[....]
Τζακ: Όχι, η Γκουέντολιν είναι μια χαρά. Εκείνη δέχτηκε και αρραβωνιαστήκαμε. Η μάνα της, όμως, είναι ανυπόφορη. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια μέδουσα! Χωρίς να ξέρω πώς ήταν η Μέδουσα, είμαι σίγουρος πως η λαίδη Μπράκνελ είναι ολόιδια! Κι αυτή είναι τέρας χωρίς μυθολογία πίσω της, άρα χειρότερη. Συγγνώμη, Άλτζυ, που μιλάω έτσι για τη θεία σου.
Άλτζερνον: Λέγε όσα θες. Τρελαίνομαι ν' ακούω να βρίζουνε τους συγγενείς μου! Είναι ο μόνος λόγος που με κάνει να τους υποφέρω. Οι συγγενείς είναι πάντα μια βαρετή αγέλη ανθρώπων, που δεν ξέρουν ούτε πώς να ζουν ούτε πότε πρέπει να πεθάνουν.
Τζακ: Βλακείες!
Άλτζερνον: Το αντίθετο!
Τζακ: Καλά, μη μαλώσουμε και γι' αυτό! Εσύ είσαι έτοιμος να μαλώσεις και για το παραμικρό.
Άλτζερνον: Άμα δεν μαλώνουμε, γιατί να συζητάμε;
Τζακ: Αν το πίστευα αυτό, θα τίναζα τα μυαλά μου στον αέρα. Λες η Γκουέντολιν να γίνει ίδια με τη μάνα της μετά από 150 χρόνια;
Άλτζερνον: Όλες οι γυναίκες γίνονται σαν τις μανάδες τους, κι αυτή είναι η τραγωδία τους. Ενώ κανένας άντρας δεν γίνεται σαν τη μάνα του, κι αυτή είναι η δική του τραγωδία.
Τζακ: Αυτό τώρα είναι εξυπνάδα;
Άλτζερνον: Είναι φράση σωστά διατυπωμένη. Και τόσο αληθινή όσο κάθε άλλη παρατήρηση για την πολιτισμένη ζωή μας.
Τζακ: Σιχαίνομαι θανάσιμα την εξυπνάδα! Σήμερα όλοι είναι έξυπνοι. Όπου και να πας συναντάς έξυπνους ανθρώπους. Το πράγμα έχει καταντήσει δημόσιος κίνδυνος! Ελπίζω και εύχομαι να έχουν μείνει ακόμα μερικοί ηλίθιοι.
Άλτζερνον: Έχουν μείνει.
Τζακ: Θέλω πολύ να τους γνωρίσω. Και τι συζητάνε;
Άλτζερνον: Οι ηλίθιοι; Μα, φυσικά, για τους έξυπνους.
Τζακ: Τι ηλίθιοι! [...]
Απόσπασμα από το "Η σημασία να είσαι σοβαρός" του Όσκαρ Ουάιλντ, το οποίο διάβασα τελευταία.