Στα μεταφυσικά και τα New Age το channeling είτε μένει τσάνελινγκ, είτε μεταφράζεται διοχέτευση (όσο σόλοικο κι αν ακούγεται).
Ακούγεται αλλά δεν είναι πολύ περίεργο. Αντιγράφω από τη
Wikipedia:
In the latter half of the 20th century, Western mediumship developed two different ways. One type involves psychics or sensitives who claim to speak to spirits and then relay what they hear to their clients. Clairvoyant Danielle Egnew is known for her alleged communication with angelic entities.
The other incarnation of non-physical mediumship is a form of channeling in which the channeler goes into a trance, or "leaves their body". He or she becomes “possessed” by a specific spirit, who then talks through them. In the trance, the medium enters a cataleptic state marked by extreme rigidity. As the control spirit takes over, the medium's voice may change completely. The spirit answers the questions of those in its presence or giving spiritual knowledge. A widely known channeler of this variety is J. Z. Knight, who claims to channel the spirit of Ramtha, a 30 thousand-year-old man. Others claim to channel spirits from "future dimensional", ascended masters, or, in the case of the trance mediums of the Brahma Kumaris, God.
Εφόσον γίνονται δίαυλοι, αγωγοί, διαμεσολαβητές σε αυτή τη διαδικασία (ε, να μην πούμε «οχετοί»), θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για
διοχέτευση. Δυσκολεύομαι στη μετάφραση τού «channel the spirit of», δηλ. γίνομαι
εγώ ο δίαυλος, να πω «διοχετεύω το πνεύμα», αλλά πού θα πάει, θα το συνηθίσουμε κι αυτό.
Προσθήκη
Και αν δεν είναι αρκετά σαφές το παραπάνω: Όταν λέμε «διοχετεύω κάπου την ενεργητικότητά μου» ή τα άλλα συνηθισμένα παραδείγματα τού «διοχετεύω», δεν εννοούμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι αγωγοί. Μόνο στον πνευματισμό βρίσκεται αυτή η χρήση.