Μουσικοί δρόμοι και πλατείες (όπως η πλατεία Βάθης)

[nickel]

Ωραία ιδέα είχε ο Κώστας Ζουγρής και μάζεψε στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας τραγούδια που γράφτηκαν για δρόμους και πλατείες. Ιδέες, λοιπόν, μπόλικες εκεί μέσα για να βρείτε παλιές αγάπες. Ή να προσθέσετε κάποιο από τα πολλά τραγούδια που, αναπόφευκτα, δεν χωρούσαν στη στήλη. Αλλά, πρώτα, η απαραίτητη διόρθωση: η «πλατεία Βάθης» (και όχι «πλατεία Βάθη»): Έλα να μάθεις στην πλατεία Βάθης.

Υπάρχουν πολλές σχετικές αναφορές στο διαδίκτυο, αλλά πουθενά δεν βρήκα ολόκληρο το σχετικό λήμμα από τη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια:

Βάθεια (και Βάθη). Συνοικία Αθηνών, ευρισκομένη αριστερά της οδού Γ΄ Σεπτεμβρίου από της πλατείας της Ομονοίας. Επί της συνοικίας ταύτης συμπίπτουσιν αι οδοί Καματερού, Αριστοτέλους, Χαλκοκονδύλη, Μάρνη, Μαιζώνος, Λιοσίων, Μενάνδρου και Καρόλου Ι΄. Περιλαμβάνει την πλατείαν Ανεξαρτησίας και την μεταξύ των οδών Χαλκοκονδύλη, Αριστοτέλους και Καματερού σχηματιζομένην μικράν πλατείαν της κυρίως Βάθειας, εκ της οποίας έλαβε το όνομα ολόκληρος η ευρεία σήμερον συνοικία. Η συνοικία οφείλει την ονομασίαν της εις το ότι ελίμναζον άλλοτε εν αυτή τα ύδατα του χειμάρρου Κυκλοβόρου. Μετά την μεταφοράν της πρωτευούσης εκ Ναυπλίου εις Αθήνας, το μέρος τούτο ευρίσκετο επί μακρόν εκτός του σχεδίου της πόλεως, ότε δε περιελήφθη εις αυτό, ηγέρθησαν αι πρώται οικίαι και ο κατελθών εις την Ελλάδα άλλοτε ηγεμών της Μολδαβίας Μιχαήλ Βόδα Σούτσος ήγειρεν εκεί το μέγαρόν του (σήμερον Άσυλον της Αγίας Αικατερίνης), εντός απεράντου κήπου. Εκ του κήπου τούτου κατατμηθέντος εις οικόπεδα εσχηματίσθη η συνοικία Βάθεια, διηνοίχθησαν αι οδοί Αχαρνών, Αλκιβιάδου, Λιοσίων, Μιχαήλ Βόδα, πλατεία Νικολάου Μαυροκορδάτου, μετεσχηματίσθη ο χείμαρρος Κυκλόβορος εις λεωφόρον και εχαράχθησαν αι τέμνουσαι αυτάς πολυάριθμοι οδοί, ταχέως δε ηγέρθησαν ωραίαι οικοδομαί και ηυρύνθη μεγάλως η πολύοικος σήμερον συνοικία. Εξυπηρετείται αύτη υπό δύο γραμμών τροχιοδρομικών και πολυαρίθμων επιβατικών αυτοκινήτων. Ο πυρήν της συνοικίας Βάθειας υπήρξεν η μικρά τριγωνική πλατεία σκιαζομένη υπό της μεγάλης λεύκας (της περίφημου Λεύκας της Βάθειας) αποκοπείσης κατά το 1926. Το περί αυτήν τμήμα της συνοικίας μετεσχηματίσθη εις κέντρον εμπορικόν και βιοτεχνικόν πλήρες ζωής και κινήσεως.

 

[nickel]

Το κείμενο του Κώστα Ζουγρή στη Βιβλιοθήκη της «Ε»:

Οι δρόμοι έχουν τη δική τους ιστορία στο τραγούδι
Από τον Κώστα Ζουγρή

Από τα αγαπημένα θέματα των στιχουργών, οι διάφοροι δρόμοι και πλατείες σ' ολόκληρο τον πλανήτη, έδωσαν συχνά την ευκαιρία σε διάφορους καλλιτέχνες να γνωρίσουν μεγάλες επιτυχίες.

Στη χώρα μας ο πιο γνωστός δρόμος σε τραγούδι είναι μάλλον η Οδός Αριστοτέλους, σύνθεση του Γιάννη Σπανού, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και ερμηνεία από τη Χαρούλα Αλεξίου.

Ο Δήμος Μούτσης έγραψε το 1968 την επιτυχία του Σταμάτη Κόκοτα Στου Προφήτη Ηλία, σε στίχους Γιώργου Παπαστεφάνου, η οποία αναφέρεται στα σοκάκια αυτής της όμορφης περιοχής του Πειραιά. Ο ίδιος συνθέτης έχει γράψει και το Σαν τον Τσε Γκεβάρα, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και ερμηνεία από τον Μανώλη Μητσιά, με αναφορά στην οδό Φωκίωνος Νέγρη· για τον ίδιο δρόμο έχει γράψει το ομώνυμο τραγούδι ο Γιώργος Μουζάκης, σε στίχους του Ηλία Λυμπερόπουλου, με ερμηνευτή τον Γιάννη Βογιατζή.

Ο Γιάννης Ξανθούλης έγραψε τους στίχους και ο Σταμάτης Κραουνάκης τη μουσική για το τραγούδι Οδός Ιπποκράτους, με ερμηνεύτρια την Αλκηστη Πρωτοψάλτη.

Στη Σταδίου τραγουδούσαν οι Φατμέ στο άλμπουμ τους Βγαίνουμε απ' το τούνελ.

Η Αφροδίτη Μάνου με τη δικιά της σύνθεση Νυχτερινή εκπομπή κάνει βόλτα στους δρόμους της Αθήνας και αναφέρει τη Λεωφ. Κηφισίας και την Πανόρμου.

Ο Κώστας Λειβαδάς έγραψε τους στίχους στο Σαν να μην πέρασε μια μέρα και ο Γιώργος Δημητριάδης που το τραγουδά, τη μουσική. Το σημείο συνάντησης στην έμπνευση αυτής της διαχρονικής επιτυχίας, που έχει γίνει σύνθημα σε διάφορες περιπτώσεις της κοινωνικής μας ζωής, η πλατεία Μαβίλη.

Αλλη μία πλατεία που τραγουδήθηκε, είναι η πλατεία Αβυσσηνίας στο Μοναστηράκι, επιτυχία του Αντώνη Καλογιάννη από την τηλεοπτική σειρά Εν Αθήναις, των Βαγγέλη Γκούφα και Μάριου Ποντίκα, η μουσική ήταν του Αργύρη Κουνάδη και οι στίχοι του Μάριου Ποντίκα. Η Σωτηρία Μπέλλου τραγουδά για την πλατεία Βάθη στη σύνθεση του Ηλία Ανδριόπουλου από το άλμπουμ Λαϊκά Προάστια.

Σόλωνος και Σίνα λέγεται ένα από τα τραγούδια του Βαγγέλη Γερμανού.

Για την οδό Φρύνης έγραψε ένα ορχηστρικό κομμάτι ο Σταύρος Ξαρχάκος στην ταινία Κόκκινα Φανάρια, τίτλος του Τ' οργανάκι της οδού Φρύνης.

Σε στίχους και μουσική του Νίκου Ζούδιαρη, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης τραγούδησε το 1993 για τη Ζήνωνος στο πρώτο του άλμπουμ στην Ελλάδα, που είχε τίτλο Στην αγορά του κόσμου.

Ο πιο τραγουδισμένος δρόμος της Αθήνας, που όμως παράλληλα είναι και περιοχή της Καλλιθέας, είναι η οδός Χαροκόπου, που αναφέρεται βασικά σαν τοποθεσία στο τραγούδι του Βασίλη Βασιλειάδη Στου Χαροκόπου και στην Καλλιθέα, επιτυχία του Δημήτρη Ευσταθίου από το 1968 σε στίχους του Πυθαγόρα. Χαροκόπου 1942-1953 λέγεται το τραγούδι που έγραψε ο Ακης Πάνου για το άλμπουμ του Γιώργου Νταλάρα Θέλω να τα πω.

Για την Εγνατίας 406 τραγουδούσε το 1973 ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης σε μουσική δικιά του και στίχους του Κώστα Βίρβου, με τη διαφορά ότι τουλάχιστον τότε δεν υπήρχε αυτός ο αριθμός στην Εγνατία, όπως δήλωσε αργότερα ο στιχουργός Κώστας Βίρβος.

Το 2002 ο Κώστας Μακεδόνας ηχογραφεί στη Λυρική Σκηνή μαζί με άλλους καλλιτέχνες ένα άλμπουμ με τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου που αναφέρονται σε δρόμους, συνοικίες και πλατείες των Αθηνών, όπως οι πλατείες Ομονοίας (Κώστας Μακεδόνας) και Ασωμάτων (Μπάμπης Τσέρτος), η Ιερά Οδός (Μακεδόνας), η Κωνσταντινουπόλεως (Μακεδόνας), η Αθηνάς (Χορωδία), η Πειραιώς (Μακεδόνας), η Αιόλου (Τσέρτος).

Για την Πλατεία Ασωμάτων τραγουδά και ο Γιώργος Νταλάρας μαζί με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα, η σύνθεση είναι του Αλκη Αλκαίου.

Για τη Θεμιστοκλέους 43 κυκλοφόρησε ολόκληρο άλμπουμ ο Σταύρος Ξαρχάκος το 1964.

Στις αρχές της δεκαετίας του '50, η Ρένα Βλαχοπούλου και αμέσως μετά η Σοφία Βέμπο τραγούδησαν το Ομόνοια πλαζ, ενώ αναφέρουν και την Place Pigale, σε μουσική Μενέλαου Θεοφανίδη και στίχους των Γ. Ασημακόπουλου και Β. Σπυρόπουλου, και το Τρίο Κιτάρα τον Τραμπαρίφα του Μιχάλη Σουγιούλ, σε στίχους των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου, όπου αναφέρεται η λεωφόρος Συγγρού.

Υπάρχουν βέβαια και σημαντικά άλμπουμ που έχουν για τίτλο τους τον Δρόμο, αλλά δεν αναφέρουν συγκεκριμένες οδούς: Τα τραγούδια του δρόμου Μάνος Λοΐζος, Ο δρόμος των Μίμη Πλέσσα, Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου υπάρχει όμως το τραγούδι Γέλαγε η Μαρία, με ερμηνευτή τον Γιάννη Πουλόπουλο, με αναφορά στην οδό Φυλής, και Η οδός Ονείρων του Μάνου Χατζιδάκι.

Σαν τον Καραγκιόζη με τον Διονύση Σαββόπουλο, με αναφορά στους δρόμους Αχαρνών και Ηπείρου.

Στον Λευκό τον Πύργο, τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα, με αναφορά σε αρκετές περιοχές της Θεσσαλονίκης, αλλά και την οδό Τσιμισκή.

Η Route 66, που ενώνει ένα μεγάλο κομμάτι της Αμερικής από το Σικάγο μέχρι την Καλιφόρνια, έχει γίνει επιτυχία σε διάφορες δεκαετίες, αρχίζοντας από τον Nat King Cole στη δεκαετία του '40.

Ο Gerry Rafferty έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο την Baker Street στο Λονδίνο μέσα από την ομώνυμη επιτυχία του 1978.

Επιτυχία των America είναι το Ventura Highway από το 1972. Η Ventura είναι προάστιο του Λος Αντζελες στην Καλιφόρνια.

Το 1967 οι Beatles τραγούδησαν για ένα μικρό στενό στο Λίβερπουλ που ονομάζεται Penny Lane και το έκαναν γνωστό σε όλο τον κόσμο.

Οι Γερμανοί Kraftwerk είχαν την πρώτη πετυχημένη διεθνή παρουσία τους με το άλμπουμ Autobahn, από το οποίο ξεχώρισε το ομώνυμο τραγούδι που κυκλοφόρησε σε ειδική έκδοση για σινγκλ και έκανε γνωστό το γερμανικό δίκτυο των εθνικών δρόμων στον υπόλοιπο κόσμο.

Ο Van Morrison τραγούδησε για την Cypruss Avenue στο Λονδίνο στο άλμπουμ του 1974 It's Τοο Late Το Stop Now, και ο Prince για την Alphabet Street, οι Cure για την Fascination Street, οι Dire Straits για την Telegraph Road, για την Electric Avenue ο Eddy Grant, οι 10cc το Wall Street Shuffle, ο Ryan Adams το Goodnight, Hollywood Blvd. και οι Doobie Brothers για την Toulouse Street.

Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες, το 59th Street Bridge Song (Feelin' Groovy) για τους Simon and Garfunkel και αργότερα τους Harpers Bizarre.

Ο Eric Clapton έδωσε τίτλο στο πετυχημένο άλμπουμ του 461 Ocean Boulevard τη διεύθυνση του δρόμου που έμενε εκείνη την περίοδο στην πόλη του Μαϊάμι στη Φλόριντα.

Η 42nd Street έχει φιλοξενήσει άπειρα μιούζικαλ και βέβαια έχει γίνει επιτυχία το τραγούδι που αναφέρεται σ' αυτήν, τραγουδισμένο από τους Ruby Keeler και Dick Powell.

Για την Basin Street στη Νέα Ορλεάνη τραγούδησαν αρκετοί, με κορυφαία την ερμηνεία του Louis Armstrong (Basin Street Blues).

Ο Morrissey έχει στο ρεπερτόριό του το Late Night, Maudlin Street από το άλμπουμ του Viva Hate που κυκλοφόρησε το 1988.

Οι Iron Maiden έχουν επηρεασθεί από τη σύντομη ιστορία του Edgar Alan Poe στο τραγούδι τους Murders In The Rue Morgue, στο οποίο, όπως και ο ποιητής, περιγράφουν τον φόνο δύο κοριτσιών. Στο τραγούδι των Iron Maiden ένας Αγγλος που ακούει τις φωνές των κοριτσιών στη Rue Morgue τρέχει αμέσως και τις βρίσκει δολοφονημένες. Οταν τον βλέπουν οι Γάλλοι με τα χέρια του ματωμένα, πιστεύουν ότι αυτός είναι ο δολοφόνος και αυτός, που δεν μιλάει καθόλου γαλλικά, δεν μπορεί να τους εξηγήσει ότι είναι αθώος και αναγκάζεται να γίνει φυγάς, αλλά πάντα φοβάται ότι θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί.

Στην υπόλοιπη Ευρώπη, ο Sergio Endrigo τραγούδησε για τη Via Broletto 34, ο Masimo Ranieri για τη Via Del Conservatorio, η Mina για τη Via Di Qua, οι Il Divo για τη Via Veneto, όπως και ο Dean Martin, ενώ και ο Nino Rota έχει γράψει τη δικιά του Via Veneto για τη μουσική της ταινίας Γυμνοί στον ήλιο.

Ο Yves Montand τραγούδησε για τη Rue De Belleville, ο Mouloudgi τη Rue De Lappe του Francis Lemarque, η Zazie για τη Rue De La Paix και ο Joe Dassin το Les Champs-Elysees.

Είναι ευνόητο ότι έγιναν αρκετές περικοπές σε τραγούδια, λόγω του μεγάλου αριθμού τους, ειδικά από τον διεθνή χώρο. ​

 

[nickel]

Ένα τραγούδι που δεν υπάρχει εκεί: το Βουλεβάρτο των ραγισμένων ονείρων. The Boulevard of Broken Dreams, δηλαδή το Sunset Boulevard του Λος Άντζελες, ο δρόμος των 35 χιλιομέτρων που φιλοξενεί από την γκλαμουριά του Χόλιγουντ ως την πορνεία του LA. Προφανώς, και πλούσια δόση ραγισμένων ονείρων. Το τραγούδι δεν είναι το πρόσφατο χιτάκι των Green Day, αλλά το τραγούδι από την ταινία Moulin Rouge του 1934, που μόνο ο Τόνι Μπένετ το έχει ηχογραφήσει σε 5 διαφορετικές βερσιόν και εδώ είναι η πέμπτη του, μαζί με τον Στινγκ. (Εγώ προτιμώ την εκτέλεση από τη μεγαλοανιψιά του Μαζόχ.)

I walk along the street of sorrow / The Boulevard of Broken Dreams / Where gigolo and gigolette / Can take a kiss without regret / So they forget their broken dreams."

 

[crystal]

Ωραίο νήμα. :) Θα συνεχίσω με μια νότα Αθήνας κι ένα από τα τραγούδια που αγαπώ πολύ από τότε που το πρωτάκουσα.

 

[Alexandra]

Αλλά, πρώτα, η απαραίτητη διόρθωση: η «πλατεία Βάθης» (και όχι «πλατεία Βάθη»): Έλα να μάθεις στην πλατεία Βάθης.

Μια ερώτηση: τι μύγα τούς έχει τσιμπήσει τώρα τελευταία και λένε πλατεία Βάθη;

 

[sarant]

Την "Εγνατίας 406" τη διατήρησε πάντως, αν και μετά λέει "Εγνατία".
Επίσης, ο δίσκος του Νικολόπουλου με τραγούδια αφιερωμένα σε συνοικίες και δρόμους της Αθήνας είχε στιχουργό τον Φώντα Λάδη.

 

[sarant]

Και το τραγούδι "Αυτή που περνάει" του Φοίβου Δεληβοριά έχει Σταδίου, Σίνα, Κοραή, Μπενάκη, Σκουφά.

Υπάρχει βέβαια και στα ραμόνια η οδός Γραφημώνος του Πασχάλη Τερζή.

 

[Alexandra]

Άσε τι έχουν πάθει και με την Εγνατία. Ακούγοντας κατσάδες δεξιά-αριστερά ότι είναι η Εγνατία και όχι η Εγνατίας, φοβούνται πια να την κλίνουν, κι έτσι άκουσα της οδού Εγνατία.

 

[psifio]

Υπάρχει βέβαια και στα ραμόνια η οδός Γραφημώνος του Πασχάλη Τερζή.

Τι είναι τα ραμόνια; Η γλώσσα στην οποία είναι γραμμένος ο στίχος "συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα κι εγώ δεν έχω μανίκι";

 

[Rogerios]

Ο κατάλογος με τα τραγούδια που αναφέρονται σε δρόμους και πλατείες είναι ατελείωτος. Ειδικά, αν μπλέξουμε με γαλλικά τραγούδια.

Για μια πρόχειρη παριζιάνικη γεωγραφία: λίγος Ζακ Ντυτρον

και (για κάτι πιο ελαφρύ) Ενρίκο Μασίας,

 

[drsiebenmal]

Ο πιο τραγουδισμένος δρόμος της Αθήνας, που όμως παράλληλα είναι και περιοχή της Καλλιθέας, είναι η οδός Χαροκόπου, που αναφέρεται βασικά σαν τοποθεσία στο τραγούδι του Βασίλη Βασιλειάδη Στου Χαροκόπου και στην Καλλιθέα, επιτυχία του Δημήτρη Ευσταθίου από το 1968 σε στίχους του Πυθαγόρα. Χαροκόπου 1942-1953 λέγεται το τραγούδι που έγραψε ο Ακης Πάνου για το άλμπουμ του Γιώργου Νταλάρα Θέλω να τα πω.

Για το τραγούδι του Βασιλειάδη, εδώ αναφέρεται ως πρώτη εκτέλεση αυτή με το Γρηγόρη Μπιθικώτση με δεύτερες φωνές το Σταμάτη Κόκκοτα και τη Χαρούλα Λαμπράκη. Σε άλλα σημεία αναφέρεται ως χρονιά της πρώτης εκτέλεσης το 1967. (Παρέμβαση λόγω εντοπιότητας...)

Τι είναι τα ραμόνια; Η γλώσσα στην οποία είναι γραμμένος ο στίχος "συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα κι εγώ δεν έχω μανίκι";

Για τα ραμόνια, δες στο ιστολόγιο του sarant, εδώ. :)

 

[psifio]

Ευχαριστώ!

 

[SBE]

Αυτό που με είχε ξαφνιάσει στην πρώτη μου επίσκεψη στο Λος Άντζελες ήταν το πόσοι δρόμοι και τοπωνύμιά του αναφέρονται σε γνωστά τραγούδια. Για το Παρίσι π.χ. το περίμενα, για την Ευρώπη γενικά ίσως, αλλά ο νέος κόσμος δε μου γέμιζε το μάτι στιχουργικά. Όταν τα ακούς δεν σκέφτεσαι ότι αναφέρονται σε υπαρκτά μέρη, ότι όλα αυτά τα μέρη βρίσκονται στην ίδια πόλη και εννοείται δεν ξέρεις πάντα τι αντιπροσωπεύει το κάθε μέρος. Αν και πιο συχνά είναι απλά το μέρος που ζούσε ή σύχναζε ο καλλιτέχνης.
επίσης ενδιαφέρουσες οι αναφορές σε υπαρκτά πρόσωπα.

Από την άλλη διαβάζοντας το άρθρο αισθάνθηκα ότι έχω γεράσει ή ότι έχω χάσει πολλά επεισόδια. Αναφέρεται π.χ. στο άσμα "Σα να μην πέρασε μια μέρα'. Σκέφτομαι χμ, αυτό κάτι μου θυμίζει για να το βρώ στο γιουτιουμπ, το κοιτάζω, είναι όντως αυτό που θυμόμουνα, πέφτει το μάτι στο πρώτο σχόλιο που λέει "τέτοια τραγούδια δεν γράφονται πια" και "all time classic" και "μου θυμίζει τα παλιά, δεκαετία του '90" .

 

[sarant]

Από την άλλη διαβάζοντας το άρθρο αισθάνθηκα ότι έχω γεράσει ή ότι έχω χάσει πολλά επεισόδια. Αναφέρεται π.χ. στο άσμα "Σα να μην πέρασε μια μέρα'. Σκέφτομαι χμ, αυτό κάτι μου θυμίζει για να το βρώ στο γιουτιουμπ, το κοιτάζω, είναι όντως αυτό που θυμόμουνα, πέφτει το μάτι στο πρώτο σχόλιο που λέει "τέτοια τραγούδια δεν γράφονται πια" και "all time classic" και "μου θυμίζει τα παλιά, δεκαετία του '90" .

!!! Κάτι τέτοιο αισθάνθηκα κιεγώ!

Απροπό, λείπει από τον κατάλογο η Οδός Σανταρόζα του Βασίλη Νικολαΐδη.

Προσθέτω και μερικά ακόμα (Λίγα-λίγα μου' ρχονται)
* Τα Παιδιά από την Πάτρα έχουν δίσκο με τίτλο "Αχαρνών 77" (προφανώς εκεί ήταν το κέντρο τους) αλλά κανένα τραγούδι με τέτοιο τίτλο.
* Ο Σαββόπουλος στο Τσάμικο έχει διάφορους δρόμους μαζί με άλλα εμβληματικά τοπωνύμια του ελληνισμού: Διοικητηρίου και Εξαρχείων, (...)
Μπιζανίου και Αναλήψεως, Αγίας Τριάδας και 28ης Οκτωβρίου
* Ο Κραουνάκης και η Νικολακοπούλου στα Ισόβια (με τον Μητσιά) έφτιαξαν τραγούδι για το πώς κλίνεται η οδός. Εκεί υπάρχει η Αττική οδός και μερικές άλλες:
Μια άγνωστη οδός παντού καραδοκεί
στα πέριξ αλλά και στην Αττική.
Και μ' έπιασε καημός που φτάσαμε ως εκεί,
στην πτώση της την ονομαστική.

Η οδός, της οδού, την οδό, ταξιτζή μου για σένα τραγουδώ.
Αι οδοί, των οδών, τας οδούς, για φιλάθλους κι οπαδούς.
Η οδός, της οδού, την οδό, στη γωνιά στεκόμουν να σε δω.
Αι οδοί, των οδών, τας οδούς, σε λαμβάνω εσύ μ' ακούς;

Μια άγνωστη οδός τι να 'κανε κι αυτή,
κοιτάει να επιβιώσει με τ' αυτί,
την ξέχασε ο λαός την αιτιατική,
πανεύκολη οδός η Αττική.

Η οδός, της οδού, την οδό, ταξιτζή μου για σένα τραγουδώ.
Αι οδοί, των οδών, τας οδούς, για φιλάθλους κι οπαδούς.
Η οδός, της οδού, καθ' οδόν Λεωνίδου και Θερμοπυλών.
Αι οδοί, των οδών, τας οδούς, γέφυρα Κολοκυνθούς.

Βρε πoια οδός, της οδού, την οδό, ταξιτζή μου για σένα τραγουδώ.
Αι οδοί, των οδών, τας οδούς, σε λαμβάνω εσύ μ' ακούς;

 

[Marinos]

Νίκο, με πρόλαβες με το Νικολαΐδη και το Σαββόπουλο. Υπάρχουν βέβαια και "Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς" του Χατζιδάκι.

 

[daeman]

Ωραία η ιδέα του Ζουγρή, εξαιρετική η ιδέα του Νίκελ να ανοίξει αυτό το νήμα!
λέει ένας δαίμων τρίβοντας ολόχαρος τις παλάμες, κι ανασκουμπώνεται...
Πρώτα απ' όλα, μερικά τραγούδια που αναφέρονται όχι κάπου συγκεκριμένα, αλλά στον δρόμο γενικά.

Ένας δρόμος ανοιχτός, απέραντος και ονειρικός, που συμπτωματικά γυροφέρνει μέρες τώρα στο νου μου, από τις αυστραλέζικες Τριφίδες (όχι εκείνες, φυσικά), με την επιβλητική φωνή του μακαρίτη Ντέιβιντ ΜακΚόμπ:

Well the drums rolled off in my forehead
and the guns went off in my chest
Remember carrying the baby for you
Crying in the wilderness

I lost track of my friends, I lost my kin
I cut them off as limbs
I drove out over the flatlands
hunting down you and him

The sky was big and empty
My chest filled to explode
I yelled my insides out at the sun
At the wide open road

it's a wide open road, it's a wide open road

How do you think it feels
sleeping by yourself?
when the one you love, the one you love
is with someone else

Then it's a wide open road
It's a wide open road
And now you can go any place
that you ever wanted to go

I wake up in the morning
thinking I'm still by your side
I reach out just to touch you
then I realise

It's a wide open road
It's a wide open road

 

[Marinos]

Α, συμπληρώνω στο άρθρο του Ζουγρή, ότι Ηπείρου κι Αχαρνών που λέει ο Σαββό στον Καραγκιόζη ήταν η διεύθυνση του Κύτταρου (ή του Ροντέο;), όπου εμφανιζόταν τότε μαζί με τον Σπαθάρη.

 

[daeman]

Α, συμπληρώνω στο άρθρο του Ζουγρή, ότι Ηπείρου κι Αχαρνών που λέει ο Σαββό στον Καραγκιόζη ήταν η διεύθυνση του Κύτταρου (ή του Ροντέο;), όπου εμφανιζόταν τότε μαζί με τον Σπαθάρη.

Το Κύτταρο! :)

Κι ευχαριστώ, sarant, που μου θύμισες τους Αγώνες Τραγουδιού της Κέρκυρας! Τους είχε δείξει και η τηλεόραση, αν θυμάμαι καλά, κι ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη εκείνη την εποχή· μόνο Γιουροβίζιον και φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (άντε και κάνα Σαν Ρέμο) είχαμε δει μέχρι τότε...

 

[daeman]

Ένας δρόμος που βγάζει στο... πουθενά:

Well, we know where we're going
But we don't know where we've been
And we know what we're knowing
But we can't say what we've seen
And we're not little children
And we know what we want
And the future is certain
Give us time to work it out

We're on a road to nowhere
Come on inside
Takin' that ride to nowhere
We'll take that ride

I'm feelin' okay this mornin'
And you know,
We're on the road to paradise
Here we go, here we go

Chorus

Maybe you wonder where you are
I don't care
Here is where time is on our side
Take you there...take you there

We're on a road to nowhere
We're on a road to nowhere
We're on a road to nowhere

There's a city in my mind
Come along and take that ride
And it's all right, baby, it's all right

And it's very far away
But it's growing day by day
And it's all right, baby, it's all right

They can tell you what to do
But they'll make a fool of you
And it's all right, baby, it's all right

We're on a road to nowhere

 

[daeman]

...
Η ηλιόλουστη πλευρά του δρόμου

Grab your coat and get your hat
Leave your worries on the doorstep
Life can be so sweet
On the sunny side of the street

Cant you hear the pitter-pat
And that happy tune is your step
Life can be complete
On the sunny side of the street

I used to walk in the shade with my blues on parade
But I'm not afraid... this rover's crossed over

If I never had a cent
I'd be rich as rockefeller
Gold dust at my feet
On the sunny side of the street

I used to walk in the shade,
with them blues on parade
Now I'm not afraid
Τhis rover has crossed over

Now if I never made one cent
I'll still be rich as rockefeller
There will be goldust at my feet
On the sunny
On the sunny, sunny side of the street