios]

Και φυσικά εξακολουθώ να πιστεύω ότι στο θέμα της διδασκαλίας τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν υστερούν από άλλα, κι ας έχουν δεκαπέντε εξεταστικές.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αλλά επειδή ξέρω ότι μένεις και διδάσκεις στο Λονδίνο, πες μας λίγο πώς κάνεις τη δουλειά σου εκεί και θα σου πω κι εγώ ή και άλλοι πώς γίνεται εδώ...

Οι εξεταστικές όμως είναι ένα σύστημα που δεν προωθεί τη γνώση και την κριτική ικανότητα αλλά διαιωνίζει την παπαγαλία και προστατεύει τους φοιτητές που δεν πατάνε ποτέ σε όλο το εξάμηνο και όταν έρθει ο Ιούνιος ή ο Φεβρουάριος γεμίζουν ασφυκτικά τα αμφιθέατρα και τις αίθουσες.

Για μένα, οι υποχρεωτικές παρουσίες και η κατάργηση κάποιων, αν όχι όλων, εξεταστικών είναι αλληλένδετα πράγματα. Όταν ο φοιτητής ακόμα και κατόπιν εξαναγκασμού έρχεται στην τάξη και ακούει τον (καλό) καθηγητή, τότε μπορεί να πιστοποιήσει τη γνώση και την κατανόηση του αντικειμένου μέσα στην τάξη και όχι διαβάζοντας μια μέρα στο τέλος και αντιγράφοντας από τον μπροστινό του ό,τι δεν ξέρει. Επίσης, τρόπον τινά θα αναγκαστούν οι καθηγητές να κάνουν ακόμα καλύτερες παραδόσεις αφού θα απαλλαγούν από τον όποιο ωχαδερφισμό έχουν σκεπτόμενοι ότι έτσι κι αλλιώς θα έρθουν οι φοιτητές στο τέλος παπαγαλίζοντας ένα βιβλίο εκατονταετίας ώστε να τους βάλουν βαθμό και να ξεμπερδεύουν.

Εγώ ανέκαθεν έβαζα εργασίες και εβδομαδιαία assignments τονίζοντας στους φοιτητές μου ότι πρέπει να απαλλαγούν από το άγχος των εξετάσεων και ότι το μάθημα το περνάνε μέσα στην τάξη. Μέχρι στιγμής, ήμουν τυχερός και είχε επιτυχία το σύστημα αυτό... Ξέρετε όμως πόσες εργατοώρες θέλεις για να διορθώνεις συνέχεια μικρές ή μεγάλες εργασίες προσεκτικά;

Όλα είναι ωραία όταν υπάρχει θέληση και συνείδηση... και σίγουρα όλα γίνονται... :)

 

[Porkcastle]

Δεν με βρίσκουν καθόλου σύμφωνη οι υποχρεωτικές παρουσίες στη δημόσια παιδεία, ιδιαίτερα σε θεωρητικά μαθήματα. Γενικά, δεν με βρίσκει σύμφωνη η οποιαδήποτε μορφή εξαναγκασμού στον χώρο της μάθησης. Κτγμ είναι άλλη μια ευκαιρία για κατάχρηση εξουσίας από τους διδάσκοντες (εννοώ τη συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς, που θα έπρεπε να βρίσκεται πολύ, πολύ μακριά από τον χώρο της εκπαίδευσης) και για αντιπαραγωγική δυσαρέσκεια από τους διδασκόμενους -ας μην ξεχνάμε εξάλλου πως στα πανεπιστήμια φοιτούν ενήλικοι, όχι παιδιά.

Από τη δική μου εμπειρία έχω διαπιστώσει πως, όταν το διδακτικό υλικό είναι εκσυγχρονισμένο και πλήρες, όταν οι διδάσκοντες είναι καλοί στη δουλειά τους και οι συνθήκες ευνοϊκές γενικότερα, οι φοιτητές θα ενδιαφερθούν και θα πάνε από μόνοι τους -και ο καθένας θ' αποκομίσει ό,τι μπορεί. Στα πρώτα μαθήματα του έτους/εξαμήνου (ή στα πρώτα μαθήματα κάποιου καθηγητή) θυμάμαι τις αίθουσες γεμάτες. Το αν θα παρέμεναν γεμάτες και μετά τις πρώτες δυο βδομάδες όμως ήταν στο χέρι του διδάσκοντα (και, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση, οι 9 στους 10 έκαναν μάθημα με μονοψήφια νούμερα στο τέλος). Στη σχολή μου δεν είχαμε υποχρεωτικές παρουσίες, όλοι όμως γνωρίζαμε πως για κάποιους διδάσκοντες η υποχρεωτική παρουσία ήταν άγραφος νόμος -και δεν χρειάζεται, πιστεύω, να σας πω πόσο εύκολο είναι να δώσεις το παρόν για τους τύπους αλλά να κοιμάσαι με τα μάτια ανοιχτά...

 

[drsiebenmal]

Νομίζω ότι στον ακαδημαϊκό χώρο, η υποχρεωτική παρουσία θα έρθει... εθελοντικά αν το μάθημα γίνεται όπως το περιγράφει ο Αζιμούθιος (ενδιαφέρον, με πρακτικά συνεχή συμμετοχή με ασκήσεις και πειράματα --και την επακόλουθη δέσμευση του καθηγητή να συμμετέχει και αυτός) αλλά και με εξετάσεις με ανοιχτά βιβλία.

Μου είναι αδιανόητο πώς μπορεί να γίνονται εξετάσεις σε οποιοδήποτε πανεπιστημιακό (ίσως και όχι μόνο) μάθημα χωρίς ανοιχτά βιβλία, όταν η ουσία της ανώτατης εκπαίδευσης είναι να έχεις χωνέψει την ύλη, να ξέρεις πού βρίσκεται αυτό ακριβώς που ζητάς για να το εντοπίζεις γρήγορα, και να μπορείς να δημιουργήσεις καινούργια πράγματα. Ότι είναι δύσκολο για τον καθηγητή να οργανώνει τέτοιες εξετάσεις, αυτό ξαναπέστο.

 

[Alexandra]

Μου είναι αδιανόητο πώς μπορεί να γίνονται εξετάσεις σε οποιοδήποτε πανεπιστημιακό (ίσως και όχι μόνο) μάθημα χωρίς ανοιχτά βιβλία, όταν η ουσία της ανώτατης εκπαίδευσης είναι να έχεις χωνέψει την ύλη, να ξέρεις πού βρίσκεται αυτό ακριβώς που ζητάς για να το εντοπίζεις γρήγορα, και να μπορείς να δημιουργήσεις καινούργια πράγματα.

Είναι σαν να ζητάς από μεταφραστή να περάσει από τεστ χωρίς να έχει μαζί του λεξικά.

 

[Porkcastle]

Είναι σαν να ζητάς από μεταφραστή να περάσει από τεστ χωρίς να έχει μαζί του λεξικά.

Ακριβώς έτσι ήταν οι εισαγωγικές εξετάσεις του Ιονίου όταν μπήκα. Και στο πρώτο έτος είχαμε έναν καθηγητή που απαγόρευε τα λεξικά στις εξετάσεις του.

 

[Alexandra]

Τότε, δεν πρέπει να απορούμε που μερικοί μεταφραστές έχουν πάρει διαζύγιο με τα λεξικά.

 

[azimuthios]

Δεν με βρίσκουν καθόλου σύμφωνη οι υποχρεωτικές παρουσίες στη δημόσια παιδεία, ιδιαίτερα σε θεωρητικά μαθήματα. Γενικά, δεν με βρίσκει σύμφωνη η οποιαδήποτε μορφή εξαναγκασμού στον χώρο της μάθησης. Κτγμ είναι άλλη μια ευκαιρία για κατάχρηση εξουσίας από τους διδάσκοντες (εννοώ τη συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς, που θα έπρεπε να βρίσκεται πολύ, πολύ μακριά από τον χώρο της εκπαίδευσης) και για αντιπαραγωγική δυσαρέσκεια από τους διδασκόμενους -ας μην ξεχνάμε εξάλλου πως στα πανεπιστήμια φοιτούν ενήλικοι, όχι παιδιά.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν συμφωνώ μαζί σου, όπως και με τον δόκτορα... Γενικώς νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε εδώ μέσα...
Παρόλα αυτά να τονίσω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όταν περνάς στην αντίπερα όχθη. Κατανοώ το δικαίωμα επιλογής, κατανοώ ότι εγώ είμαι από τους τυχερούς που είτε επειδή κάνω καλά τη δουλειά μου είτε επειδή πολλές φορές διδάσκω πρακτικά μαθήματα όπως η λογοτεχνική μετάφραση ας πούμε είτε λόγω του συνδυασμού και των δύο, έχω ακροατήριο. Να θυμίσω όμως ότι το κριτήριο των 18-22, με χρόνια τριβή σε λανθασμένες πολιτικές και διδασκαλίες και την επακόλουθη διαφθορά σωστής αντίληψης και κρίσης που φέρνει η παιδεία στην Ελλάδα, δεν είναι πάντα το καλύτερο όσον αφορά στην επιλογή των μαθημάτων. Έχω τύχει να είμαι συνάδελφος με διακεκριμένους του χώρου τους και αποδεδειγμένα καλούς και στη δουλειά τους (για να σας προλάβω να μην πείτε ότι άλλο η γνώση και άλλο η μεταδοτικότητα) που δεν είχαν κοινό, ξέρετε γιατί; Γιατί το μάθημά τους θεωρούνταν "δύσκολο" και γιατί ήταν θεωρία... και όχι χειροτεχνία... Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν όταν δούλευα στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών στο Ναύπλιο που τα παιδιά γέμιζαν ασφυκτικά τις αίθουσες της ενδυματολογίας και της σκηνογραφίας και της υποκριτικής και σε μαθήματα ιστορίας θεάτρου ή ιστορίας υποκριτικής ή άλλα ενδιαφέροντα θεωρητικά δεν πατούσαν γιατί δεν καταλάβαιναν ότι για να φτάσουμε στην πράξη θέλουμε και θεωρία και ότι για να κάνουν αυτά που έκαναν κάποιοι διάβασαν πρώτα θεωρία. Αλλά ξέρετε τι έλεγαν; Θα τα διαβάσουμε στο τέλος και θα γράψουμε.
Ε, λοιπόν, εγώ αυτά τα παιδιά μπορώ να τα εμπιστευτώ ότι θα έρθουν στο μάθημά μου;
Η έμπνευση είναι κάτι που είναι πολύ σημαντικό και δουλεύω σε όλη μου τη ζωή σχεδόν για να πετύχω να την παρέχω... αλλά η έμπνευση πρέπει να έχει και το ακροατήριό της και είμαι σίγουρος ότι όλοι έχουν να κερδίσουν περισσότερα από το να πηγαίνουν στα μαθήματα παρά από το να μην πηγαίνουν και το αν θα κάνει μάθημα ο καθηγητής ή όχι να εξαρτάται από το whim του καθενός... Ακόμα και αυτός που κοιμάται με ανοιχτά μάτια, θα κάνει υπνοπαιδεία.

Ας μη μας πιάνει σύνδρομο καταδίωξης και παραβίασης της ελευθερίας μας σε ένα τόσο απλό πράγμα. Ας δούμε τα θετικά του που είναι πολύ περισσότερα για το σαθρό εκπαιδευτικό μας σύστημα... Δεν νομίζω ότι έπαθε κανείς ποτέ κάτι από μια παρακολούθηση... :)

 

[agezerlis]

μάλιστα θυμάμαι και την ΠΣΚ να το ζητάει (ναι, ακόμα κι η ΠΣΚ). .

ΠΣΚ σημαίνει Παρασκευοσαββατοκύριακο.