Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)

[Ambrose]

Anef, δεν θα συνεχίσω τη συζήτηση για το ΠΑΜΕ γιατί προφανώς βλέπουμε πολύ διαφορετικά τα πράγματα κι ότι είχα να πω, το είπα. Από εκεί πέρα, μια και ο drsiebenmal έθεσε ζήτημα απαγόρευσης των απεργιών και των διαδηλώσεων (αλήθεια ποιος μίλησε για απαγόρευση απεργιών και διαδηλώσεων), πολύ θα ήθελα να ξέρω πότε ένα δικαίωμα, παύει να είναι δικαίωμα. Αλήθεια, πόσες φορές πρέπει να φωνάξει κανείς "λύκος!" για να πάψουν οι άλλοι να τον πιστεύουν; Δυστυχώς, γινόμαστε μάρτυρες μιας περιόδου στην ιστορία, όπου η κατάχρηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών για ατομιστικούς και ιδιοτελείς σκοπούς, όχι μόνο οδηγεί στην απώλειά τους, αλλά σπρώχνει το εκκρεμές στην αντίθετη θέση. Ας προσέχαμε.

 

[drsiebenmal]

Από εκεί πέρα, μια και ο drsiebenmal έθεσε ζήτημα απαγόρευσης των απεργιών και των διαδηλώσεων

Φυσικά, ποτέ δεν έθεσα τέτοιο θέμα. Αν το θέλεις, έθεσα το θέμα να μη διανοηθεί κανείς να θέσει τέτοιο θέμα.

...αλήθεια ποιος μίλησε για απαγόρευση απεργιών και διαδηλώσεων...

Κανείς εδώ μέσα. Δεν θεώρησα αναγκαίο να το διευκρινίσω, αλλά ας το κάνω κι αυτό τώρα για καλό και για κακό... Από εκεί και πέρα, δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε ακούσει τους διάφορους γύρω μας που μιλάνε για περιορισμούς σε άρθρα του Συντάγματος, για συμμόρφωση των δημοσιογράφων προς τας υποδείξεις και ό,τι καπνίσει του καθενός η γκλάβα.

 

[Ambrose]

Από εκεί και πέρα, δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε ακούσει τους διάφορους γύρω μας που μιλάνε για περιορισμούς σε άρθρα του Συντάγματος, για συμμόρφωση των δημοσιογράφων προς τας υποδείξεις και ό,τι καπνίσει του καθενός η γκλάβα.

Τις τελευταίες μέρες έχω κλείσει αυτιά και μάτια στην αηδία των ΜΜΕ, γιατί δεν τους αντέχω άλλο. Μάλλον κάποιο επεισόδιο θα έχασα. Η τάση όμως προς την καταστολή (ελευθεριών, δικαιωμάτων κλπ) είναι γενική και εκδηλώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Πολλές φορές δε, φοράει τη μάσκα και τα προσχήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν δεν βρεθούν νέες στρατηγικές αντιμετώπισης και χειρισμού των κρίσεων πολύ φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα φτάσουμε και σε απαγορεύσεις κυκλοφορίας. Από την άλλη, είναι η κατάχρηση των δικαιωμάτων που τους δίνει πάτημα (Λύκος; Ποιος λύκος; )

 

[anef]

Από εκεί και πέρα, και η απεργία, που είναι κατεξοχήν πολιτική πράξη, κρίνεται.

Σωστό, κι αυτό και τα άλλα που είπες. Όμως, να μείνουμε λίγο σ' αυτό το «κρίνεται»; Πρώτον, κάθε αντίδραση νομίζω πρέπει να κρίνεται σε σχέση με τη δράση που προηγείται. Οι απεργίες δεν γίνονται γιατί κάποιοι ξύπνησαν στραβά το πρωί. Δεύτερον, ελάχιστη προϋπόθεση στη δημοκρατία είναι να γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Προσωπικά -δεν ξέρω ποια ήταν η δική σας εμπειρία- επί μέρες προσπαθούσα να καταλάβω απ' τα κανάλια τι είναι καμποτάζ και τι ζητάνε οι ναυτεργάτες. Αντ' αυτού ενημερώθηκα αρκούντως για την «αριστερή τρομοκρατία».

Η άποψη δε ότι για το κλείσιμο επιχειρήσεων ή τον μειωμένο τουρισμό φταίνει οι απεργίες είναι τουλάχιστον αφελής κτγμ. Οι απεργίες είναι αντίδραση σε επιθέσεις που δέχεται ο κόσμος της εργασίας. Το αν είναι πάντα ο πιο ενδεδειγμένος ή ο πιο έξυπνος τρόπος αντίδρασης να το συζητήσουμε, αλλά τα περί τρομοκρατίας ας τ' αφήσουμε στην άκρη.

 

[drsiebenmal]

Όμως, να μείνουμε λίγο σ' αυτό το «κρίνεται»; Πρώτον, κάθε αντίδραση νομίζω πρέπει να κρίνεται σε σχέση με τη δράση που προηγείται.

Φυσικά.

Δεύτερον, ελάχιστη προϋπόθεση στη δημοκρατία είναι να γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει.

Αυτονόητο και ξαναπέστο.

...επί μέρες προσπαθούσα να καταλάβω απ' τα κανάλια τι είναι καμποτάζ και τι ζητάνε οι ναυτεργάτες.

Από τα κανάλια; Μου το χαλάς... :)

 

[Ambrose]

Προσωπικά -δεν ξέρω ποια ήταν η δική σας εμπειρία- επί μέρες προσπαθούσα να καταλάβω απ' τα κανάλια τι είναι καμποτάζ και τι ζητάνε οι ναυτεργάτες.

Οπότε τελικά, η άρση του καμποτάζ φαίνεται να συμφέρει την Ελληνική οικονομία ή όχι; Γιατί εκεί είναι που θα φανεί αν πρόκειται για τρομοκρατία εις βάρος του κοινωνικού συνόλου ή όχι.

 

[anef]

Οπότε τελικά, η άρση του καμποτάζ φαίνεται να συμφέρει την Ελληνική οικονομία ή όχι; Γιατί εκεί είναι που θα φανεί αν πρόκειται για τρομοκρατία εις βάρος του κοινωνικού συνόλου ή όχι.

Η ελληνική οικονομία δεν είναι ένα πράγμα για όλους. Τα τελευταία χρόνια της ανάπτυξης και της ανόδου του ΑΕΠ, τα χρόνια του πάρτι που υποτίθεται ότι κάναμε όλοι μαζί, οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι στην Ελλάδα. Ποιος ωφελείται από την άρση του καμποτάζ; Αν θέλεις, διάβασε τα στοιχεία που περιέχει το άρθρο του Ριζοσπάστη στο λινκ που έβαλα παραπάνω, στο #439, προς το τέλος. Έψαξα να βρω άλλες απόψεις, αλλά εκτός από γενικόλογες παρατηρήσεις τύπου «θα δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας» δεν βρήκα. Αν βρεις κάτι, πόσταρέ το.

 

[Ambrose]

Η ελληνική οικονομία δεν είναι ένα πράγμα για όλους.

Υπάρχουν διάφορα άρθρα και απόψεις στο διαδίκτυο που αφορούν το καμποτάζ. Τα περισσότερα συμφωνούν ότι έτσι θα ενισχυθεί ο τουρισμός και συνεπώς η οικονομία με την εισροή τουριστών και συναλλάγματος, ενώ οι ναυτεργάτες θα ενισχυθούν με εκπαιδευτικά προγράμματα, προκειμένου να μπορέσουν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Τώρα, αν αυτό είναι ένα κατασκευασμένο ψέμα του κεφαλαίου για να μάς πείσει ότι πρέπει να γίνει, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω και μόνο ο χρόνος θα το δείξει. Αυτό που αντιλαμβάνεται ο περισσότερος κόσμος από τις απεργίες και τις δράσεις τους, είναι ότι για άλλη μια φορά δεν θέλουν να αλλάξει το status quo και με αυτά που κάνουν ζημιώνουν τον τουρισμό. Παρεμπιπτόντως, στο συγκεκριμένο επεισόδιο συμμετείχαν κυρίως μέλη του ΠΑΜΕ.

Τώρα, όσον αφορά τους φτωχούς που έγιναν φτωχότεροι και τους πλούσιους που έγιναν πλουσιότεροι, εξαρτάται σε τι θέση είναι ο καθένας και από πού το βλέπει. Είναι αλήθεια ότι η παγκόσμια τάση είναι να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Με εξαίρεση βέβαια την Ελλάδα και συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες που ζούνε πλουσιοπάροχα εις βάρος των άλλων. Και μιλάμε για λεφτά, όχι αστεία. Λεφτά που τα έχουν άνθρωποι χωρίς προσόντα, χωρίς γνώση, χωρίς μόρφωση, χωρίς δουλειά, χωρίς τίποτα. Μόνο με κονέ, πολιτικούς και κυκλώματα στο δημόσιο.

 

[drsiebenmal]

Ρεκόρ εξαετίας η ανεργία

Στα υψηλότερα επίπεδα από τον Ιανουάριο του 2004 σκαρφάλωσε στη χώρα μας η ανεργία, τα ποσοστά της οποίας ανήλθαν το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους στο 12,1%. Κατά 150.000 αυξήθηκαν οι άνεργοι μόνο τον τελευταίο χρόνο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, η ανεργία έφθασε τον Φεβρουάριο του 2010 στο 12,1%, έναντι 9,1% που ήταν το ποσοστό της τον αντίστοιχο μήνα του 2009 και 11,3% τον Ιανουάριο του 2010.

Το σύνολο των απασχολουμένων κατά το Φεβρουάριο 2010 εκτιμάται ότι ανήλθε σε 4.404.051 άτομα, οι άνεργοι ανήλθαν σστους 605.277 , ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός υπολογίζεται στα 4.282.874 άτομα.

Οι απασχολούμενοι ελαττώθηκαν κατά 83.439 άτομα σε σχέση με το Φεβρουάριο του 2009 (μείωση 1,9%) και κατά 41.692 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2010 (μείωση 0,9%).

Αντιθέτως, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 154.280 άτομα σε σχέση με το Φεβρουάριο του 2009 (αύξηση 34,2%) και κατά 38.145 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2010 (αύξηση 6,7%).​

Από το Έθνος

 

[nickel]

Καλημέρα. Να θυμόμαστε ότι τα παραπάνω νούμερα δεν μετράνε τη μαύρη εργασία, η οποία μπορεί να κινείται με τους ίδιους ρυθμούς, μπορεί ωστόσο, στο βαθμό που έχει σχέση με την οικοδομή, να είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση.

 

[SBE]

Μπορεί η Πειραϊκή-Πατραϊκή και η Πιρέλι να μην έκλεισαν ακαριαία, αλλά έκλεισαν, πάλι χάρη στους συνδικαλιστές.

Επειδή αυτό το είπες και πιο πάνω Αλεξάνδρα, αλλά δεν είχα απαντήσει, ναι μεν αυτή ήταν η δικαιολογία και η εικόνα προς τα έξω, αλλά δεν ήταν τα πραγματικά αίτια. Το πολύ να πεις ότι οι αντιδράσεις των εργαζομένων ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Για την Πιρέλλι θυμάμαι ότι έφυγε από την Ελλάδα λίγο πριν ή λίγο αφού είχε μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ και μεταφέρθηκε στην Τουρκία. Αυτό δείχνει ότι ήταν απόφαση καθαρά οικονομική. Η Πιρέλλι υπέθεσε ότι με την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ θα εναρμονιζόταν η νομοθεσία ή θα ανέβαινε το βιοτικό επίπεδο και δεν θα συνέφερε πλέον να μείνει στην Ελλάδα. Ζήτησαν από τους εργαζόμενους να αυξήσουν την παραγωγή, ακολούθησαν απεργίες και τελικά έφυγαν. Το οποίο σημαίνει είτε ότι ζήτησαν τα αδύνατα με σκοπό να προκαλέσουν τις απεργίες για να φύγουν είτε ότι ζήτησαν κάτι εφικτό αλλά είχαν απρόθυμους συνδικαλιστές, που δεν συνειδητοποιούσαν ότι οι συνθήκες αλλάζουν, και έφυγαν παρά τη θέλησή τους.

Ομοίως, εκτός από την Πειραϊκή Πατραϊκή, την οδό της εξαφάνισης πήραν κι όλες σχεδόν οι ελληνικές κλωστοϋφαντουργίες τη δεκαετία του '70 (και του '60 εν μέρει) καθώς πλέον δεν ήμασταν ανταγωνιστικοί λόγω της βελτίωσης των συνθηκών εργασίας και της ανόδου του βιοτικού επιπέδου. Πλέον σήμερα όλη η κλωστοϋφαντουργία βρίσκεται στην Άπω Ανατολή και στην Ινδία. Η ΠΠ θα μπορούσε (και είχε τη δυνατότητα) να εξελιχτεί σε άλλου τύπου επιχείρηση, καθώς η παραγωγή ειδών πολυτελείας έμεινε στην Ευρώπη για μερικές δεκαετίες ακόμα. Αλλά αυτό δε γίνεται εύκολα, ακόμα κι αν έχεις εργάτες πρόθυμους να δεχτούν την απόλυση.

Αυτές οι δύο επιχειρήσεις καθώς και πολλές άλλες δεν ήταν θύματα των συνδικαλιστών αλλά της αλλαγής στον τρόπο εργασίας.
Η Ανατόλια π.χ δε φτιάχνει πλέον χαλιά, ασχολείται με το εμπόριο εισαγόμενων χαλιών.
Τα Λιβάις τα τζην δεν τα φτιάχνουν πλέον στην Καλαμάτα αλλά σε διάφορες τριτοκοσμικές χώρες κλπ κλπ.

 

[Alexandra]

Δεν είναι δική μου εφεύρεση, η κοινωνία της Πάτρας έχει εδώ και καιρό καταλήξει σ' αυτό το συμπέρασμα. Χρεώνει το κλείσιμο των δυο επιχειρήσεων στη στάση των συνδικαλιστών.

 

[Elsa]

Εμένα θα μου άρεσε να δω κάποια στιγμή αριθμούς σε αυτό το θεωρητικό σχεδίασμα και έχω να διατυπώσω κάποιες πρακτικές (ελπίζω χρήσιμες) απορίες:
...........
Διαφορετικά, ποιος θα υλοποιούσε το σχέδιο του καθηγητή;

Δεν ξέρω Δόκτωρ, αν απαντάει στα ερωτήματα που βάζεις, η συνέντευξη ενός άλλου καθηγητή, του Γιάννη Βαρουφάκη (διδάσκει Οικονομική Θεωρία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών), στην "Εποχή", με τίτλο: Έπρεπε να αξιοποιήσουμε το μεγάλο μας χρέος!

 

[drsiebenmal]

Δεν ξέρω Δόκτωρ, αν απαντάει στα ερωτήματα που βάζεις, η συνέντευξη ενός άλλου καθηγητή, του Γιάννη Βαρουφάκη (διδάσκει Οικονομική Θεωρία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών), στην "Εποχή", με τίτλο: Έπρεπε να αξιοποιήσουμε το μεγάλο μας χρέος!

Πρώτα πρώτα, ευχαριστώ που με σκέφτηκες. :)

Στην ουσία, δεν βλέπω πού έχω πει κάτι ουσιαστικά διαφορετικό.

Το ποια θα είναι τα προβλήματα από τη χρεοκοπία, ο καθηγητής τα αναφέρει με σαφήνεια (δικές μου επισημάνσεις).:

[Ερώτ]: Ποια τα αρνητικά της στάσης πληρωμών;
[Απ.]: Είναι δύο: οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία. Κάποιες μπορεί να καταρρεύσουν. Ταυτόχρονα, τα ταμεία ένα – δυο χρόνια μπορεί να μην είχαν να πληρώσουν.

Δεν είναι εφιαλτική αυτή η προοπτική; Ας αφήσουμε τις τράπεζες (αλλά κι εκεί, τα λεφτά των μικρών και των μεσαίων είναι, οι καρχαρίες... άντε γεια).

Διαμαρτυρόμαστε σήμερα (δικαίως) για τα δώρα των συνταξιούχων και θα περάσουμε έτσι απλά, σαν υποσημείωση, την αδυναμία πληρωμής επί ένα-δύο χρόνια;

Στην πραγματικότητα, έχω την αίσθηση ότι ο καθηγητής υποστηρίζει ότι έπρεπε να δοκιμάσουμε μια διαπραγματευτική τακτική της μορφής «σκεφτείτε τι θα πάθετε αν φαλίρουμε». Δεν μπορώ να γνωρίζω καν αν δοκιμάσαμε αυτή την μπλόφα και οι άλλοι «είδαν τα χαρτιά» μας. Εδώ ξεκινήσαμε τη μεγαλύτερη μπλόφα με το γεμάτο πιστόλι και το ΔΝΤ και είδαμε τι βγάλαμε κι από αυτές.

Όμως, δεν υπάρχει απάντηση στο τι θα γινόταν αν δεν περνούσε η «μπλόφα» μας. Πρόσεξε:

Εάν η κυβέρνηση προσερχόταν στις διαπραγματεύσεις αποφασισμένη να κάνει στάση πληρωμών, δεν θα χρειαζόταν και να την κάνει! Εάν έλεγε ότι ‘δεν έχω ως Κυβέρνηση την πολιτική νομιμοποίηση να χρωστάω 300 δισ. και να πάρω άλλα 100, όταν δεν προκύπτει με νούμερα ότι μ΄ αυτά που θα πάρω, δεν θα κάνω στάση πληρωμών του χρόνου.

Δεν μπαίνω καν στη συζήτηση τι θα απαντούσε μια κυβέρνηση στην ερώτηση: «Δηλαδή, έχεις νομιμοποίηση να πεθάνεις τους συνταξιούχους σου;»

Το άρθρο έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία (είναι πολύ καλή και η ανάλυση για τη γερμανική ψύχωση με το ισχυρό μάρκο). Βέβαια, είναι γραμμένο πριν διατυπωθεί η πολιτική απόφαση των υποστηριχτικών 750 δις και επομένως κάποιες εκτιμήσεις έχουν ήδη ξεπεραστεί από τις εξελίξεις.

Εμένα όμως μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή και το επόμενο απόσπασμα (είναι συνέχεια από εκεί που αναφέρεται στα προβλήματα από τη χρεοκοπία, το πρώτο απόσπασμα που τσιτάρισα):

Ζητήματα πολύ σημαντικά και γι’ αυτό είναι καλό να εργαστούμε για να την αποφύγουμε. Όμως, αν είναι να την κάνεις σε δυο χρόνια, καλύτερα τώρα.

Αν είναι να μην την κάνεις; Αν τα καταφέρουμε; Αν πλησιάσουμε έστω αρκετά το στόχο ώστε να έχουμε κερδίσει πολιτικά το δικαίωμα για μια έντιμη επαναδιαπραγμάτευση εν κινήσει και όχι εν στάσει; Δεν το αξίζουν αυτό οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί; Να μην το παλέψουμε καν πρώτα;

 

[nickel]

Πιστεύω ότι ο Βαρουφάκης είναι αρκετά πιο ρεαλιστής από τον Λαπαβίτσα. Αναφέρει, ωστόσο, ελάχιστα τα αρνητικά της στάσης πληρωμών. Σε μία γραμμή. Και το επιχείρημά του είναι: «αν είναι να την κάνεις σε δυο χρόνια, καλύτερα τώρα».

Ωστόσο, καλό είναι να αξιοποιήσουμε τον ρεαλισμό της ενότητας «Καμμία πιθανότητα ανόδου».

Διακοπή: Βλέπω ότι ο δόκτορας γράφει περίπου τα ίδια, οπότε, το κλείνω με:

Δηλαδή, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το χρόνο (ένα χρόνο, δύο χρόνια) για να δείξουμε (α) ότι μπορούμε να γίνουμε καλά παιδιά, να μην είμαστε μια σκέτη φαγάνα, και (β) ότι αυτά που συμφωνήθηκαν είναι ανέφικτα παρότι γίναμε καλά παιδιά. Τότε θα συζητιέται η αναδιάρθρωση.

 

[SBE]

Δεν είναι δική μου εφεύρεση, η κοινωνία της Πάτρας έχει εδώ και καιρό καταλήξει σ' αυτό το συμπέρασμα. Χρεώνει το κλείσιμο των δυο επιχειρήσεων στη στάση των συνδικαλιστών.

Το ξέρω, και κάποτε το πίστευα γιατί το έλεγαν όλοι, αλλά κοιτάζοντας προς τα πίσω και κάνοντας εκτίμηση των γεγονότων από απόσταση και με νεότερες εμπειρίες πιστεύω ότι είναι λάθος η κοινώς αποδεκτή άποψη.

Και έστω ότι αυτές οι δύο επιχειρήσεις έκλεισαν εξαιτίας των συνδικαλιστών, η ΒΕΣΟ, η Χαρτοποιία Λαδόπουλου, η Μάντισον κλπ, που έκλεισαν χωρίς να υπάρχει πρόβλημα με συνδικαλιστές;

 

[Ambrose]

Υπάρχει όμως και η ισχυρότατη πιθανότητα (για να μην πούμε βεβαιότητα) το χρέος και τα σχετικά να έχουν ξεφύγει ακόμα περισσότερο (χιονοστιβάδα). Αφήστε που δεν ξέρουμε τι θα γίνει και με τις υπόλοιπες χώρες του Νότου.

 

[nickel]

Ελπίζω να είναι κατανοητή η διαφορά ανάμεσα στη διαπραγμάτευση όπου εμφανίζεσαι ως φιλότιμα αγωνιζόμενος να σώσεις μια κατάσταση και ταυτόχρονα να αλλάξεις κακές συνήθειες που σε εκθέτουν ως κοινωνία για την οποία θα έπρεπε να θεσπιστεί ο όρος «τέταρτος κόσμος» (διότι τέτοιο χάλι ούτε η Μποτσουάνα δεν μπορεί να επιδείξει) και τη διαπραγμάτευση όπου προσέρχεσαι ως κακομαθημένο κωλόπαιδο και λες στον άλλο «Αν θες να πάρεις τα λεφτά σου, έτσι κι έτσι» (και ταυτόχρονα αφήνεις τους συβαρίτες να τον «συβαράνε» στο διηνεκές). Να με συγχωρείτε, αλλά εγώ δεν θα ήθελα να ξαναβγεί στον αφρό η συνωνυμία Greek = μπαταξής. Και λυπάμαι πολύ όταν αυτή είναι η καλύτερη πρόταση που έχουν να κάνουν οι καθηγητές.

 

[Ambrose]

Εγώ δεν νομίζω ότι αυτοί που μας δανείζουν και μας δάνειζαν, δεν ήξεραν τον τέταρτο κόσμο της Ελλάδας. Όπου υπάρχει δυνατότητα για κέρδος, εκεί θα γίνουν οι επενδύσεις, βλ. δάνεια με τοκογλυφικά επιτόκια & εκμετάλλευση των ξένων πλουτοπαραγωγικών πηγών. Άραγε, ποιο ποσοστό του χρέους μας είναι τα επιτόκια; Άλλωστε, δεν δανείζουν μόνο σε εμάς. Αλλά και σε χώρες της Ασίας, Λ. Αμερικής κλπ.

 

[nickel]

Εγώ δεν νομίζω ότι αυτοί που μας δανείζουν και μας δάνειζαν, δεν ήξεραν τον τέταρτο κόσμο της Ελλάδας.

Και να τον ήξεραν, δεν μπορούμε να το αποδείξουμε, αφού δηλώναμε ψευδή στοιχεία. Για να δείξεις τον άλλο σαν τοκογλύφο, δεν πρέπει να τρέμει το δάχτυλό σου που είσαι μπαταξής.