Προστασία οπτικοακουστικών έργων

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Μα ένα από τα επιχειρήματα αυτών που δεν θέλουν να αγοράσουν το CD είναι ότι από τα 20 κομμάτια τούς αρέσει μόνο το ένα, και δεν ήθελαν να αγοράσουν και 19 άχρηστα. Όταν τους δίνεται η ευκαιρία να αγοράσουν μόνο αυτό το ένα κομμάτι που τους αρέσει, σημαίνει ότι με 20 δολάρια αγοράζουν κομμάτια από 20 διαφορετικά CD.

Από την άλλη πλευρά, δεν καταλαβαίνω ότι πρέπει να μπει στη διατίμηση η καλλιτεχνική δημιουργία. Τόσο θέλει να το πουλήσει ο καλλιτέχνης (έστω και μέσω της εταιρείας που τον εκπροσωπεί). Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει καλά και σώνει να το αποκτήσουμε, αν τα οικονομικά μας δεν το επιτρέπουν. Ας ακούμε διαδικτυακό ή παραδοσιακό ραδιόφωνο που είναι τζάμπα και έχουν όλη τη μουσική του κόσμου.
 
Συμφωνώ ότι το 1 ευρώ για ένα τραγούδι είναι πάρα πολλά. Κι εδώ να παρατηρήσω και κάτι άλλο που αφορά κυρίως την Ελλάδα. Αν υπήρχαν οι υποδομές που υπάρχουν σε χώρες του εξωτερικού, όπου πας σε δανειστική βιβλιοθήκη και δανείζεσαι από βιβλία μέχρι DVD και πάσης φύσεως μουσικά CD (που περιλαμβάνουν από το τελευταίο άλμπουμ της Μαντόνα μέχρι σύγχρονη κλασική μουσική) για ένα αντίτιμο της τάξης των 1-2 ευρώ τη βδομάδα, ίσως να μην είχαμε τόσο μεγάλο πρόβλημα. Εμένα θα με εξυπηρετούσε σε φοβερό βαθμό. Εκεί να δεις πώς διαδίδονται η μουσική και τα βιβλία.
 

nickel

Administrator
Staff member
Από την άλλη πλευρά, δεν καταλαβαίνω ότι πρέπει να μπει στη διατίμηση η καλλιτεχνική δημιουργία. Τόσο θέλει να το πουλήσει ο καλλιτέχνης (έστω και μέσω της εταιρείας που τον εκπροσωπεί). Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει καλά και σώνει να το αποκτήσουμε, αν τα οικονομικά μας δεν το επιτρέπουν. Ας ακούμε διαδικτυακό ή παραδοσιακό ραδιόφωνο που είναι τζάμπα και έχουν όλη τη μουσική του κόσμου.
Πρόσεξε όμως, γιατί εδώ ακριβώς είναι που έχει αρχίσει να δημιουργείται ένα νέο ήθος. Χαβιάρι δεν μπορούμε να φάμε όλοι (είναι πεπερασμένη ποσότητα ο οξύρρυγχος), αλλά την καλή τη μουσική μπορούμε (και θέλουμε) να την ακούμε όλοι. Όπως λες, υπάρχει και το ραδιόφωνο. Άρα πού είναι η διαφορά; Ότι ο πλούσιος μπορεί να το ακούει όποτε το θέλει αυτός; Και καλά στην ψυχαγωγία, αλλά και στην «άυλη» γνώση; Το ψηφιακό βιβλίο δεν κόβει δεντράκια και η γνώση πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους. Να συζητήσουμε κατά πόσο είναι σωστά τα επιχειρήματα. Ωστόσο, διαμορφώνουν ένα νέο ήθος που δικαιολογεί την κλοπή, της δίνει ηθικό έρεισμα και τη διαιωνίζει.
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Μα η καλλιτεχνική δημιουργία δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης όπως το φαγητό. Ο καθένας μπορεί να πουλάει τη μουσική του ή τον ζωγραφικό του πίνακα όσο θέλει, και ο άλλος μπορεί και να τον μποϊκοτάρει αν βρίσκει την τιμή ακριβή, όπως ακριβώς δεν πάμε σ' ένα ακριβό εστιατόριο. Φαίνεται όμως ότι η διαδικτυακή δυνατότητα της τζάμπα ανταλλαγής και διακίνησης δημιούργησε νέα ήθη, όπου δήθεν ο καλλιτέχνης δεν είναι ιδιοκτήτης του πνευματικού του έργου. Μπορεί η επόμενη φάση να είναι να μπαίνουμε σ' ένα κατάστημα με ακριβά παπούτσια και να τα αρπάζουμε, με το απαραίτητο ιδεολογικό τουπέ, επειδή όντως είναι πολύ ακριβά. Θα δούμε.
 
Και ίσως αν μποϋκοτάραμε -χωρίς να κατεβάζουμε- θα άλλαζαν και οι εταιρείες την τακτική τους.
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Επειδή σύμφωνα με το in.gr τα άτομα που μαζεύτηκαν σ' αυτή τη διαδήλωση ήταν γύρω στα 150, μήπως μπορούμε να συμπεράνουμε ότι όσο ενδιαφέρεται ο ανώνυμος χρήστης του gamato.info για τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε καλλιτέχνη, άλλο τόσο έχει γραμμένη στα παλιά του τα παπούτσια και την ταλαιπωρία αυτών που του παρείχαν τόσον καιρό "στέγη" για να κατεβάζει τα τραγουδάκια και τις ταινίες του; Κι έτσι από τα 850.000 μέλη του ιστοτόπου, μάλλον εμφανίστηκαν να διαμαρτυρηθούν 150 συγγενείς και φίλοι των ιδιοκτητών. Όσο για τα μέλη, έχουν ήδη καταφύγει σε άλλη ιστοσελίδα και συνεχίζουν απτόητοι το κατέβασμα.
 

daeman

Administrator
Staff member
Τεράστιο το θέμα, και δεν μπορούμε όχι να καταλήξουμε, ούτε καν να εξετάσουμε όλες τις πτυχές του έτσι αποσπασματικά.
Θα πω μόνο ότι έχει δίκιο ο Νίκελ. Νέοι καιροί, νέα ήθη και χρειάζονται νέοι μηχανισμοί, νέοι τρόποι ώστε και οι δημιουργοί να μη ζημιώνονται και η μουσική (και πρωτίστως η γνώση) να φτάνει εύκολα και φτηνά σε όποιους την αποζητούν.

Εγώ πάλι θεωρώ το 1 δολάριο (99 σεντς) τιμή πάρα πολύ ακριβή. 20 κομμάτια = 20 δολάρια. Πάρα πολλά είναι.

Κώστα, μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική για νόμιμο κατέβασμα είναι το emusic.com, που χρεώνει τα μισά (και λιγότερα, ανάλογα με το μηνιαίο πακέτο που επιλέγεις) από τις περισσότερες γνωστές τέτοιες υπηρεσίες. Οι χρεώσεις τους εδώ. Επειδή είμαι πάνω από 10 χρόνια συνδρομητής εκεί, με χρεώνουν με την παλιά τιμή, 10 ευρώ για 40 κομμάτια το μήνα. Το κομμάτι μπορεί να είναι από μια εισαγωγή των 5 δευτερολέπτων μέχρι ολόκληρη την πλευρά ενός δίσκου, αν κυκλοφόρησε ενιαία. Διαθέτει περίπου 7 εκατομμύρια κομμάτια από όλα τα είδη μουσικής, αν και ευνόητα περιορίζεται σε όχι τόσο δημοφιλείς δημιουργούς (προσωπικά, δεν με απασχολεί καθόλου αυτό) και ειδικεύεται σε "εναλλακτικές" μουσικές προτάσεις, όχι από τις πρώτες φίρμες, αλλά από καθόλου ασήμαντους καλλιτέχνες. Ρίξε μια ματιά· είμαι σχεδόν βέβαιος ότι εσύ τουλάχιστον θα βρεις κάμποσα ενδιαφέροντα πράγματα. :)
 

nickel

Administrator
Staff member
Κάθεσαι στο εστιατόριο, όπου σε προσεγγίζει ο γλυκύτατος Νιγηριανός με την τσάντα και όλα τα μουσικά ελέη του Θεού. Αγοράζεις, γουρούνι στο σακί, τρία παράνομα αντιγραμμένα σιντάκια και, πάνω εκεί, σηκώνεται ο κύριος από το διπλανό τραπέζι, που τυχαίνει να είναι της .... (συμπληρώστε το όνομα αρμόδιας υπηρεσίας) και (α) συλλαμβάνει τον Νιγηριανό, (β) συλλαμβάνει και τους δυο σας, (γ) παίρνει κι αυτός άλλα τρία σιντιά.

Από το λήμμα YouTube της Wikipedia:
Copyrighted material
YouTube has been criticized for failing to ensure that its videos respect the law of copyright. At the time of uploading a video, YouTube users are always shown a screen with the following message:
Do not upload any TV shows, music videos, music concerts or commercials without permission unless they consist entirely of content you created yourself. The Copyright Tips page and the Community Guidelines can help you determine whether your video infringes someone else's copyright.​
Despite this advice, there are still many unauthorized clips from television shows, films and music videos on YouTube. YouTube does not view videos before they are posted online, and it is left to copyright holders to issue a takedown notice under the terms of the Digital Millennium Copyright Act. Organizations including Viacom, Mediaset and the English Premier League have filed lawsuits against YouTube, claiming that it has done too little to prevent the uploading of copyrighted material. Viacom, demanding US$1 billion in damages, said that it had found more than 150,000 unauthorized clips of its material on YouTube that had been viewed "an astounding 1.5 billion times". YouTube responded by stating that it "goes far beyond its legal obligations in assisting content owners to protect their works". Since Viacom filed its lawsuit, YouTube has introduced a system called Video ID, which checks uploaded videos against a database of copyrighted content with the aim of reducing violations.
Θυμίζω ότι το YouTube ανήκει στην Google. Πείτε μου: μπορώ ή δεν μπορώ να φτιάξω μια πληρέστατη δισκοθήκη κατεβάζοντας βιντεάκια από εκεί; Από τον νεαρό φοιτητή κύριο Tenenbaum ζητούν αμερικάνικες δισκογραφικές εταιρείες 675.000 δολάρια για 30 τραγούδια που κατέβασε (από τα 800 που ομολογεί ο ίδιος), προς 22.500 δολάρια έκαστο. Ανάμεσά τους, τραγούδια των Νιρβάνα.

Οπότε, ποιον πρέπει να βάλεις μέσα: τον Νιγηριανό, τους ιδιοκτήτες του gamato.info, τους ιδιοκτήτες του Google, τον κύριο Tenenbaum, τον εφευρέτη του Ίντερνετ, τον νομοθέτη ή τον δικαστή που νομίζει ότι μπορεί να απονείμει δικαιοσύνη; Μέχρι να αποφασίσετε, ακούστε λίγο...

 
Πρόσεξε όμως, γιατί εδώ ακριβώς είναι που έχει αρχίσει να δημιουργείται ένα νέο ήθος. Χαβιάρι δεν μπορούμε να φάμε όλοι (είναι πεπερασμένη ποσότητα ο οξύρρυγχος), αλλά την καλή τη μουσική μπορούμε (και θέλουμε) να την ακούμε όλοι. Όπως λες, υπάρχει και το ραδιόφωνο. Άρα πού είναι η διαφορά; Ότι ο πλούσιος μπορεί να το ακούει όποτε το θέλει αυτός; Και καλά στην ψυχαγωγία, αλλά και στην «άυλη» γνώση; Το ψηφιακό βιβλίο δεν κόβει δεντράκια και η γνώση πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους. Να συζητήσουμε κατά πόσο είναι σωστά τα επιχειρήματα. Ωστόσο, διαμορφώνουν ένα νέο ήθος που δικαιολογεί την κλοπή, της δίνει ηθικό έρεισμα και τη διαιωνίζει.

Χρησιμοποιείς τον ίδιο νομικό όρο-ομπρέλα για δύο εντελώς διαφορετικά φαινόμενα. Αυτού του είδους η κλοπή υπάγεται σε διαφορετική οικονομία από την κλοπή για ιδιωτικό πλουτισμό πχ. Η πρώτη λειτουργεί με όρους της οικονομίας του δώρου και η δεύτερη της ανταλλαγής. Αυτό δεν σημαίνει ότι τη νομιμοποιώ και την υποστηρίζω, αλλά σίγουρα τη διαχωρίζω γιατί έχει διαφορετικά κίνητρα και στόχους.
Συμφωνώ, λοιπόν, εν μέρει με τον buccaneer ότι η πνευματική ιδιοκτησία είναι κλοπή, γιατί στην εποχή του ύστερου καπιταλισμού η πνευματική ιδιοκτησία, και γενικά η πληροφορία σε όλες της τις εκφάνσεις από το DNA έως τα μίντια, δημιουργεί τεράστια υπεραξία.
Το πρόβλημα, όμως, με την οικονομία του δώρου, δηλαδή την ιδεολογία των χάκερ, του ελεύθερου λογισμικού, της ανοιχτής πηγής κλπ είναι ότι διαδίκτυο δεν είναι η ουτοπία του 21ου αι. όπως πολλοί πίστευαν αφελώς πριν από 15 χρόνια, αλλά προϊόν διαδικασιών που χαρακτηρίζουν την παραγωγή και την εργασία του ύστερου καπιταλισμού.
 
Θα καταλήξουμε να γίνει αυτό το θέμα σαν το τσιγάρο τελικά...

Μα η καλλιτεχνική δημιουργία δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης όπως το φαγητό.
Για μένα και για πολλούς άλλους είναι.

Ο καθένας μπορεί να πουλάει τη μουσική του ή τον ζωγραφικό του πίνακα όσο θέλει,

Πρόσεξε γιατί αυτό έχουμε αφήσει να συμβεί στη ζωή μας και τελικά δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε τίποτα ούτε να φάμε όπου θέλουμε, ούτε να ακούσουμε ό,τι θέλουμε, ούτε... (πρόσθεσε ό,τι θέλεις εδώ)
Εκεί πατάνε οι κερδοσκόποι και είμαι σίγουρος πως έχεις ακούσει και καυτηριάσει την ατάκα: 'Τόσο το δίνω, μαντάμ, και άμα σου αρέσει πάρ' το, αν δεν θέλεις πήγαινε αλλού.'

Όχι, δεν θέλω να πάω αλλού ή να αγοράσω κάτι άλλο. Θέλω αυτό να αγοράσω αλλά όχι να σε κάνω πλούσιο, γιατί τόσα σου λείπουν εσένα! Σωστά;

και ο άλλος μπορεί και να τον μποϊκοτάρει αν βρίσκει την τιμή ακριβή, όπως ακριβώς δεν πάμε σ' ένα ακριβό εστιατόριο.

Έχεις αλήθεια πάντα αυτή τη δυνατότητα;

Φαίνεται όμως ότι η διαδικτυακή δυνατότητα της τζάμπα ανταλλαγής και διακίνησης δημιούργησε νέα ήθη, όπου δήθεν ο καλλιτέχνης δεν είναι ιδιοκτήτης του πνευματικού του έργου.

Αυτό είναι το λάθος του συστήματος και των εταιρειών που δεν προέβλεψαν ότι μπορεί να γίνει αυτό και δεν προστάτευσαν το ίδιο τους το προϊόν. Εκεί πρέπει να βρεθεί λύση, αλλά όχι με συλλήψεις και απαγόρευση της μεταφόρτωσης, αλλά με χρέωσή της με λογικές τιμές. Ειλικρινά υπάρχει κανένας μουσικόφιλος που αν το CD έκανε ας πούμε 7 ευρώ θα προτιμούσε να αγοράζει το γρατζουνισμένο, κακογραμμένο και άσχημο CD στο φακελάκι, αντί για αυτό με το εξώφυλλο και το ένθετο κλπ.;

Μπορεί η επόμενη φάση να είναι να μπαίνουμε σ' ένα κατάστημα με ακριβά παπούτσια και να τα αρπάζουμε, με το απαραίτητο ιδεολογικό τουπέ, επειδή όντως είναι πολύ ακριβά. Θα δούμε.
Εδώ γίνεσαι υπερβολικούλα... :)
 

nickel

Administrator
Staff member
Χρησιμοποιείς τον ίδιο νομικό όρο-ομπρέλα για δύο εντελώς διαφορετικά φαινόμενα. Αυτού του είδους η κλοπή υπάγεται σε διαφορετική οικονομία από την κλοπή για ιδιωτικό πλουτισμό πχ. Η πρώτη λειτουργεί με όρους της οικονομίας του δώρου και η δεύτερη της ανταλλαγής. Αυτό δεν σημαίνει ότι τη νομιμοποιώ και την υποστηρίζω, αλλά σίγουρα τη διαχωρίζω γιατί έχει διαφορετικά κίνητρα και στόχους.
Απολύτως σύμφωνοι, ως προς τα κίνητρα. Ωστόσο, αύριο θα κυκλοφορήσει το καινούργιο μου βιβλίο. Σε ένα χρόνο δεν θα έχει πουλήσει τίποτα επειδή θα έχει εκπληκτική επιτυχία σαν παρανόμως διακινούμενο pdf . Εγώ δεν θα μπορώ να ζήσω. Ως προς το αποτέλεσμα, θα είναι σαν να μπήκε ένα άτομο στο σπίτι μου και μου πήρε από το συρτάρι τους μισθούς 12 μηνών (τόσο έκανα να γράψω το βιβλίο). Κάν' το σε όλα τα βιβλία του εκδοτικού οίκου και θα βρεθούν στο δρόμο ο εκδότης και όλοι οι υπάλληλοί του. Να λάβουμε λοιπόν το κίνητρο υπόψη στη συζήτηση, αλλά στη συγκεκριμένη οικονομία το αποτέλεσμα είναι το ίδιο με το αποτέλεσμα της κλοπής για πλουτισμό. Χειρότερο: η δεύτερη δεν είναι κατά συρροή, όλο και κάποιοι γλιτώνουν από κάποιους κλέφτες.
 
Μα για να γίνει εκπληκτικά επιτυχημένο και να έχει μεγάλη διαδικτυακή διακίνηση πρέπει πρώτα να έχει εμπορική επιτυχία. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, η διακίνηση της πληροφορίας γίνεται πρώτα υπέργεια. Οπότε απλώς θα μειωθεί η υπεραξία.
Εκτός αν γράψεις κανένα καλτ βιβλίο που θα αναγνωριστεί στο μέλλον. Έτσι θα έχεις αφήσει μια μεγάλη παρακαταθήκη στους απογόνους σου :)
 

nickel

Administrator
Staff member
Ερώτημα λοιπόν: Χρειάζεται η αγορά, όπου κάποιοι θα πληρώνουν για να αποκτήσουν, προκειμένου μέσα από αυτή τη διαδικασία να εντοπίζουμε την επιτυχία; Αν ναι, σε ποιο σημείο αρχίζει η πειρατεία να πλήττει τη βιωσιμότητα αυτής της αγοράς;

Αν, από την άλλη, δεν χρειάζεται αυτή η αγορά της θυσίας (δαπάνης) και των επιλογών - ιεραρχήσεων, τι θα την αντικαταστήσει; (Οι ιδέες για αυτό το σκέλος θα με συγκινούσαν περισσότερο. Κυρίως επειδή θα μπορούν να με μεταφέρουν σε ένα μέλλον που μάλλον δεν θα προλάβω.) Ρίχτε ουτοπίες, δεν αντέχουμε πια τη σκληρή πραγματικότητα!
 

SBE

¥
Συμφωνώ κι εγώ ότι χρειάζεται νέα λύση.
Και μια που αναφερθήκαμε στο YouTube, έχω βρει εκεί κλιπάκια από παλιές τηλεοπτικές σειρές, παλιά επίκαιρα, τραγούδια που για χρόνια έσπαγα το κεφάλι μου να τα βρω, παλιές διαφημίσεις κλπκλπ πράγματα που μου έφτιαξαν τη διάθεση και μου άρεσαν και που δε νομίζω να είχε τα πνευματικά τους δικαιώματα όποιος τα ανέβασε. Εννοείται ότι δεν θα πλήρωνα για να τα δω, γιατί αν δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα δω, γιατί να πληρώσω, και τα πιο πολλά δεν ήξερα τι ήταν πριν τα δω. Πρέπει να κλείσουμε φυλακή αυτόν που τα ανέβασε;
Επίσης, έχω CD που τα πλήρωσα γιατί μου άρεσαν κι ήθελα να τα έχω, τα κανονικά, όχι το αντίγραφο. Δεν βλέπω γιατί δεν σκεφτόμαστε καθόλου το ζήτημα της ποιότητας. Νωρίτερα ήμουνα κάπου που είχαν τηλεόραση ανοιχτή κι έπαιζε το ΤΟΠ 40, αδιάφορα τα περισσότερα τραγούδια, από νικητές διάφορων ρηάλιτι, πολλά τους είναι τα 99 λεπτά. Σε έξι μήνες θα τα έχουμε ξεχάσει.
 

daeman

Administrator
Staff member
Μουσική, αλλαγές, άνεμοι. Ορίστε το δεύτερο μουσικό διάλειμμα του νήματος, από μια ουτοπική εποχή, με μπόνους το Poem by the Sea.

Winds of Change - Eric Burdon & the Animals
 
Στο χορό μπήκε και ο ευρωβουλευτής του Πειρατικού Κόμματος (7,13% στη Σουηδία) (από το σάιτ των ΟΠ):

Σχολιάζοντας τη σύλληψη των 6 ατόμων στην Ελλάδα για την υπόθεση της ιστοσελίδας ανταλλαγής αρχείων, ο κος Christian Engström δήλωσε τα εξής:

«Η δίωξη των διαχειριστών του ιστότοπου αποτελεί πηγή ανησυχίας για τις ελευθερίες στο διαδίκτυο σε όλη την Ευρώπη. Οι σημερινοί νόμοι για την πνευματική ιδιοκτησία είναι αναχρονιστικοί για την εποχή μας. Έχουν μετατρέψει όλη τη νέα γενιά σε εγκληματίες στα μάτια του νόμου σε μια μάταιη προσπάθεια να σταματήσουν την τεχνολογική πρόοδο. Ο μόνος τρόπος να προσπαθήσει κανείς να περιορίσει την κοινή χρήση αρχείων είναι να εισάγει πλήρη επιτήρηση στις ιδιωτικές επικοινωνίες του καθενός. Δεν υπάρχει τρόπος να διαχωρίσεις τα ιδιωτικά μηνύματα από το copyrighted υλικό χωρίς να ελέγξεις τα περιεχόμενα του ίδιου του μηνύματος. Το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα είναι σημαντικότερο από το δικαίωμα των μεγάλων επιχειρήσεων των media να συνεχίσουν να βγάζουν χρήματα με τον ίδιο τρόπο όπως μέχρι τώρα.»

Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος δήλωσε: «Οι σημερινοί νόμοι για τα πνευματικά δικαιώματα αποτρέπουν ή περιορίζουν πολλές σύγχρονες και συναρπαστικές μορφές πολιτισμικής έκφρασης, όπως για παράδειγμα το sampling ή το mixing μουσικής και βίντεο, η χρήση εικόνων σε ιστοσελίδες. Δεν θέλουμε να καταργήσουμε την εμπορική αποκλειστικότητα αλλά με έναν τρόπο που θα σέβεται τα σύγχρονα δικαιώματα και ταυτόχρονα θα επιτρέπει τα περισσότερα επιχειρηματικά μοντέλα να συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται. Στηρίζουμε τα αιτήματα του Πειρατικού Κόμματος για κατοχύρωση των ηθικών δικαιωμάτων των αρχικών δημιουργών, ελεύθερη χρήση για μη-εμπορικούς σκοπούς, πενταετή εμπορική αποκλειστικότητα, νομιμοποίηση της δυνατότητας αξιοποίησης επιμέρους τμημάτων έργων για τη δημιουργία νέων και κατάργηση των τεχνολογιών Διαχείρισης Ψηφιακών Περιορισμών (Digital Restrictions Management)».


Η άμεση επέμβαση πάντως των διωκτικών αρχών σχολιάζεται ειρωνικά από την αφίσα που υπάρχει στο Facebook:

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση σύλληψη:

των ληστών ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ
των υπευθύνων ΤΩΝ ΥΠΟΚΛΟΠΩΝ
των ληστών ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ
των μιζαδόρων ΤΗΣ SIEMENS
των ληστών ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
των υπευθύνων ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ


με φόντο, βεβαίως, το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων...

Πάντως, ιστορικά, πριν από την τεχνολογία της αναπαραγωγής του ήχου (αλλά και κάμποσο μετά), πού ήταν η πνευματική ιδιοκτησία; Ανύπαρκτη. Οι μουσικοί ζούσαν κυρίως από τις ζωντανές εμφανίσεις τους. Η τεχνολογία τούς έκανε (όσους ελάχιστους έκανε) ζάπλουτους, και συντριπτικά περισσότερο τις εταιρείες, η τεχνολογία πάλι (μια άλλη φάση της) τους αναγκάζει ίσως να μειώσουν τα υπερκέρδη τους και να προσαρμοστούν. Και από πού κι ως πού ο κληρονόμος του τάδε μουσουργού απαγορεύει, λέει, την εκτέλεση της μουσικής του μακαρίτη, όχι γιατί δεν του πληρώνουν δικαιώματα αλλά γιατί έτσι του κάπνισε; Και πόσο συμπαθητικό είναι να βλέπεις ανθρώπους να εισπράττουν δικαιώματα του δημιουργικού γονιού τους 70 χρόνια μετά το θάνατό του; Όχι περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλο πλούσιο κληρονόμο.
Πάντως, πάρα πολλή καλή μουσική, ειδικά μη mainstream, παραμένει τελείως ή σχετικά εκτός πειρατικού κυκλώματος. Η πιο εκτεθιμένη στην πειρατεία είναι και η πιο πετυχημένη εμπορικά, οπότε ναι μεν τα κέρδη της μειώνονται αλλά όχι δραματικά (το "δραματικά" βέβαια εξαρτάται από το ποιος μιλάει...), γιατί, παρά τα λεγόμενα, πάρα πολύς κόσμος εξακολουθεί να αγοράζει.
Να κάνω επίσης διάκριση ανάμεσα στο πειρατικό CD (ακόμα μεγαλύτερη, καθαρά παρασιτική μαφία αυτή) από τη δωρεάν ανταλλαγή αρχείων στο διαδίκτυο. Είναι ασυγχώρητο να τα βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι.

Αμβρόσιε, θενκς για τη σύσταση. :)
 
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχει ο κάθε ένας το δικαίωμα να πουλήσει το προϊόν του πνεύματος και της διάνοιας και της εργασίας του και να αμειφθεί γι' αυτό. Και να δημιουργήσει και τεράστια υπεραξία. Από εκεί και πέρα, συμφωνώ ότι ο νόμος περί πνευματικής ιδιοκτησίας, όσον αφορά κληρονόμους, τον χρόνο ισχύος του κόπιράιτ και τον τρόπο διακίνησης του υλικού, χρήζει αναθεώρησης.

@Costa: ποια σύσταση; (αν αναφέρεσαι στο μποϊκοτάζ, παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα. :) ) ΒΤW, πριν από την τεχνολογία αναπαραγωγής της μουσικής, κανείς από εμάς δεν θα είχε την ευκαιρία να ακούει ξανά και ξανά την αγαπημένη του μουσική κατά βούληση.
 
Η (πνευματική ή άλλη) ιδιοκτησία είναι κλοπή.

Ο Κολακόφσκι λέει κάπου (δεν θυμάμαι ακριβώς πού) σωστά ότι αυτή η ρήση (του Μπρισό, αν και έγινε γνωστή μέσα από το έργο του Προυντόν) είναι φιλοσοφικά μπερδεμένη: η έννοια της κλοπής προϋποθέτει την έννοια της ιδιοκτησίας.
 
Top