Αν έχεις όρεξη, panadeli, να ψάξεις, εγώ έχω την απορία για αυτό ακριβώς:
Wild birds may rest for months before laying more eggs, but domestic hens, specially bred for abundant egg production, may rest for as little as 1 day between egg-laying periods.
Δηλαδή, πότε (τρέχα γύρευε) και κυρίως πώς μπορεί να έγινε η αλλαγή αυτή για να εξυπηρετηθεί ο άνθρωπος.
Νίκελ, δεν υπόσχομαι να το ψάξω συγκεκριμένα για την κότα, αλλά αν βρω τον χρόνο θα προσπαθήσω. Μια γενική απάντηση όμως μπορώ να σου δώσω τώρα.
Τα άγρια ζώα (εννοώ τα ζώα που ζουν ελεύθερα στη φύση) υφίστανται τις σκληρές συνέπειες της φυσικής επιλογής, οπότε κάθε γνώρισμά τους πρέπει με κάποιον τρόπο να συνεισφέρει θετικά στην αναπαραγωγική τους επιτυχία, ειδάλλως εξαλείφεται από τη φυσική επιλογή. Σε γενικές γραμμές, ένα άγριο ζώο που θα κατανάλωνε χρόνο και ενέργεια στο να γεννήσει αβγά τα οποία δεν θα αναπτύσσονταν σε ενήλικα άτομα θα ήταν καταδικασμένο να εξαφανιστεί. Μαζί του θα εξαφανιζόταν και η συνήθεια του να γεννάς τζούφια αβγά. Αυτό εννοούσα με το προηγούμενο σχόλιό μου, που φάνηκε κάπως τελεολογικό. (Στην πραγματικότητα δεν είναι τελεολογικό, γιατί δεν προϋπάρχει κάποιος σκοπός. Το μόνο που υπάρχει είναι το αποτέλεσμα).
Τα εξημερωμένα ζώα, από την άλλη, υφίστανται τις εξίσου σκληρές συνέπειες της ανθρώπινης, τεχνητής επιλογής, οπότε κάθε γνώρισμά τους οφείλει να αρέσει στον άνθρωπο δυνάστη τους, ειδάλλως θα εξαλειφθεί (για τους ίδιους λόγους που ισχύουν και στην περίπτωση της φυσικής επιλογής, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά υπεύθυνος για την επιλογή είναι ο άνθρωπος). Αν, ας πούμε, θέλεις κότες οι οποίες να γεννούν κάθε δεύτερη μέρα αντί για κάθε μήνα, τότε από τον δεδομένο πληθυσμό στο κοτέτσι γονιμοποιείς μονάχα τις κότες εκείνες που γεννούν πιο συχνά. Την κότα δηλ. που γεννά αβγά κάθε 28 μέρες και όχι εκείνες που γεννούν κάθε 30. Τις υπόλοιπες ξερωγώ τις τρως. Στην επόμενη γενιά κάνεις το ίδιο, μόνο που τώρα πιθανόν ο μέσος όρος να έχει πέσει από το 30 στο 28 (δεδομένου ότι όλη η γενιά προέκυψε από κότες που γεννούσαν κάθε 28 μέρες), και, στο πλαίσιο της ποικιλομορφίας, να υπάρχουν ορισμένες κότες που να γεννούν κάθε 26, λ.χ., μέρες. Επιλέγεις λοιπόν να γονιμοποιήσεις αποκλειστικά αυτές. Στην μεθεπόμενη γενιά κάνεις το ίδιο, κ.ο.κ. Μετά από λίγες μόλις γενιές συνήθως προκύπτουν εντυπωσιακά αποτελέσματα, μέχρι τουλάχιστον να συναντήσεις τα φυσικά όρια που θέτει η βιολογία του εκάστοτε είδους. Αυτό πάνω κάτω είναι το πώς.
Το πότε θέλει ψάξιμο. Πιθανόν πάντως να έγινε σε σύντομο διάστημα από τότε που πρωτοεξημερώθηκε η κότα, όποτε κι αν έγινε αυτό. Σκέψου π.χ. ότι όλες οι διαφορετικές ράτσες των σκύλων, από τα τσιουάουα και τα πεκινουά μέχρι τα γκρέιχαουντ και τους μολοσσούς, δημιουργήθηκαν σε λίγες χιλιάδες χρόνια, αρκετές μάλιστα σε εκατοντάδες χρόνια, ένα χρονικό διάστημα που για τα μέτρα της φυσικής εξέλιξης θεωρείται μηδαμινό.