Ένα απ' τα λιγότερο γνωστά τραγούδια του Μίκη, «Το Ταξίδι» από τον δίσκο Διόνυσος, ξεκινάει με τους στίχους «Μια δρασκελιά Πετράλωνα-Θησείο | δυο δρασκελιές Συγγρού-Καισαριανή». Δείτε λ.χ. εδώ: http://www.lyricstek.com/06-ΤΟ-ΤΑΞΙΔΙ-LYRICS/275790/
Μουσικοί δρόμοι και πλατείες (όπως η πλατεία Βάθης)
- Thread starter nickel
- Start date
JimAdams
¥
Επίσης, στίχοι ελληνικών τραγουδιών:
Η γυναίκα είναι ζημιά (Παπαδόπουλος, Γιαννακόπουλος, τραγούδι Γ. Πάριος)
'' για κάποια Ρόζα
ξεφτιλίστηκα Σταδίου, Σανταρόζα''
Στην οδό της τρέλας (Λουκάς, Σούκας, τραγούδι Στέλιος Καζαντζίδης)
'' στην οδό της τρέλας στον αριθμό μηδέν
μ'άφησες μονάχο, οι πίκρες να με καίν....''
Θέλω να γυρίσω (Βουρλιώτης, Παπαθανασίου, Μπουγάς, τραγούδι Γ. Μαζωνάκης, Goin' Through)
''...ή την αλάνα με τις πέτρες
λίγο πιό πάνω απ'τη Θηβών,
αυτή που τώρα έχει γίνει
εργοστάσιο παιχνιδιών''
JimAdams
¥
ελληνικών συνέχεια ....
Ο Τραμπαρίφας (Σακελλάριος, Γιαννακόπουλος, Σογιούλ, τραγούδι Β. Μοσχολιού)
'' ...φουλαριστός τραβά ντουγρού
στη λεωφόρο του Συγγρού''
Δημόσιο Forevah (Ημισκούμπρια)
'' Ο επόμενος, τι θέλετε, μιλήστε κύριέ μου
Δείξτε μου ταυτότητα, πού μένετε, στην Kρέμου;''
Οι Ταρίφες (Ημισκούμπρια)
'' ... ε ρε κ*λοφάναρο στη Ματζαγριωτάκη
τι λέει για τον Ντέμη και το Δεσποινάκι ? ''
Τα δύο τελευταία αρκετά πρωτότυπα, δεν μπορώ να πω....
Ο Τραμπαρίφας (Σακελλάριος, Γιαννακόπουλος, Σογιούλ, τραγούδι Β. Μοσχολιού)
'' ...φουλαριστός τραβά ντουγρού
στη λεωφόρο του Συγγρού''
Δημόσιο Forevah (Ημισκούμπρια)
'' Ο επόμενος, τι θέλετε, μιλήστε κύριέ μου
Δείξτε μου ταυτότητα, πού μένετε, στην Kρέμου;''
Οι Ταρίφες (Ημισκούμπρια)
'' ... ε ρε κ*λοφάναρο στη Ματζαγριωτάκη
τι λέει για τον Ντέμη και το Δεσποινάκι ? ''
Τα δύο τελευταία αρκετά πρωτότυπα, δεν μπορώ να πω....
Και για μη γνώστες της τοπικής γεωγραφίας, οι δυο πρώτες είναι κάθετες και η άλλη κοντινή παράλληλη της Χαροκόπου... :)
JimAdams
¥
Σωστά! Και επίσης το ''εργοστάσιο παιχνιδιών'' επι της λεωφόρου Θηβών, είναι το γνωστό σε όλους ΤΖΑΜΠΟ, στο ύψος του Village Park.
Κι εγώ που περίμενα ότι τη διορθωτική ανάρτηση για την Πλατεία *Βάθη θα την έκανες όταν σου είχα κάνει τη σχετική πάσα: http://www.lexilogia.gr/forum/showthread.php?p=41918. :)
Άντε, ας ρίξω κι εγώ τη συνεισφορά μου: Ταινία Φαντασίας από τους Φίλους Για Πάντα, ένα τραγούδι που αναφέρει μια ανύπαρκτη διασταύρωση — Πειραιώς και Κηφισίας.
Η Πειραιώς κατ' ουσίαν δεν είναι ενιαία — αλλάζει όνομα σε αμφότερα τα άκρα της: Είναι Παναγή Τσαλδάρη από την Ομόνοια ως τον Κεραμεικό, γίνεται Πειραιώς μέχρι και το Μοσχάτο, κι απ' τον Ρέντη ως τον Πειραιά λέγεται Λεωφόρος Αθηνών-Πειραιώς (για κάτι λίγο στον Πειραιά είναι σκέτη Οδός Αθηνών). Η αρίθμηση όμως είναι ενιαία από την Ομόνοια έως και τον Ταύρο. Στο Μοσχάτο έχει ξεχωριστή αρίθμηση, που ξεκινά απ' τον νότο. Η αρίθμηση ξεκινά πάλι απ' την αρχή κι απ' τον Πειραιά — στον Ρέντη (που 'χει τα μονά) συνεχίζεται, ενώ απέναντι (από την ΙΟΝ ως το ποτάμι, που είναι ακόμα Πειραιάς) έχει κάτι παράλογα νούμερα, κατάλοιπο προφανώς της εποχής που το Νέο Φάληρο δεν ανήκε στον Δήμο του Πειραιά.
Για την Κηφισίας θα περιοριστώ μόνο σε αναφορά της διαμάχης σχετικά με το λανθασμένο της (επικρατούσας) ασυνίζητης εκφοράς. Τέλος να προσθέσω ότι και οι δύο ονομασίες, Πειραιώς και Κηφισίας, είναι σπάνιες σε άλλους δήμους της χώρας.
Είχες ξεμπερδέψει με το θέμα, με τρόπο ψεκάστε - σκουπίστε - τελειώσατε. Τώρα όμως η ευκαιρία ήταν διπλή και τρίδιπλη.
Εκτός από την Washington Square των Village Stompers, υπάρχει και η ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο του Χένρι Τζέιμς. Όλο το σάουντρακ είναι εξαιρετικό, αλλά ξεχωρίζω τη σύνθεση του Jan A.P. Kaczmarek, Tu chiami una vita (εδώ σε εκτέλεση διαφορετική από εκείνη της ταινίας, με εικονογράφηση πίνακες του Waterhouse). Κλιπάκι της ταινίας θα βρείτε εδώ.
Και μια που πιάσαμε τα λάθη:
Αντιγράφω από τη Wiki:
"Cyprus Avenue" is a song written by Northern Irish singer-songwriter Van Morrison and included on his 1968 album Astral Weeks. [...]
This song is one of the concert performances on Morrison's 1974 acclaimed live album It's Too Late to Stop Now.
Εντάξει, ήταν πολύ καλό εκείνο το live, αλλά μου φαίνεται απίθανο ένας γνώστης της μουσικής με την εμπειρία του Ζουγρή να μην ξέρει (ή έστω να μην προτιμήσει να γράψει) ότι το Cyprus Avenue (όχι Cypruss, ούτε Cypress) πρωτοκυκλοφόρησε στο Astral Weeks, το πιο χαρακτηριστικό, εμβληματικό LP του Βαν Μόρισον. (The 1995 MOJO list of 100 Best Albums, ranked it as #2, and it received the #19 ranking on Rolling Stone's The 500 Greatest Albums of All Time in 2003.) Ίσως να ήταν επιλογή του, φυσικά, οπότε δεν μου πέφτει λόγος.
Από την άλλη, πού βρίσκεται αυτή η Cyprus Avenue;
Υπάρχει, βέβαια, και στο Λονδίνο Cyprus Avenue, αλλά:
In Van Morrison's words, "Cyprus Avenue" is about: "a street in Belfast, a place where there's a lot of wealth. It wasn't far from where I was brought up and it was a very different scene. To me it was a very mystical place. It was a whole avenue lined with trees and I found it a place where I could think."[2] [...]
Γι' αυτό υποψιάζομαι δάκτυλο... τσιρακίου στη συγγραφή του άρθρου και απροσεξία του Ζουγρή στην τελική αναθεώρηση, εάν το διάβασε, βέβαια...
And I'm caught one more time
Up on Cyprus Avenue
And I'm caught one more time
Up on Cyprus Avenue
And I'm conquered in a car seat
Not a thing that I can do
I may go crazy
Before that mansion on the hill
I may go crazy
Before that mansion on the hill
But my heart keeps beating faster
And my feet can't keep still
And all the little girls rhyme something
On the way back home from school
And all the little girls rhyme something
On the way back home from school
And the leaves fall one by one by one by one
Call the autumn time a fool
Yeah baby my tongue gets tied
Every every every time I try to speak
My tongue gets tied
Every time I try to speak
And my inside shakes just like a leaf on a tree
I think I'll go on by the river with my cherry cherry wine
I believe I'll go walking by the railroad with my cherry cherry wine
If I pass the rumbling station where the lonesome engine drivers pine
And wait a minute, yonder comes my lady
Rainbow ribbons in her hair
Yonder comes my lady
Rainbow ribbons in her hair
Six white horses and a carriage
She's returning from the fair
Baby, baby, baby
And if I'm caught one more time
Up on Cyprus Avenue
And if I'm caught one more time
Up on Cyprus Avenue
And I'm conquered in a car seat
And I'm looking straight at you
Way up on, way up on, way up on....
The avenue of trees
Keep walking down
In the wind and the rain, darling
You keep walking down when the sun shone through the trees
Nobody, no, no, no, nobody stops me from loving you baby
So young and bold, fourteen years old
Baby, baby, baby...
Ooooh-ee
Αντιγράφω από τη Wiki:
"Cyprus Avenue" is a song written by Northern Irish singer-songwriter Van Morrison and included on his 1968 album Astral Weeks. [...]
This song is one of the concert performances on Morrison's 1974 acclaimed live album It's Too Late to Stop Now.
Εντάξει, ήταν πολύ καλό εκείνο το live, αλλά μου φαίνεται απίθανο ένας γνώστης της μουσικής με την εμπειρία του Ζουγρή να μην ξέρει (ή έστω να μην προτιμήσει να γράψει) ότι το Cyprus Avenue (όχι Cypruss, ούτε Cypress) πρωτοκυκλοφόρησε στο Astral Weeks, το πιο χαρακτηριστικό, εμβληματικό LP του Βαν Μόρισον. (The 1995 MOJO list of 100 Best Albums, ranked it as #2, and it received the #19 ranking on Rolling Stone's The 500 Greatest Albums of All Time in 2003.) Ίσως να ήταν επιλογή του, φυσικά, οπότε δεν μου πέφτει λόγος.
Από την άλλη, πού βρίσκεται αυτή η Cyprus Avenue;
Υπάρχει, βέβαια, και στο Λονδίνο Cyprus Avenue, αλλά:
In Van Morrison's words, "Cyprus Avenue" is about: "a street in Belfast, a place where there's a lot of wealth. It wasn't far from where I was brought up and it was a very different scene. To me it was a very mystical place. It was a whole avenue lined with trees and I found it a place where I could think."[2] [...]
Γι' αυτό υποψιάζομαι δάκτυλο... τσιρακίου στη συγγραφή του άρθρου και απροσεξία του Ζουγρή στην τελική αναθεώρηση, εάν το διάβασε, βέβαια...
Up on Cyprus Avenue
And I'm caught one more time
Up on Cyprus Avenue
And I'm conquered in a car seat
Not a thing that I can do
I may go crazy
Before that mansion on the hill
I may go crazy
Before that mansion on the hill
But my heart keeps beating faster
And my feet can't keep still
And all the little girls rhyme something
On the way back home from school
And all the little girls rhyme something
On the way back home from school
And the leaves fall one by one by one by one
Call the autumn time a fool
Yeah baby my tongue gets tied
Every every every time I try to speak
My tongue gets tied
Every time I try to speak
And my inside shakes just like a leaf on a tree
I think I'll go on by the river with my cherry cherry wine
I believe I'll go walking by the railroad with my cherry cherry wine
If I pass the rumbling station where the lonesome engine drivers pine
And wait a minute, yonder comes my lady
Rainbow ribbons in her hair
Yonder comes my lady
Rainbow ribbons in her hair
Six white horses and a carriage
She's returning from the fair
Baby, baby, baby
And if I'm caught one more time
Up on Cyprus Avenue
And if I'm caught one more time
Up on Cyprus Avenue
And I'm conquered in a car seat
And I'm looking straight at you
Way up on, way up on, way up on....
The avenue of trees
Keep walking down
In the wind and the rain, darling
You keep walking down when the sun shone through the trees
Nobody, no, no, no, nobody stops me from loving you baby
So young and bold, fourteen years old
Baby, baby, baby...
Ooooh-ee
Last edited:
Και βέβαια, από την πάσα του ΤζιμΆνταμς παραπάνω,
σαν σκηνή από το The Outsiders, το E street Shuffle,
από τον δίσκο The Wild, the Innocent and the E street Shuffle,
από τον Μπρους Σπρίνγκστιν και τους E street Band :)
σαν σκηνή από το The Outsiders, το E street Shuffle,
από τον δίσκο The Wild, the Innocent and the E street Shuffle,
από τον Μπρους Σπρίνγκστιν και τους E street Band :)
Last edited:
Aurelia
¥
Υπάρχει και η Ζήνωνος την οποία μνημονεύει ο Ιωαννίδης.
Ζήνωνος μ' έντυσε η ζωή στρατιώτη
Ζήνωνος πόρνη η αγάπη η πρώτη
από βράδυ σε πρωί μου τελειώνει η ντροπή
Ζήνωνος
Από την άλλη έχουμε το "Οδός Αριστοτέλους" των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Θυμήθηκα και το "Aux Champs Elysées" του Joe Dassin.
Ζήνωνος μ' έντυσε η ζωή στρατιώτη
Ζήνωνος πόρνη η αγάπη η πρώτη
από βράδυ σε πρωί μου τελειώνει η ντροπή
Ζήνωνος
Από την άλλη έχουμε το "Οδός Αριστοτέλους" των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Θυμήθηκα και το "Aux Champs Elysées" του Joe Dassin.
Ένα ποίημα του Patrick Kavanagh, τραγουδισμένο από τον Luke Kelly των Dubliners. Δυο δρόμους του Δουβλίνου αναφέρει, τη Raglan Road και την Grafton Street.
Kavanagh was drinking with Luke Kelly in the Bailey in Dublin and was asked to recite a poem, Raglan Road. He did and turned to Luke and said 'I have a song for you, you should sing Raglan Road' (in Lukes own words). And so he did...
On Raglan Road on an autumn day I saw her first and knew
That her dark hair would weave a snare that I might one day rue;
I saw the danger, yet I walked along the enchanted way,
And I said, let grief be a fallen leaf at the dawning of the day.
On Grafton Street in November we tripped lightly along the ledge
Of the deep ravine where can be seen the worth of passion's pledge,
The Queen of Hearts still making tarts and I not making hay -
O I loved too much and by such and such is happiness thrown away.
I gave her gifts of the mind I gave her the secret sign that's known
To the artists who have known the true gods of sound and stone
And word and tint. I did not stint for I gave her poems to say.
With her own name there and her own dark hair like clouds over fields of May
On a quiet street where old ghosts meet I see her walking now
Away from me so hurriedly my reason must allow
That I had wooed not as I should a creature made of clay -
When the angel woos the clay he'd lose his wings at the dawn of day.
Το ψάρεψα από τη σκηνή του In Bruges την οποία επενδύει μουσικά (προσοχή, σπόιλερ!):
Kavanagh was drinking with Luke Kelly in the Bailey in Dublin and was asked to recite a poem, Raglan Road. He did and turned to Luke and said 'I have a song for you, you should sing Raglan Road' (in Lukes own words). And so he did...
On Raglan Road on an autumn day I saw her first and knew
That her dark hair would weave a snare that I might one day rue;
I saw the danger, yet I walked along the enchanted way,
And I said, let grief be a fallen leaf at the dawning of the day.
On Grafton Street in November we tripped lightly along the ledge
Of the deep ravine where can be seen the worth of passion's pledge,
The Queen of Hearts still making tarts and I not making hay -
O I loved too much and by such and such is happiness thrown away.
I gave her gifts of the mind I gave her the secret sign that's known
To the artists who have known the true gods of sound and stone
And word and tint. I did not stint for I gave her poems to say.
With her own name there and her own dark hair like clouds over fields of May
On a quiet street where old ghosts meet I see her walking now
Away from me so hurriedly my reason must allow
That I had wooed not as I should a creature made of clay -
When the angel woos the clay he'd lose his wings at the dawn of day.
Το ψάρεψα από τη σκηνή του In Bruges την οποία επενδύει μουσικά (προσοχή, σπόιλερ!):
Last edited:
Last edited:
Baker Street Muse - Jethro Tull
(το σπονδυλωτό ποίημα του Ίαν Άντερσον που αποτελεί σχεδόν ολόκληρη τη δεύτερη πλευρά του εξαιρετικού Minstrel In The Gallery. Στο Pig-Me And The Whore αναφέρεται η Blandford Street και στο τέλος του η Marylebone Road).Windy bus-stop. Click. Shop-window. Heel.
Shady gentleman. Fly-button. Feel.
In the underpass, the blind man stands.
With cold flute hands.
Symphony match-seller, breath out of time.
You can call me on another line.
Indian restaurants that curry my brain.
Newspaper warriors changing the names they advertise from the station stand.
With cold print hands.
Symphony word-player, I'll be your headline.
If you catch me another time.
Didn't make her --- with my Baker Street Ruse.
Couldn't shake her --- with my Baker Street Bruise.
Like to take her --- but I'm just a Baker Street Muse.
Ale-spew, puddle-brew --- boys, throw it up clean.
Coke and Bacardi colours them green.
From the typing pool goes the mini-skirted princess with great finesse.
Fertile earth-mother, your burial mound is fifty feet down in the Baker Street underground. (What the hell!)
Walking down the gutter thinking, "How the hell am I today?''
Well, I didn't really ask you but thanks all the same.
Pig-Me And The Whore
"Big bottled Fraulein, put your weight on me,'' said the pig-me to the whore, desperate for more in his assault upon the mountain.
Little man, his youth a fountain.
Overdrafted and still counting.
Vernacular, verbose; an attempt at getting close to where he came from.
In the doorway of the stars, between Blandford Street and Mars;
Proposition, deal. Flying button feel. Testicle testing.
Wallet ever-bulging. Dressed to the left, divulging the wrinkles of his years.
Wedding-bell induced fears.
Shedding bell-end tears in the pocket of her resistance.
International assistance flowing generous and full to his never-ready tool.
Pulls his eyes over her wool.
And he shudders as he comes.
And my rudder slowly turns me into the Marylebone Road.
Crash-Barrier Waltzer
And here slip I -- dragging one foot in the gutter -- in the midnight echo of the shop that sells cheap radios.
And there sits she -- no bed, no bread, no butter -- on a double yellow line, where she can park anytime.
Old Lady Grey; crash-barrier waltzer -- some only son's mother. Baker Street casualty.
Oh, Mr. Policeman -- blue shirt ballet master.
Feet in sticking plaster -- move the old lady on.
Strange pas-de-deux -- his Romeo to her Juliet.
Her sleeping draught, his poisoned regret.
No drunken bums allowed to sleep here in the crowded emptiness.
Oh officer, let me send her to a cheap hotel -- I'll pay the bill and make her well - like hell you bloody will!
No do-good over kill. We must teach them to be still more independent.
Mother England Reverie
I have no time for Time Magazine or Rolling Stone.
I have no wish for wishing wells or wishing bones.
I have no house in the country I have no motor car.
And if you think I'm joking, then I'm just a one-line joker in a public bar.
And it seems there's no-body left for tennis; and I'm a one-band-man.
And I want no Top Twenty funeral or a hundred grand.
There was a little boy stood on a burning log,
rubbing his hands with glee. He said, "Oh Mother England, did you light my smile; or did you light this fire under me?
One day I'll be a minstrel in the gallery.
And paint you a picture of the queen.
And if sometimes I sing to a cynical degree -- it's just the nonsense that it seems.''
So I drift down through the Baker Street valley, in my steep-sided un-reality.
And when all is said and all is done -- I couldn't wish for a better one.
It's a real-life ripe dead certainty -- that I'm just a Baker Street Muse.
Talking to the gutter-stinking, winking in the same old way.
I tried to catch my eye but I looked the other way.
Indian restaurants that curry my brain --
newspaper warriors changing the names they advertise from the station stand.
Circumcised with cold print hands.
Windy bus-stop. Click. Shop-window. Heel.
Shady gentleman. Fly-button. Feel.
In the underpass, the blind man stands.
With cold flute hands.
Symphony match-seller, breath out of time --
you can call me on another line.
Didn't make her --- with my Baker Street Ruse.
Couldn't shake her --- with my Baker Street Bruise.
Like to take her --- but I'm just a Baker Street Muse.
(I can't get out!)