Σε άρθρο τής Καθημερινής αυτού του Σαββάτου εμφανίζεται η εταιρεία μου ως case study εκμετάλλευσης της κρίσης με σκοπό την αύξηση των πωλήσεων: Οι κροίσοι της κρίσης. (Πάντως κροίσος δεν είμαι!) Αλλά η δωρεάν δημοσιότητα καλή, δεν λέω. 
Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)
- Thread starter Alexandra
- Start date
Ambrose
¥
Οι συνωμοσιολόγοι λένε ότι οι κερδοσκόποι δημιούργησαν την κρίση για να γίνουν ακόμα πιο κροίσοι.
Επειδή όμως στη συντριπτική πλειονότητά μας εμείς δεν είμαστε ούτε κροίσοι ούτε κερδοσκόποι, δεν μπορούμε να προκαλούμε κρίσεις προς ίδιον όφελος (όπως πιθανότατα πράττουν εκείνοι). Μαλλαλόγια δεν έχουμε τη δυνατότητα να στήνουμε την τράπουλα ή να επιλέγουμε το παιχνίδι που θα παίξουμε. Αλλά τουλάχιστον ας παίξουμε όσο καλύτερα μπορούμε τα φύλλα που μας έρχονται.
Πάντως αυτοί οι μερικοί, αν καταφέρουν να επιβιώσουν όπως λες (ή και να πλουτίσουν -μακάρι Ζάζουλα, αν και δεν το βλέπω
), θα τα καταφέρουν χάρη ακριβώς στους κακομοιρούληδες που χάνουν τα επιδοματάκια τους, γιατί αυτοί θα αγοράσουν τα συγκεκριμένα βιβλία για παράδειγμα, έτσι δεν είναι;
Υπάλληλο δημοσίου που χάνει επιδόματα χλωμό το κόβω να αγοράζει βιβλία τέτοιου είδους. Οι περισσότεροι Έλληνες που κυνηγάνε το δημόσιο, το κυνηγάνε ακριβώς για να μην κυνηγάνε τον επιούσιο και να ζορίζονται αλλιώς. Πλείστα όσα τα παραδείγματα, νομίζω.
Τελικά μάθαμε αν ο 14ος του δημοσίου πλήρωνε ως τώρα ασφαλιστικές εισφορές; Οι δικές μου πληροφορίες λένε πως όχι.
Τελικά μάθαμε αν ο 14ος του δημοσίου πλήρωνε ως τώρα ασφαλιστικές εισφορές; Οι δικές μου πληροφορίες λένε πως όχι.
Υπάρχουν κρατικοί υπάλληλοι που είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ (π.χ. κάποιες κατηγορίες επαγγελματιών οπλιτών στις Ε.Δ.), οπότε εκεί δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν να μην καταβάλλονται εισφορές και για όλα τα δώρα.
Ambrose
¥
Ενώ προηγουμένως πλούτιζαν οι κακομοιρούληδες που έπαιρναν τα επιδοματάκια τους εις βάρος όλων των άλλων. Αντιλαμβάνομαι ότι η κρίση μας πιάνει όλους και αυτό που συμβαίνει στον δημόσιο υπάλληλο, θα έχει αντίκτυπο και σε όλους τους άλλους. Και τανάπαλιν. Αλλά οι περισσότεροι που είναι εκτός δημοσίου (γιατί έτσι επέλεξαν), έχουν σιχαθεί να δουλεύουν για να ταίζουν όλους τους άλλους και να έχουν δημόσιες υπηρεσίες και εξυπηρέτηση μηδέν. Κανείς δεν θέλει να μείνει ο διπλανός του χωρίς δουλειά ή στο δρόμο, αλλά η φρίκη της διαφθοράς στο δημόσιο κάποτε θα πρέπει να λάβει τέλος. Για το καλό ΚΑΙ των δημοσίων υπαλλήλων που αξίζουν κάτι παραπάνω από 1-2 επιδοματάκια.
Εγώ πάλι δεν θα το απέκλεια καθόλου. Μπορεί κάποιοι -μετά από τις τόσες περικοπές- να δουν το φως το αληθινό και να αρχίσουν να κυνηγούν μετά μανίας το αμερικάνικο όνειρο, όχι το ελληνικό. Εξάλλου υπάρχουν ήδη συστάσεις από το ΔΝΤ για απολύσεις διακοσίων και χιλιάδων ΔΥ. Άρα δεν είναι μόνο τα επιδοματάκια, είναι κι οι δουλίτσες που θα χαθούν.
Αν φτάσουμε στο σημείο να πέσουμε στα χέρια του ΔΝΤ, δεν θα αρκεστούν σε προσωρινά μέτρα. Θα πέσει άγριο μαχαίρι και πολύ κλάμα για πολλά χρόνια. Καλύτερα να βρούμε έξυπνες λύσεις μόνοι μας. Δηλαδή, οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι να διαδηλώνουν «Θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι για να σωθούμε». Θα ήταν θαύμα κάτι τέτοιο; Μα, αν δεν γίνει αυτό το θαύμα, θα είναι θαύμα αν θα σωθεί η χώρα! (Και, ναι, δεν φτάνει μόνο αυτό το ένα θαύμα.)
Ambrose
¥
Ανέφερα το ΔΝΤ γιατί σχετικό άρθρο διάβασα τελευταία και το είχα πρόσφατο. Ωστόσο, οι πολιτικές της ΕΕ που ακολουθούμε είναι πολιτικές ΔΝΤ, στην ίδια κατεύθυνση και με την ίδια λογική. Το ΔΝΤ, λες, δεν θα αρκεστεί σε προσωρινά μέτρα. Μα ήδη οι υπουργοί μας δήλωσαν ότι τα μέτρα που παίρνουν είναι μόνιμα, όχι προσωρινά.
Για το δημόσιο, είναι κουραστική και αδιέξοδη εδώ αυτή η συζήτηση. Palavra, θα μπορούσα κι εγώ να πω για τους καλύτερους δασκάλους που είχα στη ζωή μου που ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, για φίλους μου που δουλεύουν πολύ σκληρά στο δημόσιο κλπ. Σίγουρα υπάρχουν και αυτά που λες, όμως δεν πήγαν μόνοι τους αυτοί οι υπάλληλοι σ' αυτές τις θέσεις, κάποιοι τους έβαλαν. Αυτοί οι ίδιοι κάποιοι που δεν έβαλαν κόσμο στα νοσοκομεία και στα σχολεία ή όπου αλλού πραγματικά χρειάζονται άτομα στο δημόσιο. Αυτοί οι ίδιοι κάποιοι που τώρα θέλουν να μας σώσουν.
Δηλαδή οι περισσότεροι από τους 700.000 ΔΥ σήμερα κάθονται και δεν δουλεύουν; Μα αν ήταν έτσι δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουμε ως κράτος. Το σύστημα είναι σίγουρα αναποτελεσματικό, φταίνε όμως μόνο οι ΔΥ γι' αυτό; Ή δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος τελικά, όπου ακόμα κι αν θέλεις να δουλέψεις συντρίβεσαι από τη βλακεία και τη γραφειοκρατία; Κι αν είναι έτσι, φυσικά το βολικό είναι να τα βάλουμε με τα άτομα, είναι όμως δίκαιο;
Και αυτό το θέμα με την ατομική ευθύνη, έρχεται και ξανάρχεται σαν επιχείρημα, αλλά εγώ θα έλεγα πως πρέπει να το ξανασκεφτούμε λίγο πιο σοβαρά. Δηλαδή, ο γιατρός παίρνει φακελάκι, ο ασθενής το δίνει. Φταίνε και οι δύο το ίδιο; Ο πολιτικός διορίζει με ρουσφέτι, ο άνεργος διορίζεται. Ίδια εξουσία έχουν και οι δύο, ίδια ανάγκη, ίδια ευθύνη; Αυτή η πολιτική των ίσων αποστάσεων, όπως και αλλού έτσι κι εδώ, νομίζω λειτουργεί τελικά υπέρ του δυνατού, όχι υπέρ του αδύνατου.
Και αυτό το θέμα με την ατομική ευθύνη, έρχεται και ξανάρχεται σαν επιχείρημα, αλλά εγώ θα έλεγα πως πρέπει να το ξανασκεφτούμε λίγο πιο σοβαρά. Δηλαδή, ο γιατρός παίρνει φακελάκι, ο ασθενής το δίνει. Φταίνε και οι δύο το ίδιο; Ο πολιτικός διορίζει με ρουσφέτι, ο άνεργος διορίζεται. Ίδια εξουσία έχουν και οι δύο, ίδια ανάγκη, ίδια ευθύνη; Αυτή η πολιτική των ίσων αποστάσεων, όπως και αλλού έτσι κι εδώ, νομίζω λειτουργεί τελικά υπέρ του δυνατού, όχι υπέρ του αδύνατου.
Αυτό είναι που με τρομάζει. Αυτό είναι που καθορίζει και το κλίμα ακόμα. Τα μέτρα που έχουν πάρει είναι «προσωρινά» υπό την πίεση των τρεχουσών αναγκών, αλλά η αποτελεσματικότητα του συνολικού πακέτου μέτρων θα κριθεί όχι από τα «προσωρινά» μέτρα (δεν μπορεί κάθε χρόνο να κόβουν κι άλλους μισθούς και να ανεβάζουν κι άλλο τον ΦΠΑ), αλλά από τις αλλαγές στις υποδομές: παραγωγικό δημόσιο, δίκαιη φορολογία, έξυπνες και αποδοτικές αναπτυξιακές πολιτικές. Αυτά είναι τα έξυπνα μόνιμα μέτρα. Τα αιματηρά μόνιμα μέτρα του ΔΝΤ: κόψε το ένα τρίτο των ΔΥ. Κάνε τη δουλειά σου με τους υπόλοιπους. Η αύξηση της παραγωγικότητας μέσω κοπής του γόρδιου δεσμού. Ας προσπαθήσουμε να το επιτύχουμε με τη δαμόκλειο σπάθη καλύτερα — την απειλή και μόνο.
Και, ναι, να μην το ξαναλέμε: δεν φταίνε οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Είναι γνωστό ότι πολλοί μπαίνουν κεφάτοι για δουλειά και τους κάνει μια χαψιά το σύστημα εντός ελαχίστου χρόνου.
Και μια και αναφέρθηκα στο «σύστημα». Επί Μητσοτάκη, επειδή δεν είχαν άνεση να κάνουν ρουσφετολογικούς διορισμούς στο δημόσιο, είχαν βάλει μπροστά μια άλλη φάμπρικα. Αν ήσουν επιχειρηματίας και ζητούσες κάποια εκδούλευση, σου ζητούσαν να πάρεις κάποιο γαλάζιο παιδί στη δουλειά σου. Οι ρουσφετολογικοί διορισμοί γίνονταν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις! Δεν τους έφτανε που είχαν καταστρέψει το δημόσιο...
Ambrose
¥
Ναι, με τις εξής βασικές διαφορές:
1. οι πολιτικοί δεν εκλέγουν τους εαυτούς τους.
2. οι πολιτικοί δεν βγαίνουν να διαδηλώσουν επειδή δεν τους ψήφισαν.
3. αν οι πολιτικοί δεν κάνουν το χατήρι στον εαυτό τους, δεν χάνουν την έδρα τους στη βουλή.
Και μία βασική ομοιότητα: το όνειρο της ζωής και των μεν και των δε είναι διοριστούν στο δημόσιο.
Υ.Γ. Και δεν υπάρχουμε ως κράτος. Ο μόνος λόγος που νομίζουμε ότι λειτουργούμε είναι επειδή έτσι νομίζουμε.
Ότι έχουμε μπλεχτεί σε ένα φαύλο κύκλο, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Για να επεκτείνω το παράδειγμά σου, ο πολιτικός διορίζει τον άνεργο γιατρό που παίρνει το φακελάκι από τον ασθενή που του δίνει το φακελάκι και μετά εκλέγει τον πολιτικό, γκρινιάζοντας για τα άλλα φακελάκια, αλλά του ζητάει να του διορίσει το γιο του το γιατρό.
Πού λοιπόν, και πώς θα σπάσει αυτό το σύστημα; Είμαι ο τελευταίος που θα πει ότι οι πολίτες έχουμε κάποια εξουσία επειδή ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε την εξουσία επειδή μπορούμε να την ασκούμε καθημερινά, με την πρακτική και τις επιλογές μας. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί π.χ. πρέπει να παρκάρω εκεί που δεν επιτρέπεται και να ψάχνω μετά για ρουσφέτι να σβήσω την κλήση. Το ρίσκαρα εν γνώσει μου, με πιάσανε, να πληρώσω τι κάνει και τέλος.
Οι πολιτικοί το καταλαβαίνουν αυτό, και γι' αυτό τρέχουν να κάνουν ρουσφέτια. Όμως ειλικρινά, πέρα ίσως από θέματα ζωής ή θανάτου, όπου είναι πραγματικά δύσκολο να μην υποκύψεις στον εκβιασμό του γιατρού (αλλά δεν άκουσα ποτέ για γιατρό στα επείγοντα να ζητάει φακελάκι), η διαφθορά και η διάλυση, σε αυτόν το βαθμό που ζούμε γύρω μας, δεν είναι θέμα καπιταλισμού ή σοσιαλισμού. Είναι θέμα επιλογής. Όλων μας.
Θα διαφωνήσω λιγάκι, σε επίπεδο «ορολογίας», και ας ακούγεται ρομαντικό. Ο εαυτουλισμός (και η διαφθορά και η απληστία κ.λπ.) δεν είναι μέρος του γνήσιου σοσιαλισμού. Μόνο ίσως του «σοσιαλισμού» που έχουμε ζήσει.