Κι εγώ σ' αυτούς κατέληξα να ψωνίσω, αφού έκανα μια μικρή έρευνα αγοράς. Εμένα είναι πιο ακριβοί επειδή είναι πολυεστιακοί.
Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)
- Thread starter Alexandra
- Start date
Κι εγώ σ' αυτούς κατέληξα να ψωνίσω, αφού έκανα μια μικρή έρευνα αγοράς. Εμένα είναι πιο ακριβοί επειδή είναι πολυεστιακοί.
SBE
¥
Δόκτορα, το πρόβλημα είναι φυσικά να μη δανείζεσαι για καταναλωτικά αγαθά, με την προϋπόθεση ότι μπορείς να δανειστείς για τα σοβαρά που λες, χωρίς προβλήματα. Αν το φοιτητικό- στεγαστικο δάνειο σου τρώει τα 3/4 του μισθού, μετά τι θα κάνεις; Αν έρθει κάποιο απρόοπτο, τι θα κάνεις; κλπκλπ.
Δηλαδή λέω ότι ενώ οι τράπεζες στην Ελλάδα διαφήμιζαν διακοποδάνεια, εορτοδάνεια κλπ δεν είμαι σίγουρη ότι οι δανειολήπτες τα χρησιμοποιούσαν γι' αυτό το σκοπό. Ξέρω περίπτωση που χρησιμοποιούσε κάποιος τέτοια δάνεια για να πληρώσει εισφορές σε ταμεία, για να βγει μια σύνταξη στους γονείς που τους έλλειπαν ένσημα. Σίγουρα δεν είναι μοναδική περίπτωση. Και σίγουρα κάποιοι τα έδιναν για διακοπές και ψώνια.
Να πω επίσης ότι ένας φίλος μου οικονομολόγος μου έλεγε ότι σε όλες τις κλειστές αγορές που δεν δίνουν δάνεια (όπως ήταν η Ελλάδα), μόλις αρχίσουν να δίνονται δάνεια και πιστωτικές κάρτες ο κόσμος πάει και χρεώνεται. Μετά έρχεται μια περίοδος που αρχίζουν να σωφρονίζονται καθώς συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει τσάμπα χρήμα. Στην Ελλάδα η περίοδος του πιστωτικού ανοίγματος συνέπεσε με τη διεθνή περίοδο της ενθάρρυνσης για υπερκατανάλωση, συνδυασμός χάλια.
Όσο για τις τιμές στην Ελλάδα, μόνιμη απορία μου ήταν πως γίνεται η Μαδρίτη (όχι όλη η Ισπανία), με παρόμοιους μισθούς με την Αθήνα (ίσως και λίγο μεγαλύτερους, αλλά όχι πολύ), έχει καταναλωτικά προϊόντα 30% φτηνότερα. Δε βάζω μέσα όλη την Ισπανία, γιατί υπάρχουν περιοχές με μεγάλη φτώχεια και προφανώς εκεί δεν ισχύουν τα ίδια.
Δηλαδή λέω ότι ενώ οι τράπεζες στην Ελλάδα διαφήμιζαν διακοποδάνεια, εορτοδάνεια κλπ δεν είμαι σίγουρη ότι οι δανειολήπτες τα χρησιμοποιούσαν γι' αυτό το σκοπό. Ξέρω περίπτωση που χρησιμοποιούσε κάποιος τέτοια δάνεια για να πληρώσει εισφορές σε ταμεία, για να βγει μια σύνταξη στους γονείς που τους έλλειπαν ένσημα. Σίγουρα δεν είναι μοναδική περίπτωση. Και σίγουρα κάποιοι τα έδιναν για διακοπές και ψώνια.
Να πω επίσης ότι ένας φίλος μου οικονομολόγος μου έλεγε ότι σε όλες τις κλειστές αγορές που δεν δίνουν δάνεια (όπως ήταν η Ελλάδα), μόλις αρχίσουν να δίνονται δάνεια και πιστωτικές κάρτες ο κόσμος πάει και χρεώνεται. Μετά έρχεται μια περίοδος που αρχίζουν να σωφρονίζονται καθώς συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει τσάμπα χρήμα. Στην Ελλάδα η περίοδος του πιστωτικού ανοίγματος συνέπεσε με τη διεθνή περίοδο της ενθάρρυνσης για υπερκατανάλωση, συνδυασμός χάλια.
Όσο για τις τιμές στην Ελλάδα, μόνιμη απορία μου ήταν πως γίνεται η Μαδρίτη (όχι όλη η Ισπανία), με παρόμοιους μισθούς με την Αθήνα (ίσως και λίγο μεγαλύτερους, αλλά όχι πολύ), έχει καταναλωτικά προϊόντα 30% φτηνότερα. Δε βάζω μέσα όλη την Ισπανία, γιατί υπάρχουν περιοχές με μεγάλη φτώχεια και προφανώς εκεί δεν ισχύουν τα ίδια.
SBE
¥
Ναι, αλλά δεν τις ξέρω καλά (κι εκεί και στην Ελλάδα) και δεν μπορώ να συγκρίνω.
Για να πάμε όμως πίσω στο θέμα των τιμών, χτες αγοράσαμε τις λαμπάδες για τα βαφτιστήρια μας, στο ίδιο μαγαζί που τις αγοράσαμε και πέρσι (εγώ τις αγόρασα δι' αντιπροσώπου). Μου είπαν ότι οι τιμές στο μαγαζί ήταν χαμηλότερες από πέρσι- πρόκειται για κηροπλαστείο στον Πειραιά, όχι για μοδάτο παιχνιδάδικο με εποχιακά είδη.
Άρα αυτό που θέλουν όλοι διακαώς, να πέσουν οι τιμές, έχει αρχίσει.
Last edited by a moderator:
Ο αντικειμενικός ιστορικός, αυτό το ιδεατό ον, όταν θα μελετήσει την πρόσφατη ιστορία μας, θα πρέπει να φωτίσει κάποια από τα μεγάλα και τα λιγότερο μεγάλα οικονομικά εγκλήματα — μερικά μπορεί να ξεκίνησαν με καλές προθέσεις. Οι Ολυμπιακοί θα μπορούσαν να είχαν αφήσει ελάχιστα αρνητικά και κυρίως θετικά αποτελέσματα. Οι πιο φρόνιμοι, από την πρώτη στιγμή της πρώτης υποψηφιότητας, πίστευαν ότι στη χώρα της ρεμούλας και της κακοδιαχείρισης οι ρωμαϊκοί θρίαμβοι εύκολα καταλήγουν σε πανωλεθρίες. Ας μην περιμένουμε, ωστόσο, μια αντικειμενική ανάλυση από τους πολιτικούς.
Και πολύ περισσότερο, δεν υπάρχει λόγος να βάζουμε τους Ολυμπιακούς ή το Χρηματιστήριο στη σημερινή συζήτηση, παρά μόνο για να διδαχτούμε και να μην επαναλάβουμε σφάλματα. Ο σημερινός σύμβουλος δεν μπορεί να σου πει «Ας μην έκανες τους Ολυμπιακούς» ή «ας μην είχες αφήσει το χρηματιστήριο να εξελιχτεί σε κρίση»· θα πρέπει να βρει λύσεις στα σημερινά δεδομένα.
Επίσης δεν στέκουν επιχειρήματα όπως «ακόμα κι αν ο δημόσιος τομέας δεν ήταν διογκωμένος, τα άτομα αυτά δεν θα μπορούσαν να απορροφηθούν από τον ιδιωτικό τομέα, άρα και πάλι για κρίση θα μιλούσαμε». Δεν στέκουν τέτοιες υποθέσεις, γιατί ο άλλος θα μπορούσε να σκεφτεί χίλια-δυο θετικά σενάρια λειτουργίας της οικονομίας αν το ίδιο το κράτος διαχειριζόταν σωστά τα δικά του οικονομικά και τη διοίκηση γενικότερα. Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει πόσες επενδύσεις έχουν χαθεί επειδή το κράτος παρακωλύει την ομαλότητα και ενισχύει ή παραβλέπει την ανωμαλία. (Ξαναλέω πάντως ότι το πρόβλημα του δημόσιου τομέα δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιοτικό. Αν ένα τεράστιο δημόσιο λειτουργούσε αποδοτικά, θα είχαμε τεράστιο όφελος. Βεβαίως, το επιχείρημα των αντικρατιστών είναι ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά το διογκωμένο κράτος. Όσο πιο μικρό είναι το κράτος, τόσο πιο μικρή ζημιά κάνει, λένε. Με το ίδιο επιχείρημα, πετάνε το κράτος έξω από δημόσιες επιχειρήσεις.)
Έχετε ωστόσο βάλει στη συνέχεια της συζήτησης τεράστια ζητήματα, που το καθένα θέλει και αξίζει το δικό του νήμα:
Και πολύ περισσότερο, δεν υπάρχει λόγος να βάζουμε τους Ολυμπιακούς ή το Χρηματιστήριο στη σημερινή συζήτηση, παρά μόνο για να διδαχτούμε και να μην επαναλάβουμε σφάλματα. Ο σημερινός σύμβουλος δεν μπορεί να σου πει «Ας μην έκανες τους Ολυμπιακούς» ή «ας μην είχες αφήσει το χρηματιστήριο να εξελιχτεί σε κρίση»· θα πρέπει να βρει λύσεις στα σημερινά δεδομένα.
Επίσης δεν στέκουν επιχειρήματα όπως «ακόμα κι αν ο δημόσιος τομέας δεν ήταν διογκωμένος, τα άτομα αυτά δεν θα μπορούσαν να απορροφηθούν από τον ιδιωτικό τομέα, άρα και πάλι για κρίση θα μιλούσαμε». Δεν στέκουν τέτοιες υποθέσεις, γιατί ο άλλος θα μπορούσε να σκεφτεί χίλια-δυο θετικά σενάρια λειτουργίας της οικονομίας αν το ίδιο το κράτος διαχειριζόταν σωστά τα δικά του οικονομικά και τη διοίκηση γενικότερα. Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει πόσες επενδύσεις έχουν χαθεί επειδή το κράτος παρακωλύει την ομαλότητα και ενισχύει ή παραβλέπει την ανωμαλία. (Ξαναλέω πάντως ότι το πρόβλημα του δημόσιου τομέα δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιοτικό. Αν ένα τεράστιο δημόσιο λειτουργούσε αποδοτικά, θα είχαμε τεράστιο όφελος. Βεβαίως, το επιχείρημα των αντικρατιστών είναι ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά το διογκωμένο κράτος. Όσο πιο μικρό είναι το κράτος, τόσο πιο μικρή ζημιά κάνει, λένε. Με το ίδιο επιχείρημα, πετάνε το κράτος έξω από δημόσιες επιχειρήσεις.)
Έχετε ωστόσο βάλει στη συνέχεια της συζήτησης τεράστια ζητήματα, που το καθένα θέλει και αξίζει το δικό του νήμα:
- υπερκατανάλωση. Πώς το σύστημα διατηρείται δημιουργώντας μη πραγματικές ανάγκες. Πώς επιχειρεί να τροφοδοτηθεί με το περίσσευμα του πλούσιου καταναλωτή και δημιουργεί τριβές και κρίσεις καθώς κλέβει το υστέρημα του ηλίθιου φτωχού που ονειρεύεται τη ζωή του πλούσιου.
- αποβιομηχάνιση της Δύσης. Είναι κρίση του συστήματος να δημιουργούνται δουλειές και νέες καταναλωτικές αγορές σε χώρες της Ανατολής; Κρίση του συστήματος είναι ότι λιγοστεύει τους καταναλωτές στη Δύση (τους ανατολίτες δεν τους έχει ακόμα ταΐσει αρκετά για να είναι σοβαροί καταναλωτές), οπότε απλώς τους υπερχρεώνει με δάνεια και φούσκες. Σε λίγο η μοναδική λύση (από πάνω) θα είναι η σεισάχθεια. Η λύση από κάτω θα είναι η λεηλασία — προς το παρόν, οι απελπισμένοι δεν κάνουν επαναστάσεις, απλώς λεηλατούν.
- πτώση των τιμών. Μια λύση για την Ελλάδα θα ήταν να μειωθούν όλες οι τιμές. Οι μισθοί, τα εργατικά, οι αμοιβές υπηρεσιών, οι τιμές των ξενοδοχείων, οι τιμές όλων των αγαθών και υπηρεσιών στο βαθμό που δεν εξαρτώνται από εισαγόμενα (π.χ. πετρέλαιο). Να γίνουμε μια φτηνότερη χώρα γενικά. Να το πετύχουμε γρήγορα αυτό με τις ελάχιστες απώλειες και όχι με τον οδυνηρό εξαναγκασμό της ύφεσης και της ανεργίας. Για να έρθει γρήγορα η αναθέρμανση από αύξηση του τουρισμού ή/και των επενδύσεων. Αλλά, είπαμε, όχι μόνο με το να γίνουμε φτηνότεροι / φτωχότεροι. Πρώτα και κύρια, με διαρθρωτικές αλλαγές (πρέπει να πέσει και το κόστος της διαφθοράς, πώς να το κάνουμε…).
- αγορά φακών. Δύσκολα θέματα τα παραπάνω, αλλά γι' αυτό εδώ δεν έχω ούτε καν στρεβλή άποψη.
Σίγουρα χρειάζονται αναπτυξιακά μέτρα, μόνον που πολλοί φαίνεται να έχουν στο μυαλό τους λεφτά που δεν υπάρχουν. Αναπτυξιακά μέτρα για την Ελλάδα σημαίνει κυρίως μείωση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, κράτος δικαίου, ορθολογική διαχείριση του δημόσιου πλούτου, ριζική μεταρρύθμιση στην παιδεία, υγιής ανταγωνισμός σε κλάδους όπου κυριαρχούν οργανωμένες συντεχνίες και συμφέροντα. Δεν πρέπει όμως να έχουμε καμιά αυταπάτη. Αυτού του είδους τα αναπτυξιακά μέτρα θα συναντήσουν σθεναρή αντίσταση από τους βολεμένους - και είναι πολλοί, σε όλους τους χώρους. Ετσι άλλωστε κέρδιζε μέχρι χθες το χρεοκοπημένο μας σύστημα ευρύτερη κοινωνική αποδοχή, αν όχι απλώς ανοχή.
Θα πρέπει να κτιστούν νέες κοινωνικές συμμαχίες που ξεπερνούν παρωχημένα κομματικά σύνορα, που δίνουν πρωτεύοντα ρόλο στις νεότερες γενιές. Να κινητοποιηθούν δυνάμεις που βρέθηκαν για χρόνια στο περιθώριο της δημόσιας ζωής, να δοθεί προοπτική και όραμα σε μια κοινωνία που, ως επί το πλείστον, ιδιωτεύει.
Αν κρίνω από τη δεύτερη από τις παραπάνω παραγράφους, δεν είμαι μόνο εγώ ρομαντικός.Θα πρέπει να κτιστούν νέες κοινωνικές συμμαχίες που ξεπερνούν παρωχημένα κομματικά σύνορα, που δίνουν πρωτεύοντα ρόλο στις νεότερες γενιές. Να κινητοποιηθούν δυνάμεις που βρέθηκαν για χρόνια στο περιθώριο της δημόσιας ζωής, να δοθεί προοπτική και όραμα σε μια κοινωνία που, ως επί το πλείστον, ιδιωτεύει.
SBE
¥
Για το θέμα της πτώσης των τιμών: να γίνουμε φτηνότερη χώρα, χωρίς να χειροτερέψει η αγοραστική μας δύναμη, γίνεται; Μέχρι τώρα έχουμε δει ότι όλα ανεβαίνουν, αλλά οι Έλληνες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάπως τα φέρνουν βόλτα και πληρώνουν πιο ακριβά κάμποσα προϊόντα. Γίνεται να πέσουν οι τιμές τους χωρίς να πέσουν οι μισθοί; Ή αν πέσουν και τιμές και μισθοί, να γίνει με τρόπο που να είναι φτηνότερα από πριν τα προϊόντα για τον Έλληνα;
Στο ΗΒ το χειμώνα του 2008-9 ήταν ο παράδεισος του καταναλωτή. Επειδή η κρίση είχε ξεκινήσει κι οι έμποροι είχαν μείνει με εμπόρευμα πολύ, γιατί οι παραγγελίες είχαν δοθεί όταν ακόμα η χώρα ζούσε σε κατάσταση εύφορης σπατάλης, οι τιμές έπεφταν και ο καταναλωτής μπορούσε να κάνει παζάρια. Οι εκπτώσεις του 2009 ήταν ΦΟΒΕΡΕΣ. Και τα σούπερμάρκετ συναγωνίζονταν το ένα το άλλο στις τιμές, ενώ πρώτα συναγωνίζονταν στην υποτιθέμενη ποιότητα. Το χειμώνα του 2009-10 όμως τι έγινε; Είχαμε κάτι ασθενικές εκπτώσεις, οι τιμές έχουν πάει μεν προς τα κάτω, αλλά έχει μειωθεί και το στοκ και το προσωπικό, τα σουπερμάρκετ φυσικά δεν έχουν πρόβλημα, οι τιμές κάνουν παρέα στην ποιότητα. Δηλαδή προσαρμοστήκαμε. Και είμαστε εκεί που ήμασταν πριν από αγοραστική δύναμη,
Όσο για τους shopaholic σαν εμένα, περιμένουμε πότε θα χρεωκοπήσει καμιά επιχείρηση να πάμε στο ξεπούλημα. Δεν είναι για γέλια, τις προάλλες χρεωκόπησε ένα κυριλέ κατάστημα τροφίμων στη γειτονιά (όλο εισαγόμενα, βιολογικά, σπιτικά, ακριβές και δυσεύρετες μάρκες κλπ) κι εγώ το πήρα χαμπάρι δυο ώρες πριν μπει το λουκέτο, όταν όλο το στοκ είχε μπει σε τελική έκπτωση, ό,τι πάρετε ένα φράγκο. Ψώνισα τόσα πολλά τρόφιμα (με μακρινές ημερομηνίες λήξεως) που χρειάστηκε να κάνω αλλαγές στην κουζίνα για να χωρέσουν.
Στο ΗΒ το χειμώνα του 2008-9 ήταν ο παράδεισος του καταναλωτή. Επειδή η κρίση είχε ξεκινήσει κι οι έμποροι είχαν μείνει με εμπόρευμα πολύ, γιατί οι παραγγελίες είχαν δοθεί όταν ακόμα η χώρα ζούσε σε κατάσταση εύφορης σπατάλης, οι τιμές έπεφταν και ο καταναλωτής μπορούσε να κάνει παζάρια. Οι εκπτώσεις του 2009 ήταν ΦΟΒΕΡΕΣ. Και τα σούπερμάρκετ συναγωνίζονταν το ένα το άλλο στις τιμές, ενώ πρώτα συναγωνίζονταν στην υποτιθέμενη ποιότητα. Το χειμώνα του 2009-10 όμως τι έγινε; Είχαμε κάτι ασθενικές εκπτώσεις, οι τιμές έχουν πάει μεν προς τα κάτω, αλλά έχει μειωθεί και το στοκ και το προσωπικό, τα σουπερμάρκετ φυσικά δεν έχουν πρόβλημα, οι τιμές κάνουν παρέα στην ποιότητα. Δηλαδή προσαρμοστήκαμε. Και είμαστε εκεί που ήμασταν πριν από αγοραστική δύναμη,
Όσο για τους shopaholic σαν εμένα, περιμένουμε πότε θα χρεωκοπήσει καμιά επιχείρηση να πάμε στο ξεπούλημα. Δεν είναι για γέλια, τις προάλλες χρεωκόπησε ένα κυριλέ κατάστημα τροφίμων στη γειτονιά (όλο εισαγόμενα, βιολογικά, σπιτικά, ακριβές και δυσεύρετες μάρκες κλπ) κι εγώ το πήρα χαμπάρι δυο ώρες πριν μπει το λουκέτο, όταν όλο το στοκ είχε μπει σε τελική έκπτωση, ό,τι πάρετε ένα φράγκο. Ψώνισα τόσα πολλά τρόφιμα (με μακρινές ημερομηνίες λήξεως) που χρειάστηκε να κάνω αλλαγές στην κουζίνα για να χωρέσουν.
Έτσι κι αλλιώς, θα χειροτερέψει η αγοραστική δύναμη του μέσου Έλληνα με όλα αυτά τα χρήματα που καλούμαστε να επιστρέψουμε τόσο γρήγορα, πληρώνοντας και κερατιάτικα σε δυσβάστακτους τόκους. Ας ευχηθούμε να επηρεαστεί όσο γίνεται λιγότερο η αγοραστική δύναμη εκείνων που με κόπο τα βγάζουν πέρα σήμερα.
Αλλά αναφέρομαι σε μια ελεγχόμενη διαδικασία αποπληθωρισμού, κάτι σαν αυτό που έχουμε στερηθεί, την υποτίμηση του νομίσματος για ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας. Ελεγχόμενη επειδή θα γινόταν με συνεννόηση των εταίρων. Θα γλιτώναμε έτσι πολλές από τις αδικίες της κρίσης και του πανικού που προκαλεί. Ουτοπικό είναι, αλλά το αναφέρω.
Όσο για το τι καταφέρναμε μέχρι σήμερα: με δανεικά το καταφέρναμε, με σφίξιμο του ζωναριού το καταφέρναμε, με άνοδο των τιμών μας το καταφέρναμε. Όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε ότι φτάσαμε στο πάνω μέρος της καμπύλης της απάτης και αυταπάτης και πλέον το τρενάκι θα πάρει τον κατήφορο του ιλίγγου, τόσο το καλύτερο για το... στομάχι μας.
Για ενημέρωση:
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&artid=4565062&ct=13
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&artid=4565062&ct=13
Όταν λέω να κόψουμε δραχμές κουπόνια εσωτερικής χρήσης...
Μερικά ασύνδετα στοιχεία των τελευταίων ημερών:
1) Στην Ελλάδα, η εκκρεμότητα με τα ναυπηγεία έκλεισε. Σώθηκαν οι θέσεις εργασίας με παραγγελίες πολεμικών σκαφών (φρεγάτες και υποβρύχια) που θα κάνει το Δημόσιο. Έκλεισε η εκκρεμότητα του Παπανικολή (που έχει ήδη προπωληθεί στην Πολωνία, αλλά αυξάνεται λέει η αξία του αν ενταχθεί πρώτα στο ελληνικό ΠΝ), θα φτιάξουμε κι άλλα δύο καινούργια υποβρύχια.
2) Στην Ελλάδα, Κυριακή μεσημέρι άρχισαν τα δημοσιεύματα για τη ναυτική υπεροπλία και τους τρεις στόλους της Τουρκίας και την αεροπορική υπεροπλία που θα αποκτήσουν οι γείτονες από το 2015 με τα αμερικάνικα αεροσκάφη τους 5ης γενιάς. {Έχετε δει τα ωραία μας ετοιμοπαράδοτα Eurofighter; --Ναι, αλλά πώς να σκεφτούμε να αγοράσουμε αφού δεν βρίσκουμε δανεικά με έντιμο επιτόκιο και μας βάζετε να παλουκώνουμε τον κόσμο;}.
3) Στη Γερμανία, Κυριακή βράδυ, η κρατική τηλεόραση μεταδίδει συζήτηση (με την έγκυρη δημοσιογράφο Anne Will) όπου διεκτραγωδούνται τα πάθη των Γερμανών καταθετών που έχασαν τα λεφτά τους από τα τοξικά της Λίμαν Μπράδερς, αλλά στην οθόνη περνάνε εικόνες με διαμαρτυρόμενους συνταξιούχους από την Αθήνα και οι τηλεθεατές ακούνε για τα περίεργα τραπεζικά προϊόντα που έχουν φτάσει να απειλούν ολόκληρες χώρες, όπως η Ελλάδα, με χρεοκοπία --και μαζί, και το ευρώ.
4) Στη Γερμανία, Δευτέρα όλη μέρα, τα κρατικά κανάλια μεταδίδουν στις ειδήσεις ότι η Ελλάδα είναι ο δεύτερος πελάτης οπλικών συστημάτων της Γερμανίας (με 13%, πρώτη η Τουρκία με 14%), αλλά η Γερμανία είναι ο πρώτος προμηθευτής της Ελλάδας (κυρίως σε υποβρύχια και άρματα). Πουθενά κουβέντα για την προβληματική οικονομία του G των PIGS...
Δύσκολο πράγμα η καλλιέργεια της κοινής γνώμης και το μάζεμα του απλωμένου τραχανά.
Μερικά ασύνδετα
στοιχεία των τελευταίων ημερών:1) Στην Ελλάδα, η εκκρεμότητα με τα ναυπηγεία έκλεισε. Σώθηκαν οι θέσεις εργασίας με παραγγελίες πολεμικών σκαφών (φρεγάτες και υποβρύχια) που θα κάνει το Δημόσιο. Έκλεισε η εκκρεμότητα του Παπανικολή (που έχει ήδη προπωληθεί στην Πολωνία, αλλά αυξάνεται λέει η αξία του αν ενταχθεί πρώτα στο ελληνικό ΠΝ), θα φτιάξουμε κι άλλα δύο καινούργια υποβρύχια.
2) Στην Ελλάδα, Κυριακή μεσημέρι άρχισαν τα δημοσιεύματα για τη ναυτική υπεροπλία και τους τρεις στόλους της Τουρκίας και την αεροπορική υπεροπλία που θα αποκτήσουν οι γείτονες από το 2015 με τα αμερικάνικα αεροσκάφη τους 5ης γενιάς. {Έχετε δει τα ωραία μας ετοιμοπαράδοτα Eurofighter; --Ναι, αλλά πώς να σκεφτούμε να αγοράσουμε αφού δεν βρίσκουμε δανεικά με έντιμο επιτόκιο και μας βάζετε να παλουκώνουμε τον κόσμο;}.
3) Στη Γερμανία, Κυριακή βράδυ, η κρατική τηλεόραση μεταδίδει συζήτηση (με την έγκυρη δημοσιογράφο Anne Will) όπου διεκτραγωδούνται τα πάθη των Γερμανών καταθετών που έχασαν τα λεφτά τους από τα τοξικά της Λίμαν Μπράδερς, αλλά στην οθόνη περνάνε εικόνες με διαμαρτυρόμενους συνταξιούχους από την Αθήνα και οι τηλεθεατές ακούνε για τα περίεργα τραπεζικά προϊόντα που έχουν φτάσει να απειλούν ολόκληρες χώρες, όπως η Ελλάδα, με χρεοκοπία --και μαζί, και το ευρώ.
4) Στη Γερμανία, Δευτέρα όλη μέρα, τα κρατικά κανάλια μεταδίδουν στις ειδήσεις ότι η Ελλάδα είναι ο δεύτερος πελάτης οπλικών συστημάτων της Γερμανίας (με 13%, πρώτη η Τουρκία με 14%), αλλά η Γερμανία είναι ο πρώτος προμηθευτής της Ελλάδας (κυρίως σε υποβρύχια και άρματα). Πουθενά κουβέντα για την προβληματική οικονομία του G των PIGS...
Δύσκολο πράγμα η καλλιέργεια της κοινής γνώμης και το μάζεμα του απλωμένου τραχανά.
Χθεσινό. Γνωστός μου επιχειρηματίας δέχεται την επίσκεψη κλιμακίου κρατικών υπαλλήλων, της γνωστής υπηρεσίας στο έλεος της οποίας ουδείς επιθυμεί να περιέλθει. Τον ελέγχουν και δεν βρίσκουν τίποτε το μεμπτόν. «Ξέρετε, όμως», του λένε, «με τις περικοπές που ανακοινώθηκαν έχουμε υποστεί απώλεια εισοδήματος και πρέπει να την αναπληρώσουμε». (Είχαν τουλάχιστον τη λεπτότητα να μην του πουν «πρέπει να την πληρώσετε εσείς». Κάτι είναι κι αυτό...) Ο άνθρωπος αντελήφθη και έκανε αυτό που έπρεπε, προκειμένου να έχει ήσυχο το κεφάλι του. Το σημειώνω, όχι επειδή ελπίζω να ευαισθητοποιηθεί κάποιος αρμόδιος της κυβερνήσεως και να δείξει ενδιαφέρον, αλλά γιατί αυτά και άλλα παρόμοια κατέγραφε το γερμανικό «Focus» στην περιβόητη ανταπόκρισή του κι εμείς γίναμε έξω φρενών!..
Από τον Φαληρέα της Καθημερινής (πρώην Πανδώρα του Βήματος).
Ε, και ο αρμόδιος της κυβερνήσεως ας αναθεωρήσει τα νούμερα από τη σύλληψη της φοροδιαφυγής.
Από τον Φαληρέα της Καθημερινής (πρώην Πανδώρα του Βήματος).
Ε, και ο αρμόδιος της κυβερνήσεως ας αναθεωρήσει τα νούμερα από τη σύλληψη της φοροδιαφυγής.
Στην ιστορία με τον επιχειρηματία (προπροηγούμενο ποστ) υπήρξε ενδιαφέρουσα συνέχεια:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_17/03/2010_394395
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_17/03/2010_394395
Όλα μια βολική σαλάτα στο άρθρο: σοβιέτ, τίμιοι επιχειρηματίες, δημόσιοι υπάλληλοι που όλοι λαδώνονται, αφού η παράνομη συμπεριφορά τους εξισώνεται με τα λεγόμενα «προνόμια», όποια κι αν είναι αυτά.
Μα κι αυτός ο επιχειρηματίας, δυο υπουργοί τον στηρίζουν και τίποτα. Από ποιον άλλον περιμένει υποστήριξη για να καταγγείλει; Κρίμα, θα βλέπαμε και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που είπαν κατά λέξη: «από τις περικοπές που ανακοινώθηκαν έχουμε υποστεί απώλεια εισοδήματος και πρέπει να την αναπληρώσουμε».
Μα κι αυτός ο επιχειρηματίας, δυο υπουργοί τον στηρίζουν και τίποτα. Από ποιον άλλον περιμένει υποστήριξη για να καταγγείλει; Κρίμα, θα βλέπαμε και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που είπαν κατά λέξη: «από τις περικοπές που ανακοινώθηκαν έχουμε υποστεί απώλεια εισοδήματος και πρέπει να την αναπληρώσουμε».
SBE
¥
O επιχειρηματίας μάλλον είχε βάλει λίγη σάλτσα στην αρχική του ιστορία κι αφού δεν είχε κάποιον να στηρίξει την ιστορία του, υποχώρησε. Αυτή είναι μια πιθανή εξήγηση.
Η άλλη είναι το "εγώ θα βγάλω το φίδι απ' την τρύπα" του Έλληνα. Το θυμάμαι αυτό από πάντα. Πρέπει να το βάλουμε και στο εθνόσημο: Ου μπλέξεις.
Μια φορά είχα δει ένα πολύ σοβαρό παράπτωμα κρατικού λειτουργού, κι είχα σκοπό να το καταγγείλω. Δεν υπήρξε ούτε ένας φίλος, γνωστός, γείτονας, συγγενής κλπ που να μου είπε κατάγγειλέ τους. Όλοι μου έλεγαν πού πας να μπλέξεις, σε λίγες μέρες φεύγεις αλλά οι δικοί σου θα είναι πίσω και θα τους συμβεί κάτι και δεν θα έρχεται ασθενοφόρο/ δεν θα τρέξει η αστυνομία κλπκλπ.
Όλοι δηλαδή γινόμαστε συνένοχοι με τη σιωπή μας, για να μη μπλέξουμε. Τι ακριβώς περιλαμβάνει το μπλέξιμο δεν ξέρω. Όμως κανονικά θα έπρεπε ο εισαγγελέας να διατάξει έρευνα με βάση τα δημοσιεύματα. Βεβαίως ο δημοσιογράφος δεν είναι υποχρεωμένος να αποκαλύψει τις πηγές του.
Η άλλη είναι το "εγώ θα βγάλω το φίδι απ' την τρύπα" του Έλληνα. Το θυμάμαι αυτό από πάντα. Πρέπει να το βάλουμε και στο εθνόσημο: Ου μπλέξεις.
Μια φορά είχα δει ένα πολύ σοβαρό παράπτωμα κρατικού λειτουργού, κι είχα σκοπό να το καταγγείλω. Δεν υπήρξε ούτε ένας φίλος, γνωστός, γείτονας, συγγενής κλπ που να μου είπε κατάγγειλέ τους. Όλοι μου έλεγαν πού πας να μπλέξεις, σε λίγες μέρες φεύγεις αλλά οι δικοί σου θα είναι πίσω και θα τους συμβεί κάτι και δεν θα έρχεται ασθενοφόρο/ δεν θα τρέξει η αστυνομία κλπκλπ.
Όλοι δηλαδή γινόμαστε συνένοχοι με τη σιωπή μας, για να μη μπλέξουμε. Τι ακριβώς περιλαμβάνει το μπλέξιμο δεν ξέρω. Όμως κανονικά θα έπρεπε ο εισαγγελέας να διατάξει έρευνα με βάση τα δημοσιεύματα. Βεβαίως ο δημοσιογράφος δεν είναι υποχρεωμένος να αποκαλύψει τις πηγές του.
Last edited by a moderator:
Δεν τη θεωρώ καθόλου τραβηγμένη καθότι δεν γνωρίζω το ήθος του συγκεκριμένου δημοσιογράφου. Είναι πολύ πιθανό να έστησε ένα ολόκληρο σενάριο και μόνο με τη σκέψη ότι θα το χάψουμε επειδή είναι απολύτως αληθοφανές. Σίγουρα το έχαψαν (αν είναι παραμύθι) δύο κυβερνητικά στελέχη.
Ας πούμε λοιπόν ότι εσύ δεν ξέρεις αν είναι αληθοφανές το σενάριο και ότι εγώ το θεωρώ αληθοφανές. Αυτή είναι μια διαφορά. Θεωρούμε και οι δύο ότι το «τίμιοι επιχειρηματίες» είναι οξύμωρο σχήμα (παρότι θα υπάρχουν εξαιρέσεις) — ωστόσο η φράση είναι δική σου, ενώ ο αρθρογράφος λέει ότι «δεν του βρήκαν τίποτα», που δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Ξέρουμε ότι υπάρχει τεράστια φοροδιαφυγή στην Ελλάδα (βλ. «τίμιοι επιχειρηματίες» :) ). Η οποία, για να διαφεύγει σε τέτοιο βαθμό, μας κάνει να υποθέτουμε ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Επιστρέφουμε στην πρώτη πρόταση.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια με έναν κολλητό κάναμε έντονη πολιτική συζήτηση. Εκείνος έπινε νερό στο όνομα του Μπάμπη (Δρακόπουλου). Κάποια στιγμή τού είπα ότι δεν μπορούμε να κάνουμε συζήτηση έτσι: «Εγώ είμαι πρόθυμος να παραδεχτώ τα λάθη του ΠΑΣΟΚ, αλλά εσύ θεωρείς τον Μπάμπη αλάνθαστο». Σήμερα: εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας για όσες απατεωνιές των πλουσίων θέλετε. Για εσάς γιατί είναι τόσο περίεργο να υπάρχουν επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι;
Μμμ, το σενάριο είναι σίγουρα αληθοφανές, αυτό που έγραψα ήταν σχήμα λόγου και ήθελα να καταλήξω στα καθόλου αληθοφανή λόγια των εφοριακών, πάντα κατά τη γνώμη μου. «Τίμιοι επιχειρηματίες» φυσικά υπάρχουν, η έμφαση είναι στη σαλάτα και το αποτέλεσμα που βγάζει το συγκεκριμένο μίγμα. (Η έκφραση φυσικά είναι δική μου, ερμηνεύω.)
Για να το πω αλλιώς, η ιστορία έχει έναν καλό κι έναν κακό (ή δυο-τρεις τέλος πάντων). Για τον καλό ο συντάκτης δεν γενικεύει, για τους κακούς όμως γενικεύει. Από την (μη) καταγγελόμενη περίπτωση χρηματισμού περνάμε άνετα στη «Νομοθεσία που είναι φτιαγμένη στα μέτρα των υπαλλήλων»(!), σε συντεχνίες και συνδικαλιστές που πιέζουν (για τι πράγμα πιέζουν, για λαδώματα; ), εξισώνουμε τη διαφθορά με τα «προνόμια», και μετά πετάμε και κάνα σοβιέτ να μας βρίσκεται (Χίτλερ δεν έχει η ιστορία και ανησυχώ).
Για να το πω αλλιώς, η ιστορία έχει έναν καλό κι έναν κακό (ή δυο-τρεις τέλος πάντων). Για τον καλό ο συντάκτης δεν γενικεύει, για τους κακούς όμως γενικεύει. Από την (μη) καταγγελόμενη περίπτωση χρηματισμού περνάμε άνετα στη «Νομοθεσία που είναι φτιαγμένη στα μέτρα των υπαλλήλων»(!), σε συντεχνίες και συνδικαλιστές που πιέζουν (για τι πράγμα πιέζουν, για λαδώματα; ), εξισώνουμε τη διαφθορά με τα «προνόμια», και μετά πετάμε και κάνα σοβιέτ να μας βρίσκεται (Χίτλερ δεν έχει η ιστορία και ανησυχώ).