Έπεσα πάνω του στο Facebook

[nickel]

Καλώς την (την ενότητα) κι ας άργησε. Εκεί που είχαμε μόνο τα ενδιαφέροντα που μας έστελναν οι φίλοι στο προσωπικό μας ταχυδρομικό κουτί, ας προσθέσουμε κι αυτή την ενότητα. Είναι βέβαια χιλιάδες τα ενδιαφέροντα πράγματα που βρίσκεις στο Facebook και που θα άξιζε να διασώζονται εδώ, ιδίως τα γλωσσικά, πριν θαφτούν στον φατσομπουκικό λαβύρινθο τόσο που δεν θα τα ξαναβρείς ποτέ, όσο κι αν ψάξεις στο Google. Ό,τι προαιρείστε, λοιπόν, ό,τι σας εντυπωσιάζει.

Το παρακάτω κείμενο έχει σαφώς πολιτική χροιά και αντλεί την έμπνευσή του από τη μνημειώδη δήλωση του Νίκου Ανδρουλάκη «Το σύστημα εξουσίας της ΝΔ χρησιμοποιούσε ως “δούρειο ίππο” την κ. Καϊλή» και τη σχετική συζήτηση που η δήλωση προκάλεσε στα ΜΚΔ. Εμένα το κείμενο με εντυπωσίασε για την εύστοχη χρήση ονομάτων από την πρόσφατη πολιτική ιστορία μας. Με έπιασε μια νοσταλγία για τις όμορφες στιγμές που μας έχουν χαρίσει αυτοί οι άνθρωποι...

«Την Εύα τη γνώρισα το 1996 σε ένα χορό της ΔΑΠ, όπου με είχαν καλέσει σαν παλιό μέλος. Δροσερή, ευειδής, καλλιεργημένη, φιλελεύθερη. ​

​

Μιλήσαμε πολλή ώρα για το Φον Μίζες και την Άυν Ραντ. Είχε αποστηθίσει ολόκληρες σελίδες από το «Ο Άτλας επαναστάτησε». Πήγαμε για πρωινό στο Βυζαντινό του Χίλτον, όπου μου ανέλυσε τις θέσεις του Φρίντμαν για τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης…​

​

Ομολογουμένως γοητεύτηκα από το πνεύμα και τη φιλελεύθερη σκέψη της που παρέπεμπε στη Μάργκαρετ Θάτσερ κατά την απεργία των ανθρακωρύχων. Το ερώτημα ήταν, μια τόσο έξυπνη κοπέλα, μήπως έπρεπε να τη στείλουμε στο ΠΑΣΟΚ να το παίζει Νιλ Κίνοκ και να έρθει μετά μεταγραφή μαζί με τους ψηφοφόρους της;;; Σατανικό, όμως ευφυές…​

​

Η ίδια το απέκλεισε σαν ενδεχόμενο. Τι δουλειά είχε δίπλα σε κρατιστές που δεν είχαν διαβάσει ποτέ Χάγιεκ;;;!!! Δεν την πίεσα, την άφησα να το σκεφτεί. Άλλωστε ο σκοπός ήταν ιερός…​

​

Μετά από λίγες μέρες, απάντησε θετικά. Όχι όμως στους προεδρικούς. Το ξεκαθάρισε. Αν μείνω, μου είπε, μισή ώρα στο ίδιο δωμάτιο με τον Κοτσακά, τον Κουλούρη και τον Τζουμάκα, θα αυτοκτονήσω. Το θεώρησα λογικό. Θα εντασσόταν στους εκσυγχρονιστές. Τη φέραμε σε επαφή με τον Βούγια, που ήταν τότε ο σύνδεσμός μας στο Κίνημα…​

​

Όπως το είχα προβλέψει, η Εύα τους ξεγέλασε όλους. Μιλούσε για τον σοσιαλισμό και την κοινωνική δικαιοσύνη καλύτερα και από τον Βουνάτσο σε προσυνέδριο του ΠΑΣΟΚ, στα στελέχη της «Εξόρμησης». Μόνο στο μούσι διαφέρανε…​

​

Γρήγορα ανέβαινε τα σκαλιά της ιεραρχίας. Βοηθούσε και η Νόρα Κατσέλη, που ήταν ο άλλος βασικός μας σύνδεσμος. Μπήκε στη Βουλή, όμως το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε και το υποκατέστησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Παρατήρησε ένα πονηρό βλέμμα στη ματιά μου και μου είπε: «Ξέχνα το… εγώ στο ίδιο τραπέζι με τη Φωτίου και τον Σκουρλέτη δεν κάθομαι. Καλύτερα να αρχίσω να λέω για λυκοσυμμαχίες με τον Παφίλη». Ήταν αμετάπειστη. Αναγκαστικά στείλαμε την Τζάκρη, αλλά δεν ήταν το ίδιο…​

​

Με το ΠΑΣΟΚ να χαροπαλεύει, η Ευρωβουλή φάνηκε σαν ιδανική λύση. Θα εισχωρούσε σε ολόκληρη την ευρωσοσιαλιστική ομάδα!!! «Δεν αντέχω άλλο», μου εκμυστηρεύτηκε, «πότε θα επιστρέψω να εκφραστώ επιτέλους ελεύθερα; Να αναλύσω σε όλη την κοινωνία την Ρεϊγκανική πολιτική για τους φόρους;». Είχε δίκιο. Της ζητάγαμε πολλά…​

​

Δύο θητείες μόνο, της υποσχέθηκα. Να προλάβεις τουλάχιστον να τους διαβρώσεις τόσο ώστε να σε κάνουν αντιπρόεδρο. Το 2024 επιστρέφεις και θα βάλω 25 χιλ. νεοδημοκράτες να σε περιμένουν στο αεροδρόμιο…​

​

Όλα πήγαιναν όπως τα είχαμε σχεδιάσει ώσπου….»​

​

Απόσπασμα από το κρυφό ημερολόγιο γαλάζιου στελέχους, σελ. 127-128….​

Πηγή: https://www.facebook.com/sotiris.ch...jR2YN8hY56QFGZcFrYHnvgnzr9UQw32sp4rtfMXnhkAWl

 

[Earion]

Κρίνοντας από την εναρκτήρια ανάρτηση, το νήμα πρέπει να ονομαστεί Πνευματώδεις φεϊσμπουκικές τρολιές.

 

[nickel]

Ορίστε, μάθανε όλοι γαλλικά στο Facebook. Η σχετική τρολιά (the corrected version).

 

[cougr]

Ορίστε κι αυτό.

 

[SBE]

Kι αυτό το άινοσεντ στο τέλος, δειχνει ότι εμαθε και αγγλικά στο ίδιο φροντιστήριο.

 

[nickel]

Kι αυτό το άινοσεντ στο τέλος, δειχνει ότι εμαθε και αγγλικά στο ίδιο φροντιστήριο.

Βασικά, αυτό ήταν το μοναδικό σοβαρό λάθος του, αλλά δεν είχε τόσο γούστο όσο το Κορωπί.

 

[nickel]

Για σήμερα κάτι πιο... θρησκευτικό.

 

[Zazula]

 

[nickel]

Όταν η ζωή ήταν πιο απλή. (Μόνο τότε θα μπορούσα να έχω μάθει χημεία...)

Palaeolithic Table of Elements

 

[Zazula]

 

[nickel]

Ευτυχώς εδώ δεν γράψαμε για τη χτεσινή στέψη του Καρόλου Γ΄ αλλά να μην αφήσουμε το γεγονός να περάσει και εντελώς απαρατήρητο.

 

[Earion]

Εντάξει λοιπόν, αφού μας κατσαδιάζεις, ας κάνω ένα έμμεσο σχόλιο

Περιοδικόν "Η Ευτέρπη" τεύχος 5 (1847), σ. 16

 

[Duke_of_Waltham]

«Ηνίοχος παντοφορείου»! Αρχικά το πέρασα για «παντοπωλείου», και σκέφτηκα ότι έκανε διανομές τροφίμων ο λεωφορειατζής.

«Ουεπίγγη» είναι το Wapping;

 

[nickel]

Υποθέτω ότι ο ένας Στεβαρδίδης είναι απόγονος των Stuart (που γράφονταν και Stewart) ενώ ο άλλος είναι μεταγραφή του steward;

 

[Duke_of_Waltham]

Υποθέτω ότι ο ένας Στεβαρδίδης είναι απόγονος των Stuart (που γράφονταν και Stewart) ενώ ο άλλος είναι μεταγραφή του steward;

Ναι, αλλά η ομοιότητα δεν είναι απαραίτητα συμπτωματική: ο οίκος των Stewart/Stuart πήρε το όνομά του από τον τίτλο που έφεραν πριν κληρονομήσει τον θρόνο ο έβδομος κάτοχος, ο οποίος τίτλος γραφόταν επίσης (και παραμένει γνωστός ως) Lord High Steward.

 

[SBE]

Ενδιαφέρον το ότι αναφέρει τους απογόνους που κάνουν ταπεινά επαγγέλματα και ξεχνάει αυτούς που είναι ακόμα βολεμένοι.
"Μεταξύ της συνοικίας Πάδδινγκτων και της εν Λονδίνω τραπέζης"
Ποίας τραπέζης; Υποθέτω εννοεί την τράπεζα της Αγγλίας.
O Στεβαρδίδης θέλει πολλή φαντασία. Αλλά γιατί μόνο αυτός σε -ιδης; Όλοι απόγονοι είναι.

Κι αφού παραπονιέστε που δεν είπαμε τίποτα, ε, ας δούμε τότε το έμβλημα της φετεινής στέψης (το λέω λες και θα έχουμε κι άλλη του χρόνου).

 

[Duke_of_Waltham]

"Μεταξύ της συνοικίας Πάδδινγκτων και της εν Λονδίνω τραπέζης"
Ποίας τραπέζης; Υποθέτω εννοεί την τράπεζα της Αγγλίας.

Αυτό θα υπέθετα κι εγώ, μιας και ήταν από παλιά σημαντική διασταύρωση και δεν θα με εξέπληττε αν υπήρχε γραμμή Paddington–Bank.

Α, μάλιστα… Ήταν η πρώτη γραμμή αστικού λεωφορείου στο Λονδίνο.

At the start of the nineteenth century, there were no buses or railways in London. Instead only horsepower and hand carts were used to transport goods to and from the docks and markets. Ordinary people walked to work and rarely left their neighbourhoods, while the wealthy had private carriages or used cabs or stage coaches. The city was compact, and its narrow streets crowded, with about one million inhabitants.

London was entering a boom period at this time. As the population grew, the spoils of industrialisation, colonialism and trade allowed the prosperous to move out to villages like Islington and Paddington, and new areas like Brixton. These became the first suburbs, as the city expanded, engulfing them.

George Shillibeer, a coachbuilder and stable keeper, viewed these developments with interest. There were already hundreds of short stage coaches serving the suburbs and the City by the 1820s, but he had seen something new in Paris. In July 1829, he tried it in London on the most popular commuter route between Paddington and the Bank of England. Shillibeer’s service differed from stage coaches in many ways: they ran to a strict timetable, did not need to be booked, could be hailed from anywhere along the route, and passengers were assisted on and off by a conductor, who took the fares.

Shillibeer’s Omnibus, meaning ‘for all’ in Latin, took wealthy suburbanites of Paddington to their jobs in the City. At one shilling, the fare was far beyond the means of most people.

(Έμφαση δική μου.)

O Στεβαρδίδης θέλει πολλή φαντασία. Αλλά γιατί μόνο αυτός σε -ιδης; Όλοι απόγονοι είναι.

Ίσως του ακουγόταν καλύτερο από το «Στεβάρδης» ή «Στεβάρδιος». (Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο Βάρδος σχετικά.)

Κι αφού παραπονιέστε που δεν είπαμε τίποτα, ε, ας δούμε τότε το έμβλημα της φετεινής στέψης (το λέω λες και θα έχουμε κι άλλη του χρόνου).

Συμβολίζει μήπως τον χλοερό τόπο στον οποίο θα χρειαστεί να μεταβεί ο νεοστεφθείς βασιλεύς για να γίνει η επόμενη τελετή;

 

[nickel]

Στις δημοκρατίες διαλέγεις το ψέμα που σου ταιριάζει. Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα χάφτεις ό,τι σου σερβίρουν.

 

[Marinos]

Κάτι με τις υποκλοπές μου θυμίζει το σκίτσο, αλλά έχω υποσχεθεί να μην ξαναπολιτικολογήσω να μην ξαναπολιτικολογήσω να μην ξαναπολιτικολογήσω να μην ξαναπολιτικολογήσω να μην ξαναπολιτικολογήσω...

 

[nickel]

...έχω υποσχεθεί να μην ξαναπολιτικολογήσω να μην ξαναπολιτικολογήσω να μην ξαναπολιτικολογήσω να μην ξαναπολιτικολογήσω να μην ξαναπολιτικολογήσω...

Έτσι λέω κι εγώ στον εαυτό μου, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να το κρατήσω 100%.