Eurovision 2009

[nickel]

Εξακολουθώ πάντως να θυμάμαι την προηγούμενη νίκη της Νορβηγίας και ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει βγάλει η Eurovision.

 

[SBE]

Εννοώ πως δεν είναι μια έκφραση που την ακούς εύκολα από άντρα, δίχως βέβαια αυτό να αποτελεί νύξη για οτιδήποτε.

Το χρησιμοποιούν όλα τα φύλα, απ' όσο ξέρω, αν και είναι της νεανικής ηλικίας κυρίως.
Βεβαίως εφηβικό τραγούδι ήταν και απευθυνόταν στο εφηβικό κοινό (στις ρουβίτσες της Ευρώπης ή μήπως στις ριμπακίτσες), ο μικρός ήταν το όνειρο κάθε δεκαπεντάχρονης.

Όμως κι εγώ θεωρώ πως ο Ρουβάς τα πήγε καλά και απορώ τί μας έχει πιάσει τους Έλληνες τα τελευταία χρόνια που θεωρούμε οτιδήποτε πέραν τής πρώτης θέσης κακή επίδοση.

Γιατί τότε ήμασταν μια ζωή στα τάρταρα ενώ τώρα είμαστε σπουδαίοι. Είναι το σύνδρομο του βλαχοδημαρχισμού- νεοπλουτισμού.
Κάποτε παίρναμε 15η θέση και λέγαμε πάλι καλά.

 

[Farofylakas]

Χμ.. ενδιαφέρον που το βλέπω τελικά μόνο εγώ. Θα επιμείνω πως η φράση "we were sweethearts" δεν πολυταιριάζει στον μέσο άντρα των 22 χρόνων.

Φίλε Νίκελ,
πιστεύω πως παλιότερα η Γιουροβίζιον έβγαζε πολύ καλύτερα τραγούδια, ενίοτε πραγματικά διαμάντια όπως το Poupée de cire, poupée de son τού ’65 ή το Save your kisses for me τού ’76, για ν’ αναφέρω δυο αγαπημένα.

 

[SBE]

Παρεμπιπτόντως, Ντίτα ακούγαμε και Ντίτα δε βλέπαμε. Δε φτάνει που της απαγόρευσαν να μείνει με τις φουντίτσες (οπότε πάει το γδύσιμο), την βάλανε στο βάθος κήπος και την κρύβανε οι χορεύτριες κι ο τραγουδιστής, τσάμπα τα λεφτά που δώσανε οι Γερμανοί.
Διάλογος με μεγαλύτερες ηλικίες:
Τί ήταν αυτό το γδυτό με τον κορσέ;
Η Ντίτα φον Τιζ, που είναι burlesque artist
Δηλαδή χορεύτρια του κανκάν;
Όχι, στριπτηζού του καλλιτεχνικού, όπως λέμε καλλιτεχνικό πατινάζ.

Όσο για τον νικητή, δε νομίζω ότι θα τον θυμόμαστε του χρόνου, πόσο μάλλον σε δέκα χρόνια.

Και πάω στοίχημα ότι ο Λόυντ Γουέμπερ ετοιμάζει μιούζικαλ γύρω από το τραγούδι της Βρετανίας. Έτσι κι αλλιώς όλα του τα μιούζικαλ γύρω από μία μελωδία περιστρέφονται, τώρα που έχει γίνει η διαφήμιση κιόλας...

Όσο για το Σάκη, μπορεί να έκανε ακροβατικά και να μην έκανε παραφωνίες (όπως έκανε π.χ. η Ισπανίδα και μάλιστα και στην εισαγωγή και στο φινάλε), αλλά δεν έχει φωνή σπουδαία και χωρίς το σόου με τα ακροβατικά και τα ηχητικά εφφέ φαίνεται αυτό. Δεν είχε φωνή να συναγωνιστεί τον Αζέρο, τι λέμε τώρα. Και φέτος είχαμε επιτροπές, δεν ήταν μόνο κοινό που δεν ακούει, μόνο βλέπει και ψηφίζει τους γείτονες. Οι επιτροπές μπορεί να δώσουν το δωδεκάρι στο γείτονα, αλλά δίνουν και τους μικρούς πόντους κι αυτοί οι πόντοι είναι κρίσιμοι (χτες δεν ήταν, αλλά υπό ΚΣ είναι). Και πάλι καλά πήγε! Εγώ δεν ξέρω γιατί όλοι (όχι μόνο οι Έλληνες) τον θεωρούσαν φαβορί για τη δεύτερη θέση.

 

[Count Baltar]

Δεν πα να λέτε ό,τι θέλετε... Αζερμπαϊτζάν και πάλι Αζερμπαϊτζάν. (Αλήθεια, είχαν και τραγούδι;)

 

[Zazula]

Όντως, το τραγούδι του Αζερμπαϊτζάν θα ακουστεί πολύ φέτος το καλοκαίρι. Και, κακά τα ψέματα, το πώς τα πάει ένα τραγούδι εκτός διαγωνισμού, στη συνέχεια, είναι πολύ σημαντικό (οι σύνδεσμοι που δίνω οδηγούν στα αντίστοιχα βιντεάκια):

• Το
  της Αρμενίας ήταν 4ο το 2008, αλλά παίζει γερά σε κλαμπ κλπ.
• Το σουξέ της Ελληνοφρένειας
  από την Ουκρανία ήταν 2ο το 2007.
• Το
  της Ρωσίας ήταν 2ο το 2006 και προσωπικά δεν το βγάζω απ' το playlist μου με τίποτα.
• To
  της Ρουμανίας ήταν 4ο το 2006, κι όλοι γνωρίζετε τι τεράστια εμπορική επιτυχία είχε.
• Η δική μας
  ήταν μόλις 13η το 1991, αλλά αποδείχθηκε εξαιρετικά επιτυχημένο τραγούδι στην Ελλάδα (το big-band-style βίντεο, όλα τα λεφτά).
• Ένα τραγούδι που, όποιος σαραντάρης το ακούσει θα αναφωνήσει "Eurovision!" ήρθε 4ο το 1979 (και κανένα από τα τρία που το πέρασαν δεν θυμόμαστε σήμερα) —
  από τη Γερμανία.
• Η πρώτη συμμετοχή μας στο διαγωνισμό, το
  των ΑΒΒΑ), αλλά εδώ και πολλά χρόνια είναι κλασικό τραγούδι στην Ελλάδα.
• Το
  του Ηνωμένου Βασιλείου ήρθε 2ο το 1968, αλλά αυτό δεν το εμπόδισε να γνωρίσει μεγάλη επιτυχία.
• Και αυτό που προσωπικά θεωρώ τη μεγαλύτερη και διαχρονικότερη επιτυχία που βγήκε ποτέ από το διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον, το μοναδικό τραγούδι με αμιγώς μη αγγλικό στίχο που τιμήθηκε με Grammy (και μάλιστα με δύο βραβεία), το Νο1 του Billboard για εκείνη τη χρονιά, ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε έκτοτε σε πάνω από 100 εκδόσεις από διάφορους καλλιτέχνες και σε διάφορες γλώσσες, τη χρονιά που συμμετείχε στο διαγωνισμό εκπροσωπώντας την Ιταλία βγήκε 3ο:
  ή, όπως το ξέρουμε πλέον όλοι, Volare.

 

[tuna]

Βεβαίως εφηβικό τραγούδι ήταν και απευθυνόταν στο εφηβικό κοινό (στις ρουβίτσες της Ευρώπης ή μήπως στις ριμπακίτσες), ο μικρός ήταν το όνειρο κάθε δεκαπεντάχρονης.

Επίτρεψέ μου - ως σαραντάχρονη - να διαφωνήσω και να πλέξω τα εγκώμια του Fairytale. Δηλαδή, κάλλιστα θα μπορούσαν να το έχουν γράψει κι ερμηνεύσει (πάνω σε light mood τους) οι Beirut, ας πούμε. Είναι ένα ευχάριστο, 'κολλητικό' τραγούδι, που του αξίζει να γίνει παγκόσμιο χιτ. Όσο για τον πιτσιρικά, πιστεύω ότι είχε πάθος και μνημειώδη άνεση (ήταν ολοφάνερο ότι αγνοεί παντελώς την έννοια της λέξης 'τρακ' ).

 

[Ambrose]

Απόδειξη ότι ένα καλό τραγούδι (για τα μέτρα του συγκεκριμένου διαγωνισμού), μπορεί να πιάσει και να πετύχει χωρίς πολλά-πολλά (λεφτά, γυναίκες, show). Βέβαια, φέτος ο συγκεκριμένος διαγωνισμός είχε πολλά καλά τραγούδια και τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, παρόλο που η ελληνική συμμετοχή ήταν η ακριβότερη όλων (τουλάχιστον έτσι ειπώθηκε).

 

[Zazula]

Πάντως ο Τζ. Καλημέρης είχε δηλώσει σε συνέντευξή του (στο Πρώτο Θέμα, αν θυμάμαι καλά) ότι θα παραιτηθεί μετά το διαγωνισμό — εκτός κι αν κέρδιζε η Ελλάδα οπότε θα έμενε στην ΕΡΤ για να τον οργανώσει. Αναμένουμε εξελίξεις, λοιπόν (walk-the-talk vs λέμε και καμιά ~κία να περάσ' η ώρα).

 

[Farofylakas]

Φίλη Tuna,
καλό το ριφάκι τού βιολιού μα από εκεί και πέρα το τραγούδι πολύ απλοϊκό σε στίχο και μουσική. Εάν γίνει παγκόσμιο χιτ θα είναι μονάχα επειδή προβλήθηκε σε εκατομμύρια κόσμο μέσω τής Γιουροβίζιον. Δεν πιστεύω πως θα μπορούσε να ευδοκιμήσει από μόνο του.

Ο πολύ συμπαθητικός τραγουδιστής είχε ένα μόνιμο χαμόγελο το οποίο είναι απαραίτητο εφόδιο μιας καλής τηλεοπτικής παρουσίας. Ήτανε όμως τόσο άκαμπτο που προσωπικά πιστεύω πως πέραν αυτού έκρυβε και το τρακ που είχε.

Επίσης, το να είναι "κολλητικό" το τραγούδι δεν λέει κάτι για την ποιότητα αυτού. Πολύ συχνά μου κολλάει στο μυαλό κάποια ποπ σάχλα που έτυχε ν’ ακούσω κάπου και βρίσκομαι να υποφέρω.

 

[Farofylakas]

Και για να ολοκληρώσω τον αντίλογο (και με κίνδυνο να γίνω αντιπαθητικός; ουχ...), οι Beirut διακρίνονται για τις ιδιαίτερές τους ενορχηστρώσεις ενώ η ενορχήστρωση τού συγκεκριμένου όπως και όλων των άλλων ήταν εξαιρετικά συμβατική.

 

[Ambrose]

Εντάξει, για την Eurovision μιλάμε, έναν διαγωνισμό όπου το επίπεδο τις τελευταίες 3 δεκαετίες είναι κάτω του μετρίου. Με αυτά τα δεδομένα και μη ξεχνώντας τι κατά καιρούς έχουμε δει και έχουμε ακούσει εκεί πέρα, νομίζω ότι το επίπεδο φέτος ήταν σχετικά υψηλό.

 

[tuna]

Επίσης, το να είναι "κολλητικό" το τραγούδι δεν λέει κάτι για την ποιότητα αυτού. Πολύ συχνά μου κολλάει στο μυαλό κάποια ποπ σάχλα που έτυχε ν’ ακούσω κάπου και βρίσκομαι να υποφέρω.

Υπάρχουν πάντως και ποπ σάχλες που έχουν μια διαχρονική ποιότητα. Εγώ, π.χ., κάθε φορά που ακούω το "Can't get you out of my head" της Κάιλι Μινόγκ (τα περισσότερα από τα υπόλοιπα τραγούδια της οποίας αγνοώ), το φχαριστιέμαι.

 

[tuna]

Και για να ολοκληρώσω τον αντίλογο (και με κίνδυνο να γίνω αντιπαθητικός; ουχ...), οι Beirut διακρίνονται για τις ιδιαίτερές τους ενορχηστρώσεις ενώ η ενορχήστρωση τού συγκεκριμένου όπως και όλων των άλλων ήταν εξαιρετικά συμβατική.

Δεν γίνεσαι αντιπαθητικός, Φαροφύλακα - πράγματι, ήταν ίσως παρατραβηγμένη η σύγκριση. Όμως, αν συμπεριλαμβανόταν ένα τραγούδι σαν το Fairytale σε άλμπουμ των Beirut (οπότε και θα ήταν σαφώς καλύτερα ενορχηστρωμένο), δεν θα με χάλαγε καθόλου, ούτε θα έλεγα, πω,πω, κοίτα πώς έριξαν οι Beirut το επίπεδό τους.

 

[Farofylakas]

Χαίρομαι που διαπιστώνω καλή διάθεση :)

Δεν πιστεύω πως οι Beirut βρίσκονται τάχα σε κάποιο άφταστο επίπεδο όμως δυσκολεύομαι πολύ να πιστέψω πως θα έβρισκες στίχο σαν τού Νορβηγού (I knew a girl and we were sweethearts) μέσα σε δικό τους άλμπουμ.

Δεν έχω κάτι με την απλοϊκή μουσική απλά μου φαίνεται παράξενο όταν την υπερεκτιμάμε. Όπως π.χ. με την περίπτωση της Βίσση που για κάποιον συσκοτισμένο λόγο την έχουμε ανάγει/αναγάγει (άντε κι ανάξει) σε υπέρτατη θεά!

 

[Rogerios]

Απορία: το τραγούδι της Εσθονίας δεν ήταν ξεπατικουρα παλιό γνωστό;

Κι εγώ την ίδια απορία έχω. Και σωστά νομίζω υποθέτει (δυό σχόλια παρακάτω) ο SBE για το τί περίπου έχουν κλέψει οι συμπαθείς Εσθονοί. Είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για σόουλ (άντε, σόουλ-ντίσκο) χιτ της δεκαετίας του 70. Δεν μπορεί κάποιος θα το θυμάται (μιλάμε για τη μελωδία με την οποία ξεκινά το εσθονικό έπος: απλώς την ενορχήστρωσαν α λα Ένυα, έδωσαν πιο αργό ρυθμό και την πήγαν βόλτα στη δροσιά της ανατολικής Βαλτικής).

Απορία δεύτερη σχετικά με την παρουσιάστρια του τελικού [:) παρεμπ, άλλο έγκλημα κι αυτό: να αλλάζεις την παρουσιάστρια των ημιτελικών (τη συγκεκριμένη παρουσιάστρια)· για περισσότερα, στη βρετανική έκδοση του Vogue]: η κυρία Αλσού είναι ταταρικής καταγωγής, κόρη και σύζυγος "ολιγάρχη" (http://ru.wikipedia.org/wiki/Алсу). Πώς λέμε τις γυναίκες ταταρικής καταγωγής; Φαντάζομαι όχι Τάταρους γυναίκες, κατά το θρυλικό "Άραβες γυναίκες" που καυτηρίαζε ο sarant (http://www.sarantakos.com/language/kotsanologio13.html)

 

[Count Baltar]

Παιδιά, παιδιά [συγκαταβατικό ύφος], όταν μιλάμε για γιουροβίζιον αναφερόμαστε σε έναν άλλο κόσμο, με τη δική του μουσική και τα λοιπά. Γι' αυτό και δηλώσεις του στυλ "το τραγούδι της Κύπρου στεκόταν και εκτός Γιουροβίζιον".

 

[Count Baltar]

Πώς λέμε τις γυναίκες ταταρικής καταγωγής;

Ταταρίτσες

 

[Zazula]

Γι' αυτό και δηλώσεις του στυλ "το τραγούδι της Κύπρου στεκόταν και εκτός Γιουροβίζιον".

Αυτό ακριβώς έχω κι εγώ να πω για τους Secret Garden που μνημόνευσε πριν ο nickel. Εκπληκτικό New Age, καμία σχέση με Γιουροβίζιον όπως έχουμε μάθει να τη θεωρούμε.

 

[Ambrose]

Πώς λέμε τις γυναίκες ταταρικής καταγωγής;

Τατάρες;..