curry
New member
Καλημέρα. Στην πτυχιακή μου με είχε απασχολήσει η απόδοση των χρωμάτων, γιατί ο συγγραφέας είχε κάτι κολλήματα με το μοβ (σε όλες τις αποχρώσεις), έτσι αφιέρωσα μια μικρή ενότητα στο θέμα.
Γενικά το είχα βρει πολύ ενδιαφέρον ζήτημα, όπως και τώρα, γιατί παρατήρησα ότι ο συγγραφέας (Αυστραλός άντρας) είχε μια ελαφρώς διαφορετική αντίληψη περί των χρωμάτων σε σχέση με μένα. Αναρωτήθηκα πού μπορεί να οφείλεται αυτό και κατέληξα στο εξής: πρώτον, προέρχεται από άλλη γλωσσική κοινότητα και συχνά παρατηρούνται διαφορές μεταξύ κοινοτήτων.
Ακραία παραδείγματα: οι Ιάπωνες δεν έχουν λέξη για το μπλε ή το πράσινο, δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή ποιο από τα δύο. Και το γνωστό με τους Ινουίτ και τις 40-πόσες λέξεις για το χιόνι κλπ κλπ.
Επιπλέον, έχω παρατηρήσει ότι έτσι κι αλλιώς δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι τα χρώματα με τον ίδιο τρόπο, είτε γυναίκες, είτε άντρες. Με την αδερφή μου διαφωνούμε διαρκώς για το χρώμα του τάδε ρούχου.
Επίσης, θέλω να πω ότι συμφωνώ με τον Ζαζ και ότι τα πολλά γαλλικά είναι τρε σπαστίκ (sic). Αλλά, αν και θα προτιμήσω να πω λευκός ή καστανός, δεν θα πω γλαυκός ή κυανός, παραείναι ποιητικά πλέον για τον καθημερινό λόγο.
Τέλος, θα αναφερθώ στη ζωγραφική, όπου υπάρχουν κάποιες στάνταρ ονομασίες χρωμάτων που δεν τις χρησιμοποιεί -ούτε πιθανόν καταλαβαίνει- ο μέσος άνθρωπος (π.χ. μπλε κοβαλτίου), αλλά αν το ζητήσεις στο κατάστημα, θα στο φέρουν!
Γενικά το είχα βρει πολύ ενδιαφέρον ζήτημα, όπως και τώρα, γιατί παρατήρησα ότι ο συγγραφέας (Αυστραλός άντρας) είχε μια ελαφρώς διαφορετική αντίληψη περί των χρωμάτων σε σχέση με μένα. Αναρωτήθηκα πού μπορεί να οφείλεται αυτό και κατέληξα στο εξής: πρώτον, προέρχεται από άλλη γλωσσική κοινότητα και συχνά παρατηρούνται διαφορές μεταξύ κοινοτήτων.
Ακραία παραδείγματα: οι Ιάπωνες δεν έχουν λέξη για το μπλε ή το πράσινο, δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή ποιο από τα δύο. Και το γνωστό με τους Ινουίτ και τις 40-πόσες λέξεις για το χιόνι κλπ κλπ.
Επιπλέον, έχω παρατηρήσει ότι έτσι κι αλλιώς δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι τα χρώματα με τον ίδιο τρόπο, είτε γυναίκες, είτε άντρες. Με την αδερφή μου διαφωνούμε διαρκώς για το χρώμα του τάδε ρούχου.
Επίσης, θέλω να πω ότι συμφωνώ με τον Ζαζ και ότι τα πολλά γαλλικά είναι τρε σπαστίκ (sic). Αλλά, αν και θα προτιμήσω να πω λευκός ή καστανός, δεν θα πω γλαυκός ή κυανός, παραείναι ποιητικά πλέον για τον καθημερινό λόγο.
Τέλος, θα αναφερθώ στη ζωγραφική, όπου υπάρχουν κάποιες στάνταρ ονομασίες χρωμάτων που δεν τις χρησιμοποιεί -ούτε πιθανόν καταλαβαίνει- ο μέσος άνθρωπος (π.χ. μπλε κοβαλτίου), αλλά αν το ζητήσεις στο κατάστημα, θα στο φέρουν!