Τη Γλώσσα μού την έδωσαν με μπόλικα Κεφαλαία;

nickel

Administrator
Staff member
Ι. Τα αρχικά όλων των κύριων ονομάτων γράφονται πάντοτε με κεφαλαίο γράμμα, ενώ τα αρχικά των κοινών ονομάτων γράφονται κατά κανόνα με μικρό γράμμα, πλην συγκεκριμένων ειδικών περιπτώσεων.

Επομένως, με κεφαλαίο αρχικό γράφονται:
α) τα κύρια ονόματα προσώπων (ανθρωπωνύμια). Επισημαίνεται ότι με κεφαλαίο γράφεται μόνο το πρώτο γράμμα κάθε ονόματος. Εξάλλου, το όνομα γράφεται πρώτο και το επώνυμο δεύτερο:
Σταύρος Δήμας, Ανδρούλλα Βασιλείου, Γκόρντον Μπράουν, Karl von Kempis, Charles de Gaulle
Δύο επισημάνσεις:
— Στα κοινοτικά κείμενα, ιδίως στα νομοθετικά (π.χ. στο σημείο των υπογραφών), τα ξένα ονόματα δεν μεταγράφονται κατά κανόνα στα ελληνικά, αλλά αφήνονται όπως στο πρωτότυπο.
— Ενίοτε στα κοινοτικά κείμενα το επώνυμο γράφεται με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Ο έλληνας μεταφραστής ακολουθεί στο σημείο αυτό την πρακτική του πρωτοτύπου.

β) τα κύρια ονόματα ζώων (ζωωνύμια): Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις για την κλωνοποίηση της Ντόλης.

γ) τα κύρια ονόματα πραγμάτων όπως κτιρίων, εφημερίδων, πλοίων κ.λπ.: Η υπογραφή της συνθήκης προσχώρησης έγινε στο Ζάππειο. Η Ελευθεροτυπία εκδίδεται στην Αθήνα. Ο τορπιλισμός της Έλλης έγινε το 1940.

δ) τα εθνικά και τα πατριδωνυμικά: Ο πρόεδρος της Επιτροπής είναι Πορτογάλος. Ο ευρωβουλευτής που υπέβαλε την ερώτηση είναι Θεσσαλός. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει προγράμματα για τη βελτίωση της κατάστασης των Ρομά.

Όταν όμως τα εθνικά ή τα πατριδωνυμικά έχουν θέση επιθέτου, γράφονται στα κοινοτικά κείμενα με μικρό αρχικό (αντίθετη είναι η πρακτική που ακολουθείται συχνά στην Ελλάδα ως προς το θέμα αυτό*): Ο πρόεδρος της Επιτροπής είναι γνωστός πορτογάλος πολιτικός. Ορισμένοι θεσσαλοί βουλευτές δεν συμφώνησαν με το έργο ανασύστασης της Κάρλας.

Με μικρό αρχικό γράφονται και τα επίθετα που παράγονται από εθνικά ή πατριδωνυμικά: Το ρωσικό φυσικό αέριο που παίρνει η Ελλάδα είναι μειωμένο λόγω προβλημάτων μεταφοράς.

* Για παράδειγμα, ο Γ. Μπαμπινιώτης, στο Ορθογραφικό λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Κέντρο Λεξικολογίας ΕΠΕ, Αθήνα, 2008, αναφέρει επί λέξει (στη σ. 97 του ένθετου Ορθογραφικού Παραρτήματος) ότι γράφονται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα τα εθνικά —πατριδωνυμικά— ακόμη και ως επίθετα. Την ίδια άποψη διατυπώνει και ο Οδηγός των εκδόσεων Πατάκη (σ. 106 του πρώτου τόμου). Στη Γραμματική Holton κ.ά. (σημείο 2.1.4, σ. 34) τα εθνικά και τα πατριδωνυμικά δεν θεωρούνται επίθετα αλλά ουσιαστικά, ακόμη και όταν έχουν θέση επιθέτου. Ουσιαστικά και όχι επίθετα θεωρεί τα εθνικά και τα πατριδωνυμικά και ο Μ. Τριανταφυλλίδης στη Γραμματική του (σημείο 282, σ. 128 επ.). Την πρακτική που ακολουθείται στον παρόντα Οδηγό συνιστούν, μεταξύ άλλων, οι καθηγητές Ε. Κριαράς και Δ. Μαρωνίτης.

Με μικρό γράφονται επίσης τα ονόματα των γλωσσών (και στο σημείο αυτό μερικοί ακολουθούν στην Ελλάδα αντίθετη πρακτική): Θα υπάρχει διερμηνεία από τα αγγλικά και τα γαλλικά προς τα ελληνικά.

ε) τα τοπωνύμια και οι γεωγραφικές ονομασίες:

Στο Λουξεμβούργο και στις Βρυξέλλες εδρεύουν πολλοί διεθνείς οργανισμοί. Το ακρωτήριο Ταίναρο είναι το νοτιότερο σημείο της Πελοποννήσου.

Για τα τοπωνύμια και τις γεωγραφικές ονομασίες πρέπει να επισημανθούν τα εξής:

i) Όταν το τοπωνύμιο ή η γεωγραφική ονομασία αποτελείται από δύο ή περισσότερες λέξεις που είναι απαραίτητες για τον σαφή προσδιορισμό του/της, τότε όλες οι λέξεις (πλην των άρθρων) γράφονται με κεφαλαίο αρχικό:

η Νέα Νότια Ουαλία, η Κάτω Σαξονία, ο Μέλας Δρυμός, η Μαύρη Θάλασσα, η Ερυθρά Θάλασσα, ο Βισκαϊκός Κόλπος, το Λευκό Όρος, το Σαν Φρανσίσκο

Όταν όμως το τοπωνύμιο ή η γεωγραφική ονομασία προσδιορίζεται με απόλυτη ακρίβεια και χωρίς ένα από τα συστατικά μέρη του, τότε το μη αναγκαίο συστατικό μέρος (το οποίο πολλές φορές παραλείπεται στην πράξη) μπορεί —και συνιστάται— να γράφεται με μικρό αρχικό:

το Αιγαίο πέλαγος, η Μεσόγειος θάλασσα, η Βαλτική θάλασσα, ο Νείλος ποταμός

Το ίδιο συμβαίνει καταρχήν όταν ο κατά κυριολεξία γεωγραφικός όρος προηγείται, γιατί στην περίπτωση αυτή δεν είναι συνήθως απαραίτητος για τον σαφή προσδιορισμό του τοπωνυμίου ή της γεωγραφικής ονομασίας:

η λίμνη Παμβώτιδα, το ακρωτήριο Ταίναρο, ο ποταμός Αμαζόνιος

Όταν όμως ο κατά κυριολεξία γεωγραφικός όρος προηγείται μεν, αλλά είναι απαραίτητος για τον σαφή προσδιορισμό του τοπωνυμίου ή της γεωγραφικής ονομασίας, τότε γράφεται με κεφαλαίο αρχικό:

το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, η Θάλασσα των Σαργασών, το Τρίγωνο των Βερμούδων

ii) Τα άρθρα, οι προθέσεις και οι σύνδεσμοι που περιέχει το τοπωνύμιο γράφονται με μικρό αρχικό:

η Λωρίδα της Γάζας, το Όρος των Ελαιών

iii) Για τα τοπωνύμια και τις γεωγραφικές ονομασίες που περιέχουν τα επίθετα βόρειος, νότιος, ανατολικός, δυτικός, κεντρικός, ισχύουν τα εξής:

Όταν το προσδιοριστικό επίθετο δεν αποτελεί τμήμα γεωγραφικού όρου, πρέπει να γράφεται με μικρό αρχικό• όταν όμως αποτελεί τμήμα γεωγραφικού όρου, πρέπει να γράφεται με κεφαλαίο αρχικό. Επομένως: βόρεια Αμερική (= το βόρειο τμήμα της Αμερικής, μη προσδιοριζόμενο επακριβώς), Βόρεια Αμερική (= η υποήπειρος της αμερικανικής ηπείρου)• βόρεια Ελλάδα (= το βόρειο τμήμα της Ελλάδας, μη προσδιοριζόμενο επακριβώς), Βόρεια Ελλάδα (= γεωγραφικός όρος που δηλώνει το σύνολο των διαμερισμάτων της Μακεδονίας και της Θράκης). Ομοίως:

ο Βόρειος Πόλος (γεωγραφικός όρος), η βόρεια Γαλλία (το βόρειο τμήμα της Γαλλίας), η Νότια Αφρική (η χώρα), η νότια Αφρική (το νότιο τμήμα της αφρικανικής ηπείρου), η κεντρική Ασία (= το κεντρικό τμήμα της ασιατικής ηπείρου), Δυτική Όχθη (= η συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή της Μέσης Ανατολής)

Στα αγγλικά και τα γαλλικά χρησιμοποιούνται ενίοτε διαφορετικοί όροι για τις δύο περιπτώσεις:

South Africa — southern Africa, Afrique du Sud — Afrique méridionale

Σε μερικές περιπτώσεις όροι αυτού του είδους δεν έχουν μόνο γεωγραφική διάσταση, αλλά εμπεριέχουν και ιστορικοπολιτικές συνδηλώσεις. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να γράφονται με κεφαλαία τα αρχικά:

οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τα Δυτικά Βαλκάνια

στ) τα ονόματα των ημερών της εβδομάδας και των μηνών:

Δευτέρα, Τρίτη κ.ο.κ. — Ιανουάριος, Μάρτιος κ.ο.κ.

Αντίθετα, τα ονόματα των εποχών γράφονται με μικρό αρχικό: άνοιξη, καλοκαίρι.

ζ) τα ονόματα των εορτών (εορτωνύμια): τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, το Ραμαζάνι, τα Παναθήναια κ.λπ.

η) η λέξη Θεός και τα συνώνυμά της (Πανάγαθος, Μεγαλοδύναμος κ.λπ.), όταν χρησιμοποιούνται με την έννοια του μοναδικού υπέρτατου όντος (όχι, για παράδειγμα, για τους θεούς του Ολύμπου ή για τους «θεούς» των γηπέδων), η λέξη Παναγία —όταν χρησιμοποιείται με την έννοια της μητέρας του Ιησού Χριστού και όχι μεταφορικά— και τα συνώνυμά της (Θεοτόκος, Μεγαλόχαρη κ.λπ.) και η λέξη Μεσσίας, όταν αναφέρεται στον Χριστό. Αντίθετα, τα ονόματα των θρησκειών και των οπαδών τους γράφονται με μικρό αρχικό:

χριστιανισμός, μουσουλμανισμός, βουδισμός κ.λπ. — χριστιανός, μουσουλμάνος, βουδιστής κ.λπ.

θ) οι ονομασίες επιστημονικών και εκπαιδευτικών θεσμών και ιδρυμάτων: η Ακαδημία Αθηνών, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Όταν, όμως, η δήλωση δεν είναι ειδική και εξατομικευμένη αλλά γενική και αόριστη (δεν προσδιορίζεται κάποιο συγκεκριμένο ίδρυμα), τότε οι σχετικές λέξεις γράφονται με μικρό αρχικό:

Τα πανεπιστήμια και τα πολυτεχνεία αυτής της χώρας είναι πολύ υψηλού επιπέδου.

ι) οι ονομασίες επιστημών και τεχνών σε επίσημους τίτλους: καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, διδάκτορας Φυσικής

ια) οι ονομασίες των χρονικών υποδιαιρέσεων της γεωλογίας, της παλαιοντολογίας, της προϊστορίας, της πρωτοϊστορίας και της ιστορίας: η Πρωτογεωμετρική, το Καινοζωικό, ο Μεσαίωνας, η Αναγέννηση, ο Μεσοπόλεμος

Όταν, όμως, οι λέξεις αυτού του είδους χρησιμοποιούνται ως επίθετα ή μεταφορικά, γράφονται με μικρό αρχικό:

Στο μουσείο εκτίθενται σαρκοφάγοι από την πρωτογεωμετρική περίοδο. Η κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές της χώρας αυτής είναι πραγματικός μεσαίωνας.

ιβ) τα ονόματα ουράνιων σωμάτων:

Ο πυρήνας της Γης έχει διάμετρο 6 900 χιλιόμετρα. Ο Ήλιος είναι ο αστέρας του ηλιακού μας συστήματος.

Όταν, όμως, οι όροι αυτοί δεν χρησιμοποιούνται με την έννοια του ουράνιου σώματος αλλά με άλλες έννοιες, γράφονται με μικρό αρχικό:

Η ελληνική γη είναι εύφορη. Το μέλλον των Κυπρίων στη γη των προγόνων τους.

Ειδικά, για τη λέξη ήλιος πρέπει να επισημανθεί ότι γράφεται με κεφαλαίο μόνο σε αστρονομικά, αστροφυσικά και συναφή επιστημονικά συμφραζόμενα. Στις άλλες περιπτώσεις, που είναι και οι συντριπτικά περισσότερες στα κοινοτικά κείμενα, γράφεται με μικρό αρχικό:

Εκμετάλλευση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως το νερό, ο ήλιος και η βιομάζα. Διαφοροποίηση του παράκτιου τουρισμού, ο οποίος παύει να εξαρτάται από το τρίπτυχο «θάλασσα, ήλιος, άμμος».

ιγ) οι επιστημονικές ονομασίες φυτών και ζώων, όταν αναφέρονται για να δηλώσουν το γένος ή ταξινομικό άθροισμα μεγαλύτερο από το γένος (δηλαδή: οικογένεια, τάξη, ομοταξία, συνομοταξία, βασίλειο).

Τα Ορθόπτερα είναι μια τάξη της ομοταξίας των Εντόμων.

Στη διωνυμική ονοματολογία, που εφαρμόζεται στη βιολογία, το πρώτο όνομα είναι το όνομα του γένους (κεφαλαίο αρχικό) και το δεύτερο το όνομα του είδους (μικρό αρχικό). το Χηνοπόδιο το λευκό, ο Canis lupus, ο Felis silvestris.

ιδ) τα σημεία του ορίζοντα:

Η Μπουρκίνα Φάσο περιβάλλεται από το Μαλί προς Βορρά και Δύση, τον Νίγηρα και το Μπενίν ανατολικά, το Τόγκο, τη Γκάνα και την Ακτή Ελεφαντοστού προς Νότο.

Με κεφαλαίο αρχικό γράφονται οι όροι αυτοί και όταν χρησιμοποιούνται μεταφορικά:

Ανήκομεν εις την Δύσιν. Πολλοί φοιτητές στρέφονται για τις σπουδές τους προς την Ανατολή. Πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια για τη βελτίωση της ισορροπίας μεταξύ Βορρά και Νότου.

ιε) οι τίτλοι συγγραμμάτων και έργων λογοτεχνίας και τέχνης:

Εισαγωγή στο Αστικό Δικονομικό Δίκαιο, Ο Κατάδικος, Έγκλημα και Τιμωρία, Αξιωματικός Περιπόλου

Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι τα τελευταία χρόνια ο κανόνας αυτός έχει ατονήσει πολύ. Μάλιστα, όταν ο τίτλος είναι αρκετά μακροσκελής, συνιστάται να γράφεται με κεφαλαίο μόνο το αρχικό γράμμα της πρώτης λέξης (αλλά όλος ο τίτλος να γράφεται με πλάγια γράμματα).

Διοργανικό εγχειρίδιο σύνταξης κειμένων | Κοινός πρακτικός οδηγός για τα πρόσωπα που συμβάλλουν στη σύνταξη των κοινοτικών κειμένων | Ένας ήρωας του καιρού μας | Η μικρή κυρία του μεγάλου σπιτιού

ιστ) τα σύμβολα των μονάδων μέτρησης που προέρχονται από ονόματα προσώπων. Επομένως: V (βολτ), γιατί προέρχεται από το όνομα του ιταλού φυσικού Volta• W (βατ), γιατί προέρχεται από το όνομα του άγγλου μηχανικού Watt• Ν (νιούτον), γιατί προέρχεται από το όνομα του Νεύτωνα (Newton) κ.ο.κ. (αλλά: s, kg κ.ο.κ., γιατί δεν προέρχονται από ονόματα προσώπων).

Όμως, οι ονομασίες των μονάδων μέτρησης γράφονται πάντοτε με μικρό αρχικό, ακόμη και αν προέρχονται από ονόματα προσώπων: βολτ, βατ, αμπέρ, καντέλα κ.ο.κ.

Όσον αφορά τα προθέματα που χρησιμοποιούνται συχνά μπροστά από τις μονάδες μέτρησης επισημαίνεται ότι τα σύμβολα για προθέματα από το μέγα (Μ) και άνω, δηλαδή γίγα (G), τέρα (T) κ.λπ. γράφονται με κεφαλαία (π.χ.: MΗz). Όλα τα άλλα γράφονται με μικρά. Όμως οι ονομασίες των προθεμάτων γράφονται με όλα τα γράμματα μικρά (π.χ.: μεγαβάτ).

Με μικρό αρχικό γράφονται και οι νομισματικές μονάδες: ευρώ, δολάριο, λίρα κ.ο.κ.
 

nickel

Administrator
Staff member
ιζ) τα κατά το πρωτόκολλο ονόματα κρατών (γράφονται με κεφαλαία τα αρχικά γράμματα όλων των λέξεων οι οποίες αποτελούν το όνομα του σχετικού κράτους πλην των άρθρων, των προθέσεων και των συνδέσμων):

το Βασίλειο του Βελγίου | η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας | η Γαλλική Δημοκρατία | το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου | το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας | οι Νήσοι Τουβαλού

Ο ίδιος κανόνας εφαρμόζεται και για τις πολιτικές οντότητες του παρελθόντος:

Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους, Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Με σημείωμα της Γενικής Διεύθυνσης Διεύρυνσης της Επιτροπής (της 12.5.2005) ορίστηκε ότι η λέξη πρώην στην ονομασία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας πρέπει να γράφεται με μικρό αρχικό.

ιη) οι επίσημες ονομασίες κρατικών θεσμικών φορέων, υπηρεσιών και διοικητικών μονάδων της εκτελεστικής, νομοθετικής ή δικαστικής εξουσίας (γράφονται με κεφαλαία τα αρχικά γράμματα όλων των λέξεων οι οποίες συναποτελούν τη σχετική ονομασία πλην των άρθρων, των προθέσεων και των συνδέσμων):

Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Διεύθυνση Κτηνιατρικής, Βουλή, Κογκρέσο, Γερουσία, Άρειος Πάγος, Συμβούλιο της Επικρατείας, Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών

Όμως, οι κάτοχοι σχετικών αξιωμάτων, τίτλων ή ιδιοτήτων γράφονται με μικρό αρχικό:

ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ο διευθυντής Κτηνιατρικής, ο βουλευτής, ο γερουσιαστής, ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο αρεοπαγίτης, ο σύμβουλος Επικρατείας, ο εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Αθηνών

Εξαίρεση 1: Για ιστορικούς λόγους (συνέχιση πολυετούς πάγιας πρακτικής) και έπειτα από σχετική απόφαση της ομάδας αναθεώρησης του Διοργανικού εγχειριδίου, τα κοινά ονόματα αυτού του είδους γράφονται με κεφαλαίο αρχικό στα σημεία των υπογραφών (νομοθετικών πράξεων, επιστολών κ.λπ.), καθώς και στις επικεφαλίδες, στο σημείο στο οποίο προσδιορίζεται ο συντάκτης/αποστολέας του εγγράφου / της επιστολής κ.λπ.

Εξαίρεση 2: Οι λέξεις αυτού του είδους γράφονται με κεφαλαίο αρχικό όταν αποτελούν τμήμα λεκτικού συνόλου όλες οι λέξεις του οποίου πρέπει, για άλλους λόγους, να γράφονται με κεφαλαία αρχικά [π.χ.: Συμβούλιο Υπουργών: η λέξη υπουργών γράφεται με κεφαλαίο αρχικό, γιατί αποτελεί μέρος της ονομασίας οργάνου διεθνούς οργανισμού• βλ. στοιχείο κ) παρακάτω].

ιθ) οι επίσημες ονομασίες διεθνών οργανισμών ή οργανώσεων:

Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κοινότητα, Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, Αφρικανική Ένωση, Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, Κοινωνία των Εθνών, Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης κ.ο.κ.

κ) οι επίσημες ονομασίες οργάνων, υπηρεσιών και διοικητικών μονάδων διεθνών οργανισμών ή οργανώσεων:

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, Συμβούλιο, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Ελεγκτικό Συνέδριο, Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, Επιτροπή των Περιφερειών, Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού, Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου, Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας, Μονάδα Editing

Όταν μια ονομασία αυτού του είδους περιέχει άλλη ονομασία, η τελευταία γράφεται επίσης με κεφαλαίο:

το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Όμως, οι κάτοχοι σχετικών αξιωμάτων, τίτλων ή ιδιοτήτων γράφονται με μικρό αρχικό:

ο πρόεδρος του Συμβουλίου, το μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο ευρωβουλευτής, το μέλος της Επιτροπής, ο επίτροπος, ο δικαστής, ο γενικός γραμματέας, ο γενικός διευθυντής, ο προϊστάμενος, ο μόνιμος αντιπρόσωπος

Εξαίρεση: λέξεις αυτού του είδους γράφονται με κεφαλαίο αρχικό μόνο όταν αποτελούν τμήμα λεκτικού συνόλου όλες οι λέξεις του οποίου πρέπει, για άλλους λόγους, να γράφονται με κεφαλαία αρχικά (π.χ.: Διάσκεψη των Προέδρων: η λέξη προέδρων γράφεται με κεφαλαίο αρχικό, γιατί αποτελεί μέρος της ονομασίας του πολιτικού καθοδηγητικού οργάνου του Κοινοβουλίου).

κα) οι επίσημες ονομασίες εθνικών, διεθνών ή κοινοτικών σωμάτων, ιδρυμάτων, οργανώσεων, κομμάτων, ταμείων κ.λπ.:

Ίδρυμα Ανιάτων, Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, Ευρωπαϊκό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης κ.λπ.

κβ) ορισμένα (ελάχιστα) κοινά ονόματα, όταν επιδιώκεται να περιοριστεί το σημασιολογικό τους εύρος, είτε για να τονιστεί ο μοναδικός τους χαρακτήρας είτε για να αντιδιασταλεί από άλλες ευρύτερες σημασίες που θα μπορούσαν να έχουν [π.χ.: Ενιαία Πράξη (η συγκεκριμένη κοινοτική συνθήκη, σε αντιδιαστολή με πράξεις άλλου είδους), ο Τύπος, για ειδική αναφορά στα μέσα μαζικής επικοινωνίας (αλλά ο μαθηματικός τύπος, ο χημικός τύπος κ.λπ.), ο Κανονισμός, αποκλειστικά για ειδική αναφορά στον κανονισμό λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο οποίος, σε αντίθεση με τους εσωτερικούς κανονισμούς του Συμβουλίου ή της Επιτροπής, δεν συνοδεύεται από το επίθετο εσωτερικός και, επομένως, μπορεί να μπερδευτεί με κανονισμό - νομοθετική πράξη του Κοινοβουλίου (και του Συμβουλίου), κ.ο.κ.]. Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται και ορισμένα κοινά ονόματα που γράφονται με κεφαλαίο αρχικό όταν χρησιμοποιούνται με έμφαση ή προσωποποιούν αφηρημένες έννοιες (π.χ.: ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης• οι καρποί της Παιδείας κ.ο.κ.) Συχνά, ωστόσο, στη γραφή των λέξεων αυτού του είδους υπεισέρχονται υποκειμενικά κριτήρια, με αποτέλεσμα να υπάρχουν αμφισβητήσεις και διαφωνίες.
 

nickel

Administrator
Staff member
ΙΙ. Ειδικότερα, πέραν των προαναφερομένων, στην κοινοτική πρακτική ισχύουν οι εξής κανόνες:

α) Η λέξη συνθήκη γράφεται άλλοτε με μικρό και άλλοτε με κεφαλαίο αρχικό. Όταν η λέξη αυτή αναφέρεται γενικά και αόριστα στις διάφορες συνθήκες που συνάπτονται σε διεθνές επίπεδο, είτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση είτε από άλλους φορείς, γράφεται με μικρό αρχικό (π.χ.: Στον τομέα της δικαστικής συνεργασίας υπάρχουν πολλές διμερείς συνθήκες). Όταν η εν λόγω λέξη αναφέρεται ειδικά στις συνθήκες του πρωτογενούς κοινοτικού δικαίου, και ιδίως στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ακολουθείται η εξής πρακτική: η λέξη γράφεται με κεφαλαίο αρχικό, όταν δεν προσδιορίζεται η σχετική συνθήκη, ούτως ώστε να γίνει με σαφήνεια η διαφοροποίηση από τις διάφορες συνθήκες άλλου είδους (π.χ.: Η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων, των εμπορευμάτων, των κεφαλαίων και των υπηρεσιών καθιερώνεται από τη Συνθήκη)• γράφεται, όμως, με μικρό αρχικό όταν υπάρχει ο προσδιορισμός της σχετικής συνθήκης (π.χ.: συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση) ή άλλος συναφής προσδιορισμός (π.χ.: ιδρυτικές συνθήκες), διότι στην περίπτωση αυτή η διαφοροποίηση από τις συνθήκες άλλου είδους είναι σαφής και δεν συντρέχει λόγος χρήσης κεφαλαίου αρχικού.

β) Οι ονομασίες των νομοθετικών πράξεων της ΕΕ αρχίζουν πάντοτε με μικρά γράμματα:

η απόφαση…, η οδηγία…, ο κανονισμός…

Για τη λέξη κανονισμός, με την έννοια του κανονισμού λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, βλ. στοιχείο κβ) παραπάνω.

Με μικρό αρχικό γράφονται επίσης και τα διάφορα άλλα έγγραφα και πράξεις που εκδίδονται από τα κοινοτικά όργανα:

σύσταση, ψήφισμα, ανακοίνωση, υπόμνημα, έγγραφο εργασίας, πράσινη βίβλος, λευκή βίβλος, έκθεση, γνώμη, γνωμοδότηση κ.ο.κ.

γ) Τα σημεία αναφοράς των κοινοτικών πράξεων αρχίζουν κατά κανόνα με μικρό γράμμα (εξαιρούνται και αρχίζουν με κεφαλαίο τα σημεία αναφοράς: Έπειτα από διαβούλευση με […], και Αποφασίζοντας με τη διαδικασία του άρθρου […],) ενώ οι αιτιολογικές σκέψεις αρχίζουν πάντοτε με κεφαλαίο. Οι αντίστοιχες εισαγωγικές φράσεις Έχοντας υπόψη: και Εκτιμώντας τα ακόλουθα: αρχίζουν με κεφαλαίο.

δ) Οι ονομασίες των διαφόρων επιτροπών που λειτουργούν στο κοινοτικό πλαίσιο γράφονται με μικρό αρχικό:

η μόνιμη επιτροπή απασχόλησης, η επιτροπή προϋπολογισμού, η επιτροπή κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης, η επιτροπή προσωπικού, η μεικτή επιτροπή, η συμβουλευτική επιτροπή, η διαχειριστική επιτροπή

Εξαιρούνται: η Επιτροπή Μόνιμων Αντιπροσώπων, η Επιτροπή Πολιτικής και Ασφάλειας και η Μεικτή Επιτροπή του ΕΟΧ.

ε) Όταν γίνεται αναφορά σε Συμβούλιο ειδικής σύνθεσης, γράφεται με κεφαλαίο αρχικό καθένας από τους τομείς αρμοδιότητας κάθε σύνθεσης. Παράδειγμα: Συμβούλιο Μεταφορών, Τηλεπικοινωνιών και Ενέργειας.

στ) Όταν γίνεται αναφορά στον πλήρη τίτλο κάποιας γενικής διεύθυνσης της Επιτροπής, όλοι οι επιμέρους τομείς αρμοδιότητάς της γράφονται στη γενική με κεφαλαία αρχικά. Παράδειγμα: Γενική Διεύθυνση Υγείας και Καταναλωτών. Η ίδια πρακτική ακολουθείται και όταν αντί των λέξεων Γενική Διεύθυνση χρησιμοποιείται το αρκτικόλεξο ΓΔ (π.χ.: ΓΔ Οικονομικών και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων).

ζ) Συχνά στα κοινοτικά έγγραφα γίνεται αναφορά σε διάφορες Αρχές (π.χ. Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων), Κέντρα (π.χ. Τεχνικό Κέντρο Γεωργικής και Αγροτικής Συνεργασίας), Παρατηρητήρια (π.χ. Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο των Φαινομένων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας) κ.λπ. Πολλές φορές οι φορείς αυτοί μνημονεύονται στα έγγραφα με την πλήρη ονομασία τους μόνο την πρώτη φορά, ενώ στη συνέχεια χρησιμοποιείται απλώς ή λέξη Αρχή (Authority), Κέντρο (Centre) κ.λπ. Στις περιπτώσεις αυτές οι εν λόγω λέξεις πρέπει να γράφονται με κεφαλαίο αρχικό Αρχή αποφάσισε […]• το Κέντρο κατέληξε στο συμπέρασμα […] κ.λπ.).

η) Για τα αρκτικόλεξα ισχύουν στην κοινοτική πρακτική οι εξής κανόνες (οι κανόνες αυτοί περιγράφονται και στο κεφάλαιο Συντομογραφίες και αρκτικόλεξα):

Για τη γραφή των ξενόγλωσσων αρκτικολέξων ακολουθείται κατά κανόνα το πρωτότυπο, καθώς τεκμαίρεται ότι ο συντάκτης του έχει ακολουθήσει τους σχετικούς κανόνες του Διοργανικού εγχειριδίου (ωστόσο, όπως επισημαίνεται στο κεφάλαιο Συντομογραφίες και αρκτικόλεξα του τρίτου μέρους του παρόντος Οδηγού, οι κανόνες αυτοί δεν είναι απολύτως συμβατοί με τους αντίστοιχους κανόνες που προβλέπονται στο έγγραφο Règles de technique législative). Οι εν λόγω κανόνες είναι κυρίως οι εξής:

i) Όσα αρκτικόλεξα αποτελούνται από μέχρι και πέντε γράμματα γράφονται με όλα τα γράμματα κεφαλαία (FEOGA).

ii) Όσα αποτελούνται από έξι ή περισσότερα γράμματα γράφονται με το αρχικό κεφαλαίο και με τα υπόλοιπα γράμματα μικρά (Eurostat, Ecofin, Unesco), εκτός αν δεν προφέρονται, οπότε γράφονται με όλα τα γράμματα κεφαλαία (CCAMLR).

iii) Ειδική περίπτωση: Τα ξενόγλωσσα αρκτικόλεξα όρων του εταιρικού δικαίου (plc = public limited company, GmbH = Gesellschaft mit beschränkter Haftung, SpA = società per azioni κ.λπ.), τα οποία περιλαμβάνονται στις επωνυμίες εμπορικών εταιρειών, δεν υπακούουν φυσικά σε κανέναν από τους προηγούμενους κανόνες και γράφονται ακριβώς όπως στην αντίστοιχη ξένη γλώσσα (π.χ.: Barclays Bank plc).

Για τη γραφή των ελληνικών αρκτικολέξων ακολουθείται ο εξής βασικός κανόνας:

Γράφονται με όλα τα γράμματα κεφαλαία χωρίς τελείες, άσχετα αν το αρκτικόλεξο σχηματίζεται μόνο από τα αρχικά γράμματα των συστατικών του λέξεων ή και από άλλα γράμματα πλην των αρχικών: ΔΕΗ, ΥΠΕΧΩΔΕ, ΠΑΣΟΚ, ΕΛΚΕΠΑ κ.ο.κ.

Εξαιρέσεις:

i) Όταν η προσθήκη και άλλων γραμμάτων στο αρκτικόλεξο, πέραν των αρχικών, δεν γίνεται απλώς και μόνο για λόγους ευφωνίας (δηλαδή για την «ομαλότερη» προφορά του αρκτικολέξου, όπως φερειπείν έγινε στα προαναφερόμενα παραδείγματα ΥΠΕΧΩΔΕ, ΠΑΣΟΚ, ΕΛΚΕΠΑ), αλλά για τη διάκριση νεοσχηματιζόμενου αρκτικολέξου από όμοιο προϋφιστάμενο, τότε τα πρόσθετα «διακριτικά» γράμματα γράφονται μικρά. Στην εξαίρεση αυτή εμπίπτουν πολλά αρκτικόλεξα που χρησιμοποιούνται πολύ συχνά στα κοινοτικά έγγραφα, όπως: ΕΤΕπ (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, για διάκριση από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος), ΚΚΕρ (Κοινό Κέντρο Ερευνών, για διάκριση από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας), ΕΤαΕ (Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων, για διάκριση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος), ΕνΔΤΚ (εναρμονισμένος δείκτης τιμών καταναλωτή, για διάκριση από τον εθνικό δείκτη τιμών καταναλωτή), ΑΕγχΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, για διάκριση από το ακαθάριστο εθνικό προϊόν), ΕθνΚΤ [εθνικές κεντρικές τράπεζες, για διάκριση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (βλ. άρθρο 10 του πρωτοκόλλου για το καταστατικό του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το οποίο προσαρτάται στη συνθήκη ΕΚ)] κ.ο.κ.

ii) Γράφονται με μικρό γράμμα τα στοιχεία του αρκτικολέξου τα οποία αντιστοιχούν σε αρχικό άρθρου ( ΕτΠ: Επιτροπή των Περιφερειών, ΤτΕ: Τράπεζα της Ελλάδος, ΣτΕ: Συμβούλιο της Επικρατείας κ.ο.κ.).

iii) Γράφονται με μικρά γράμματα (πλην του κεφαλαίου αρχικού) τα αρκτικόλεξα που έχουν ως πρώτο συστατικό/συνθετικό το ‹Ευρ› ( Ευρατόμ, Ευρωπόλ κ.ο.κ.).

iv) Γράφονται με μικρά γράμματα (πλην, ενδεχομένως, του κεφαλαίου αρχικού) τα αρκτικόλεξα που έχουν ενταχθεί στο ελληνικό λεξιλόγιο ως κανονικές λέξεις (ουσιαστικά) ξένης προέλευσης, χωρίς ενίοτε ο μέσος χρήστης της γλώσσας να συνειδητοποιεί το γεγονός ότι οι λέξεις αυτές σχηματίστηκαν αρχικά ως αρκτικόλεξα [ λέιζερ, ραντάρ, Ναζί, Γκεστάπο Γκεσταπό), Μπενελούξ κ.ο.κ.].

θ) Τέλος, σύμφωνα με τον κανόνα για καταρχήν χρήση μικρού αρχικού στα κοινά ονόματα (με την επιφύλαξη των εξαιρέσεων που προαναφέρθηκαν), χρησιμοποιούνται μικρά αρχικά για τα περισσότερα κοινά ονόματα (όρους) που συναντάμε στα κοινοτικά κείμενα, όπως, ενδεικτικά, για τους ακόλουθους: αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή, διάσκεψη κορυφής, σύνοδος κορυφής, διαρθρωτικά ταμεία, δικαιοσύνη και εσωτερικές υποθέσεις, διοικητικό συμβούλιο (εταιρειών), ευρωπαϊκή πολιτιστική πρωτεύουσα, ευρωπαϊκό έτος περιβάλλοντος, ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα, κανονισμός υπηρεσιακής κατάστασης, κοινή γεωργική πολιτική, κοινό δασμολόγιο, κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, κοινοτικό πλαίσιο στήριξης, μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα, νέο κοινοτικό μέσο, όργανο, πολυϊνική συμφωνία, πράξη προσχώρησης, προϋπολογισμός, συμφωνία, σύμφωνο, σύσταση κ.ο.κ.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Είναι εξαιρετικό έργο αναφοράς, αναμφίβολα θα πυροδοτήσει γόνιμες συζητήσεις για τις γλωσσικές προδιαγραφές που θέτει (ή δεν θέτει) και, επίσης αναμφίβολα, θα επηρεάσει και γενικότερα την ορθογραφία.

Ως προς το κομμάτι των κεφαλαίων/πεζών (με ξενίζουν αυτά τα «μικρά», ιδίως σε κανονιστικό κείμενο, αλλά de gustibus...), από την πρώτη γρήγορη ανάγνωση θα ήθελα να επισημάνω τρία σημεία:

δ) [....]
Όταν όμως τα εθνικά ή τα πατριδωνυμικά έχουν θέση επιθέτου, γράφονται στα κοινοτικά κείμενα με μικρό αρχικό (αντίθετη είναι η πρακτική που ακολουθείται συχνά στην Ελλάδα ως προς το θέμα αυτό*): Ο πρόεδρος της Επιτροπής είναι γνωστός πορτογάλος πολιτικός. Ορισμένοι θεσσαλοί βουλευτές δεν συμφώνησαν με το έργο ανασύστασης της Κάρλας.
Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να ακολουθήσω από τώρα αυτή τη σύσταση και στα δικά μου κείμενα. Ελπίζω και προσβλέπω στη διαπίδυση από τα κοινοτικά έγγραφα... :)
θ) οι ονομασίες επιστημονικών και εκπαιδευτικών θεσμών και ιδρυμάτων: η Ακαδημία Αθηνών, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Εδώ, ίσως επειδή δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη σε κοινοτικά κείμενα, δεν ρυθμίζεται κτγμ η χρήση των κεφαλαίων σε περιπτώσεις συντομογραφικής αναφοράς σε εκπαιδευτικούς θεσμούς και ιδρύματα: το Πανεπιστήμιο Αθηνών ή το πανεπιστήμιο Αθηνών; Το Σικάγο Γιουνιβέρσιτι, το Πανεπιστήμιο του Σικάγου, το πανεπιστήμιο του Σικάγου ή το πανεπιστήμιο Σικάγο Γιουνιβέρσιτι;

Επίσης, πάλι επειδή είναι ίσως εκτός συνήθους αντικειμένου των κοινοτικών κειμένων, δεν ρυθμίζεται επαρκώς η εμβέλεια του όρου εκπαιδευτικοί θεσμοί και ιδρύματα. Η γραφή με κεφαλαία στο Γενικών Λυκείων και Ημερησίων ΕΠΑΛ (βλ. στο εισαγωγικό άρθρο του νήματος) προκύπτει σαφώς αδικαιολόγητη (αφού πρόκειται για γενική αναφορά), αλλά φαίνεται σωστή η γραφή π.χ. 17ο Δημοτικό Σχολείο «Έλλη Αλεξίου». Δεν ξέρω αν έχω δίκιο με αυτή την ερμηνεία.
η) Για τα αρκτικόλεξα ισχύουν στην κοινοτική πρακτική:[...]
Για τη γραφή των ελληνικών αρκτικολέξων ακολουθείται ο εξής βασικός κανόνας: [...]
iv) Γράφονται με μικρά γράμματα (πλην, ενδεχομένως, του κεφαλαίου αρχικού) τα αρκτικόλεξα που έχουν ενταχθεί στο ελληνικό λεξιλόγιο ως κανονικές λέξεις (ουσιαστικά) ξένης προέλευσης, χωρίς ενίοτε ο μέσος χρήστης της γλώσσας να συνειδητοποιεί το γεγονός ότι οι λέξεις αυτές σχηματίστηκαν αρχικά ως αρκτικόλεξα [ λέιζερ, ραντάρ, Ναζί, Γκεστάπο Γκεσταπό), Μπενελούξ κ.ο.κ.].
Εδώ, απλώς δεν καταλαβαίνω τη χρήση του κεφαλαίου στην επισημασμένη λέξη. Θα γραφτεί δηλαδή σε ένα κείμενο (με βάση και την οδηγία στην πρώτη παραπομπή που έκανα πιο πάνω): ο αμερικανός πρεσβευτής συνάντησε στο Βερολίνο τον Ναζί ομολογό του;
 
Εδώ, απλώς δεν καταλαβαίνω τη χρήση του κεφαλαίου στην επισημασμένη λέξη. Θα γραφτεί δηλαδή σε ένα κείμενο (με βάση και την οδηγία στην πρώτη παραπομπή που έκανα πιο πάνω): ο αμερικανός πρεσβευτής συνάντησε στο Βερολίνο τον Ναζί ομολογό του;

Όχι, δεν προκύπτει αυτό. Εδώ λέει ότι η λέξη θα γραφτεί Ναζί ή ναζί (σύμφωνα με τους γενικούς κανόνες) και όχι ΝΑΖΙ. Άρα: το Δίστομο το έκαψαν οι Ναζί, ο ναζί πρεσβευτής.
 

nickel

Administrator
Staff member
Είναι αρκετές οι λεπτομέρειες στις οδηγίες του Οδηγού που μπορούμε να συζητήσουμε (μου άρεσε π.χ. η αναφορά στη μεταφορά της διαμάχης για το κεφαλαίο αρχικό του Internet στα ελληνικά: διαδίκτυο ή Διαδίκτυο;).

Θα ήθελα πάντως να κάνω μια γενική τοποθέτηση: Δύο είναι τα κυριότερα πράγματα που πρέπει να προσέξουμε αν θέλουμε να συγκροτήσουν αυτές οι οδηγίες ένα σύστημα και να γίνουν έτσι ένας πραγματικά χρήσιμος μπούσουλας:

(1) Ότι οι οδηγίες θα δείχνουν συνέπεια και ότι θα τις εφαρμόζουμε με συνέπεια (ιδίως μέσα στο ίδιο κείμενο). Θα πρέπει να αποφεύγουμε τις πολλές εξαιρέσεις. Μια διαδεδομένη αλλά «αντικανονική» χρήση ή κάποια παραδείγματα στο ΛΚΝ μπορεί να μας βάζουν σε πειρασμούς. Αξίζει να τα φέρνουμε εδώ και να τα κρίνουμε. Δυστυχώς (ή, εδώ, ευτυχώς), δεν είναι εύκολο να μετρήσουμε τη χρήση αφού οι μηχανές δεν κάνουν διάκριση ανάμεσα σε πεζά και κεφαλαία.

(2) Το κεφαλαίο αρχικό κάνει συχνά μια λέξη να διαφέρει από τη λέξη γραμμένη με πεζό αρχικό. Όταν αναρωτιόμαστε αν θα βάλουμε κεφαλαίο ή πεζό, ας σκεφτούμε αν κάνει διαφορά στη σημασία. Πολλές φορές θα μας δώσει την απάντηση. Π.χ. το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Φαίνεται ότι είναι ονομασία ιδρύματος, έστω κι αν δεν είναι η πλήρης. Ακόμα κι αν γράψεις «Πέρασα κι εγώ από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας», νομίζω ότι του πηγαίνει το κεφαλαίο, επειδή με πεζό θα έδινες την εντύπωση ότι η Αθήνα έχει ένα μόνο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Όταν γράφεις «το Πανεπιστήμιο της Αθήνας» ή «το Καποδιστριακό» ή «το Μέγαρο», για τον συνομιλητή σου με το κεφαλαίο ρίχνεις αμέσως τον προβολέα στο ένα και μοναδικό που έχεις στο νου σου (και που ελπίζεις να έχει και ο άλλος).

Για τα Έλληνας, έλληνας, ελληνικός, ελληνικά, ελληνική ή Ελληνική:
Η συνέπεια μετρά πάνω από τη σαφήνεια (καθότι δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε καταλάβουν αν γράψεις «Ομιλείτε τη γαλλική;»). Θέλω να πω, ότι αν δω τον Σαραντάκο να γράφει «ο Ισπανός πρωθυπουργός», θα τον διορθώσω γιατί ξέρω ότι κανονικά θα έγραφε «ο ισπανός πρωθυπουργός» — ενώ εγώ το αντίθετο. Είναι προφανές ότι εδώ έχουμε ένα φαινόμενο σαν τις ορθογραφικές διπλοτυπίες και κάποιοι βρίσκονται πιο κοντά στο μέλλον από άλλους. Ωστόσο, ας μην αγνοήσουμε ένα μικρό πρόβλημα συνέπειας:
Ο πρόεδρος της Επιτροπής είναι Πορτογάλος.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής είναι γνωστός πορτογάλος πολιτικός.
Θα υπάρχει διερμηνεία από τα αγγλικά και τα γαλλικά προς τα ελληνικά.
Τα αγγλικά τραγούδια μού αρέσουν περισσότερο από τα ελληνικά.

Στην πρώτη περίπτωση κάνουμε διάκριση ανάμεσα σε ουσιαστικά και επίθετα, στη δεύτερη όχι.
 

Zazula

Administrator
Staff member
(2) Το κεφαλαίο αρχικό κάνει συχνά μια λέξη να διαφέρει από τη λέξη γραμμένη με πεζό αρχικό. Όταν αναρωτιόμαστε αν θα βάλουμε κεφαλαίο ή πεζό, ας σκεφτούμε αν κάνει διαφορά στη σημασία. Πολλές φορές θα μας δώσει την απάντηση. Π.χ. το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Φαίνεται ότι είναι ονομασία ιδρύματος, έστω κι αν δεν είναι η πλήρης. Ακόμα κι αν γράψεις «Πέρασα κι εγώ από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας», νομίζω ότι του πηγαίνει το κεφαλαίο, επειδή με πεζό θα έδινες την εντύπωση ότι η Αθήνα έχει ένα μόνο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Όταν γράφεις «το Πανεπιστήμιο της Αθήνας» ή «το Καποδιστριακό» ή «το Μέγαρο», για τον συνομιλητή σου με το κεφαλαίο ρίχνεις αμέσως τον προβολέα στο ένα και μοναδικό που έχεις στο νου σου (και που ελπίζεις να έχει και ο άλλος).
Αυτό όμως εισάγει έναν παράγοντα υποκειμενικότητας, έτσι δεν είναι; Κι όπου σπέρνουμε υποκειμενικότητα, θερίζουμε τριβή (π.χ. λόγω διαφορετικής προσέγγισης στο θέμα, μπορεί να πλακωθούν ένας μεταφραστής με έναν επιμελητή — και να έχουν κι οι δυο δίκιο από την πλευρά τους). Το ΛΚΝ π.χ. δίνει παράδειγμα «ιστορία της Τέχνης». Ναι, αλλά τότε δεν θα έπρεπε να γράφουμε και «καθηγητής Ιστορίας» (κι όχι με πεζό που το 'χει);
 

nickel

Administrator
Staff member
Τον καθηγητή πολλοί τον γράφουν «καθηγητή Ιστορίας». Έτσι λέει το ένα σύστημα: τα μαθήματα με κεφαλαίο. Το ΛΚΝ είναι γεμάτο αντιφάσεις σ' αυτό το θέμα. Ταυτόχρονα, η τάση πάει προς το μέρος της πεζοποίησης. Στη διαδρομή μιας κατάστασης σαν αυτή, οι αντιφάσεις θα είναι αναπόφευκτα πολλές. Αρκεί να μη γεμίζουμε το δικό μας γραπτό με πάρα πολλές από δαύτες.
 

nickel

Administrator
Staff member
Προσθέτω από τη Νεοελληνική ορθογραφία του Γ. Παπαναστασίου (14.3):

Το αρκτικό γράμμα στις σύνθετες λέξεις

Στις σύνθετες λέξεις εφαρμόζονται οι ακόλουθοι κανόνες:

(α) Τα παρατακτικά σύνθετα γράφονται με κεφαλαίο αρκτικό γράμμα, όταν και τα δύο συνθετικά είναι κύρια ονόματα, π.χ. Σάββατο + Κυριακή > Σαββατοκύριακο.

(β) Τα προσδιοριστικά σύνθετα γράφονται με κεφαλαίο αρκτικό γράμμα, όταν το προσδιοριζόμενο συνθετικό είναι κύριο όνομα, π.χ. τρελός + Αντώνης > Τρελαντώνης, κουτσός + Φλεβάρης > Κουτσοφλέβαρος, τσίκνα + Πέμπτη > Τσικνοπέμπτη. Όταν το προσδιοριζόμενο συνθετικό δεν είναι κύριο όνομα, το προσδιοριστικό σύνθετο γράφεται με πεζό, π.χ. Σάββατο + βράδυ > σαββατόβραδο.

(γ) Τα κτητικά και τα αντικειμενικά σύνθετα, είτε κάποιο από τα συνθετικά είναι κύριο όνομα είτε όχι, γράφονται με πεζό αρκτικό γράμμα, όταν η ιδιότητα που εκφράζεται δεν αποδίδεται σε συγκεκριμένο πρόσωπο, σύνολο προσώπων κτλ., π.χ. γαλανομάτης, κατσικοκλέφτης, φιλέλληνας. Όταν όμως η ιδιότητα που εκφράζεται αποδίδεται σε συγκεκριμένο ιστορικό ή λογοτεχνικό πρόσωπο, το σύνθετο γράφεται με κεφαλαίο αρκτικό γράμμα, π.χ. Κοκκινογένης, Λεοντόκαρδος, Χαρτοπαίκτης.

(δ) Στα σύνθετα με κύριο όνομα και προτακτικό, το προτακτικό γράφεται με πεζό αρκτικό γράμμα, το κύριο όνομα με κεφαλαίο και ανάμεσά τους σημειώνεται πάντοτε ενωτικό, π.χ. παπα-Κώστας, μπαρμπα-Θανάσης. Το ίδιο συμβαίνει και στα χαλαρά σύνθετα, π.χ. τρελο-Μαρία.

Όταν δεν σημειώνεται ενωτικό, η σύνθετη λέξη γράφεται με κεφαλαίο, π.χ. Μεγαλέξανδρος, Μπαρμπαθανάσης, Μαστροδημήτρης· Παλιογερμαναράδες.
 
Συνεπώς, τελικά έχουμε Βορειοελλαδίτες και Στερεοελλαδίτες, ή μήπως όχι;
 

nickel

Administrator
Staff member
Βορειοελλαδίτες και Στερεοελλαδίτες. Αυτά είναι εύκολα. Με το σαββατοκύριακο έχω πρόβλημα εδώ και χρόνια, που το γράφω με πεζό. :eek:
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Προσθέτω από τη Νεοελληνική ορθογραφία του Γ. Παπαναστασίου (14.3):
(γ) Τα κτητικά και τα αντικειμενικά σύνθετα, είτε κάποιο από τα συνθετικά είναι κύριο όνομα είτε όχι, γράφονται με πεζό αρκτικό γράμμα, όταν η ιδιότητα που εκφράζεται δεν αποδίδεται σε συγκεκριμένο πρόσωπο, σύνολο προσώπων κτλ., π.χ. γαλανομάτης, κατσικοκλέφτης, φιλέλληνας. [...]
(δ) Στα σύνθετα με κύριο όνομα και προτακτικό [...]
Όταν δεν σημειώνεται ενωτικό, η σύνθετη λέξη γράφεται με κεφαλαίο, π.χ. [...]Παλιογερμαναράδες.

Κατά πώς φαίνεται, η εφαρμογή του κανόνα είναι δύσκολη και για τον συντάκτη του. Θα γράψει, άραγε, «Βαράτε τους, τους Παλιογερμαναράδες»; Με κεφαλαίο βάσει του δ); Σίγουρα; Μήπως πρέπει να εφαρμοστεί η παράγραφος γ) και να δώσει παλιογερμαναράδες;
 
Έχω να προσθέσω μερικές απορίες στο νήμα, γιατί πραγματικά δεν έχω βγάλει άκρη.

Οι επιστήμες γράφονται με κεφαλαίο, οκ. Όταν όμως αναφερόμαστε στη νευτώνεια φυσική, τα γράφουμε και τα δύο με κεφαλαίο; Το ίδιο ισχύει και για την κλασική φυσική;

Επίσης, όταν η φράση μου λέει "με ακόμα πιο πολύπλοκα μαθηματικά" και αναφέρεται στην επιστήμη, τι κάνω εκεί; Κεφαλαίο πάλι; (τι μπέρδεμα...)

Και κάτι ακόμα: όταν μιλάμε για θεωρίες τι κάνουμε; Π.χ. θεωρία των τιμών, θεωρία του χάους κτλ.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Αργυρώ, (για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρεις) εγώ τα γράφω με πεζά. :)
 
Να προσθέσω τότε και κάτι ακόμα: στην περίπτωση των Οικονομικών να υποθέσω ότι γράφονται με κεφαλαίο όταν αναφέρονται έτσι (Οικονομικά), αλλά όταν λέμε "οικονομική επιστήμη" χρειάζεται κεφαλαίο κάπου;

Υ.Γ. Συμφωνώ με την άποψη του πεζού στα παραπάνω. Οι κανόνες πάντως είναι πολύ γενικοί για να καλύψουν κάθε λεπτομέρεια που μας προκύπτει...
 

Thanasis_P

New member
Βορειοελλαδίτες και Στερεοελλαδίτες. Αυτά είναι εύκολα. Με το σαββατοκύριακο έχω πρόβλημα εδώ και χρόνια, που το γράφω με πεζό. :eek:
Νομίζω ότι το σαββατοκύριακο καλώς γράφεται με πεζό. Προσδιορίζει περισσότερο το τέλος τής εβδομάδας, το διήμερο αργίας (κατά το weekend). Σε περίπτωση που έχει άλλη νοηματική χροιά θα μπορούσε να αναλυθεί σε "Σάββατο και Κυριακή".
 

UsualSuspect

New member
Α. Τα κοινά ονόματα που δηλώνουν ιδιότητες, αξιώματα ή τίτλους προσώπων (π.χ., πρόεδρος, πρωθυπουργός, υπουργός, βουλευτής, επίτροπος, γενικός διευθυντής, διευθυντής, προϊστάμενος, καθηγητής, σύμβουλος κ.ο.κ.) γράφονται κατά κανόνα με μικρό αρχικό, εκτός αν λέξεις αυτού του είδους αποτελούν τμήμα λεκτικού συνόλου όλες οι λέξεις του οποίου πρέπει, για άλλους λόγους, να γράφονται με κεφαλαία αρχικά (π.χ.: Συμβούλιο Υπουργών: ονομασία οργάνου διεθνούς οργανισμού, άρα η λέξη υπουργός με κεφαλαίο αρχικό). Η κεφαλαιογράφηση του αρχικού γράμματος των λέξεων αυτού του είδους δεν έχει γλωσσικό έρεισμα. Τα διάφορα εξωγλωσσικά —ιδεολογικά— κριτήρια που προβάλλονται σχετικά (π.χ. ένδειξη σεβασμού ή πρόσδοση κύρους στον φορέα του αξιώματος) δεν θα πρέπει να καθορίζουν τις αποφάσεις μας σε ζητήματα καθαρά γλωσσικού χαρακτήρα. Τέλος, η πρακτική της μη κεφαλαιογράφησης του αρχικού γράμματος αυτών των λέξεων κερδίζει έδαφος και στην Ελλάδα, αφού εφαρμόζεται ήδη ευρέως στον Τύπο, πράγμα που συμβάλλει στη διαμόρφωση ισχυρής σχετικής τάσης από το σύνολο των χρηστών της γλώσσας. Ωστόσο, κατ’ εξαίρεση και για ιστορικούς λόγους (συνέχιση πολυετούς πάγιας πρακτικής), τα κοινά ονόματα αυτού του είδους γράφονται με κεφαλαίο αρχικό στα σημεία των υπογραφών (νομοθετικών πράξεων, επιστολών κ.λπ.), καθώς και στις επικεφαλίδες, στο σημείο στο οποίο προσδιορίζεται ο συντάκτης/αποστολέας του εγγράφου, της επιστολής κ.λπ.


Πολλοί βάζουν κεφαλαίο γράμμα σε κοινά ονόματα που δηλώνουν αξιώματα ή τίτλους μέσα στο κείμενο εξαιτίας της "πολυετούς πάγιας πρακτικής". Σε κρατικά ή άλλα έγγραφα και έντυπα, στον χώρο της υπογραφής γράφεται λ.χ. οι Βουλευτές, ο Πρόεδρος, τα Μέλη, ο Διευθυντής,η Τριμελής Επιτροπή κ.άλ. Έτσι μένει η εντύπωση ότι τα αξιώματα ή οι τίτλοι αυτοί πρέπει να γράφονται με κεφαλαίο.

Ερώτηση: 'Οπως γράφει η Γραμματική ΟΕΔΒ οι τιμητικοί τίτλοι (π.χ. Σεβασμιότατος) γράφονται με κεφαλαίο. Με τους επίτιμους τι κάνουμε; Π.χ. O Επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας αλλά ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας;
Από το ΛΚΝ... άρτζι μπούρτζι και λουλάς!
επίτιμος -η -ο [epítimos] Ε5 : (για πρόσ.) που του έχει απονεμηθεί τιμητικά ένας συγκεκριμένος τίτλος (ο οποίος αναφέρεται στη συνέχεια) όχι όμως και τα σχετικά δικαιώματα ή καθήκοντα: ~ δημότης μιας πόλης / διδάκτορας μιας ανώτατης σχολής / πρόεδρος ενός κόμματος / αρχηγός. Επίτιμο μέλος ενός συλλόγου / του σωματείου. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Aκαδημίας Aθηνών.
 

daeman

Administrator
Staff member
Νομίζω ότι το σαββατοκύριακο καλώς γράφεται με πεζό. Προσδιορίζει περισσότερο το τέλος τής εβδομάδας, το διήμερο αργίας (κατά το weekend). Σε περίπτωση που έχει άλλη νοηματική χροιά θα μπορούσε να αναλυθεί σε "Σάββατο και Κυριακή".

σαββατοκύριακο ή Σαββατοκύριακο;
Διήμερο το γράφω όταν δεν χωράει στους υπότιτλους. Άλλο 14, η μισή σειρά, κι άλλο 7 γράμματα.
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Πριν από λίγες μέρες, έπεσα πάνω σε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην ΕΤ1. Μετά από λίγο διαπίστωσα ότι κάθε δεύτερη λέξη είχε αποδοθεί από τον μεταφραστή με κεφαλαίο: η Δάδα, η Λαμπαδηδρομία κλπ. κλπ. Με ενόχλησε τόσο πολύ το θέαμα, που μετά από τρία λεπτά άλλαξα κανάλι. Παράκληση προς υποτιτλιστές: Όταν βλέπετε κεφαλαίο στο πρωτότυπο, μην το μεταφέρετε τυφλά στη μετάφρασή σας :)
 
Top