dust bunnies = τούφες σκόνης, μαλλάκια, σκούλες, μπαμπακούδια ή μπαμπακούλι

[Alexandra]

Έχω την εντύπωση ότι τα λέμε και κάπως αλλιώς εκτός από "χνούδια". Σωστά ή είναι ιδέα μου;

Dust bunnies (dustbunnies) are small clumps of dust that form under furniture and in corners that are not cleaned regularly. They are made of hair, lint, dead skin, dust, and sometimes light rubbish and debris, and are held together by static electricity and felt-like entanglement. In some regions of Britain, dust bunnies are sometimes called beggar's velvet. The synonym slut's wool is an old British term.

 

[psifio]

Σκούλες; (Δε βρίσκω τεκμηρίωση.)

 

[Alexandra]

Σκούλες; (Δε βρίσκω τεκμηρίωση.)

Δεν το έχω ξανακούσει αυτό.

 

[psifio]

Ναι, μάλλον είναι πολύ ιδιωματικό. Τα λέμε και τούφες σκόνης, νομίζω. Εγώ τα λέω και τουλούπες, αλλά δε νομίζω ότι τη χρησιμοποιεί κανένας άλλος τη λέξη μ' αυτή την έννοια. :)

 

[nickel]

Για τις σκούλες είχα γράψει στο φόρουμ το αλλοτινό (10/2/2007):

Σκούλες στο σπίτι μας στην Κρήτη λέγαμε τα μαλλάκια, τις τούφες σκόνης, μαλλιών κ.λπ. που μαζεύονται κάτω από τα έπιπλα όταν δεν σκουπίζεις συχνά. (Στις μέρες μας μαζεύω πολλές τέτοιες μέσα στον υπολογιστή μου. Που καλό θα είναι, ιδιαίτερα εμείς οι καπνιστές, να τον καθαρίζουμε συχνά, κατά προτίμηση και με σπρέι αέρα. Προχτές στο τσακ πρόλαβα να μου καεί ο επεξεργαστής, τόση σκόνη και μάκα είχε μαζέψει. Ένα κόλλημα των προγραμμάτων όμως, ένα σκούξιμο κάποιας αγγλόφωνης γιαπωνέζας όταν πήγα να ξανανάψω το μηχάνημα, και κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα να κάνω φασίνα, κι ας ήταν έξι το πρωί.)

Σκούλα λοιπόν στην Κρήτη, σκουλί γενικότερα. Γράφει στο λεξικό του Πάπυρου (παρόμοιο λήμμα και στον Μπαμπ.):
σκουλ(λ)ί
το, Ν· 1. δεμάτι από λαναρισμένο λινάρι, καννάθι ή μαλλί, που είναι έτοιμο για κλώσιμο· 2. δέσμη από τυλιγμένο νήμα, κούκλα, ματσάκι· 3. σύνολο από πράγματα που έχουν δεθεί μαζί, μάτσο· 4. τρίχες τού κεφαλιού που πέφτουν άτακτα ή που δεν επιδέχονται χτένισμα, τούφα, τσουλούφι· 5. (παροιμ.) «σκουλί σκουλί το μάραθο γεμίζει η γριά τον κάλαθο»· λίγο λίγο μπορεί να αποταμιευθεί ένα σεβαστό ποσό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μσν. σκουλλίν < αμάρτυρο τ. *σκολλίον, υποκορ. τού σκόλλυς «τρόπος κουρέματος», με κώφωση τού -ο- σε -ου- (πρβλ. κώδων: κουδούνι)].

Και για τη θρυλούμενη προέλευση του γνωστού ονόματος Σκουλάς, γράφει σ’ αυτή τη σελίδα:

Πριν το 1821 θρυλείται ότι υπήρχε εις το χωριό Ανώγεια κάποιος χωρικός βυζαντινής ή ενετικής καταγωγής . Σε μια βαρυχειμωνιά, ο χωρικός αυτός βγήκε έξω από το χωριό και τον εβρήκε μια θύελλα και χάθηκε. Λένε πως έπεσε μέσα σε ένα τάφρο. Εκεί μέσα ζούσε ένα άγριο θηρίο τυφλό και εθήλαζε το μικρό του. Τότε ο άνθρωπος που επεινούσε, εθήλαζε από τον ένα μαστό και το θηρίο από τον άλλο.
Το μεγάλο θηρίο αισθάνθηκε ανθρώπινη παρουσία και μυρωδιά και ρώτησε το μικρό του αλλά του απάντησε αρνητικά επιμένοντας ότι πάνω από το σπήλιο ίσως να πέρασε κάποιος άνθρωπος. Μέσα στον τάφρο έμεινε ο Ανωγειανός επί 40 ημέρες και 40 νύχτες όταν τελικά κατόρθωσε να βγει στην επιφάνεια της γης.
Η μορφή του είχε πάρει αλλόκοτη μορφή, και δυο βοσκοί που έτυχε να τον δουν έφυγαν μακριά του φοβισμένοι. Το σώμα του είχε γεμίσει ολόκληρο σκούλες (σκουλιά όπως τα λένε οι Ανωγειανοί), έμοιαζαν πολύ με μακριές τρίχες προβάτου. Μια κόρη όταν τον αντίκρισε, τον λυπήθηκε και τον πήρε μαζί της. Τον αγάπησε, και τον ονόμασε Σκουλά εννοώντας ο άνθρωπος με τις πολλές σκούλες.
Του έδινε φαγητό αλατισμένο να τρώει και σιγά σιγά με την πάροδο του χρόνου άρχισαν να πέφτουν οι τρίχες. Επαντρευτήκανε και κάνανε πολλά αρσενικά παιδιά. Αυτός ήταν πια γνωστός με το όνομα Σκουλάς και τα παιδιά του Σκουλάδες. Απ’ αυτούς κατάγονται οι Σκουλάδες, μια από τις πιο αντρειωμένες οικογένειες των Ανωγείων.


Ξέρουμε τώρα ότι εκτός από lint ή fluff, τις λένε και dust bunnies.

 

[daeman]

Κάποιος user7, πριν δυόμισι χρόνια, το τεκμηριώνει εδώ.
Χωρίς άνω κάτω τελεία, γιατί μέχρι να το αντιγράψω με τη χαρακτηριστική βραδύτητα (και βραδύνοια) που συνοδεύει τον πρώτο καφέ μετά το χτεσινό ξενύχτι (ή μάλλον σημερινό ξημέρωμα· καλός ο γάμος!), με πρόλαβε και απάντησε ο ίδιος, as user7 usually does και ως αρμόζει, βεβαίως...

Τη σκούπα πήρα ηλεκτρική
για να μαζεύει σκούλες
μη τζι θωρεί η γειτόνισσα
και να με ψέγει σ' ούλες

 

[daeman]

[...]Που καλό θα είναι, ιδιαίτερα εμείς οι καπνιστές, να τον καθαρίζουμε συχνά, κατά προτίμηση και με σπρέι αέρα. Προχτές στο τσακ πρόλαβα να μου καεί ο επεξεργαστής, τόση σκόνη και μάκα είχε μαζέψει. [...]

1. Δεν είσαι πλέον καπνιστής, και μπράβο!
Και όπως πάει το πράγμα, η Λεξιλογία θα καταταγεί αισίως και στους ιστότοπους που βοηθούν στην απεξάρτηση. :)
2. Το σπρέι αέρα είναι ασύμφορο, οικονομικά (αφού μας πουλάνε αέρα κοπανιστό) και οικολογικά (ολόκληρο μεταλλικό δοχείο για μερικά ml αέρα). Δοκιμάστε με το σεσουάρ (στο κρύο, βέβαια) να φύγουν οι σκούλες και η όχι κολλημένη σκόνη, και για τη δύσκολη βρωμιά/βρομιά, προτιμήστε συμπιεστή αέρα (μια συσκευή χρήσιμη για πολλές δουλειές, όπως το φούσκωμα ελαστικών π.χ., αλλά και ό,τι άλλο βάζει ο νους, στο σπίτι) ή, αν δεν έχετε τέτοιο πράμα, μια επίσκεψη στο πλησιέστερο κατάστημα πληροφορικής κάνει το μηχάνημα λαμπίκο!

 

[Alexandra]

Και όπως πάει το πράγμα, η Λεξιλογία θα καταταγεί αισίως και στους ιστότοπους που βοηθούν στην απεξάρτηση. :)

Αυτό μένει να αποδειχτεί την ημέρα που θα ανακοινώσεις ότι κόβεις το κάπνισμα

 

[Katerina_A]

Εγώ άμα δω τέτοια στις γωνίες ή κάτω από έπιπλα σκέφτομαι (και πολλές φορές το λέω και φωναχτά, να το ακούσουν και οι υπόλοιποι μέσα στο σπίτι) ότι το πάτωμα «έβγαλε πάλι μαλλιά» και πρέπει να καθαρίσουμε. Δεν ξέρω αν το λέει κανείς άλλος, αν το άκουσα από κάποιον ή αν το κατέβασα από το κεφάλι μου...

Έντιτ: Ά! Και ψηφίζω και με τα δύο χέρια τις σκούλες που λέει η Νίνα και τεκμηριώνει ο Προφέσορ. «Επισήμως» έτσι ξέρω ότι λέγονται αυτά. Έτσι τα λέμε στην Κρήτη.

 

[danae]

Εμείς (κάποιες φίλες μου κι εγώ) τα λέμε "προβατάκια". Πρόσφατα άκουσα και άτομο εκτός του κύκλου μου να τα λέει έτσι...

 

[daeman]

Εμείς (κάποιες φίλες μου κι εγώ) τα λέμε "προβατάκια". Πρόσφατα άκουσα και άτομο εκτός του κύκλου μου να τα λέει έτσι...

Ορίστε και η ιδιωματική αντιστοιχία ζωικών ειδών! Και πιο τρανό ζώο, μάλιστα, όπως συνηθίζουμε εμείς οι τρανοί Έλληνες...;)

Εγώ άμα δω τέτοια στις γωνίες ή κάτω από έπιπλα σκέφτομαι (και πολλές φορές το λέω και φωναχτά, να το ακούσουν και οι υπόλοιποι μέσα στο σπίτι) ότι το πάτωμα «έβγαλε πάλι μαλλιά» και πρέπει να καθαρίσουμε. Δεν ξέρω αν το λέει κανείς άλλος, αν το άκουσα από κάποιον ή αν το κατέβασα από το κεφάλι μου...

Έντιτ: Ά! Και ψηφίζω και με τα δύο χέρια τις σκούλες που λέει η Νίνα και τεκμηριώνει ο Προφέσορ. «Επισήμως» έτσι ξέρω ότι λέγονται αυτά. Έτσι τα λέμε στην Κρήτη.

Πολύ ωραία εικόνα, το πάτωμα να βγάζει μαλλιά. Και ωραία αφορμή για ένα ευφάνταστο παιδικό διήγημα: Το σπίτι που έβγαζε μαλλιά ή Το Ζωντανό Σπίτι! Όσο για το φωναχτά, να συμπεράνω ότι θα έχει μαλλιάσει η γλώσσα σου;

Αν ψηφίζουμε, σκούλες δαγκωτό!

Έντιτ:
@ Κατερίνα_Α: Btw, το λινκ στον μετρητή σου τώρα εμφανίζεται κανονικά, ενώ χτες-προχτές τίποτα.

@ Αλεξάνδρα: Όχι τη μέρα που θα ανακοινώσω ότι θα το κόψω, τη μέρα που θα ανακοινώσω ότι κατάφερα να βγάλω το πρώτο μου ξενύχτι χωρίς τσιγάρο!

 

[Zazula]

Η απόδοση που εγώ γνωρίζω είναι ποντίκια, και τουλάχιστον στην Αεροπορία είναι σε ευρεία χρήση, ενώ την έχω συναντήσει και από ομιλητές εκτός ΕΔ.

Το σπρέι αέρα είναι ασύμφορο, οικονομικά (αφού μας πουλάνε αέρα κοπανιστό) και οικολογικά (ολόκληρο μεταλλικό δοχείο για μερικά ml αέρα). Δοκιμάστε με το σεσουάρ (στο κρύο, βέβαια) να φύγουν οι σκούλες και η όχι κολλημένη σκόνη, και για τη δύσκολη βρωμιά/βρομιά, προτιμήστε συμπιεστή αέρα (μια συσκευή χρήσιμη για πολλές δουλειές, όπως το φούσκωμα ελαστικών π.χ., αλλά και ό,τι άλλο βάζει ο νους, στο σπίτι) ή, αν δεν έχετε τέτοιο πράμα, μια επίσκεψη στο πλησιέστερο κατάστημα πληροφορικής κάνει το μηχάνημα λαμπίκο!

Η σκόνη είναι θάνατος για τους υπολογιστές, διότι στέλνει τις θερμοκρασίες στο Θεό (και το μηχανάκι στην κόλαση). Ακόμη κι αν έχετε επιτραπέζιο υπολογιστή με πολλούς και μεγάλους ανεμιστήρες, τη σκόνη δεν τη γλυτώνετε επειδή πάλι τη φέρνουν μέσα. Η βέλτιστη λύση για το εσωτερικό καθάρισμα του υπολογιστή είναι ο πεπιεσμένος αέρας σε σπρέι (μην εκπλαγείτε πάντως όταν συνειδητοποιήσετε πόσο τιμάται ο κοπανιστός αέρας!). Αν χρησιμοποιήσετε αέρα από κομπρεσεράκι ή παρόμοια διάταξη, προσέξτε να μην φυσάτε απευθείας πάνω στα ανεμιστηράκια διότι η παροχή αέρα που στέλνετε πάνω τους είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δική τους ικανότητα, με αποτέλεσμα να τους αναγκάζετε να γυρνάνε τρελά και ίσως, ως συνεπακόλουθο, να αστοχήσουν. Επίσης διασφαλίστε ότι η διάταξή σας παρέχει αέρα ελεύθερο από υγρασία (πράγμα που σας εγγυώνται τα ειδικά σπρέι). Εφόσον θα χρειαστεί να ανοίξετε τον υπολογιστή σας, φροντίστε να λάβετε όλα τα μέτρα δέουσας επιμέλειας (γείωση του εαυτού σας από στατικό ηλεκτρισμό, screw management κλπ) και να ξέρετε τι κάνετε (και τι δεν πρέπει να κάνετε). Αν δεν καταλαβαίνετε αυτό που μόλις είπα, αγγαρέψτε έναν φίλο σας που ξέρει.

Είναι καλή ιδέα να έχετε ένα προγραμματάκι που να σας δείχνει τις θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στον υπολογιστή σας. Εγώ χρησιμοποιώ το Everest Ultimate, αλλά είναι εμπορικό πρόγραμμα. Για δωρισμικό, αν ο επεξεργαστής σας είναι Intel, ένα πανάλαφρο προγραμματάκι είναι το Real Temp: http://www.techpowerup.com/downloads/1325/Real_Temp_3.00.html. Άλλες δημοφιλέστατες επιλογές είναι το Sandra Lite (http://www.benchmarkhq.ru/english.html?/sandradl_e.html) και το SpeedFan (http://www.almico.com/speedfan.php). Οι φορητοί υπολογιστές υποφέρουν πολύ περισσότερο από τις υψηλές θερμοκρασίες, καθότι έχουν πολύ πιο περιορισμένο εύρος τρόπων και δυνατοτήτων απαγωγής τους. Αγοράστε μια ειδική βάση με ανεμιστήρες (λύση για όλους), κι αν είστε δυνατοί σε θέματα υλισμικού αλλάξτε την πάστα με Arctic Silver 5 και κάντε undervolting (σχετικός οδηγός εδώ: http://forum.notebookreview.com/showthread.php?t=235824). Ένας σύγχρονος Intel Core 2 Duo δουλεύει μέχρι τους 95ºC — κι αν νομίζετε ότι εσείς δεν πιάνετε τέτοιες θερμοκρασίες να σας πω ότι σε βαρύ multitasking χθες στον Τ7700 του λάπτοπ μου, σε γραφείο όπου δεν είχα μαζί μου τη βάση ψύξης του (και μάλιστα μιλάμε για μηχανάκι πειραγμένο να κρατά χαμηλές τις θερμοκρασίες) έπιασε τους 95ºC σε λιγότερο από είκοσι λεπτά της ώρας.

Για τους επιτραπέζιους υπολογιστές, οι λύσεις είναι: Arctic Silver 5 (θερμαγώγιμη πάστα), ψύκτρα υψηλότερης απόδοσης, σωστό cable management στο εσωτερικό του κουτιού (για απρόσκοπτη κυκλοφορία του αέρα), απομάκρυνση των πηγών θερμότητας όπου αυτό είναι δυνατό (π.χ. μπορείτε να βάλετε τους σκληρούς δίσκους σε χαμηλότερες θέσεις του κουτιού), προσθήκη κι άλλων ανεμιστήρων στο κουτί ή ανεμιστήρων μεγαλύτερης διαμέτρου (εφόσον τους δέχεται το κουτί), κουτί με καλύτερη θερμική συμπεριφορά, διασφάλιση απρόσκοπτης ροής αέρα (δηλ. επιλογή σωστής θέσης για το κουτί), κλιματισμός του χώρου λειτουργίας του υπολογιστή, σκληροί δίσκοι SSD αντί για συμβατικούς κ.ο.κ. Να έχετε υπόψη σας ότι στα ηλεκτρονικά ισχύει ο ακόλουθος πρακτικός κανόνας: Για κάθε δέκα βαθμούς Κελσίου υψηλότερη θερμοκρασία, η αξιοπιστία (και μαζί της και η ζωή των εξαρτημάτων) μειώνεται στο μισό. Κι αυτό είναι πολύ σοβαρό. Θυμάστε ένα παλιό τραγούδι που έλεγε "Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά"; Ε, αυτό ακριβώς επιδιώκουμε για τη θερμοκρασία λειτουργίας ενός Η/Υ. :)

 

[daeman]

[...] Θυμάστε ένα παλιό τραγούδι που έλεγε "Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά"; Ε, αυτό ακριβώς επιδιώκουμε για τη θερμοκρασία λειτουργίας ενός Η/Υ. :)

Τεκμηρίωση
Στίχοι από την παραλλαγή του Ζαζ, όπου ο Η/Υ απευθύνεται στον χρήστη/ιδιοκτήτη/τεχνικό συντήρησής του:
Εκεί που καίγομαι πολύ
στον έρμο επεξεργαστή
θέλω να νιώθω παγωνιά
πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά

 

[Zazula]

Καρασπέκια, daeman!

 

[Alexandra]

Να σημειώσω ότι η αδελφή μου μού θύμισε ότι η μητέρα μας (καταγωγή από τη Μάνη) τα λέει "μπαμπακούδια", αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα εύρημα στο Γκουγκλ. Το έχει ακούσει κανένας;

 

[Zazula]

Υπάρχει πάντως παιχνίδι με το ίδιο όνομα (μπαμπακούδι): http://www.ageofimmortals.com/shop4/index.php?main_page=page&id=409&chapter=0. :)

 

[AoratiMelani]

Καλημέρες! Μια φίλη τα λέει "γατοκέφαλα" αλλά δεν ξέρω αν είναι κάτι γενικότερο ή κάτι προσωπικό δικό της. Δεν μπόρεσα να το εντοπίσω αλλού.

 

[Katsik35]

Καλημέρα. Ως «γατοκέφαλα» είχα ακούσει να χαρακτηρίζονται ειρωνικά οι μεγάλες μπουκιές που καταβροχθίζει κάποιος λαίμαργος συνδαιτημόνας («Κατεβάζει κάτι γατοκέφαλα αυτός μόλις καθίσει στο τραπέζι …»).